Ο “Retromaniac” επιστρέφει με ένα αφιέρωμα σε πέντε υπέροχους τύπους των παρκέ, που άφησαν εποχή, όχι μόνο για το ταλέντο τους, αλλά και για το… παρουσιαστικό τους.

Καλοκαίρι χωρίς μπάσκετ, απλά... δεν γίνεται! Εντάξει, μπορεί να μη μπορούμε να παίξουμε στις παραλίες και στις θάλασσες – αν και ορισμένα γκατζετάκια τύπου πλωτές πλαστικές μπασκέτες, κάτι κάνουν – αλλά τουλάχιστον έχουμε επιλογές.

Έφτασα στο ΣΕΦ αποφασισμένος να κάνω ένα κοινωνικό πείραμα. Επηρεασμένος από τις ευαισθησίες μου, το κλίμα της ημέρας και το… φτωχό μου το μυαλό εν τέλει κάπου βαθιά μέσα μου πίστευα ότι μπορεί και να το κερδίσω το στοίχημα με τον εαυτό μου. Στον κουβά από τα αποδυτήρια που λένε οι του στοιχήματος.

Ο Retromaniac επιστρέφει έπειτα από καιρό και επικεντρώνεται στα δύο αουτσάιντερ της διοργάνωσης του Κυπέλλου Ελλάδας που θα βρεθούν ένα βήμα πριν από τον μεγάλο τελικό και όνειρο την κατάκτηση ενός τίτλου έπειτα από πολλά χρόνια.

Έχω μέρες να εμφανιστώ και η αλήθεια είναι πως μου λείψατε! Κάτι, οι Ευρωλίγκες, κάτι τα ντέρμπι, κάτι οι λοιπές υποχρεώσεις που δε σε αφήνουν να χαλαρώσεις και να νοιώσεις ξανά παιδί, δε βρήκα αφορμή και χρόνο να μοιραστούμε τις ιστορίες μας. Και ξαφνικά, εκεί που χαζεύεις στα αθλητικά site, να’ σου και η είδηση που άναψε τα «λαμπάκια» των αναμνήσεων.

Μια που θα τα λέμε συχνά, πρέπει να σας πω λίγα πράγματα για τον εαυτό μου.

Είμαι από τους ανθρώπους που πολλές φορές η σκέψη τους δεν συμβαδίζει με την εποχή. Περισσότερο ανήκω ίσως σε μια άλλη περίοδο,