Μπροστάρης σε αυτή την προσπάθεια, ο Ντίνος Καλαμπάκος, ο οποίος μετά την περσινή παρθενική του παρουσία στην Basket League, έχει ήδη προσαρμοστεί τόσο στα δεδομένα της κατηγορίας όσο και στην πόλη που βρίσκεται πάντα στο πλευρό της ομάδας και, παρά τις δυσκολίες της εποχής, είναι έτοιμος με σκληρή δουλειά να οδηγήσει τον Κόροιβο στην επίτευξη του στόχου.
Ο… Ταλιμπάν προπονητής, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει πολλοί, λόγω της εμπειρίας του σε δύσκολες αποστολές σε όλες τις κατηγορίες, άφησε για λίγη ώρα την προπόνηση της ομάδας και μίλησε στο agapotobasket.gr για την χρονιά που έρχεται, τα πενιχρά οικονομικά και τις δυσκολίες που φέρνουν στη στελέχωση του ροστερ, τα νέα αποκτήματα της ομάδας και τις προσδοκίες από αυτά, την απώλεια του Ηλία Θλιβερού και το ηθικό χρέος απέναντί του να πετύχει η ομάδα τους στόχους, την δική του προσαρμογή στην πόλη, αλλά και τους φίλους του Κοροίβου όχι μόνο στην Αμαλιάδα, αλλά σε όλο το Νομό, που βρίσκονται στο πλευρό των παικτών ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα.
Δεύτερη σεζόν στον Κόροιβο, έχετε την περσινή εμπειρία τόσο της πόλης όσο και της κατηγορίας. Πώς ξεκινά η χρονιά και με τι σκέψεις;
Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εδώ. Μου άρεσε πολύ και περάσαμε καλά. Είχαμε και τη χαρά του πώς τέλειωσε η χρονιά. Είμαι ευτυχισμένος που είμαι εδώ και σαν άνθρωπος και σαν προπονητής.
Αγωνιστικά, κάθε χρονιά ο Κόροιβος προσπαθεί να σωθεί. Ξέρουμε τα οικονομικά μας και πού πάμε. Υπάρχει μια ηθική, πνευματική δέσμευση ο Κόροιβος να είναι πάντα ανταγωνιστικός λόγω της φυγής του Ηλία (σ.σ. Θλιβερού). Όλοι έχουμε μες στην καρδιά μας, αν μας βλέπει από εκεί ψηλά, να είναι ευχαριστημένος με αυτό που βλέπει. Νομίζω ότι και οι προπονητές και η διοίκηση έχουμε ένα βάρος. Είναι η πρώτη χρονιά μετά τον Ηλία που μας στήριξε, έτρεξε, γέλασε, έκλαψε, πόνεσε γι’ αυτή την ομάδα. Καταλαβαίνω πάρα πολύ τη διοίκηση. Ήταν σαν πατέρας τους. Εγώ τον γνώρισα ένα χρόνο. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ήταν ένας άνθρωπος που έδενε και ένωνε πολύ τον Κόροιβο. Είχε συσπειρώσει πολύ κόσμο. Γι’ αυτό έχουμε και κάτι παραπάνω στο νου και την καρδιά μας να είναι ευχαριστημένος εκεί που βρίσκεται.
Μπασκετικά, όμως, είστε λίγο πιο πίσω σε σχέση με πέρσι.
Πάντα είμαστε πιο πίσω. Δεν ξεκινάμε πρώτοι. Έχει να κάνει και με το γεγονός ότι είναι και τουριστική περιοχή και δυσκολευόμαστε να βρούμε σπίτια, με το ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί γιατί δεν έχουμε το περιθώριο να σπαταλάμε χρήματα. Πρέπει να είμαστε πολύ “πονηροί” σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε, ειδικά με τους ξένους. Πρέπει να παίρνουμε ξένους που κοστίζουν λίγο και να παίζουν για περισσότερο. Πέρσι σε μεγάλο βαθμό το πετύχαμε, αλλά αυτό δεν σου δίνει πάντα σιγουριά. Οφείλουμε να είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί. Σε μας δεν είναι πολύ εύκολες οι αλλαγές. Είναι ένα μεγάλο κοστολόγιο. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο. Ο Κόροιβος τα τέσσερα χρόνια που είναι στην κατηγορία, με εξαίρεση την πρώτη χρονιά που πήγε πάρα πολύ καλά, τα υπόλοιπα τρία… παλεύει και, ευτυχώς, τα καταφέρνει. Με τα ίδια προβλήματα. Δεν γνωρίζουμε μέχρι τελευταία στιγμή ποιοι θα είναι οι αντίπαλοί μας, ποιοι θα ανέβουν, ποιοι όχι. Κανείς δεν ήξερε τίποτα.
