30 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνη την μέρα που ο κατά πολλούς καλύτερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών Ντράζεν Πέτροβιτς άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 28 ετών.

 

  
Ο Πέτροβιτς γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1964 στο Σίμπενικ της Κροατίας. Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στην τοπική ομάδα την Σιμπένκα φθάνοντας το 1982 και το 1983 στον τελικό του κυπέλλου Κόρατς. 

 

Την επόμενη χρονιά πήγε στην Τσιμπόνα όπου και άρχισε να χτίζεται ο μύθος γύρω από τ' όνομα του. Στον πρώτο του χρόνο θα κατακτήσει το triple crown ενώ στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης θα σημειώσει 39 πόντους. Θα κατακτήσει και πάλι, για δεύτερη διαδοχική χρονιά, την κορυφή της Ευρώπης απέναντι στην Ζαλγκίρις του Άρβιντας Σαμπόνις. 

 

Το 1987 θα κατακτήσει το κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης απέναντι στην Σκαβολίνι πετυχαίνοντας 28 πόντους. Ο επόμενος χρόνος τον βρήκε στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και να αγωνίζεται στο ΝΒΑ με τους Portland Blazers καθώς με τις εμφανίσεις του έπεισε τους ανθρώπους που έρχονταν να τον δουν πως αξίζει μία θέση στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

 

Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα υπολόγιζε καθώς στην ίδια ομάδα ήταν ο Κλάιντ Ντρέξλερ και ο Τέρι Πότερ με τα λεπτά συμμετοχής του να περιορίζονται σημαντικά. Για τον λόγο αυτό ζήτησε ανταλλαγή και έτσι πήγε στους New Jersey Nets. Εκεί έδειξε τα ηγετικά του προσόντα καθώς την σεζόν 1991-92 είχε 22,6 μ.ο. πόντων και ήταν ο κορυφαίος στο ΝΒΑ σε ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα (51%) ενώ οδήγησε την ομάδα του στα play off. 

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Βαρκελώνη αντιμετώπισε με την Κροατία στον μεγάλο τελικό την Dream Team των Τζόρνταν, Τζόνσον, Μπερντ, Γιουιν, Ρόμπινσον, Πίπεν, Μπάρκλεϊ, Στόκτον κτλ. Η εθνική της χώρας του είχε μεγάλα αστέρια στην σύνθεση της. Εκτός του Πέτροβιτς είχε τον Κούκοτς, ο οποίος μόλις είχε υπογράψει στους Chicago Bulls των Τζόρνταν και Πίπεν, Ράτζα, Βράνκοβιτς, Κόμαζετς, Περάσοβιτς. κ.ά. Η αμερικανική ομάδα όμως ήταν ασταμάτητη και έτσι οι Κροάτες περιορίστηκαν στην δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο.

 
Η επόμενη και τελευταία σεζόν του Πέτροβιτς όπως αποδείχθηκε στο ΝΒΑ κυμάνθηκε και αυτή σε υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Το γεγονός όμως πως δεν κλήθηκε στο All star game τον δυσαρέστησε και σκεφτόταν την επιστροφή του στην Ευρώπη. Τότε ήταν που φούντωσαν τα σενάρια για ν' αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό μιας και αγωνιζόταν ήδη ο πολύ καλός του φίλος Στόγιαν Βράνκοβιτς.

Αρχές καλοκαιριού του 1993 η εθνική ομάδα της Κροατίας βρισκόταν στην Πολωνία για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 1993. Ο Ντράζεν φοβόταν τ' αεροπλάνα και δεν ακολούθησε την αποστολή πίσω στην Κροατία. Προτίμησε να πάει οδικώς έχοντας μαζί του την αρραβωνιαστικιά του που οδηγούσε εκείνη και μία φίλη τους από την Τουρκία. Στον αυτοκινητόδρομο Α9 της Γερμανίας που συνδέει την Νυρεμβέργη με το Μόναχο και ενώ έβρεχε, ένα φορτηγό προσέκρουσε στην διαχωριστική νησίδα, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του οχήματος με αποτέλεσμα το φορτηγό να διπλώσει. Το Golf που οδηγούσε η αρραβωνιαστικιά του Πέτροβιτς έπεσε πάνω στο φορτηγό μην έχοντας ορατότητα και ενώ το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό. Ο Πέτροβιτς σκοτώθηκε ενώ κοιμόταν χωρίς να φοράει ζώνη ενώ οι δύο κοπέλες τραυματίστηκαν.

