Το «Agapotobasket.gr» συνάντησε τον νεαρό αθλητή στο ξενοδοχείο του στο περιθώριο του 21ου All Star Game, λίγες ώρες πριν από τον μεγάλο αγώνα με τους All Stars του ελληνικού πρωταθλήματος και είχε μια σύντομη συνομιλία μαζί του. Ο πανευτυχής Παναγιώτης Ζανιδάκης μίλησε για την προετοιμασία του για τον αγώνα, την σκληρή καθημερινή προπόνηση, το όνειρό του να παίξει ένα μονό με τον Βασίλη Σπανούλη, αλλά και το στοίχημα που έβαλε με τη μητέρα του για τον διαγωνισμό τριπόντων. Διαβάστε την απολαυστική συνέντευξη του στον Γιώργο Αράπογλου και την Σεβαστή Βρακατσέλη.
«Άρχισα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό παίζοντας ποδόσφαιρο. Έπειτα από έξι χρόνια, όμως, μια μέρα είπα στον πατέρα μου πως φτάνει ως εδώ και πως πλέον αρχίζω το μπάσκετ. Δεν είχε γίνει κάτι να με αποτρέψει, απλώς ένοιωσα πως βαρέθηκα το ποδόσφαιρο και πως ήθελα κάτι άλλο. Πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός και ήταν σίγουρο πως με κάποιο άθλημα θα ασχολιόμουν. Γι’ αυτό και αποφάσισα να ασχοληθώ με το μπάσκετ», λέει στο «agapotobasket.gr» ο νεαρός αθλητής.
Όπως αναφέρει, η λαχτάρα του να αφοσιωθεί στο άθλημα που αγαπά δεν τον εμπόδισε από το να στερηθεί κάποιες από τις μικρές καθημερινές απολαύσεις μαζί με τους συνομήλικούς του. «Από την αρχή έκανα πάρα πολλές προπονήσεις. Θυμάμαι, τελείωνα πολύ αργά το βράδυ τις προπονήσεις και ο πατέρας μου ερχόταν από πολύ μακριά να με πάρει. Έχω κάνει πάρα πολλές προπονήσεις, κάνω πάρα πολλά σουτ, έχω θυσιάσει βόλτες με τους φίλους μου για να γίνομαι καλύτερος», σημειώνει.
Κάπως έτσι, προέκυψε και η συμμετοχή του στο All Star Game Νέων, έπειτα από έναν διαγωνισμό τριπόντων στα σχολεία όπου βγήκε νικητής κι έτσι έγινα AllStar. Όπως ήταν φυσικό, η χαρά του ήταν απερίγραπτη, ενώ στο διάστημα που μεσολάβησε προσπάθησε να παραμείνει προσγειωμένος και να προετοιμαστεί για αυτή την πολύ σημαντική εμπειρία.
«Αυτό το διάστημα έκανα διαρκώς προπόνηση με πάρα πολλά σουτ, ένοιωθα καλά με τον εαυτό μου και δεν αγχωνόμουν ιδιαίτερα. Ήξερα ότι το μόνο που θέλω ήταν να το απολαύσω. Όταν έφτασε η μέρα, όμως, είχα αρκετό άγχος, ειδικά όταν έφτασα στο ξενοδοχείο. Ωστόσο, ήμουν τυχερός, καθώς οι συμπαίκτες μου και όλα τα παιδιά της αποστολής με βοήθησαν να αποβάλλω το άγχος», αναφέρει.
Η κερκίδα στο Δ.Κ.Γ. Κλαδισού Χανίων ήταν γεμάτη από συγγενείς και φίλους του, οι οποίοι δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο κλίμα και πανηγύριζαν με ενθουσιασμό κάθε προσπάθειά του. Όπως ο ίδιος λέει, όλο το προηγούμενο διάστημα όλοι προσπαθούσαν να τον κρατήσουν προσγειωμένο και να τον βοηθήσουν να ευχαριστηθεί απλά και μόνο τη συμμετοχή του στην μεγάλη γιορτή του μπάσκετ.
«Οι φίλοι μου στην αρχή με κορόιδευαν. «Δε γίνονται αυτά!», μου έλεγαν και συνέχεια με πείραζαν για να με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα. Οι περισσότεροι με συμβούλευαν να το ζήσω όσο θέλω και να απολαύσω αυτή την πραγματικά πολύ μεγάλη εμπειρία. Κανένας δε μου έλεγε «πήγαινε να το πάρεις». Με στήριζαν με τον δικό τους τρόπο. Η κερκίδα με βοήθησε πάρα πολύ και αυτό είναι κάτι που δεν το περίμενα. Πίστευα ότι μπροστά σε τόσο δικό μου κόσμο θα αγχωθώ περισσότερο, αλλά με βοήθησε και μου έδωσε έναν παραπάνω ενθουσιασμό».
Τι μπορεί να σκέφτεται ένας νεαρός μαθητής την ώρα ενός αγώνα ανάμεσα στα είδωλά του; «Την ώρα του αγώνα δεν σκεφτόμουν τίποτα από το να κάνω απλά αυτό που μου αρέσει και που ξέρω να κάνω καλά μέσα στο γήπεδο», δηλώνει ο Παναγιώτης Ζανιδάκης και παραδέχεται ότι ο ίδιος δεν πίστευε πολύ ότι θα έφτανε στον τελικό. «Πριν το παιχνίδι δεν πίστευα ότι υπάρχει καμία πιθανότητα. Στην προθέρμανση, όμως, όταν έβαζα αρκετά σουτ και στη διάρκεια του αγώνα που έβλεπα ότι οι συμπαίκτες μου έπιαναν αρκετά χαμηλά σκορ έλεγα ότι υπάρχει μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει», σημειώνει και εξηγεί πως λειτούργησε την ώρα της προσπάθειάς του.