Αυτό πέρσι ωφέλησε ομάδες όπως ο Κόροιβος γιατί η Δόξα δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί και ουσιαστικά αυτή ήταν η μία θέση του υποβιβασμού.
Ναι, παρ’ όλο που το ξεκίνημά της δεν έδωσε αυτή την εικόνα. Κέρδισε τον ΠΑΟΚ την πρώτη αγωνιστική και μετά έχασε από τον Ολυμπιακό με καλάθι στη λήξη. Τελικά, πλήρωσε την ανετοιμότητα της να μπορεί να οργανωθεί καλύτερα στην πορεία.
Ουσιαστικά θα είμαστε τρεις – τέσσερις ομάδες που θα παλέψουμε για τις δυο θέσεις. Για εκεί μας υπολογίζουν. Είναι τρόπος ζωής. Έχει μάθει ο Κόροιβος να παίζει έτσι, γιατί γνωρίζει ότι δε μπορεί να ακουμπήσει πιο ψηλά οικονομικά. Όταν είσαι από τις ομάδες που δεν ξοδεύουν πάρα πολλά χρήματα, είναι και λογικό να είσαι και από τις ομάδες που θα είσαι και υποψήφιος.
Ο στόχος είναι καταρχήν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα με τους ανταγωνιστές και από εκεί και πέρα ό,τι έρθει;
Έτσι σώζονται οι ομάδες. Εμείς κάναμε μια εξαιρετική νίκη πέρσι για να σωθούμε, καταρχήν εκτός έδρας στον Προμηθέα και με τη Λευκάδα που κι αυτή έπεσε στην πορεία. Νωρίτερα, έκανε μια μεγάλη νίκη επί του Απόλλωνα και τον πήρε μαζί της. Ουσιαστικά το περσινό πρωτάθλημα κρίθηκε στο ποιον θα κέρδιζε η Λευκάδα. Το πώς θα πάει το πρωτάθλημα και πώς θα εμφανιστούν οι ομάδες, είναι πολύ νωρίς ακόμα.
Εμείς περιμέναμε να έρθουν όλοι οι ξένοι για να δούμε ποιοι και πού είμαστε. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν βρίσκαμε να κάνουμε φιλικά. Όλες οι ομάδες ξεκινούν με το Κύπελλο νωρίς. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε όσα μπορούμε για να είμαστε κάπως πιο έτοιμοι στο παιχνίδι του Κυπέλλου με τον Προμηθέα (σ.σ. 23/9).
Ισχύει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις προτιμάτε τους δυνατούς αντιπάλους στην αρχή του πρωταθλήματος;
Ναι, γιατί όταν δεν μπορείς να κάνεις 6-8 εβδομάδες προετοιμασίας και καταφέρνεις να κάνεις 4-5, προτιμάς να έχεις δύσκολα παιχνίδια, να τα αντιμετωπίσεις κι αυτά ως μέρος της προετοιμασίας για να δέσουν τα παιδιά, να γνωριστούν κλπ.
Αγωνιστικά, τι μπάσκετ θα δούμε; Πέρσι είδαμε και κατά διαστήματα καλό μπάσκετ.
