Το agapotobasket.gr συνάντησε τον κορυφαίο προπονητή της Α2, που φέτος άφησε τον πάγκο του αγαπημένου του Παγκρατίου και διαδέχθηκε τον Χάρη Μαρκόπουλο σε αυτόν του Κοροίβου και συζήτησε μαζί του για την προετοιμασία της ομάδας και τις δυσκολίες που αναμένεται να αντιμετωπίσει στη διάρκεια της χρονιάς, την νέα πρόκληση στην καριέρα του, την ποιότητα της Α2, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι αναφορές στην ομάδα του Παγκρατίου, την Εθνική Ομάδα, αλλά και την μεταγραφή της κόρης του Ασπασίας, στον Παναθηναϊκό.

Ο Ντίνος Καλαμπάκος με το «καλησπέρα» σε κερδίζει με την ειλικρίνεια και την αποφασιστικότητά του. Είναι άνθρωπος που ξέρει το έργο που ανέλαβε και δεν κρύβει τα λόγια του.

Η προετοιμασία έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες. Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε μέχρι τώρα;

Δυστυχώς δεν έχουμε όλους τους παίκτες στη διάθεσή μας, γιατί τη δεύτερη μέρα χτύπησαν δυο παιδιά και η απουσία τους δεν βοηθά. Έχουμε ένα κενό, το ξέρουμε ότι δεν είμαστε πλούσιοι σαν υλικό. Προσπαθούμε να βάλουμε πράγματα σε άμυνα και επίθεση και, όταν γυρίσουν και τα δυο παιδιά να δομηθεί η ομάδα κανονικά. Όσο μπορούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι στις 8 του μήνα.

Τι μπάσκετ θα δούμε φέτος από τον Κόροιβο;

Θα προσπαθήσουμε να είμαστε σκληροί, να παίξουμε γρήγορα και να κρύψουμε τις αδυναμίες μας. Θα προσπαθήσουμε με την αθλητικότητά μας να κρύψουμε την έλλειψη ποιότητας που έχουμε. Νομίζω ότι θα ευχαριστηθεί ο κόσμος μπάσκετ. Θα δει νεαρά παιδιά με επιθυμία για τη νίκη, να βουτάνε για μπάλες, να κερδίζουν φάσεις.

Με τους ξένους έχουμε κλείσει. Υπάρχει προοπτική για προσθήκη κάποιου Έλληνα ακόμα;

Οι ξένοι που διαλέξαμε είναι όλοι τεφαρίκια. Το κακό με τους Έλληνες είναι ότι για κάποιους λόγους όποιους ακουμπήσαμε, είτε τα λεφτά που ζήτησαν ήταν πολλά που δεν είχαμε να τα δώσουμε είτε δεν ήθελαν να έρθουν. Από τους παίκτες που είχαμε στο μυαλό μας να προσεγγίσουμε, που έχουν παίξει στην κατηγορία και θα μπορούσαν να βοηθήσουν με την εμπειρία τους, όπου απευθυνθήκαμε δεν ήθελαν ή δε μπορούσαμε εμείς. Ακόμα το παλεύουμε. Θα δούμε.

Έπαιξε ίσως ρόλο ότι πέρσι η ομάδα σώθηκε τελευταία στιγμή και έχει να κάνει με τους στόχους της;

Πολλά είναι αυτά που μπορεί να σκέφτονται. Εκτός από αυτούς που ζήτησαν πολλά και δεν είχαμε να δώσουμε. Κάναμε μια ομάδα στα πλαίσια των οικονομικών δεδομένων της ομάδας. Κάναμε νομίζω το καλύτερο που μπορούσαμε. Θέλουμε κάποιες προσθήκες. Δυο παίκτες ακόμα που να έχουν εμπειρία στην κατηγορία.