«Δεν μετρώ το σκορ την ώρα του αγώνα. Το χρόνο βλέπω μόνο με την άκρη του ματιού μου για να ξέρω πόσο έχω ακόμα και να δω αν μπορώ να πάω σε πιο χαλαρά σουτ. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα αρκετά χαμηλά, αλλά βάζοντας τις διπλές μπάλες έμεινα κοντά στο σκορ και στο τέλος βρήκα το ρυθμό, είδα ότι μου έφτανε και ο χρόνος και πήγα σε πιο χαλαρά σουτ –τότε μετρούσα κιόλας για να ξέρω που βρίσκομαι – και πήγαν όλα καλά».
Και ξαφνικά, γίνεται στο γήπεδο πανζουρλισμός! Όλοι οι συμπαίκτες του από τις δύο ομάδες πέφτουν πάνω του, τον αγκαλιάζουν, τον συγχαίρουν, οι μασκότ τον πειράζουν, τον πηγαίνουν για «όλε» στην εξέδρα και ο ίδιος είναι χαμένος.
«Δεν περίμενα τόση ανταπόκριση από τους συμπαίκτες μου. Ήρθαν όλοι με αγκάλιαζαν, μου έλεγαν μπράβο. Ένας, μάλιστα που τον ήξερα από παλιά μου έλεγε από το λεωφορείο «πάρτο και θα γίνει χαμός». Και όντως έγινε!», λέει αμήχανα.
Παρ’ όλα αυτά, παραμένει προσγειωμένος και ονειρεύεται τη στιγμή που θα βρίσκεται δίπλα στους παίκτες που στολίζουν με την παρουσία τους το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν παρ’όλα αυτά, καταφέρει να περάσει στον τελικό, έχει και την δική του προτίμηση για το ποιον παίκτη θα ήθελε να αντιμετωπίσει στον τελικό.
«Θα αγχωθώ σίγουρα πολύ περισσότερο, αλλά ό,τι προκύψει θα είναι καλό. Έχω δει ποιοι διαγωνίζονται και είμαι πολύ χαρούμενος. Αν παιρνούσα στον τελικό, θα ήθελα να παίξω με τον Γιώργο Δέδα που είναι ο περσινό νικητής, αλλά είναι όλοι ισάξιοι και μου αρκεί και μόνο που θα παίξω μαζί τους».
Πέρα από αθλητής, βεβαίως, είναι πρωτίστως μαθητής και, παρά το δύσκολο πρόγραμμά του, καταφέρνει να συνδυάζει όλες τις δραστηριότητες. «Θέλω να ασχοληθώ με το μπάσκετ, αλλά δεν αφήνω τις σπουδές. Θα ήθελα να περάσω στη Γυμναστική Ακαδημία και, αν δεν προκύψει, να σπουδάσω οικονομικά. Είμαι στην Γ’ Λυκείου και είναι ζόρικη χρονιά. Μόλις τις τελευταίες εβδομάδες άρχισα να πηγαίνω προπονήσεις για να προετοιμαστώ για το All Star, αφού τον προηγούμενο καιρό έκανα συνεχώς τη διαδρομή φροντιστήριο-μάθημα. Πηγαίνω κάθε βράδυ γυμναστήριο για να μπορώ να διατηρούμαι σε φόρμα. Αν δεν ξεφεύγεις έστω και δύο ώρες την ημέρα, δε μπορείς να ανταπεξέλθεις στο δύσκολο πρόγραμμα», λέει ο Παναγιώτης.
Ως παίκτης είναι πιστός στρατιώτης του προπονητή του και αγωνίζεται όπου του ζητήσει εκείνος. Δεν παύει, ωστόσο, να έχει την δική του προτίμηση. «Παίζω όποιες θέσεις με βάζει ο προπονητής, τις έχω παίξει όλες. Περισσότερο, όμως, προτιμώ τη θέση «3» γιατί έχει να κάνει περισσότερο με το σουτ και τη συμμετοχή στην διεκδίκηση του επιθετικού ριμπάουντ.
Όσο για το ποιον παίκτη θα ήθελε να έχει έστω μια φορά απέναντί του, δεν χρειάζεται να το σκεφτεί ούτε στιγμή. «Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω μια φορά ένα μονό με τον Σπανούλη. Πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα γκαρντ όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και στον κόσμο εκτός NBA. Θα ήθελα να παίξω έστω έναν πόντο μαζί του. Είναι ατυχία που είναι τραυματίας και δεν θα είναι εδώ να το κάναμε έστω στην προθέρμανση. Μίλησα και με τον Παπαπέτρου και μου έχει πει τι κάνει ο Σπανούλης στο γήπεδο και πόσο σημαντική είναι και μόνο η παρουσία του για την ομάδα».
Ο νεαρός Παναγιώτης Ζανουδάκης κράτησε το καλύτερο για το τέλος της συνέντευξης, αφού μας αποκάλυψε και το ιδιαίτερο στοίχημα που έβαλε με τη μητέρα του την παραμονή του αγώνα. «Η μάνα μου το πίστευε πάρα πολύ ότι θα κερδίσω και, μάλιστα, επειδή εγώ δεν το πίστευα καθόλου βάλαμε και ένα στοίχημα. Μου είπε ότι θα μου δίνει 20 ευρώ κάθε φορά – για πόσο καιρό ακόμα δεν το έχουμε συμφωνήσει βέβαια! – για να μου δείξει ότι το πίστευε πάρα πολύ. Είναι κατά κάποιο τρόπο το πρώτο μου συμβόλαιο! (Γελάει).