Ό,τι είδατε και πέρσι! (σ.σ. γέλια) Θα προσπαθήσουμε να παίξουμε γρήγορα. Το πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε μια φιλοσοφία και πρέπει να επιλέξουμε αυτούς τους παίκτες που θα το διεκπεραιώσουν. Αν τα καταφέρουμε, βλέπουμε και καλό μπάσκετ. Πέρσι με τις αλλαγές δεν μπορέσαμε να το κάνουμε. Μια ομάδα που έβαζε 80-90 πόντους, μετά κάποια στιγμή πέσαμε στους 65. Δεν μπορούσαμε να βάλουμε. Δεν έβγαινε με το υλικό που είχαμε. Βρήκαμε άκρη, προσαρμοστήκαμε και σωθήκαμε. Ο Κόροιβος είναι μια ομάδα στην οποία… ονειρεύεσαι τι μπορεί να παίξει το κάθε παιδί. Αν το πετύχουμε έχει καλώς. Αν όχι, θα πρέπει να προσαρμοστούμε κι εμείς σε αυτό που κάνουν καλά.
Δεν φτάνουν, όμως, μόνο οι ξένοι. Πέρσι ο Κόροιβος τελείωσε παίζοντας σχεδόν με την πεντάδα των ξένων. Φέτος, φαίνεται ότι προσπαθείτε να ενισχύσετε και τον ελληνικό κορμό.
Κρατήσαμε και τα δυο παιδιά που έπαιξαν πέρσι και που στις τελευταίες αγωνιστικές ήταν πάρα πολύ καλοί και μας έσωσαν. Και ο Σπυριδωνίδης και ο Σαχπατζίδης. Φέραμε παιδιά που αντέχουμε οικονομικά (σ.σ. Μιλεντίγιεβιτς, Σκουλίδας) και που νομίζουμε ότι μπορούν να μας βοηθήσουν. Νομίζω θα έχουμε μεγαλύτερο ροτέισον. Όσοι έμειναν έχουν μια εικόνα της κατηγορίας. Είχαν κάποιο λίγο χρόνο, αλλά τώρα πραγματικά αισθάνθηκαν μετά το χρόνο που πήραν. Θα είναι και πιο ώριμοι και πιο έτοιμοι. Θα έχουμε καλύτερη προσαρμογή των παιδιών που δεν έχουν παίξει στην κατηγορία. Μαζί με το ταλέντο που έχουν.
Ο προπονητής που πήρε το “βάπτισμα του πυρός” στην κατηγορία, πώς προσαρμόστηκε;
Εγώ έχω τις δυσκολίες μου με τους ξένους, εκτός της γλώσσας. Νομίζω ότι είμαι λίγο πιο έτοιμος. Έχω πάρει βοήθεια από τα παιδιά του τιμ που είναι καταπληκτικά. Σε αυτό το κομμάτι θα είμαστε πιο έτοιμοι. Και εγώ λίγο πιο έμπειρος και ο Παπανικολόπουλος με τον Μελισσαράτο ακόμα περισσότερο, γιατί είναι η τέταρτή τους χρονιά και σε πολλά θέματα με βοηθούν.
Πλέον έχετε και έναν θηριώδη παίκτη από το Κονγκό (σ.σ. τον Σονγκάνια)
Αυτό το παιδί είναι πάρα πολύ καλό. Αν ήταν Αμερικάνος θα κόστιζε πολλά χρήματα. Επειδή έτυχε να είναι από το Κονγκό είναι για τα κυβικά του Κόροιβου. Ελπίζουμε να είναι καλός, να προοδεύσει. Έχει μεγάλη διάθεση να έρθει στην Ευρώπη, να ξεκινήσει κάτι καινούριο γιατί έχει παίξει μόνο σε χώρες της Αφρικής. Νομίζω ότι αν δώσεις σε παιδιά με διάθεση, όνειρα και φιλοδοξίες να κάνουν πράγματα θα… σκοτωθούν για να το πετύχουν. Αυτό θα είναι καλό και για εμάς.
