Print this page

Όχι δάκρυα γι' αυτήν την Εθνική

Written by  Σεπ 16, 2013

Όχι, δεν θα δακρύσουμε γι’ αυτή την ομάδα. Θα στενοχωρηθούμε, θα νοιώσουμε τις πληγές στο γόητρο και τον εγωισμό μας, θα γυρίσουμε με σκυμμένο κεφάλι για τις ελπίδες που αποδείχθηκαν λάθος, θα κάνουμε κριτικές, απολογισμούς, επισημάνσεις, αλλά δεν θα δακρύσουμε.

 

Γιατί στον τελευταίο αγώνα της με την Κροατία απέδειξε πως όλες αυτές οι ελπίδες και οι προσδοκίες δεν ήταν χωρίς έρεισμα. Η ομάδα αυτή πάλεψε, ρίσκαρε, αγωνίστηκε, πείσμωσε, δεν εγκατέλειψε και έπεσε μαχόμενη.

Γιατί δεν κρύφτηκε πίσω από τις απουσίες της, τους τραυματισμούς και τις όποιες γκρίνιες. Μπήκε με δέκα παίκτες – καμικάζι και έπαιξε για την ιστορία και το γόητρό της.

Γιατί στα δύσκολα δεν έκανε πίσω, οι παίκτες δεν κρύφτηκαν, αλλά ανέλαβαν τις ευθύνες τους και είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι χρησιμοποίησαν τη λέξη «αυτοκριτική», γεγονός που δείχνει ότι αναγνωρίζουν ότι και οι ίδιοι φέρουν ευθύνη για την αποτυχία.

Γιατί αυτή η ομάδα έδειξε ότι τη μεγαλύτερη τιμωρία την επέβαλλε μόνη της στον εαυτό της. Όταν το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας ο Κόπονεν και η παρέα του έκαναν πλάκα στην ελληνική ομάδα, η μοίρα είχε αποφασίσει να την τιμωρήσει. Και το έκανε με τον πιο σκληρό τρόπο.

Όχι, δεν θα δακρύσουμε. Θα πούμε ένα ακόμα «ευχαριστώ». Γιατί στην πραγματικότητα κανείς μας δεν πίστευε ότι είχαμε ελπίδες να περάσουμε, όπως είχαν έρθει τα πράγματα. Και μέχρι να χάσει ο, συγκινητικός σε όλο το τουρνουά, Ζήσης το layup στο τέλος της δεύτερης παράτασης, μας έκαναν να είμαστε καθηλωμένοι και να μετράμε ανάσες μέχρι να αποδειχθεί ότι όντως δεν θα τα καταφέρουμε. Η ήττα με 92-88 μετά από δύο παρατάσεις είναι αλήθεια ότι πόνεσε πολύ.

Δεν τα καταφέραμε. Αποκλειστήκαμε από τη συνέχεια του Ευρωμπάσκετ. Θα πρέπει να περιμένουμε πλέον αν θα πάρουμε wildcard για να συμμετάσχουμε στο Παγκόσμιο του 2014. Θα γραφτούν και θα ακουστούν πολλά. Τα περισσότερα άσχημα. Θα ζητηθούν κεφάλια επί πίνακι.

Όχι από εμάς. Εμείς θα μείνουμε πιστοί ακόλουθοι της Εθνικής. Θα χειροκροτούμε τις επιτυχίες και θα πληγωνόμαστε μαζί με τους παίκτες στις αποτυχίες. Κριτική, αναλύσεις και γνώμες τις επόμενες μέρες που θα έχει «κρυώσει» το αίμα.

Μέχρι τότε. Εθνικάρα, σ’ ευχαριστούμε που μας έκανες και πάλι υπερήφανους. Σ’ ευχαριστούμε που μας έδειξες ότι όσο πεσμένος και να είσαι πρέπει να αγωνίζεσαι μέχρι την τελευταία στιγμή.

* Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του Eurobasket 2013 (photo by Elio Castoria)

Γιώργος Αράπογλου

 

Γεννημένος στην Ν. Φιλαδέλφεια και μεγαλωμένος στο Καματερό, σε μια γειτονιά γεμάτη αλάνες και άπειρους χώρους για την διεύρυνση της παιδικής φαντασίας, από μικρός δύο πράγματα ήταν ξεκάθαρα μέσα του.

 

Ότι θα ασχοληθεί με τον αθλητισμό και ότι κάποτε θα γίνει δημοσιογράφος. Από τη μια, η κλίση στο γράψιμο φαινόταν από τις πρώτες εκθέσεις του δημοτικού και τις άπειρες μικρές εφημερίδες που τύπωνε, από την άλλη, που τον έχανες, που τον έβρισκες, με μια μπάλα στο χέρι ήταν. Την πορτοκαλί, αυτή με τα σπυριά!

 

Μεγαλώνοντας, το ύψος δε βοήθησε να ασχοληθεί ενεργά με το μπάσκετ πέρα από κάποιες ομάδες της γειτονιάς ή τα σχολικά πρωταθλήματα, ωστόσο, τον αθλητισμό δεν τον εγκατέλειψε. Υπήρξε αθλητής με δελτίο του Ιωνικού Ν.Φ., για έξι χρόνια, περνώντας αρχικά από τα τμήματα ενόργανης γυμναστικής και στη συνέχεια από το χάντμπολ, με συμπαίκτες αθλητές που αρκετά χρόνια αργότερα, στελέχωσαν και την Εθνική Ομάδα.

 

Η δημοσιογραφία, ωστόσο, τον κέρδισε. Ο μεγάλος του έρωτας ήταν το ραδιόφωνο. Την πρώτη του ραδιοφωνική εκπομπή την έκανε σε ηλικία μόλις 15 ετών. Στα επόμενα χρόνια εργάστηκε σε πολλά από τα μεγαλύτερα Μέσα της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας (Flash, ΝΕΑ, Χρηματιστήριο, Ταχυδρόμος, Veto, ΝΟΟΖ κλπ) και πέρασε από όλων των ειδών τα ρεπορτάζ (ελεύθερο, αθλητικό, πολιτικό, καλλιτεχνικό, αυτοδιοίκησης, τουριστικό κλπ). Εργάστηκε επίσης ως διορθωτής και επιμελητής κειμένων σε αρκετά έντυπα, καθώς και ως υπεύθυνος επικοινωνίας στην εταιρεία WIDEServicesPC.

 

Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του πρώτου ελληνικού περιοδικού δρόμου «ΣΧΕΔΙΑ» από το πρώτο τεύχος, ενώ έχει ασχοληθεί και με την εκπαίδευση ενηλίκων. Το τελευταίο διάστημα ετοιμάζεται για την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος.

Από τη θέση του Αρχισυντάκτη του «Agapotobasket.gr», ευελπιστεί να βάλει το πιο σημαντικό «τρίποντο» της δημοσιογραφικής του ζωής. Να δημιουργήσει με τη βοήθεια της συντακτικής ομάδας μια μεγάλη μπασκετική κοινότητα που θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άθλημα και θα φέρει άλλο χρώμα στις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων.