Η πολύπειρη παίκτρια bloggάρει στο agapotobasket.gr και στέλνει το δικό της μήνυμα στην Εθνική Ομάδα, τονίζοντας την αισιοδοξία της πως αυτή είναι η χρονιά της.
Γράφει η Ναυσικά Σταυρίδου:
Τι να γράψει πια κάνεις για αυτά τα κορίτσια που έχουν αναγκάσει όλο το Πανελλήνιο να ασχολείται με γυναικείο μπάσκετ; Που πλέον δεν χρειάζεται να ψάξω να δω τι ώρα παίζει η εθνική, αλλά το διαφημίζουν τα δελτία ειδήσεων; Επειδή στην Ελλάδα χρειαζόμαστε μια επιτυχία για να ασχοληθούμε με κάτι, ας είναι αυτή η πορεία των κοριτσιών που θα φέρει περισσότερο κόσμο κοντά μας και περισσότερα μικρά κορίτσια κοντά στον αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα στο μπάσκετ.
Η πρόκριση ήρθε με καλές εμφανίσεις, αλλά λίγο έλειψε να χαθεί από ένα κακό ημίχρονο στη Ρωσία (πέρσι στα προκριματικα).
Η προετοιμασία ξεκίνησε με δεδομένες απουσίες βασικών παικτριών της ομάδας, πολλά νέα πρόσωπα και την ελπίδα για την πρόκριση στους 12 της διοργάνωσης να αποτελεί κρυφή ελπίδα στις αποσκευές των κοριτσιών για Τσεχία.
Η πρώτη έκπληξη έγινε στην πρεμιέρα κιόλας με τη νίκη απέναντι στην πρωταθλήτρια Σερβία. Πολλοί βιάστηκαν να ενθουσιαστούν και κάποιοι άλλοι είπαν από μέσα τους “τυχερά ήταν τα κορίτσια”. Οι δυο ήττες με Σλοβενία και Γαλλία μπορεί και να έκαναν ακόμα περισσότερους να σκεφτούν ότι “τυχερά ήταν μωρέ τα κορίτσια”.
Όμως, τύχη που επαναλαμβάνεται, αγαπητοί μου, δεν είναι πια τύχη. Αυτή η ομάδα έχει κάνει τη μια υπέρβαση πίσω από την άλλη, έχει ξορκίσει κάθε κατάρα του παρελθόντος που μας ήθελε ηττημένους στο λεγόμενο "χιαστί". Για όσους ασχολούνται ενεργά με το γυναικείο, ξέρουν πολύ καλά ότι σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων συνολικά (κορασίδες-γυναίκες) αυτή ήταν η δεύτερη φορά που κερδίσαμε αυτό το… καταραμένο το "χιαστί" και η πρώτη σε επίπεδο γυναικών!
Τι είναι αυτό που έχει αυτή η ομάδα και δεν το είχαν όλες οι προηγούμενες;
Ναι, σύμφωνοι, το είπε πολύ σωστά και η Εβίνα (Μάλτση) ότι αυτή η ομάδα πάει ματς με ματς. Με πλάνο. Δεν μπαίνει ποτέ καμιά παίκτρια στο γήπεδο με σκοπό να χάσει. Μπάσκετ παίζουν και οι αντίπαλοι, μπάσκετ παίζουμε και εμείς.
Όμως, κάθε φορά έτσι δεν ήταν; Δεν μπαίναμε πάντα με σκοπό να κερδίσουμε; Δεν μπαίνουν κάθε φορά και οι αντίπαλοί μας προετοιμασμένοι και με τη θέληση να κερδίσουν; Πάντα στο παρελθόν μέναμε με το ανεκπλήρωτο όνειρο της πρόκρισης.
Για μένα, όσο και να προσπαθούμε να εξηγήσουμε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Τσεχία, δεν θα το ερμηνεύσουμε ποτέ.
