Η αρχηγός της Εθνικής Ελλάδας και εδώ και κάποιους μήνες παίκτρια της ZTE NKK, γράφει στο agapotobasket.gr για την δικιά της οπτική της «μονομαχίας» με την Άρτεμις Σπανού.  

Ο λόγος λοιπόν στην ίδια:  

«Ερχόμενη στην Ουγγαρία είχα ήδη χαρά ξέροντας ότι έχω εδώ έναν δικό μου άνθρωπο: την ‘Άρτεμις!

Για να ακριβολογούμε, η Άρτεμις ήταν ο κύριος λόγος που αποφάσισα να έρθω εδώ. Από το καλοκαίρι που υπέγραψε, μιλούσαμε για την Ουγγαρία, την πόλη της, το πρωτάθλημα. Από αυτήν πήρα τις πρώτες πληροφορίες όταν χρειάστηκε, για την ομάδα στην οποία υπέγραψα.  Η χιλιομετρική απόσταση μεταξύ μας μικρή και έτσι έχουμε ήδη βρεθεί μέχρι τώρα τρεις φορές. Κυρίως έρχεται η Άρτεμις που το έχει περισσότερο με την οδήγηση.

Το μεταξύ μας παιχνίδι ήταν θέμα συζήτησης εδώ και ένα μήνα περίπου. Γνωρίζοντας τη σχέση μας και τη σημασία της νίκης και για τις δυο ομάδες… ήλπιζαν όλοι σε μια «ελληνική» κόντρα!! Η ίδια η Άρτεμις άλλωστε είχε δηλώσει την επιθυμία της να με μαρκάρει.

Για μένα ήταν αλλιώς.. ήταν ένα παιχνίδι εντός έδρας που έπρεπε να κερδίσουμε. Το γεγονός ότι η Άρτεμις θα ήταν αντίπαλος μου, ήξερα ότι θα με αναστατώσει συναισθηματικά και επικεντρώθηκα απλώς στο να το απομονώσω. Προσπαθούσα όλη την εβδομάδα να καθησυχάσω τον  ενθουσιασμό μου. Περίμενα πως και πως αυτό το παιχνίδι για να την δω. Ήξερα ότι μετά θα έμενε σε μένα, θα πηγαίναμε για φαγητό και θα περνούσαμε ώρες μαζί συζητώντας.

Είναι πάντα ωραίο να συναντάς ένα δικό σου άνθρωπο στα ξένα, πόσο μάλλον κάποιον τόσο κοντινό σου.

Η μέρα έφτασε και ήδη η ρουτίνα μου ήταν διαφορετική από ότι συνήθως. Πήγα νωρίτερα στο γήπεδο γιατί ήθελα να την δω και να βγάλουμε φωτογραφίες μαζί. Σχεδόν χάλασα και τη δικιά της ρουτίνα, γιατί  πήγα να κάνω διατάσεις μαζί της.

Όταν οι ομάδες μας εμφανίστηκαν στο γήπεδο, ήταν η στιγμή που αποχωριστήκαμε με μια αγκαλιά και πήγαμε η μία απέναντι από την άλλη. Θα ακολουθούσαν 40 λεπτά που θα ήμασταν αντίπαλοι.

Ήθελα δυο πράγματα: Να κερδίσει η ομάδα μου και να παίξει η Άρτεμις καλά. Και για όσους θα απορούν σκεπτόμενοι την δική μου συγκέντρωση στο παιχνίδι μου, αυτή είναι κάτι το δεδομένο. Μετά από τόσα χρόνια ξέρω πως να το διαχειρίζομαι όλο αυτό.

Σκεφτόμουν λοιπόν να το αντιμετωπίσω σαν να είναι μια προπόνηση της Εθνικής όπου η Άρτε είναι απλά στην αντίπαλη πεντάδα. Καμία σχέση…

Μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι δεν μπορούσα να της μιλήσω, να της δώσω μια συμβουλή, να την βοηθήσω ή ακόμα να πανηγυρίσω ένα καλάθι της.

Και οι δυο τα πήγαμε περίφημα. Ελέγξαμε το συναισθηματικό κομμάτι, αγωνιστήκαμε δίκαια και ανταγωνιστικά και τελειώσαμε έναν ωραίο αγώνα. Το αποτέλεσμα το ξέρετε. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι στεναχωρήθηκα με την στεναχώρια της μετά το παιχνίδι. Όπως είμαι σίγουρη ότι και αυτή κάπου λίγο χάρηκε με την χαρά μου. Βλέπετε η σχέση μας είναι πολύ δυνατή!

Μετά το παιχνίδι πήγα να την βρω, να δω πως νοιώθει, να την  πάρω να φύγουμε. Περάσαμε χρόνο μαζί, αναλύσαμε το παιχνίδι, της έκανα τις «παρατηρήσεις» μου, μου έκανε τις δικές της. Περάσαμε ένα υπέροχο ρεπό μαζί, βλέποντας ταινία, έναν αγώνα μπάσκετ και συζητώντας ασταμάτητα.

Τώρα επιστρέψαμε η κάθε μια στην ρουτίνα της μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε και αυτή δεν θα αργήσει.

Όπως της είπα μετά το παιχνίδι:   «I’m proud of her ... and happy to see her growing !

Opponents for 40’ friends for life !»