Η είδηση του χαμού του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία σκορπώντας την θλίψη σε όλο τον κόσμο. Προς την μνήμη του η μητέρα του Μπιζέρκα ίδρυσε το Μουσείο Ντράζεν Πέτροβιτς στο Ζάγκρεμπ, το γήπεδο στο Σίμπενικ πήρε τ' όνομα του, οι Nets στις 11/11/93 απέσυραν την φανέλα με το νούμερο 3, μια κεντρική πλατεία του Ζάγκρεμπ επίσης μετονομάστηκε, έξω από το Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης υπάρχει το άγαλμα του, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ της Τσιμπόνα έχει μετονομαστεί σε Drazen Petrovic Basketball Hall, το 2002 μπήκε στο Hall of fame της Fiba ενώ το 2007 σε αυτό του ΝΒΑ.

Για εκείνον είχαν πει:

Μάικλ Τζόρνταν:
«Ήταν ο μόνος παίκτης που με κοίταγε στα μάτια χωρίς να φοβάται».

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (όταν πήγε στον τάφο του Ντράζεν):
«Μη λυπάστε για το θάνατο του. Είναι φαινόμενο και θα ζει για πάντα».

Τσακ Ντέιλι (ένα χρόνο μετά το θάνατο του Πέτροβιτς):
«Έπρεπε να φύγω πέρσι από τους Νετς, όταν ο "καπετάνιος" μας έφυγε από το πλοίο»

Νέβεν Σπάχια:
«Δεν άντεχε τις ήττες. Τις μισούσε. Όταν έχανε στα "μονά" δεν μιλούσε σε κανέναν για ώρες. Δεν άντεχε να χάνει ούτε στα χαρτιά. Όταν σαν παίκτης της Σιμπένκα γνώριζε την ήττα, έμενε για ώρες στο γυμναστήριο για να σουτάρει».

Εκείνος τι έλεγε..

Για τις προπονήσεις:
«Το να χάσω προπόνηση ήταν για μια μένα μια αφόρητη αμαρτία».

Για το Νίκο Γκάλη:
«Αν εγώ είμαι ο γιος του διαβόλου, ο Γκάλης είναι ο ίδιος ο διάβολος».

Για τον Παναθηναϊκό:
«Έδειξα πόσο αξίζω στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και τα τώρα έρχομαι για να κατακτήσω και πάλι τίτλους. Θέλω να παίξω σε μία ομάδα που θα πάρει το πρωτάθλημα της Ευρώπης και το είπα τον Στόγιαν. Εσύ , ο Γκάλης ,εγώ και τα άλλα παιδιά του Παναθηναϊκού , αν είμαστε μαζί θα κάνουμε τον Παναθηναϊκό πρώτο στην Ευρώπη και τον κόσμο του ευτυχισμένο. Αλήθεια σου λέω από τώρα σκέφτομαι τον τελικό στο Τελ Αβίβ. Αυτός ο Παναθηναϊκός – αν υπογράψω- θα είναι μια ομάδα που δεν θα σκέπτεται ούτε θα φοβάται την ήττα , όπου και αν παίζει»

Τίτλοι και διακρίσεις:

Χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1987 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1990 με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992 με την Εθνική Κροατίας.

2 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με Τσιμπόνα (1985,1986).
1 κύπελλο Κυπελλούχων με Τσιμπόνα (1987).
1 κύπελλο Κυπελλούχων με Ρεάλ Μαδρίτης (1989).
1 πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας με Τσιμπόνα (1985).
3 κύπελλα Γιουγκοσλαβίας με Τσιμπόνα (1985,1986,1988).
1 κύπελλο Ισπανίας με Ρεάλ Μαδρίτης (1989).