Αυτή τη στιγμή ο Κόροιβος έχει ένα κράμα νέων παιδιών, ξένους κάποιοι από τους οποίους έχουν μια εμπειρία (Βαν Όστρουμ, Μιλουτίνοβιτς), αλλά και ξένους στοιχήματα. Πόσο δυσκολεύει τον προπονητή αυτό το περίεργο μίγμα παικτών;

Έχουμε μια ομάδα μόνο νέων παικτών. Ο μεγαλύτερος είναι 28. Δεν με δυσκολεύει. Τους διαλέξαμε. Θέλουμε να παίξουμε ένα συγκεκριμένο μπάσκετ και διαλέξαμε αυτά τα παιδιά που νομίζουμε ότι μπορούν να μας βοηθήσουν ακριβώς σε αυτό. Δεν ξέρουμε αν θα πετύχουν όλες οι επιλογές, αν χρειαστεί θα δούμε τι λάθος έχουμε κάνει και θα το διορθώσουμε.

Φέτος το ρόστερ έχει και παίκτη με καταγωγή από την πόλη, τον Ανδρέα Μπεκρή.

Είναι ένα παιδί που σπούδαζε στην Κομοτηνή και επέστρεψε και νομίζω ότι είναι πολύ καλό. Η Αμαλιάδα δε μπορεί να έχει μόνο δώδεκα ξένους παίκτες. Θέλει να έχει και ένα δικό της παιδί να το καμαρώνουν. Πρέπει και οι ακαδημίες να βγάζουν παιδιά και κάποια από αυτά να πλαισιώνουν την ομάδα. Είναι καλό που επέστρεψε. Το τοπικό στοιχείο δίνει και άλλο ενδιαφέρον.

Ο στόχος είναι η σωτηρία κι αν είναι δυνατόν νωρίτερα από πέρσι;

Ο στόχος είναι να σωθούμε. Ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολο, ότι θα έχουμε ανηφόρα. Είμαστε, όπως υπολογίσαμε, το έκτο μπάτζετ… στην Α2! Αν ήμασταν εκεί δεν θα ήμασταν καν στους πρώτους.

Αυτό βάζει έναν παραπάνω βαθμό δυσκολίας.

Έχει δυσκολία. Το ξέρουμε. Και οι ομάδες που ανέβηκαν, η Κύμη και ο Προμηθέας είναι πολύ δυνατές. Έχει πολλά ρίσκα, το φετινό εγχείρημα, ξεκινώντας ακόμα κι από εμένα που δεν είμαι γνώστης της κατηγορίας. Το νεαρό της ηλικίας των παιδιών, τα οικονομικά της ομάδας, το ότι δεν μπορέσαμε να βρούμε Έλληνες, έχει ισορροπίες πολλές που πρέπει να βρούμε. Διάθεση έχουμε και θα παλέψουμε.

Για τον προπονητή Ντίνο Καλαμπάκο, πόσο εύκολη ήταν η απόφαση να έρθει στην Αμαλιάδα;

Ευκολότατη. Δεν είχα ουσιαστικά πρόταση πολύ καλή για να μπει στο ζύγι και σίγουρα ήταν η μοναδική πρόταση στην Α1. Είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία και μετά από δέκα χρόνια στην Α2 ήταν και για μένα μια ευκαιρία να δοκιμάσω. Έχω βγει δυο χρονιές καλύτερος προπονητής στην Α2. Μόλις ανακοίνωσα την αποχώρησή μου από το Παγκράτι για προσωπικούς λόγους, είχα την εντύπωση ότι θα με έπαιρναν πολλά τηλέφωνα, αλλά δεν χτύπησε με τίποτα. Έλεγα μήπως έχω κάνει φραγή εισερχομένων κλήσεων! (Γέλια) Ήρθε νωρίς η πρόταση του Κόροιβου και δεν το σκέφτηκα. Όταν έχεις πρόταση από ομάδα της Α1 δεν το συζητάς. Παρ’ όλο που έχω δυσκολίες με επαγγελματικές υποχρεώσεις στην Αθήνα, δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ. Ήθελα να δοκιμάσω να πάρω κι εγώ την ευκαιρία μου.

