Ακόμα και με νίκη της Ελλάδας επί της Κροατίας, η πρόκριση δεν μπορεί να έρθει παρά μόνον μέσα από συνδυασμό αποτελεσμάτων. Και αυτά τα αποτελέσματα είναι συγκεκριμένα: Νίκη της Σλοβενίας επί της Φιλανδίας και νίκη της Ιταλίας επί της Ισπανίας.
Κι αν το πρώτο σενάριο το θεωρούμε σχεδόν δεδομένο, ποντάροντας στην επιθυμία της οικοδέσποινας να καταλάβει την πρώτη θέση στον όμιλο, συνεπικουρούμενης από την καυτή εξέδρα, την φιλική διαιτησία και, βεβαίως, την απογοήτευση της Φιλανδίας που άγγιξε το ταβάνι της με τη νίκη της επί της Ελλάδας, δε μπορεί να πει κανείς το ίδιο και για το δεύτερο σενάριο.
Αλήθεια, πόσοι ποντάρουν σε νίκη της Ιταλίας επί των δις Πρωταθλητών Ευρώπης Ισπανών; Από ελάχιστοι έως κανένας. Από πού προκύπτει αυτή η απογοήτευση; Ασφαλώς, βεβαίως, από την ανωτερότητα της Ισπανίας απέναντι στην Ιταλία ως ομάδα, την κεκτημένη ταχύτητα των Ιβήρων από τις δύο συνεχόμενες κατακτήσεις Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων και το αργυρό μετάλλιο στους περσινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, το γεγονός ότι οι Ισπανοί, όπως ήρθαν τα πράγματα, αν ηττηθούν αποχαιρετούν τη διοργάνωση, καθώς επίσης και την εμπορικότητα της ομάδας και την σχετική «στήριξή» της από εξωγενείς παράγοντες. Κάποιοι δε, θέτουν ως στοιχείο και την σε επίπεδο έχθρας προσωπική αντιπαλότητα του προπονητή των Ιταλών, Σιμόνε Πιανιτζιάνι με τον προπονητή της Εθνικής μας Ομάδας, Αντρέα Τρινκιέρι, υποστηρίζοντας πως δεν πρόκειται να χτυπήσει το παιχνίδι, απολαμβάνοντας τη συμμετοχή του στον αποκλεισμό του εχθρού του.
Αυτά όλα είναι λογικά και συζητήσιμα σενάρια. Μια πιο ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης, ωστόσο, βάζει τα πράγματα σε μια άλλη διάσταση και εξηγεί γιατί η Εθνική μας μπορεί να ελπίζει σε νίκη της Ιταλίας.
Από τη μια έχουμε μια τιτανομαχία μεταξύ NBAers με τον εγωισμό να ξεχειλίζει και την διάθεση για τη νίκη να προμηνύει ένα σκληρό και αμφίρροπο παιχνίδι. Μπελινέλι-Ντατόμε εναντίον Γκασόλ-Ρούντι (κι ας μην παίζει πλέον στο NBA)-Καλντερόν-Ρούμπιο και Κλαβέρ είναι βέβαιο πως θα μας μεταφέρουν μια εικόνα από το μαγικό κόσμο πέρα από τον Ατλαντικό, όπου η άρνηση της ήττας είναι αποτυπωμένη στο DNAκάθε παίκτη.
Επιπλέον, η Ιταλία παρουσιάζει έπειτα από πολλά χρόνια ένα σύνολο ανταγωνιστικό με φόντα για διάκριση. Μια διάκριση που θα αρχίσει να φαίνεται ότι μπορεί να έρθει με μία νίκη επί των δις Πρωταθλητών Ευρώπης, «δυναστών» του Ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια και Νο2 στην Παγκόσμια Κατάταξη. Το κίνητρο είναι μεγάλο και κανένας δε μπορεί να το αρνηθεί.
Όχι μόνο αυτό, αλλά με νίκη της η Ιταλία πετά έξω από τη διοργάνωση την Ισπανία και μαζί το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, άρα τον πιο βασικό της αντίπαλο για τη συνέχεια. Ας μας πει, λοιπόν, κάποιος ότι το μίσος του Πιανιτζιάνι για τον Τρινκιέρι θα τον οδηγήσει στην απόφαση να επιλέξει να δώσει μία ακόμα ευκαιρία όχι σε μια ομάδα που-κακά τα ψέματα – παραπαίει, όπως η ελληνική, αλλά σε μια ομάδα που μόλις βρει ρυθμό δεν έχει αντίπαλο. Λέτε να είναι τόσο κορόιδο; Ή μήπως δεν έχει διδαχθεί τι έχει γράψει η ιστορία σε όσους τόλμησαν να διαλέξουν αντιπάλους στα χιαστί;
Όσοι, λοιπόν, θεωρούν δεδομένη την εύκολη νίκη της Ισπανίας που θα σημάνει και τον αποκλεισμό της Εθνικής μας, καλό θα ήταν να το καλοσκεφτούν για λίγες ώρες ακόμα.
* Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του Eurobasket 2013 (photo by Elio Castoria)
