Print this page

«Ιστορίες μπασκετικής φαντασίας»: «Ρε, χάνουμε από τους –ίτζε!» (part2)

Written by  Σεπ 07, 2017

Πολλά συνέβησαν μετά την ήττα από τη Φινλανδία, μέχρι και την μεγάλη νίκη επί της Πολωνίας και την πρόκριση στις «16» καλύτερες ομάδες του τουρνουά. Ο άνθρωπος… ειδικών αποστολών, Μπάμπης Σταμπαλίδης, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, αλλά, όπως πάντα, είχε τον τρόπο να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Ο Μαρίνος Γεωργιόπουλος και οι «Ιστορίες μπασκετικής φαντασίας» δίνουν τις δικές τους απαντήσεις.

«Όλα υπό έλεγχο; ΟΛΑ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ;»

Ο Σταμπαλίδης το περίμενε αυτό το τηλεφώνημα. Αυτή τη φορά το είχε δει το παιχνίδι με τους Φινλανδούς και είχαν πονέσει τα ματάκια του, με την εικόνα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Καθόταν στο πολυτελές σαλόνι του ξενοδοχείου Χέιβεν, απέναντι σε μια 50άρα πλάσμα τηλεόραση με ένα ουίσκι, χωρίς πάγο, μπροστά του μισοτελειωμένο και 3 άδεια μπολ, που κάποτε είχαν φιστίκια. Δεν είχε πάει στο γήπεδο. Πάντα ταξίδευε με την Εθνική Ομάδα, αλλά ποτέ δεν πήγαινε στο γήπεδο.

«ΤΑ ΕΙΔΕΣ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ; ΟΧΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΔΕΣ;»

Κρατούσε το κινητό του σε απόσταση είκοσι εκατοστών από το αυτί του και περίμενε τον πρόεδρο να ηρεμήσει.

«Πρόεδρε ηρέμησε. Όλα πάνε...»

«Μην τολμήσεις να μου πεις, ότι όλα πάνε βάσει σχεδίου!» τον έκοψε ο εξοργισμένος πρόεδρος. «Εκτός αν το σχέδιο σου είναι να γίνουμε ο περίγελος της Ευρώπης!»

«Πρόεδρε θυμάσαι τι κάναμε στις προηγούμενες διοργανώσεις;»

«Τίποτα! Δεν κάναμε απολύτως τίποτα! Αυτό είναι το πρόβλημα!»

«Δεν εννοώ αυτό. Θυμάσαι τι κάναμε στους ομίλους;»

Για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο τηλεφώνημα, επικράτησε ησυχία στην άλλη πλευρά της γραμμής.

«Τρένο πηγαίναμε, να σου θυμίσω» συνέχισε ο Σταμπαλίδης. «Ο Φωτάρας ήταν και είναι πρώτης τάξεως προπονητής, αλλά είχε ένα μειονέκτημα. Ξέρεις ποιο ήταν αυτό το μειονέκτημα του Φώτη Πρόεδρε;»

«Εεε.. ναι... ήταν...» ο πρόεδρος ήταν εμφανές ότι έψαχνε εναγωνίως να βρει κάτι άσχημο να πει για τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό, Φώτη Κατσικάρη και, παραδόξως, εκείνη τη στιγμή αποτύγχανε παταγωδώς.

«Ήταν περήφανος»  απάντησε στην δική του ερώτηση ο Σταμπαλίδης. «Τον εκτιμάω και τον αγαπάω τον Φωτάρα, αλλά δε με άκουγε και είδες τι πάθαμε. 3 ήττες έκανε όλες και όλες, σε όλη του την θητεία, και οι 3 ήταν σε ματς νοκ άουτ. Γιατί; Επειδή ήταν περήφανος και έκανε περίπατο στους ομίλους. Επειδή μας περιμένανε!»

«Δηλαδή εννοείς...»

«Εννοώ ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Σοβαρά και επικίνδυνα. Εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις» απάντησε ο Σταμπαλίδης με νόημα.

«Η ΠΟΚΕΘΕ;» ρώτησε ο πρόεδρος με ένα παγωμένο ψίθυρο.

