Την ευκαιρία να ρεφάρει ψάχνει ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» μετά την ήττα τους από τον Ολυμπιακό στον τρίτο τελικό των play off με 69-64 είναι με την πλάτη στον τοίχο και χρειάζονται την υπέρβαση προκειμένου να ισοφαρίσουν σε 2-2 την Κυριακή και να μην παραδώσουν το «στέμμα» τους στον «αιώνιο» αντίπαλο. Φέτος ο Παναθηναϊκός με τις εκτός έδρας εμφανίσεις του δεν έχει πείσει ότι μπορεί να πάρει νίκη σε μια καυτή έδρα, όποτε το ενδεχόμενο να τελειώσει το Πρωτάθλημα την Κυριακή είναι πιο ορατό από πότε.
Στο «πράσινο» στρατόπεδο επικρατεί αναβρασμός. Η ήττα φέρνει γκρίνιες και παράπονα και αυτό που ζητείται τώρα είναι ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση, δυο στοιχεία που λείπουν φέτος από τον Παναθηναϊκό. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έχει πολλή δουλειά, κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι. Εκεί πρέπει να εστιάσει, αφού είναι δεδομένο πως, αν η ομάδα του κατεβεί στο Φάληρο χωρίς ψυχολογία, τότε θα είναι καταδικασμένη από τα αποδυτήρια σε ήττα, όσο καλά προετοιμασμένη και αν είναι και όσο σκληρά και αν έχει προπονηθεί.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας του, αφού σε αυτή τη θέση δεν έχει βρεθεί πότε. Ή σχεδόν… πότε, αφού έχει να χάσει Πρωτάθλημα με 3-1 από το μακρινό 1993. όταν και τότε ο Ολυμπιακός έκανε το break στην τρίτη αναμέτρηση και μετά κατέκτησε τον τίτλο με τον Παναθηναϊκό να μην κατεβαίνει καν να αγωνιστεί στον τέταρτο τελικό. Ο μονός συνδετικός «πράσινος» κρίκος του τότε και του τώρα είναι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο οποίος στα πρώτα βήματα της επαγγελματικής του καριέρας (19 ετών τότε) ένιωσε αυτή την πίκρα και δεν θέλει να νιώσει το ίδιο συναίσθημα και τώρα που ξεκίνα την προπονητική του πλέον καριέρα.
Θα μπορέσει, όμως, ο Παναθηναϊκός να κάνει την υπέρβαση; Μπορεί να σταθεί στο ύψος της κρισιμότητας του αγώνα, να κάνει το δικό του break και να στείλει τη σειρά σε πέμπτο τελικό; Από μια πρώτη ανάλυση, κάποιος θα μπορούσε εύκολα να απαντήσει, όχι. Φέτος οι «πράσινοι» δεν διαθέτουν την ποιότητα ούτε την… ποσότητα. Δεν γίνεται σωστό ροτέισον, δεν αξιοποιούνται όλα τα όπλα και δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση που κάτι στραβώσει. Αμυντικά η ομάδα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο στις αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό: επιλεγεί να μαρκάρει κοντά στη ρακέτα και να αφήνει τα ελεύθερα σουτ στους «ερυθρόλευκους». Αυτό το είδαμε να συμβαίνει κατά κόρον στη δεύτερη αναμέτρηση, όταν τα ελεύθερα σουτ ήταν εκείνα που τιμώρησαν τους «πρασίνους», καθώς ο Ολυμπιακός ήταν εύστοχος με αποτέλεσμα τη βαριά ήττα με 89-64.
Οι «πράσινοι» δεν είχαν λύση απέναντι στην ευστοχία του Ολυμπιακού, δεν άλλαξαν την άμυνα τους και συνέχιζαν να παίζουν αυτή την μορφή ζώνης, με τον Διαμαντίδη να αγωνίζεται ως κάτι σαν… λίμπερο. Βέβαια, από το αμυντικό τέχνασμα έλειπε ο Γκίστ, ο όποιος αποτελούσε το «πράσινο»… ανάχωμα και με τα γρήγορα πόδια που διαθέτει μάρκαρε ψηλά στην περιφέρεια εμποδίζοντας το αντίπαλο γκαρντ είτε να πασάρει είτε να δημιουργήσει. Η απουσία του Γκίστ στοίχησε και φάνηκε στο ΣΕΦ.
Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει και τις λύσεις στην περιφέρεια, αφού, εκτός του Διαμαντίδη, δεν υπάρχει άλλος αξιόπιστος γκαρντ. Ο Ούκιτς παίζει και είναι τραυματίας από το καλοκαίρι και δεν μπορεί να βοηθήσει. Ο παίχτης παίζει με μια προπόνηση την εβδομάδα και καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μην αφήσει τον Παναθηναϊκό χωρίς λύσεις. Ο Κάρι δεν θυμίζει την περσινή έκπληξη και σίγουρα δεν έχει δικαιώσει όσους επέμεναν στην παραμονή του. Ο Ζακ Ράιτ δεν είναι ο παίχτης που θα κάνει τη διάφορα, δεν διαθέτει σουτ και δεν μπορεί να απειλήσει, καθώς, όπως είναι ξεκάθαρο στο σύγχρονο μπάσκετ, περιφερικός που δεν είναι απειλή για το αντίπαλο καλάθι δεν μπορεί να βοηθήσει.
Από την άλλη, ο Παππάς δεν αγωνίζεται καθόλου. Τους λόγους τους ξέρουν καλυτέρα στα «πράσινα» αποδυτήρια, όμως, ο παίχτης έχει δυνατότητες και πρέπει, έστω την ύστατη ώρα, να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθούν από το τεχνικό επιτελείο των «πρασίνων».
Ο τελικός της Κυριακής είναι μία από τις πιο κρίσιμες αναμετρήσεις στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, αφού με νίκη οι σφυγμοί επανέρχονται, ενώ με ήττα το «καρδιογράφημα» θα είναι μια ευθεία γραμμή και θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να γυρίσει ο «Ήλιος». Ο Παναθηναϊκός βλέπει τον Ολυμπιακό να ξυπνά και να προσπαθεί να χτίσει την δική του αυτοκρατορία με τα πρώτα θεμέλια να έχουν μπει μετά το 69-64 του ΟΑΚΑ.
