Το agapotobasket.gr δίνει βήμα στους αναγνώστες του και δημοσιεύει τα κείμενα τους. Κείμενα προσωπικά, αφιερωματικά, συναισθηματικά.
Ο αναγνώστης, Γιώργος Μαγουλάς, θυμάται το αντίο από την Εθνική ομάδα, της εμβληματικής Στέλλας Καλτσίδου και γράφει για τα συναισθήματα του δύο χρόνια μετά.
*Αν θέλετε και εσείς να γράψετε στο blog του agapotobasket.gr και να δείτε τα κείμενά σας δημοσιευμένα, μπορείτε να τα αποστείλετε στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
και να μπείτε στη μεγάλη ομάδα μας".
Γράφει ο Γιώργος Μαγουλάς
«Σκαλίζοντας τα κουτιά των αναμνήσεων, τώρα που ο χρόνος είναι άπλετος στο σπίτι, το βλέμμα πέφτει στη φωτογραφία από ένα πανό, "Στέλλα σε ευχαριστούμε" γράφει και το μυαλό γυρίζει δύο χρόνια πίσω. Δύο χρόνια και δύο ημέρες για την ακρίβεια.
Στις 21 Νοεμβρίου 2018 η Εθνική ομάδα αντιμετώπιζε την αντίστοιχη του Ισραήλ στην Κοζάνη για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2019. Για την ιστορία το σύνολο του Κώστα Κεραμιδά επικράτησε με 83-57.
Η αγωνία μεγάλη αλλά παράλληλα και μία σκέψη η οποία όσο περνούσε η ώρα τόσο μεγάλωνε. Μία στιγμή από εκείνες που λες δεν θα έρθει ποτέ ή είναι πολύ μακριά..κι όμως.. μία στιγμή η οποία έκλεινε μέσα της 20 χρόνια καριέρας με το εθνόσημο.
Λίγες μέρες νωρίτερα η Στέλλα Καλτσίδου είχε ανακοινώσει πως τα παιχνίδια με Ισραήλ και Μεγάλη Βρετανία θα ήταν τα τελευταία και μετά από αυτά θ' αποχωρούσε από την Εθνική Ελλάδας.
Στο άκουσμα της είδησης αναρωτήθηκα "ωχ και τώρα;". Αφού έχει πολλά ακόμη να προσφέρει. Γιατί; Από τώρα; Και άλλες παρόμοιες χωρίς να τις βάλω στην σειρά σκέψεις αλλά με τον ίδιο παρανομαστή. Αποχωρεί η Στέλλα Καλτσίδου.
Βλέποντας τον αγώνα θυμάμαι πως πιο πολύ οτι τα μάτια ήταν καρφωμένα στην φανέλα με το 19 παρά στην έκβαση του παιχνιδιού. Και αυτό γιατί ήθελα χορτάσω όσο προλάβαινα τη Στέλλα Καλτσίδου. Ήθελα να βλέπω το αρχοντικό στυλ της. Το πίβοτ, το σουτ της από το τρίποντο που μόνο διχτάκι άγγιζε, τον διασκελισμό της, μα πάνω από όλα την ενέργεια που έβγαζε σε συνδυασμό με την ηρεμία στο πρόσωπο της. Όλα αυτά ήμουν σίγουρος πως θα έλειπαν και λείπουν από την Εθνική. Ουδεμία αναντικατάστατη σίγουρα αλλά όπως και να χει θα λείψει.
Όλα τα ωραία όμως έχουν και ένα τέλος. Έτσι έκλεισε δυστυχώς έναν μεγάλο κύκλο με πολλές όμορφες στιγμές θετικές κ αρνητικές, ευτυχώς για εμάς όμως συνεχίζαμε να την βλέπουμε ως assistant coach στην Εθνική Κορασίδων και κατόπιν στην ανδρική ομάδα του Αμαρουσίου ενώ από το καλοκαίρι βρίσκεται στο τιμόνι του ΕΦΑΟΖ που μετρά την πρώτη παρουσία του στην Α1 γυναικών.
Στέλλα Καλτσίδου σ' ευχαριστούμε για όλα!!»