Είναι, όμως, καλό σχολείο η Α2.

Μεγάλο σχολείο. Κι έχω βγάλει και τη φήμη του… Ταλιμπάν.

Άρα αυτό μέτρησε και στην επιλογή του Κόροιβου. Ήθελε ίσως έναν προπονητή που δε φοβάται τα δύσκολα. Αυτό και προπονητικά πρέπει να είναι μεγάλη πρόκληση. Να καταφέρετε να πετύχετε το στόχο της παραμονής.

Αν ο Κόροιβος σωθεί φέτος θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι και πρώτος εγώ. Μετά η ομάδα που με επέλεξε, τα παιδιά και μετά η πόλη. Είναι σημαντικό για πόλεις όπως η Αμαλιάδα που είναι σημείο αναφοράς το παιχνίδι του Σαββάτου. Είναι μια πολύ σημαντική κοινωνική εκδήλωση. Αν μπορούν να φύγουν όλοι ευτυχισμένοι θα είμαι πολύ χαρούμενος.

Η Αμαλιάδα αρχίζει και γίνεται μπασκετούπολη. Οι φίλαθλοι παίρνουν το Βραβείο Ήθους για δεύτερη συνεχή χρονιά. Σημαντικό και αυτό.

Σαν παλιός παίκτης, όταν πήγαινα στην επαρχία, η παραμονή στο παιχνίδι ήταν πολύ δύσκολη χωρίς να υπάρχουν προβλήματα. Μου φάνηκε πολύ παράξενο που μια επαρχιακή πόλη έχει 2.500 κόσμο με τόσο μεγάλη Παιδεία. Να πάρει το βραβείο δυο συνεχόμενες χρονιές. Μου έκανε εντύπωση. Εμείς από την Αθήνα θεωρούμε ότι η επαρχία ήταν ένα δύσκολο πράγμα να πας να παίξεις.

Για ομάδες σαν τον Κόροιβο που έχουν και αυτό το τοπικό στοιχείο, φαντάζομαι ότι στην επιλογή των παικτών δώσατε και μεγαλύτερη βαρύτητα στους χαρακτήρες. Να είναι παιδιά που να ταιριάζουν και να ξέρετε ότι θα τα καταφέρουν σε μια επαρχιακή πόλη.

Βέβαια, πρέπει να κολλήσουν όλοι. Άλλες οι συνθήκες της πόλης και πρέπει και να κολλήσουν με το ήθος. Δε μπορούμε να φέρουμε εδώ δύσκολους χαρακτήρες. Πρέπει να φέρουμε παιδιά που συμβαδίζουν με τη φιλοσοφία.

Φαίνονται ότι και οι ίδιοι περνούν καλά.

Η διοίκηση έκανε ένα μεγάλο καλό. Φέτος οι παίκτες μένουν όλοι μαζί σε ένα συγκρότημα κατοικιών και αυτό είναι πολύ καλό για την ομάδα. Είναι όλοι κοντά στην ηλικία και θα γίνουν παρέα. Είναι πολύ σημαντικό να μένεις μαζί. Αρρωσταίνει ο ένας και είναι όλοι οι άλλοι μαζί. Να του φέρουν το φαγητό, να τον φροντίσουν. Τελειώνει η προπόνηση τώρα που ο καιρός είναι καλός, κάθονται όλοι μαζί, θα φάνε, θα συζητήσουν. Γίνεσαι ομάδα πιο γρήγορα. Γίνονται παρέα και αυτό βοηθά την ομάδα στο σύνολο.

