Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να γνωριστούμε!

Τα πάντα ξεκινούν από την αγάπη μας για το άθλημα. Welovethisgame, που λένε και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Είμαστε «παιδιά» της γενιάς του ’87. Ήμασταν παιδιά όταν εκείνο το βράδυ της 14^ης Ιουνίου άλλαξε η μπασκετική ζωή μας για πάντα. Οι περισσότεροι από μας ήμασταν κάπου στα μισά ή τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, αλλά καταλάβαμε ότι κάτι μεγάλο έγινε. Και το ζήσαμε σε κάθε του έκφανση.

Μεγαλώσαμε με τις αφίσες του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φάνη, του Ντράζεν. Του Τζόρνταν, του Μάτζικ, του Στόκτον. Στηθήκαμε τις Πέμπτες μαζί με τους πατεράδες μας «Με τον Άρη στην Ευρώπη». «Γράψαμε» αμέτρητες ώρες στις αλάνες της γειτονιάς, με διπλάκια, μονάκια, βραζιλιάνικα, ρολόι, διαγωνισμούς τριπόντων και καρφωμάτων. Και το βράδυ γυρίζαμε ιδρωμένοι, κουρασμένοι, πολλές φορές χτυπημένοι, αλλά νικητές!

Λατρέψαμε τις ομάδες της γειτονιάς που κάποτε έδιναν άλλο χρώμα στο ελληνικό πρωτάθλημα και το έκαναν κορυφαίο στην Ευρώπη. Περιστέρι, Πανιώνιος, Μίλωνας, Σπόρτινγκ, Παπάγος, Δάφνη, Νήαρ Ήστ, Παγκράτι, Αμπελόκηποι. Και περιφέρεια: Ηράκλειο, Απόλλων Πάτρας, Μακεδονικός, ΒΑΟ. Και τελευταία, Ρέθυμνο, Ρόδος, Καβάλα, Τρίκαλα.

Αγοράζαμε ανελλιπώς το «Τρίποντο» και κρεμούσαμε τις αφίσες στα εφηβικά δωμάτιά μας. Ακόμα έχουμε οι περισσότεροι κρατημένα τα παλαιά τεύχη, καταχωνιασμένα σε κάποιο πατάρι, σε μια κούτα, σε ένα παλιό ντουλάπι στο πατρικό σπίτι.

Αγαπάμε το μπάσκετ. Σαν άθλημα και όχι για τους τίτλους που μπορεί να έχει κατακτήσει η ομάδα του καθενός. Πηγαίνουμε συχνά στο γήπεδο, όπου και όποτε μας δοθεί η ευκαιρία. Και φυσικά, η Εθνική είναι πάντα στην καρδιά μας και στηνόμαστε όλοι μαζί στην τηλεόραση κάθε φορά που έχει αγώνα επίσημο ή φιλικό.

Αγαπάμε το μπάσκετ. Γιατί είναι ίσως το μόνο άθλημα που προσφέρει πραγματικά τόσες συγκινήσεις και που ποτέ δε μπορείς να πεις «ποτέ». Θέαμα, πάθος, ευφορία, απογοήτευση, προσμονή της ανατροπής, το χτυποκάρδι, τα μηνύματα που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας, η ανατριχίλα, η χαρά, η πίκρα, ο πανηγυρισμός.

Για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερα είμαστε πια εδώ. Για να το βοηθήσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε. Γιατί τα γεγονότα που γίνονται τελευταία και αμαυρώνουν το αγαπημένο μας άθλημα μας έχουν κάνει να αγανακτήσουμε. Σαν φίλαθλοι και σαν πολίτες.

Είναι ντροπή και κατάντια να έχει μια χώρα όπως η Ελλάδα, ειδικά σε μια τέτοια περίοδο, δύο από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και αντί να τις υποστηρίξει με ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα για να γίνουν ακόμα καλύτερες και να ακολουθήσουν και άλλες, να τις αφήνει να κατασπαράζουν ό, τι απέμεινε από τις σάρκες του δύσμοιρου αθλήματος.

Κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξουν. Να γίνει, αλλά τι; Και τότε μας ήρθε η ιδέα και θελήσαμε να τη μοιραστούμε μαζί σας.

Και γιατί να μην μαζευτούμε όλοι όσοι αγαπούν το μπάσκετ και να γίνουμε όλοι φίλοι; Και γιατί να μην πάμε όλοι μαζί στο γήπεδο και να αφήσουμε τους κάφρους απέξω; Γίνεται; Στο χέρι μας είναι!

Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί μια κοινότητα φίλων που αγαπούν πραγματικά το άθλημα και θα στείλουν όλοι μαζί το μήνυμα ότι, αφού οι αρμόδιοι δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να καταφέρουν να διώξουν τους χουλιγκάνους από τα γήπεδα, ίσως να μπορούμε να το κάνουμε εμείς. Αν θα μας δώσει κανείς σημασία, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο!

Η αρχή έγινε με τη δημιουργία μιας μικρής ομάδας στο Facebook. Το εγχείρημα έδειξε ότι υπάρχει πολύς κόσμος που και θέλει και έχει να πει πολλά και καλά πράγματα για το μπάσκετ. Σύντομα, λοιπόν, δημιουργήθηκε η ανάγκη για κάτι πιο συντονισμένο. Κι έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίστηκε η δημιουργία ενός νέου, συμμετοχικού ηλεκτρονικού περιοδικού.

Επικεφαλής τέθηκαν άνθρωποι που έχουν στην πλάτη τους πολλά χρόνια στη δημοσιογραφία, με εμπειρία, γνώση και καλή διάθεση για ανανέωση και δημιουργία. Μαζί τους συντάχθηκαν «εραστές» του αθλήματος, με μεράκι, χιούμορ, γνώσεις και διάθεση για ανοικτό διάλογο, προτάσεις, λύσεις, πειράγματα, αναμνήσεις, συνεργασία.

Ετέθη το ερώτημα «τι ύλη θα καλύψουμε;». Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε το κάτι διαφορετικό. Βεβαίως, θα υπάρχει άμεση αναφορά στην επικαιρότητα, όμως, δεν θα σταθούμε εκεί, ούτε θα είναι ο κεντρικός μας στόχος. Υπάρχουν άλλα πολύ μεγαλύτερα ηλεκτρονικά περιοδικά με εξαιρετική ύλη και καταπληκτικούς συναδέλφους που το κάνουν εξαιρετικά. Εμείς θα πάρουμε αφορμή από την επικαιρότητα και θα τη διανθίσουμε με συνεντεύξεις, αφιερώματα, ανοικτό διάλογο και, κυρίως, συμμετοχή.

Απέμενε το όνομα που θα του δίναμε. Δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη. Γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρχει ποιο χαρακτηριστικό από το «Αγαπώ το μπάσκετ». Σύνθημά μας είναι να ξαναφέρουμε στο άθλημα την ομορφιά και το ρομαντισμό του, όπως τότε, όταν παιδιά του δημοτικού ακόμα, παίζαμε στη γειτονιά μας. Αυτό είναι και το μότο που χρησιμοποιούμε.

Κύριο όπλο μας είναι η διάθεση των αναγνωστών μας να συμμετέχουν στον ανοικτό διάλογο με κεντρικό θέμα τη βελτίωση των συνθηκών διεξαγωγής του αθλητισμού στη χώρα μας. Το κίνητρό μας είναι ένα και μοναδικό. Θέλουμε να μπορούμε να πηγαίνουμε πάντα στο γήπεδο χωρίς να φοβόμαστε και χωρίς να μας αποκλείουν τη δυνατότητα να το κάνουμε. Θέλουμε επίσης να γυρίσουν τα παιδιά στο γήπεδο γιατί αυτά είναι η ελπίδα για όλα και, ειδικά σε αυτή την περίοδο, η ελπίδα είναι ό,τι μας έχει απομείνει.

Σε αυτή την προσπάθεια σας θέλουμε όλους δίπλα μας. Με τις ιδέες σας, το χιούμορ σας, τις αναμνήσεις σας, τα παράπονά σας, τον προβληματισμό σας. Για να δημιουργήσουμε τη νέα γενιά φιλάθλων, τη μαγιά για να γίνει ο κόσμος μας εν γένει καλύτερος. Μπορούμε και θέλουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα.

Κι αν ακόμα κάποιοι μας πουν τρελούς και ρομαντικούς, εμείς το μόνο που έχουμε να απαντήσουμε πως ο κόσμος πήγε μπροστά με κάτι τέτοιους περίεργους τύπους! Άλλωστε, αν δεν έχεις ελπίδες, δεν θα πετύχεις ποτέ το ανέλπιστο. Και στις εποχές που διανύουμε, η ελπίδα είναι το τελευταίο όπλο που μας έχει απομείνει.

Agapotobasket.gr