Print this page

Ιστορίες Μπασκετικής Φαντασίας: ΕΛΛΑΣ - ΠΟΚΕΘΕ : Η Τελική Αναμέτρηση

Written by  Αυγ 23, 2019

Με αφορμή την συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, οι Ιστορίες Μπασκετικής Φαντασίας επιστρέφουν στο agapotobasket.gr και ο Μαρίνος Γεωργιόπουλος ξετυλίγει για μια ακόμα φορά την περιπέτεια του Εθνικού συγκροτήματος απέναντι στην… σκοτεινή Παγκόσμια Οργάνωση που στόχο έχει να της ανακόψει την πορεία για την κορυφή.

(Part 1 : Η Χαμένη Πτήση)

 

Αθήνα. Διεθνής Αερολιμένας Ελευθέριος Βενιζέλος. Τετάρτη 21 Αυγούστου. Πρωί.

 

Η ατμόσφαιρα στο αεροπλάνο της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ θύμιζε πενταήμερη. Τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Τα φιλικά παιχνίδια στο 29ο Διεθνές Τουρνουά Ακρόπολις είχαν ολοκληρώσει με επιτυχία το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας της Εθνικής. Το κλίμα ήταν ιδανικό και οι διεθνείς απόλυτα προσηλωμένοι στον μεγάλο τους στόχο, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας. 

Στο πιλοτήριο του αεροσκάφους, ο κυβερνήτης Απόστολος Μιχαηλίδης, απενεργοποίησε το κινητό του. Μια χοντρή σταγόνα ιδρώτα κύλισε στο κατάχλομο μέτωπο του. Την σκούπισε με ένα χέρι που έτρεμε.

«Αποστόλη είσαι καλά;» τον ρώτησε ο  συγκυβερνήτης του.

«Μια χαρά είμαι» απάντησε ο Μιχαηλίδης σκυθρωπός.

«Τι μία χαρά ρε; Εσύ μοιάζεις λες και σε έκανε τσακωτό Κρητικός μουστακαλής με την αδερφή του»

«Καλά είμαι ρε. Πρέπει να με πείραξε κάτι που έφαγα. Βάλε μπροστά τους κινητήρες»

Ο συγκυβερνήτης ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα και στράφηκε προς τα όργανα ελέγχου.   «Για μισό λεπτό» διαμαρτυρήθηκε «κάτι δεν πάει καλά εδώ. Οι συντεταγμένες πτήσης δεν είναι σωστές!»

Όχι δεν είναι. Σκέφτηκε ο Μιχαηλίδης και μία βλοσυρή έκφραση σκοτείνιασε το, συνήθως καλοσυνάτο, πρόσωπό του. 

«Μα ποιος τα πείραξε;» αναρωτήθηκε εμφανώς εκνευρισμένος  ο συγκυβερνήτης.

«Δεν έχω ιδέα. Για ρίξε μια ματιά στο ημερολόγιο πτήσης»

Ο συγκυβερνήτης έστριψε το κεφάλι του προς την άλλη μεριά. Δεν μπόρεσε ποτέ να δει το μαντήλι με το χλωροφόρμιο, στο χέρι του Μιχαηλίδη. 

Η ΠΟΚΕΘΕ* έχει όλα τα χαρτιά στα χέρια της. Δεν έχω άλλη επιλογή, σκέφτηκε ο Μιχαηλίδης, ενώ ο συγκυβερνήτης του έχανε τις αισθήσεις του στα χέρια του. Τον έδεσε στη θέση του με τη ζώνη ασφαλείας και έβαλε μπροστά τους κινητήρες. Το αεροπλάνο άρχισε να τροχοδρομεί στον αεροδιάδρομο. Γέλια ακούστηκαν από την καμπίνα των επιβατών. Ο Παπ ή ο Μπουρούσης ή κάποιο άλλο πειραχτήρι θα έκανε κάποιο καλαμπούρι. Σκέφτηκε θλιμμένα ο Μιχαηλίδης. Για λίγες στιγμές ένιωσε την έντονη παρόρμηση να τα σταματήσει όλα και να παραδοθεί. Άπλωσε το χέρι του προς τον διακόπτη που έσβηνε τους κινητήρες και σχεδόν τον πάτησε. Σχεδόν…

Αντ’ αυτού γύρισε τον διακόπτη της ενδοεπικοινωνίας. 

«Κυρίες και κύριοι σας ομιλεί ο κυβερνήτης. Κλείστε τα τραπεζάκια και φέρτε τα καθίσματα σε όρθια θέση. Σας ευχόμαστε καλό ταξίδι»

To be continued…         

 *  ΠΟΚΕΘΕ : Παγκόσμια Οργάνωση Κατά Εθνικής Ελλάδος (ο ρόλος της έχει αναφερθεί σε προηγούμενες Ιστορίες Μπασκετικής Φαντασίας)

Μαρίνος Γεωργιόπουλος

"Όποιος δεν μπορεί να κάνει, διδάσκει" λέει η γνωστή λαϊκή ρήση. Όποιος δεν μπορεί να κάνει, γράφει, θα συμπληρώσω εγώ.

 
10 χρόνια παρά κάτι μήνες. Τόσο μου πήρε από την 1η δημοτικού μέχρι τα μέσα λυκείου για να το πάρω απόφαση ότι δεν το 'χω ρε παιδάκι μου και να σταματήσω να ταλαιπωρώ διάφορες συνοικιακές ομάδες, προπονητές και τον εαυτό μου. "Εσύ ΔΕ θα σουτάρεις" μου είπε ο τελευταίος μου προπονητής σε έναν αγώνα μετά από ένα air-ball και 2 τούβλα περιοπής.
 
Εεε κάπου εκεί το συνειδητοποίησα. Δεν κάνω για μπάσκετ. Έλα όμως που μου άρεσε το άτιμο το άθλημα! Και μου άρεσε πολύ! Τι να κάνεις λοιπόν; Έγινα και εγώ φίλαθλος μπασκετικός. Κόσμιος και πιστός σε ένα περιβάλλον τίγκα στους ποδοσφαιρόφιλους και έψαχνα να βρω άνθρωπο με το τουφέκι να πω καμιά κουβέντα για pick n roll, box out και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα.
 
Τελικά τον βρήκα τον άνθρωπο και όχι μόνο μπόρεσα να τα συζητάω, αλλά μου έδωσε και - ένας Θεός ξέρει γιατί! - βήμα να τα γράφω κιόλας. Εδώ είμαι λοιπόν. Να μιλάμε για μπάσκετ... και μέχρι να βρεθεί ένας προπονητής (της εξέδρας) να μου πει "Εσύ ΔΕ θα γράφεις!", λέω να κάνω το παιδικό μου όνειρο καθημερινότητα και να συνεχίσω να "σουτάρω".