Ο Κόροιβος είναι μια συμπαθής ομάδα στην κατηγορία. Παρ’ όλα αυτά, δεν βοηθούν και οι τηλεοπτικές μεταδόσεις στο να κερδίζει φιλάθλους και πέρα από τα σύνορα της πόλης. Δεν είναι στενόχωρο για την ομάδα που μπορεί να πάει καλά να μην την ευχαριστηθούν και άλλοι;

Ας ευχαριστιέται η πόλη. Είναι πολύ μεγάλο πράγμα να τελειώνει ένα παιχνίδι που έχεις κερδίσει ένα μεγάλο αντίπαλο και το βράδυ του Σαββάτου να στρώνονται δυο χιλιάδες τραπέζια και να μιλούν γι’ αυτό το σημαντικό γεγονός. Να έχει πάει κάποιος στο γήπεδο και να το συζητά όλη η οικογένεια. Έχεις μια πόλη ευχαριστημένη. Δεν υπάρχει καλύτερο. Είναι πολύ σημαντικό να το ζεις έτσι.

Η ζωή εδώ πως σας φαίνεται μέχρι τώρα;

Εξαιρετική μέχρι τώρα. Παρ’ όλο που εκεί που μένω δεν έχει σήμα στο κινητό! (Γέλια) Ο καιρός είναι καλός, ξέρω ότι το χειμώνα θα είναι πιο δύσκολα, αλλά δεν θα έχουμε πρόβλημα. Όταν έχεις ζήσει τόσα χρόνια στην Αθήνα, κάποια στιγμή ίσως θέλεις και μια αλλαγή να ηρεμήσεις. Είναι μια καλή ευκαιρία να ηρεμήσω από την τρέλα της Αθήνας.

Η οικογένεια τι είπε;

Είπε ναι, να πάω. Τόσα χρόνια είτε σαν παίκτης είτε σαν προπονητής δεν είχα φύγει ποτέ. Ήταν και μια πρόκληση να φύγω από την Αθήνα, να ασχοληθώ μόνο με το μπάσκετ . Όταν έχει και άλλες δουλειές είναι αλλιώς. Έχω ένα μαγαζί πολλά χρόνια οπότε έχει μπει στον αυτόματο. Δεν έχω πίεση του τι θα γίνει.

Μετά από τρία χρόνια στο Παγκράτι, με πολλές συγκινήσεις, κάνατε το βήμα παραπάνω. Η ομάδα, όμως, έχει πολλά προβλήματα και, μάλιστα, έβγαλε ανακοίνωση ότι δυσκολεύεται να συγκεντρώσει τα χρήματα να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα. Σας πονάει αυτό;

Είναι στενόχωρο. Ελπίζω ότι θα τη βρει την άκρη. Έχει μεγάλο τσαγανό αυτή η ομάδα και αυτή η συνοικία. Πιστεύω θα τα καταφέρει. Δεν μπορεί μια ομάδα 80 χρόνων να σβήσει έτσι. Κόσμο έχει, διάθεση έχει, δεν έχει λεφτά, το ξέρω, η κρίση τους έχει επηρεάσει όλους. Πιστεύω όμως ότι έστω και στο “και 5” θα βρεθούν κάποιοι που θα βοηθήσουν και θα βρεθεί λύση.

Είναι ομάδα που έχει αφήσει το στίγμα της στο ελληνικό μπάσκετ.

Είναι 80 χρόνια ομάδα. Είναι εφάμιλλη με τις πολύ μεγάλες ομάδες, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, τον Άρη, τον ΠΑΟΚ. Όπως και άλλες ομάδες. Το Περιστέρι, η Δάφνη, ο Πανελλήνιος που δεν υπάρχει πια. Είναι σαν τις μεγάλες ομάδες. Δεν πρέπει να χάνονται έτσι. Είναι στενόχωρο να γίνει το Παγκράτι, Πανελλήνιος. Να μην υπάρχει. Πιστεύω ότι και φέτος κάτι θα γίνει. Ελπίζω ότι θα βρει την άκρη.

Για την Α2 που τα τελευταία χρόνια «κλέβει» τους παίκτες από την Α1, υπήρχε μια έντονη συζήτηση κουβέντα για τα γεγονός ότι προτιμούν να πάνε εκεί.