Με δεδομένο ότι το ταβάνι του Κοροίβου είναι χαμηλό, άρα αναζητά παίκτες με ταλέντο και φιλοδοξία, βοηθά ότι είναι σε μια μικρή πόλη, άρα το μυαλό τους δεν… πειράζεται από διάφορους πειρασμούς;
Βέβαια. Είναι μικρά παιδιά που έχουν φιλοδοξία. Στην Αμαλιάδα δεν έχουν κάτι άλλο από το να κάνουν προπόνηση. Αν τους πας σε μια μεγάλη πόλη, υπάρχουν… ζουζούνια για να σου πειράξουν το μυαλό. Εδώ η κοινωνία δεν σε αφήνει να κάνεις πολλά. Παιδιά με φιλοδοξίες και συγκεντρωμένα σε αυτό που θέλουν, εδώ θα βρουν τη “Γη της Επαγγελίας” να κάνουν αυτό που θέλουν. Να παίξουν μπάσκετ. Όλη η δομή της Αμαλιάδας σε βοηθά να παίξεις μπάσκετ. Ειδικά, αν είναι νεαρά παιδιά. Οι πιτσιρικάδες έρχονται από το κολέγιο, παίρνουν το πρώτο τους επαγγελματικό συμβόλαιο και θέλουν να είναι συγκεντρωμένοι. Ό,τι έκανε πέρσι ο Γκότσερ, ο οποίος ήταν Ο αθλητής. Και γι’ αυτό και πήρε πολλά περισσότερα χρήματα από όσα έπαιρνε στον Κόροιβο. Είναι ένα τρανό παράδειγμα ενός προσηλωμένου και συγκεντρωμένου αθλητή που κάνει τη δουλειά του. Είναι το πρώτο πράγμα που παίρνουν χρήματα και θα αρχίσουν να ζουν την οικογένεια από το μπάσκετ. Ήταν 100% συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε.
Οι Αμερικάνοι, όμως, είναι μαθημένοι σε αυτή τη νοοτροπία.
Ιδίως όταν έρχεσαι από καλά προγράμματα κολεγιακών σχολείων, είναι πιο εύκολο. Από τα 18 τους μπαίνουν σε αυτή τη λογική. Μετά έρχονται στην Ευρώπη, καταλαβαίνουν τι γίνεται και, αν είναι συγκεντρωμένοι έχουν διάρκεια.
Επηρεάζουν θετικά και τους Έλληνες;
Βέβαια, γιατί είναι παιδιά συγκεντρωμένα. Και οι Έλληνες οι δικοί μας είναι τέτοιοι. Παιδιά που έχουν όνειρα, φιλοδοξίες να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και αυτό τους βοηθάει. Τον Κόροιβο τον σώζει που έχει νέα, φρέσκα μυαλά. Έχει καλή ηλικία για να παίξεις και να έχεις κίνητρο. Θα βοηθούσε και ένας έμπειρος, που κάνει καλό μέσα στα αποδυτήρια. Ο πιτσιρικάς που βλέπει τον “μεγάλο”, όλα αυτά που κάνει με θρησκευτική ευλάβεια, κάτι μένει.
Ο Κόροιβος έχει στήριξη από την πόλη, αλλά και από το νομό γενικότερα
Όταν ήρθα πέρσι, μου είπαν ότι δεν είμαστε ομάδα της Αμαλιάδας. Είμαστε της Ηλείας. Μεγάλη απόδειξη είναι ότι το παιχνίδι του Κυπέλλου με τον Προμηθέα θα γίνει στον Πύργο. Άσχετο αν έχεις χορηγούς ή όχι – εγώ δεν τα ξέρω, δεν είναι της αρμοδιότητάς μου – έρχεται πάρα πολύς κόσμος από τον Πύργο, από την Ανδραβίδα. Έρχονται στο γήπεδο ή παίρνουν διαρκείας άνθρωποι που έρχονται από 30 χιλιόμετρα μακριά, άρα όντως είναι ομάδα της Ηλείας. Από ό,τι μου λένε, πέρσι ήμασταν πολύ ψηλά στα εισιτήρια μετά τους μεγάλους. Αυτό είναι μεγάλη δουλειά. Είναι τεράστια στήριξη να ξέρεις ότι με όποιον παίζεις θα έχεις 1.500 άτομα στο γήπεδο. Η ομάδα τα χρειάζεται.
