Η χρονιά δεν είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς για τους «ερυθρόλευκους», αφού μετά την αποτυχία να προκριθούν στο Final Four της προηγούμενης χρονιάς, η διοίκηση της ομάδας επέλεξε να προχωρήσει με ένα νέο μοντέλο, επαναφέροντας στο τιμόνι της τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και δημιουργώντας γύρω από τον Σπανούλη μια ομάδα νεαρών και φερέλπδων, ταλαντούχων παικτών.
Στο ξεκίνημα της σεζόν ο Ολυμπιακός είχε πολλά αγωνιστικά προβλήματα, με συνέπεια να προχωρήσει σε αλλαγές στο ρόστερ του, προσθέτοντας τους Έισι Λο και Τζόι Ντόρσεϊ. Αλλαγές που έμελλε να συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτό που θα ακολουθούσε τους επόμενους μήνες. Στην regular season ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος στον πρώτο όμιλο, πίσω από την Φενερμπαχτσέ/Ούλκερ, με τις δυο ομάδες να ισοβαθμούν με 6-4.
Ο Ολυμπιακός κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκρισή του στα play off την τελευταία αγωνιστική του Top 16, όταν και με τον Βασίλη Σπανούλη να κάνει μεγάλο παιχνίδι, ολοκληρώνοντας με 20 πόντους, 8 ασίστ και 4 κλεψίματα, επικράτησε της Γαλατασαράι με 88-81, επικρατώντας στην ισοβαθμία με 3-3, που του χάρισε την πρόκριση και του άνοιξε την πόρτα για ένα μαγικό τελείωμα στην σεζόν.
Στα play off, οι «ερυθρόλευκοι» συνάντησαν την Σιένα, την ομάδα που την περασμένη χρονιά τους είχε κόψει τον δρόμο για το Final Four και πήραν την ρεβάνς, σπάζοντας την έδρα της ιταλικής ομάδας στο πρώτο παιχνίδι (82075) και τελειώνοντας την δουλειά στο ΣΕΦ, παίρνοντας την πρόκριση με 3-1 νίκες.
Στην Κωνσταντινούπολη, βρέθηκαν ανάμεσα σε σπουδαίες ομάδες, καθώς προκρίθηκαν επίσης η πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Μπαρτσελόνα και ο Παναθηναϊκός, που πέρασε από την αλησμόνητη σειρά με την Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Ο ημιτελικός με την Μπαρτσελόνα ήταν παιχνίδι για γερά νεύρα, με τον Ολυμπιακό να έχει μικρό προβάδισμα στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης, που κρίθηκε στην άμυνα και τελικά, πήρε την νίκη με 68-64 και μαζί την πρόκριση στον μεγάλο τελικό, όπου ήδη τον περίμενε η ΤΣΣΚΑ που είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό έπειτα από ένα συγκλονιστικό ημιτελικό με 66-64.
Ο τελικός ήταν ένας άθλος από το ξεκίνημα, όταν η ρωσική ομάδα επέβαλε τον ρυθμό της και έδειξε ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να την σταματήσει να πάρει τον τίτλο. Ο Ολυμπιακός ήταν από νωρίς εγκλωβισμένος και είδε την ΤΣΣΚΑ να προηγείται με 34-20 στο ημίχρονο, ενώ 8’ αργότερα, ο Σβεντ με καλάθι στον αιφνιδιασμό, έκανε το σκορ 53-34 και όλος ο ρωσικός πάγκος είχε ήδη αρχίσει να πανηγυρίζει και να στέλνει… αυτόγραφα.
Αν κάποιος έλεγε ότι πίστευε τότε στην ανατροπή, σίγουρα θα ήταν ψεύτης. Οι μόνοι που πραγματικά το πίστεψαν ήταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και οι παίκτες του και, όσο ο χρόνος κυλούσε, άρχισαν να κάνουν την Ευρώπη να παραμιλάει.
Με άμυνα που τσάκιζε κόκαλα, ο Ολυμπιακός πλησίαζε όλο και περισσότερο, φτάνοντας στα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας, της δικής του και ολόκληρης της Euroleague.
Με 9,7’’ να απομένουν και το σκορ στο 61-60 για την ΤΣΣΚΑ, ο Σπανούλης έκανε φάουλ στον Σισκάουσκας, τον μοναδικό παίκτη που δεν ήθελε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς να πάει στις βολές σε εκείνο το σημείο της αναμέτρησης. Ο Λιθουανός, όμως, έκανε ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που θα φαντάζονταν και οι πιο αισιόδοξοι φίλαθλοι, αστοχώντας και στις δυο βολές και, τότε όλα εξελίχθηκαν μαγικά.
Ο Παπανικολάου άρπαξε το ριμπάουντ, έδωσε την μπάλα στα σίγουρα χέρια του Σπανούλη, εκείνος τράβηξε όλη την άμυνα της ΤΣΣΚΑ πάνω του, έδωσε την μπάλα στον Πρίντεζη και το «πεταχτάρι» του έμελε να γίνει το πιο σπουδαίο σουτ του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Φωτό: euroleague.net
