Εκεί στεγάζεται ο Πορφύρας ένας σύλλογος που κάνει τον αθλητισμό τρόπο ζωής αναπτύσσοντας πολλά τμήματα στις τάξεις του. Η Έφη και ο Κώστας αποτελούν το φετινό δίδυμο της δημιουργίας του μέλλοντος των γυναικείων τμημάτων του συλλόγου. Το agapotobasket.gr βρέθηκε σε μια από τις προπονήσεις του και παρακολούθησε από κοντά την προσπάθεια προπονητών και αθλητριών να εξελιχθούν μέσα από το άθλημα που αγαπούν.
Μια προσπάθεια η οποία ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια από την Έφη Κοιλάκου όταν πρωτοπήγε στην ομάδα του Πορφύρα. Θέλοντας να μάθει τα πρώτα βήματα του μπάσκετ σε νέα κορίτσια βρήκε μόλις 4-5 κοριτσάκια και ο πρώτος στόχος αμέσως μπήκε.
«Στόχος μας στην αρχή ήταν να αυξηθεί το τμήμα των κοριτσιών και προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν όσες ενέργειες μπορούσαν όπως το να πάμε σε σχολεία. Την πρώτη χρονιά φτιάξαμε μόνο ένα τμήμα παγκορασίδες, τη δεύτερη παγκορασίδες και κορασίδες και φέτος τρίτη χρονιά ο στόχος ήταν να έχουμε και γυναικείο τμήμα στο σύλλογο. Έχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να έχουμε 40 και πλέον κοριτσάκια στις ακαδημίες και είναι και η πρώτη χρονιά μετά από 7 χρόνια απουσίας που το γυναικείο επέστρεψε με τα πρώτα δείγματα να είναι πολύ ενθαρρυντικά για τη συνέχεια.
Ο μακροπρόθεσμος στόχος που έχουμε βάλει είναι να επανέλθουμε στις εθνικές κατηγορίες. Αυτό προϋποθέτει πάρα πολλά πράγματα με πιο μεγάλο το θέμα του γηπέδου που είναι από τα σοβαρότερα θέματα που έχει ο Πειραιάς. Η ομάδα δαπανεί πολλά χρήματα πληρώνοντας γήπεδα αλλού προκειμένου να κάνουν προπόνηση τα παιδιά κάτι το οποίο το οποίο φαίνεται και τους αγώνες με άλλες ομάδες που δεν αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα. Η προπόνηση θα σου φέρει την εξέλιξη».
Άνθρωπος ανήσυχος και με μεγάλη αγάπη για το άθλημα και τις υποδομές του ήθελε να δημιουργήσει κάτι από την αρχή του ώστε μαζί του να εξελίσσεται και η ίδια.
«Ήθελα να κάνω μια δουλειά που θα την έπιανα από τη αρχή. Να βγουν κάποια κορίτσια και να ξέρω ότι τα έχω δουλέψει εγώ από την αρχή τους. Δεν θα παίξουν όλα στο γυναικείο αλλά κάποια θα συνεχίσουν σίγουρα και λίγο παραπάνω. Πέρυσι δούλευα και στην Α2 ως βοηθός στο Φάρο Κερατσινίου με τον κ. Λειβάδη που με βοήθησε πολύ σε όλα τα τμήματα με τις επιτυχίες που είχαμε. Στόχος μου είναι να γίνομαι όσο καλύτερη γίνεται συνεχώς. Παρακολουθώ σεμινάρια καθώς ποτέ κανείς να τα ξέρει όλα. Πάντα μαθαίνεις. Δεν υπάρχει μέρα που να μην μάθεις κάτι. Πρώτα από όλα μαθαίνεις κάθε μέρα από τα παιδιά. Είναι λίγο παραπεταμένο το γυναικείο και αυτό με στεναχωρεί. Υπάρχουν εξαιρέσεις που το αγαπούν και ασχολούνται όσο μπορούν αλλά είναι λίγες και δεν φτάνουν για να εξελιχθεί παραπάνω. Χρειάζεται προβολή για να έχουν κίνητρο τα παιδιά. Δεν έχουν να δουν παραστάσεις και εικόνες για να μιμηθούν και να παραδειγματιστούν. Ο Ολυμπιακός δίνει κίνητρο με τις κινήσεις του και ξαφνικά όλα μου τα παιδάκια έχουν μάθει για παράδειγμα την Κάιζερ και με ρωτάνε πράγματα. Είναι σημαντικό και το χρειάζονται αυτό».