Αυτό, μάλλον, βοήθησε την τελευταία αγωνιστική! Θέλετε να μας θυμίσετε πώς το ζήσατε εκείνο τον αγώνα; Ήταν ένα παιχνίδι που παιζόταν μια κατηγορία.
Χειρότερο αυτών των παιχνιδιών δεν είναι το ίδιο το παιχνίδι. Είναι η προετοιμασία της εβδομάδας. Είσαι νευρικός, δεν κοιμάσαι, σου φταίνε τα πάντα, πρέπει όμως να μεταδώσεις ηρεμία στην ομάδα. Όλη αυτή η εβδομάδα είναι δύσκολη. Το παιχνίδι είναι ένα παιχνίδι. Μπαίνεις μέσα και το πολεμάς. Δε σε νοιάζει αν είναι τελικός ή παίζεις μια κατηγορία. Αλλά η προετοιμασία της εβδομάδας είναι… κολαστήριο!
Η πόλη πώς σας εμψύχωνε εκείνη την εβδομάδα;
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι άνθρωποι έβγαιναν από τα μαγαζιά όλη τη χρονιά. Κερδίζαμε ή όχι. Ακόμα κι όταν τρώγαμε “σφαλιάρες”. Χάσαμε 25 πόντους στην Κύμη, στην Πάτρα. Ήταν μαζί μας. Μας έλεγαν “μην ανησυχείτε, εμείς είμαστε εδώ. Θα πολεμήσουμε, θα παλέψουμε”. Αυτός ο κόσμος είναι κοντά στα δύσκολα. Στο πανηγύρι είναι εύκολο. Το θέμα είναι να έχεις και ένα χτύπημα στον ώμο όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Είναι πάντα εδώ. Δεν χάσαμε ποτέ με μεγάλη διαφορά και ήταν άδειο το γήπεδο. Τη Δευτέρα ήταν αντιπροσωπεία στην προπόνηση και μας έλεγαν “ήταν ένα κακό παιχνίδι. Δεν έγινε τίποτα. Προχωράμε”. Αυτό είναι μεγάλη βοήθεια.
Αυτό είναι ίσως απόρροια του ότι ο Κόροιβος πλέον αρχίζει και γράφει μια ιστορία πια, ως ομάδα της περιφέρειας. Σιγά σιγά γίνεται ο Κόροιβος κομμάτι της Ιστορίας;
Αυτό θα το δούμε μετά από χρόνια. Ο Κόροιβος χτίζει τη δική του ιστορία και γυρνάει σελίδα κάθε χρόνο. Ελπίζουμε να γυρίσει πολλές σελίδες. Να αλλάξει και τετράδιο! Αξίζουν οι επαρχιακές ομάδες, με διάθεση σαν αυτή, ομάδες που έχουν τέτοιο γήπεδο. Είναι στολίδι. Αξίζει και ο κόσμος τους και οι διοίκηση και οι παίκτες και οι προπονητές που ήταν και που θα έρθουν. Να τον κρατήσουν ψηλά και να έχει συνέχεια. Είναι ωραίο να έχει η Πελοπόννησος ακόμα μια ομάδα ισχυρή με κόσμο. Με τα προβλήματα και τις δυσκολίες της. Αυτή είναι η εποχή. Όχι στο μπάσκετ. Στη ζωή μας. Μακάρι ο Κόροιβος να συνεχίσει να είναι καλά και να έχει τη δική του ιστορία.
Υπάρχουν παιδιά από τις ακαδημίες που ίσως κάποια στιγμή στελεχώσουν και την μεγάλη ομάδα;
Αυτό θα το δούμε μπροστά μας αργότερα. Έχουμε ένα παιδί μαζί μας, τον Γκάντζο, που είναι 16 χρονών, έχει ταλέντο, αλλά ακόμα δεν έχω δει ολόκληρη φουρνιά. Αυτό είναι και τυχερό. Μπορεί να υπάρχει μια φουρνιά που θα βγουν 4-5 παίκτες και μετά να κάνεις δέκα χρόνια να σου βγει ένας.
