Ο προπονητής που συνέδεσε το όνομά του με τους Utah Jazz, στον πάγκο των οποίων έμεινε για 23 σεζόν, οδηγώντας τους στους περίφημους τελικούς του 1997 και του 1998, έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, καθώς είχε προσβληθεί από την νόσο του Πάρκινσον.

Άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ομάδα των «Μορμόνων», οδηγώντας την αρμάδα των Στόκτον και Μαλόουν σε δύο συνεχόμενους τελικούς, την μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας τους, ολοκληρώνοντας την καριέρα του με 1.221 νίκες, που συνιστούν την τέταρτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.

Ως παίκτης έκανε καριέρα στους Bulls από το 1966-76, με τους «Ταύρους» να κρεμούν την φανέλα του στην οροφή του United Center σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του.

Πέρασε 34 χρόνια της καριέρας του στους Jazz, έχοντας περάσει εκτός από το πόστο του πρώτου προπονητή, από αυτά του βοηθού, σκάουτερ και συμβούλου. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1984 ως βοηθός του Φρανκ Λέιντεν, τον οποίο διαδέχθηκε ως πρώτος το 1988, όταν και έγινε ο έκτος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου.

Το φοβερό επίτευγμά του είναι ακόμα μεγαλύτερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο διάστημα της παρουσίας του στους Jazz, σημειώθηκαν 245 αλλαγές προπονητών στις ομάδες του πρωταθλήματος, ενώ πέντε ομάδες και συγκεκριμένα οι Charlotte, Memphis, Toronto, Orlando και Minnesota δεν υπήρχαν καν όταν ανέλαβε τα ηνία των «Μορμόνων».

Για την τεράστια προσφορά του στο μπάσκετ, εντάχθηκε στο Hall of Fame το 2009.

Πηγή και φωτό: nba.com