Οικονομικά είναι καλύτερα. Τα παιδιά είναι και μιας ηλικίας που πια υπολογίζουν το τέλος της καριέρας τους όπως όλοι οι επαγγελματίες. Είναι ανθρώπινο. Στην Α2 περιέργως σε εποχή κρίσης βρέθηκαν αρκετοί άνθρωποι που επενδύουν και έχει ανέβει πολύ.

Τι της λείπει λοιπόν; Τα λεφτά είναι μόνο το θέμα;

Δυστυχώς, οι ομάδες του ενός ιδιοκτήτη έχουν κι αυτόν τον κίνδυνο. Δυστυχώς, ένας μπορεί να κουραστεί, να πέσει έξω και έτσι εξαφανίζονται οι ομάδες. Επίσης, η Α2 είναι αρκετά μεγάλη σε ηλικία κατηγορία. Θα έπρεπε να είναι μια παραγωγική κατηγορία για την Α1. Να παίζουν μικροί ή οι ομάδες να παίρνουν μικρούς και να τους αφήνουν εκεί να βλέπουν την πορεία τους.

Αγωνιστήκατε σε μια δεκαετία που το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν από τα κορυφαία στην Ευρώπη.

Εγώ ήμουν στην αρχή της δεκαετίας. Θεωρώ ότι το πρωτάθλημα έγινε κορυφαίο μετά την εποχή του Άρη που ήταν μόνος του, μετά το ’93-’94. Θέλαμε μετά το ’87 κάτι καλό να έχουμε να συζητάμε, κάτι να χαιρόμαστε. Και συνεχίζεται. Έχουμε επιτυχίες και αποτυχίες. Αλλά έχουμε παρουσία, έχουμε δυναμική σαν ελληνικό μπάσκετ. Είμαστε υπολογίσιμοι ακόμα. Λίγο η Εθνική Ομάδα έχει χάσει το δρόμο της, αλλά θα τα βρούμε πιστεύω. Δεν μπορεί να είσαι πάντα στην κορυφή. Κάποια στιγμή θα κάνεις την κοιλιά σου, θα επιστρέψεις, θα φέρεις τα καινούρια. Παλιά λέγαμε “τι θα γίνει το ελληνικό μπάσκετ όταν φύγει ο Γκάλης κι ο Γιαννάκηςq”. Τώρα λέμε “τι θα γίνει όταν φύγει ο Διαμαντίδης με τον Σπανούλη;”. Θα ξαναγίνει. Το ελληνικό μπάσκετ δεν καταστρέφεται.

Εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε κάνει “καραμέλα” αυτό που λέμε “σχολή” του ελληνικού μπάσκετ.

Ιδιαίτερη σχολή δεν νομίζω ότι έχει. Έχουμε πάρει, όμως, πολλά κομμάτια από άλλες σχολές, τα έχουμε συνδυάσει πολύ καλά και έχουμε κάνει κάτι δικό μας. Και αυτό με τους προπονητές είναι πολύ σημαντικό. Παλιά για να βγει κάποιος προπονητής εκτός Ελλάδος έπρεπε να έχει κάνει λάθος στην πτήση! (Γέλια). Τώρα έχουμε πάρα πολλούς προπονητές και, μάλιστα, προπονητές με κούπες. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε να δείξουμε. Καλό για τους Έλληνες προπονητές και το ελληνικό μπάσκετ. Μέσα στις δυσκολίες που έχουμε είναι όμορφο που το μπάσκετ δίνει χαρά.

Τελικά, η αλλαγή με τους έξι Αμερικανούς επηρεάζει τους μικρούς ή όχι;

Έξι είναι και πάλι οι ξένοι. Αν πάρεις έξι Αμερικανούς, όπως θα κάνουν όσοι έχουν περισσότερα χρήματα, ή θα έχεις και κοινοτικούς, όσο επηρέαζε τους μικρούς, τους επηρεάζει και τώρα. Τα παιδιά θα πρέπει να προσπαθήσουν το ίδιο. Όσο θα έπαιζαν πριν θα πρέπει και τώρα.

Αυτό επηρεάζει μακροπρόθεσμα και την Εθνική.