Το σκεπτικό κάθε επαρχιακής ομάδας, είναι ότι πρέπει να συμπληρώνει και με δικά της παιδιά. Όπως έχουμε τώρα και τον Μπεκρή, πρέπει να έχεις παιδιά από δω. Και για άλλους λόγους. Αν κάθε ομάδα έχει 3-4 παιδιά δικά της, είναι και αντίστοιχα σπίτια, φαγητά λιγότερα, οπότε, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει κάτι παραπάνω να πάρει ακριβότερους ξένους. Ελπίζω να τα καταφέρουμε σιγά σιγά. Να βγουν κάποια παιδιά. Είναι και ωραίο να παίζει ο… Ντίνος από την Αμαλιάδα. Βλέπεις τον δικό σου άνθρωπο. Στη δική μας ομάδα είναι ο Μπεκρής και ο Γκάντζος. Αν ήταν κι άλλοι δυο θα ήταν αλλιώς και για την κοινωνία. Βλέπεις το παιδί που έβλεπες μικρό στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο φούρνο. Το βλέπεις και το καμαρώνεις στον Κόροιβο. Είναι ωραίο.
Το κλίμα στην ομάδα πώς είναι; Έχουν συνειδητοποιήσει τις δυσκολίες; Η ομάδα έχει αρχίσει να δένεται;
Οι δυο από τους ξένους μας είχαν μια εμπειρία από την Ευρώπη. Οι υπόλοιποι προσαρμόζονται σιγά σιγά. Καταλαβαίνουμε ότι είναι παιδιά μικρά, έχουν φύγει από τα σπίτια τους, τις μανάδες τους, ίσως τις κοπέλες τους και ήρθαν στην Ελλάδα να μάθουν που πάνε. Είναι καλά. Μια χαρά παιδιά.
Και για τον προπονητή είναι ωραίο αυτό.
Θα σου πω τι μου αρέσει πολύ. Τελείωσε μια χρονιά στον Κόροιβο. Χάρηκα πολύ που πήγε μπροστά ο Γκότσερ. Το χάρηκα. Το χειμώνα θα παρακολουθούμε τι κάνει ο Γκότσερ, ο Μαρκέλ Σταρκς… παιδιά που περνούν και κάνουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους. Είναι η χαρά του προπονητή. Να βλέπουμε αυτά τα παιδιά να προοδεύουν, να πηγαίνουν παραπάνω, σε καλύτερες ομάδες, να παίρνουν περισσότερα χρήματα. Να είναι η ζωή τους καλύτερη και να λες “από αυτό που θα ζήσει, πέρασε από μένα και τον βοήθησα”. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για έναν προπονητή. Είμαστε κάτι σαν δάσκαλοι. Τους βλέπουμε και αλλάζουν… τάξη. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις να προχωρούν. Το ίδιο και με τους Έλληνες. Πολλά παιδιά. Τους θαυμάζω, τους καμαρώνω, τους γουστάρω που πάνε καλά! Νομίζω αυτή είναι η δουλειά μας. Άσχετα με το πόσα παιχνίδια κέρδισα ή έχασα, στο τέλος σου μένει κάτι άλλο. Χαίρεσαι να τους βλέπεις να παίζουν πολλά χρόνια και να λες κάπου βοήθησα κι εγώ στη ζωή αυτού του παιδιού.
Η πρώτη χρονιά της προσαρμογής πώς ήταν σε προσωπικό επίπεδο;
Προσπαθούμε να τα τακτοποιήσουμε λίγο καλύτερα. Όταν λείπεις από κάπου, ποτέ δεν είναι ίδιο. Προσπαθούμε να το διορθώσουμε όσο μπορούμε! Η σύζυγος είναι εδώ… Fun Club! Κάθε δεκαπέντε μέρες με τους σκύλους έρχεται να παρακολουθήσει τα εντός έδρας παιχνίδια. Είμαστε καλά. Έχω βρει τα στέκια μου και έχω και την ησυχία μου. Είναι καλά και μου αρέσει. Παρ’ όλο που ο χειμώνας είναι λίγο μοναχικός, είμαι καλά. Όταν έχεις ζήσει στην Αθήνα, που είναι τρελοκομείο, το να έχεις και λίγη ηρεμία στη ζωή σου είναι καλό!