«Η ΠΟΚΕΘΕ» απάντησε ο Σταμπαλίδης. (ΠΟΚΕΘΕ = Παγκόσμια Οργάνωση Κατά Εθνικής Ελλάδος. Ο ρόλος της είχε αποκαλυφθεί σε προηγούμενες ιστορίες του Μπάμπη Σταμπαλίδη).

«Καλά δεν τους έφτασε που έκοψαν τον Γιάννη;» απάντησε ανήσυχος ο πρόεδρος.

«Αστειεύεσαι φαντάζομαι» απάντησε ψύχραιμος ο Μπάμπης. «Πρόεδρε αυτοί είναι παντού. Σίγουρα, το ότι κατάφεραν να κρατήσουν τον Αντετοκούνμπο εκτός Ευρωμπάσκετ, ήταν ένα  τεράστιο χτύπημα. Και προς το παρόν έχουν επαναπαυτεί. Ακριβώς για αυτό δεν πρέπει να τους ξυπνήσουμε!»

«Δηλαδή λες... ότι χάνουμε επίτηδες;»

«Πρόεδρε τα είδες το ματς; Να, πάρε παράδειγμα το προηγούμενο με τη Γαλλία. 3 λεπτά μπάσκετ παίξαμε και από τους 24, η διαφορά πήγε στους 6. Αν τους άφηνε ο Μίσσας, θα τα καθάριζαν σαν σαρδέλες τα Γαλλάκια, αλλά ο Στρατηγός ξέρει. Ο Φώτης ήταν περήφανος, αλλά ο Στρατηγός είναι πονηρός... Φυλάγεται. Φυλάγεται για τα νοκ άουτ...»

«Τι να σου πω ρε Μπάμπη...» απάντησε ο πρόεδρος μουδιασμένος. «Ελπίζω να έχεις δίκιο».

«Έχω» απάντησε ο Μπάμπης με αυτοπεποίθηση. «Σε αφήνω τώρα. Πάω να κάψω το αυτοκίνητο του Κόπονεν».

«Του Κόπονεν; Τι σου φταίει τώρα ο Κόπονεν; Αφού είπες ότι όλα πάνε βάσει σχεδίου»

«Άλλο αυτό. Μπορεί όλα να πηγαίνουν βάσει σχεδίου, αλλά κανένας δεν μπορεί να βάζει 20 πόντους στην Εθνικάρα και να μένεις ατιμώρητος!»

 

to be continued... 

Μαρίνος Γεωργιόπουλος

"Όποιος δεν μπορεί να κάνει, διδάσκει" λέει η γνωστή λαϊκή ρήση. Όποιος δεν μπορεί να κάνει, γράφει, θα συμπληρώσω εγώ.

 
10 χρόνια παρά κάτι μήνες. Τόσο μου πήρε από την 1η δημοτικού μέχρι τα μέσα λυκείου για να το πάρω απόφαση ότι δεν το 'χω ρε παιδάκι μου και να σταματήσω να ταλαιπωρώ διάφορες συνοικιακές ομάδες, προπονητές και τον εαυτό μου. "Εσύ ΔΕ θα σουτάρεις" μου είπε ο τελευταίος μου προπονητής σε έναν αγώνα μετά από ένα air-ball και 2 τούβλα περιοπής.
 
Εεε κάπου εκεί το συνειδητοποίησα. Δεν κάνω για μπάσκετ. Έλα όμως που μου άρεσε το άτιμο το άθλημα! Και μου άρεσε πολύ! Τι να κάνεις λοιπόν; Έγινα και εγώ φίλαθλος μπασκετικός. Κόσμιος και πιστός σε ένα περιβάλλον τίγκα στους ποδοσφαιρόφιλους και έψαχνα να βρω άνθρωπο με το τουφέκι να πω καμιά κουβέντα για pick n roll, box out και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα.
 
Τελικά τον βρήκα τον άνθρωπο και όχι μόνο μπόρεσα να τα συζητάω, αλλά μου έδωσε και - ένας Θεός ξέρει γιατί! - βήμα να τα γράφω κιόλας. Εδώ είμαι λοιπόν. Να μιλάμε για μπάσκετ... και μέχρι να βρεθεί ένας προπονητής (της εξέδρας) να μου πει "Εσύ ΔΕ θα γράφεις!", λέω να κάνω το παιδικό μου όνειρο καθημερινότητα και να συνεχίσω να "σουτάρω".