Εντάξει, η Εθνική δεν θα κριθεί από την Α2. Ήδη τα περισσότερα παιδιά παίζουν έξω. Ήδη πάει να “αμερικανοποιηθεί” η Εθνική ομάδα με την παρουσία των Αντετοκούνμπο, του Κουφού, του Ντόρσεϊ. Είναι καλό. Όπως καλό είναι που γύρισε και ο Μπουρούσης. Είναι ωραίο να ξαναμαζεύονται οι παίκτες. Να πηγαίνει ο κόσμος και να βλέπει τον Έλληνα που θα τον πανηγυρίσουν και θα βγάλουν και τραγούδι γι’ αυτόν. Να υπάρχουν κάποιοι καλοί Έλληνες στις ομάδες. Για να έχει ενδιαφέρον. Ο Διαμαντίδης εκτός από παίκτης ήταν και μεγάλη προσωπικότητα. Ο κόσμος έλεγε πάω να δω τον Διαμαντίδη. Ο ξένος δεν μπαίνει στο σπίτι σου. Ο Μήτσος, ο Σπανούλης, ο Ζήσης μπαίνουν στο σπίτι σου.

Εκτός από το βαθύ «πράσινο» παρελθόν, η οικογένεια δεν κρύβει και τα «πράσινα» συναισθήματα. Πως ακούστηκε το νέο ότι η κόρη σας, η Ασπασία, συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση με τη μεταγραφή της στον Παναθηναϊκό;

(Γελάει) Η παράδοση πάει από πολύ παλιά. Ο μπαμπάς της έπαιξε στον Παναθηναϊκό, η γυναίκα μου έπαιξε επίσης, είχε παράδοση να ακολουθήσει! Η αλήθεια είναι ότι έπαιζε και πάλι σε μια μεγάλη ομάδα, στον ΠΑΟΚ, απλώς εμείς έχουμε μια μεγαλύτερη ευαισθησία στον Παναθηναϊκό. Δεν της μίλησα, την άφησα να αποφασίσει. Είναι σε ηλικία που ο μπαμπάς δεν χρειάζεται να κατευθύνει την κόρη, δεν το έκανα ποτέ. Την άφησα να κάνει ό,τι θέλει. Νομίζω ότι το ευχαριστήθηκε. Και το αποφάσισε να πάει στον Παναθηναϊκό χωρίς να έχει παρονομαστή ότι ήμουν εγώ και η γυναίκα μου. Το έκανε γιατί το ήθελε η ίδια. Γι’ αυτό ήταν και επιλογή της όπως και πέρσι που πήγε να παίξει στην Σουηδία.

Αυτό θα ήταν λίγο ζόρι για την οικογένεια…

Για τη μαμά περισσότερο, εμένα δεν με επηρέασε. Είναι ωραίο να μπορείς να πας να ζήσεις να αλλάξεις εικόνες και εμπειρίες και να πας σε μια οργανωμένη χώρα. Εκεί είδε άλλα πράγματα η κόρη μου. Είδε μια συγκροτημένη χώρα με αρχές και δομή. Είναι καλό να καταλαβαίνεις πως είναι η Ελλάδα και πως οι άλλες χώρες. Κάνεις και τον «τουρισμό» σου μαθαίνεις πράγματα, γνωρίζεις κόσμο, παίζεις και μπάσκετ.

Όταν ο Κόροιβος θα παίζει στην Αθήνα θα ξεκλέβετε λίγο χρόνο να τη δείτε;

Τις Κυριακές αν ο Παναθηναϊκός παίζει στον «Τάφο του Ινδού» θα πάω να τη δω κι εγώ.

Και μια ευχή για το τέλος;

Καλά να είμαστε, υγιείς και να μπορούμε να φύγουμε στο τέλος του χρόνου όλοι ευχαριστημένοι. Και ο κόσμος και η διοίκηση και τα παιδιά κι εγώ. Αυτό θα ήταν το ιδανικό.

Φωτό: koroivosbc