Είναι κάτι σαν τον έρωτα αυτή η Εθνική Ομάδα. Μπορεί κανείς να εξηγήσει τη χημεία; Μπορεί κανείς να εξηγήσει το γιατί μπήκε ένα δύσκολο σουτ και χάθηκε ένα εύκολο; Όλα γίνονται και όλα είναι δυνατά.
Νομίζω η πορεία της Εθνικής είναι εδώ για να δείξει σε όλο τον κόσμο τη μαγεία του μπάσκετ. Που ενώ παίζει ρόλο το να είσαι πιο ψηλός, πιο δυνατός, να πηδάς ψηλότερα, να είσαι καλός σουτέρ, υπάρχουν περιπτώσεις που και αυτός που είναι πιο κοντός,λιγότερο αθλητικός, έχει πλάνο, έχει καθαρό μυαλό και με ομαδική δουλειά καταφέρνει να κερδίσει! Απλά συμβαίνει. Και, ναι, κερδίσαμε με 30 πόντους τον προημιτελικό, περάσαμε στους 4, κερδίσαμε την προηγούμενη Πρωταθλήτρια Ευρώπης, κερδίσαμε τη Ρωσία για πρώτη φορά σε επίπεδο γυναικών. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που κάνει αυτή την ομάδα να τα καταφέρνει, αλλά, όσο τα καταφέρνει, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε κρυφά το κάτι ακόμα παραπάνω. Και είμαστε μαζί τους...
Υ.Γ. Για μένα όλα παίζουν ρόλο στο μπάσκετ. Είναι ο συνδυασμός της επιμονής, της σκληρής δουλειάς, της καλής προετοιμασίας αλλά και του timing.
Σίγουρα, για να βρίσκεσαι μέσα στο γήπεδο σε μια τέτοια διοργάνωση, να αγωνίζεσαι για τη χώρα σου, πρέπει να είσαι πρώτα από όλα υγιής. Πρέπει να έχεις ρίξει κιλά ιδρώτα στο γήπεδο. Σε ομαδικές και ατομικές προπονήσεις. Πρέπει να έχεις φτιάξει την ψυχολογία σου. Το προπονητικό τιμ να έχει πλάνο για τον αγώνα (ενδεχομένως όχι μόνο ένα). Πρέπει οι παίκτριες να το ακολουθήσουν.
Όμως, οι συγκυρίες δεν είναι πάντα ίδιες. Και αυτή η χρονιά, φαίνεται να είναι η χρονιά μας!
Δεν έγιναν ξαφνικά τα κορίτσια μας υπερήρωες ούτε και οι παραδοσιακές δυνάμεις στο χώρο μας ξέχασαν να παίζουν μπάσκετ.
Αυτή η ομάδα που εγώ προσωπικά απολαμβάνω να τη βλέπω, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πως μπορείς να κερδίσεις θεωρητικά καλύτερους αντιπάλους αναδεικνύοντας τα προτερήματα σου και "κρύβοντας" τις αδυναμίες σου.
Όταν όλα πηγαίνουν καλά στο ματς, η ομάδα διευρύνει τις διαφορές.
Και όταν δεν πηγαίνουν, εμφανίζεται η παίκτρια που θα τα κάνει να πηγαίνουν. Και αυτό είναι κάτι μαγικό.
Ομοιογένεια, ομαδικότητα, απουσία γκρίνιας, πάθος, μυαλό, πλάνο, μεγάλα σουτ, καλή άμυνα, ψυχή.
Πραγματικά δείχνουν να τα έχουν όλα και όλη αυτή η επιτυχία πραγματικά τους αξίζει. Και στα κορίτσια και στο staff.
Είμαστε όλοι μαζί σας κορίτσια. Συνεχίστε να μας μαγεύετε!
Υ.Γ.2: Ήμουν λίγο φλύαρη, αλλά όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε ότι δεν μπορώ να μείνω ενθουσιασμένη και λιγομίλητη! Τα φιλιά μου στην Πράγα!