Στον Πορφύρα η Έφη βρήκε ένα οικογενειακό κλίμα στον σύλλογο κάτι που χρειάζεται ώστε να μην είναι απρόσωπα τα πράγματα. Το ζητούμενο είναι να μάθει το παιδί τον αθλητισμό και την αθλητική νοοτροπία αλλά και ο κάθε γονιός να ξέρει που αφήνει το παιδί του και το κλίμα που υπάρχει στο σύλλογο εμπνέει εμπιστοσύνη.
«Το πιο σπουδαίο πράγμα που μπορεί να πάρει κάποιο παιδί μέσα από τον αθλητισμό είναι ότι διαμορφώνει χαρακτήρα. Μαθαίνει να παλεύει στη ζωή του και να πετυχαίνει αυτό που θέλει χωρίς να εγκαταλείπει. ΄Τα παιδάκια πλέον ξεκινάνε και τα θέλουν όλα μασημένη τροφή, δεν κάθονται να προβληματιστούν και να ασχοληθούν και όταν κάτι τους ζορίσει συνήθως τα παρατάνε. Πρέπει μέσα από το παιχνίδι να τους βάλεις το "πιπεράκι" του να το κάνουν γιατί τους αρέσει. Αν έχει μάθει να δουλεύει και να γίνεται συνεχώς καλύτερος θα σκέφτεται, θα προβληματιστεί και θα βγει πιο δυνατός».
Σε όλο αυτό το εγχείρημα τη φετινή χρονιά η Έφη έχει δίπλα της και τον Κώστα Κωνσταντίνου ο οποίος βρίσκεται στο σύλλογο πάνω από μια δεκαετία ξεκινώντας ως αθλητής των μίνι και συνεχίζοντας σε παμπαίδες, εφηβικό και ανδρικό. Προπονητής πλέον στον σύλλογο του Πειραιά από το 2012 φέτος ασχολήθηκε και με τις ακαδημίες των κοριτσιών .
«Είναι πολύ ωραία εμπειρία. Τα κοριτσάκια θέλουν τον δικό τους τρόπο προσέγγισης μέχρι να τα μάθεις και να σε μάθουν και αυτά. Είναι κάτι διαφορετικό αλλά με πολύ ενδιαφέρον, καθώς η ψυχολογία της γυναίκας είναι περίπλοκο πράγμα. Αγαπώ το μπάσκετ και είναι η καθημερινότητα μου. Σίγουρα θα ήθελα να παίζω ακόμα αλλά με καλύπτει απόλυτα που μεταδίδω αυτή την αγάπη μου για το μπάσκετ σε μικρά παιδιά.
Το μέλλον του συλλόγου είναι αισιόδοξο καθώς γίνεται σωστή δουλειά και τα παιδιά κάθε χρόνο είναι και περισσότερα. Η οργάνωση και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας οδηγούν στο να κάνουμε βήματα προς τα μπρος. Φέτος επανιδρύθηκε και το τμήμα των γυναικών και πάμε πολύ καλά σε όλα τα τμήματα. Στόχος πάντα είναι το ακόμα καλύτερο. Ο αριθμός των παιδιών είναι άκρως ικανοποιητικός αλλά σίγουρα θέλουμε μέσα από τη δουλειά μας να προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερα».
Πολύ δουλειά λοιπόν με καθημερινές προπονήσεις δίπλα στη θάλασσα της Πειραϊκής, αγάπη για το άθλημα και παιδιά με διάθεση να μάθουν σε συνδυασμό με το μυστικό ότι καμία προπόνηση δεν τελειώνει αν δεν ακουστεί η ιαχή "Μαζί, Ομάδα, Πορφύρας" είναι τα συστατικά όχι μόνο της επιτυχίας αλλά πρωτίστως της δημιουργίας σταθερών βάσεων.
Και το ραντεβού ανανεώνεται πάλι για την επόμενη μέρα με την ίδια πάντα όρεξη και ανυπομονησία.
