Όταν οι NBAers υποκλίνονταν στη «γαλανόλευκη» (vid)

Written by  Σεπ 01, 2015

Ήταν πρωί της 1ης Σεπτεμβρίου 2006 όταν γράφτηκε η πιο σημαντική σελίδα του ελληνικού μπάσκετ, μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του ’87 που άλλαξε τον ρου της ιστορίας της χώρας μας. Η Εθνική Ελλάδος, παίζοντας το καλύτερο παιχνίδι της ιστορίας της, πήρε μια απίστευτη νίκη στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιαπωνίας απέναντι στις ΗΠΑ με 101-95 και προκρίθηκε στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης.

 

Οι Έλληνες διεθνείς παρέδωσαν μαθήματα αυτοπεποίθησης, αυτοθυσίας και ομαδικού πνεύματος, απέναντι σε μια ομάδα πoυ είχε στη σύνθεσή της ονόματα που –και τότε, αλλά και- σήμερα αποτελούν «Κολοσσούς» του NBA, όπως ο Καρμέλο Άντονι, ο Πρωταθλητής με τους Miami Heat ΛεΜπρόν Τζέημς, ο Ντουέιν Γουέιντ, ο Ντουάιτ Χάουαρντ, ο Κρις Μπος και ο Κρις Πολ και πέτυχαν ένα ακόμα θαύμα στην πλούσια μπασκετική ιστορία της χώρας μας.

Ο Σοφοκλης Σχορτσιανίτης έκανε την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του, ο Βασίλης Σπανούλης έδειξε πως δικαίως εκείνη τη χρονιά είχε υπογράψει συμβόλαιο με τους Houston Rockets, ο Θοδωρής Παπαλουκάς έκανε εκπληκτικό παιχνίδι, όλη η υπόλοιπη ομάδα έπαιξε και για τον τραυματία Νίκο Ζήση (έχασε όλη τη β’ φαση του τουρνουά, λογω του δολοφονικού χτυπήματος του Βαρεχάο στοναγώνα με τη Βραζιλία), ενώ ο «Δράκος» Παναγιώτης Γιαννάκης καθοδηγούσε με μαεστρία από τον πάγκο.

Στο τέλος του αγώνα οι Πρωταθλητές Ευρώπης του 2005 Έλληνες διεθνείς χόρευαν σαν μικρά παιδιά στο κέντρο του παρκέ, ενώ το ελληνικό συρτάκι δονούσε τις κερκίδες που πανηγύριζαν έξαλλα. Μπορεί στον τελικό η ελληνική ομάδα να ήταν εύκολη «λεία» για τους Ισπανούς και να ηττήθηκε εύκολα με 70-47, ωστόσο, τίποτα δε μπορεί να μειώσει αυτήν την τεράστις επιτυχία για τα ελληνικά χρώματα.

Θυμηθείτε το παιχνίδι που έγραψε ιστορία για μια ακόμα φορά για τα ελληνικά χρώματα:

Γιώργος Αράπογλου

 

Γεννημένος στην Ν. Φιλαδέλφεια και μεγαλωμένος στο Καματερό, σε μια γειτονιά γεμάτη αλάνες και άπειρους χώρους για την διεύρυνση της παιδικής φαντασίας, από μικρός δύο πράγματα ήταν ξεκάθαρα μέσα του.

 

Ότι θα ασχοληθεί με τον αθλητισμό και ότι κάποτε θα γίνει δημοσιογράφος. Από τη μια, η κλίση στο γράψιμο φαινόταν από τις πρώτες εκθέσεις του δημοτικού και τις άπειρες μικρές εφημερίδες που τύπωνε, από την άλλη, που τον έχανες, που τον έβρισκες, με μια μπάλα στο χέρι ήταν. Την πορτοκαλί, αυτή με τα σπυριά!

 

Μεγαλώνοντας, το ύψος δε βοήθησε να ασχοληθεί ενεργά με το μπάσκετ πέρα από κάποιες ομάδες της γειτονιάς ή τα σχολικά πρωταθλήματα, ωστόσο, τον αθλητισμό δεν τον εγκατέλειψε. Υπήρξε αθλητής με δελτίο του Ιωνικού Ν.Φ., για έξι χρόνια, περνώντας αρχικά από τα τμήματα ενόργανης γυμναστικής και στη συνέχεια από το χάντμπολ, με συμπαίκτες αθλητές που αρκετά χρόνια αργότερα, στελέχωσαν και την Εθνική Ομάδα.

 

Η δημοσιογραφία, ωστόσο, τον κέρδισε. Ο μεγάλος του έρωτας ήταν το ραδιόφωνο. Την πρώτη του ραδιοφωνική εκπομπή την έκανε σε ηλικία μόλις 15 ετών. Στα επόμενα χρόνια εργάστηκε σε πολλά από τα μεγαλύτερα Μέσα της έντυπης και ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας (Flash, ΝΕΑ, Χρηματιστήριο, Ταχυδρόμος, Veto, ΝΟΟΖ κλπ) και πέρασε από όλων των ειδών τα ρεπορτάζ (ελεύθερο, αθλητικό, πολιτικό, καλλιτεχνικό, αυτοδιοίκησης, τουριστικό κλπ). Εργάστηκε επίσης ως διορθωτής και επιμελητής κειμένων σε αρκετά έντυπα, καθώς και ως υπεύθυνος επικοινωνίας στην εταιρεία WIDEServicesPC.

 

Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του πρώτου ελληνικού περιοδικού δρόμου «ΣΧΕΔΙΑ» από το πρώτο τεύχος, ενώ έχει ασχοληθεί και με την εκπαίδευση ενηλίκων. Το τελευταίο διάστημα ετοιμάζεται για την έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος.

Από τη θέση του Αρχισυντάκτη του «Agapotobasket.gr», ευελπιστεί να βάλει το πιο σημαντικό «τρίποντο» της δημοσιογραφικής του ζωής. Να δημιουργήσει με τη βοήθεια της συντακτικής ομάδας μια μεγάλη μπασκετική κοινότητα που θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άθλημα και θα φέρει άλλο χρώμα στις κερκίδες των ελληνικών γηπέδων.

 

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.