Ήταν ένα ήρεμο, καλοκαιρινό απόγευμα στο Roxie’s Grocery, σύμφωνα με τους τουριστικούς καταλόγους, το καλύτερο μπεργκεράδικο στο Μέμφις. Κάμποσα μικρά πλοιάρια κουνιόντουσαν νωχελικά, στην καμπή του Μισισίπι, που οι ντόπιοι ονόμαζαν Wolf River Lagoon. Ο Σταμπαλίδης καταβρόχθιζε ήδη το τρίτο cheeseburger με έξτρα μαγιονέζα. Κάποιος που τον ήξερε θα μπορούσε εύκολα να καταλάβει ότι σήμερα δεν είχε όρεξη.
Ξαφνικά μια γνώριμη μελωδία πλανήθηκε στον αέρα κάνοντας τους θαμώνες να γυρίσουν να κοιτάξουν παραξενεμένοι. Μια έντονα ένρινη φωνή άρχισε να τραγουδάει ‘Δε σε συγχωρώ και όσα ζήσαμε ξεχνώ, σε νέους έρωτες και εγώ θα προχωρήσω…’. Ο Μπάμπης σήκωσε το κινητό του εκνευρισμένος, κόβοντας το νέο χιτάκι του Παντελίδη στη μέση.
«Τι θα γίνει ρε Φωτάρα; Κάθε 5’ θα μιλάμε; Γκόμενα να σ’ είχα πιάσει, τόσο δε θα μου τα ‘πρηζες!»
«Γεια σου και σένα, Μπάμπη».
«Τι θες;»
«Τίποτα σημαντικό ρε φίλε… απλά να ξανακάνω την Επίσημη Αγαπημένη ομάδα, από καφενείο που είναι εδώ και 5 χρόνια, να συντονίσω 20 παίκτες και 120 παρατρεχάμενους, να έχω τον Μεγάλο χαρούμενο, να κουλαντρίσω δημοσιογράφους, μάνατζερ, συζύγους, γκόμενες, προέδρους και αντιπροέδρους, να κερδίσω τους Ισπανούς μες στην έδρα τους… Α ναι, και να μάθω τι σκατά συμβαίνει με τον Κουφό πριν φύγουμε για Καρπενήσι, αν δε σου κάνει πολύ κόπο δηλαδή να κάνεις ένα διάλλειμα από τα burger!»
«Ρε Φωτάρα… το ξέρεις ότι ούτε ο μεγάλος δε μου μιλάει έτσι; Είσαι τυχερός που σε πάω…»
«Ναι, είμαι και γαμώ τους τύπους, τι γίνεται με τον Κουφό;»
«Που το κατάλαβες ότι είμαι σε μπεργκεράδικο ρε θηρίο;»
«Δεν έχει σουβλατζίδικα στο Μέμφις. Λέγε ρε Σταμπαλίδη θα με σκάσεις!»
«Κοίτα να δεις… μια χαρά το είπε ο Παντελίδης.»
Μικρή παύση και υποψία σύντομου εγκεφαλικού. «Ποιος;»
«Ο Παντελίδης ντε! Την κουλτούρα σου μέσα, δε μπορούμε να συνεννοηθούμε, ο καινούριος ο τραγουδιάρης.»
«Σταμπαλίδη με έχεις χάσει εδώ και τρεις ατάκες.»
«Δε σε συγχωρώ και όσα ζήσαμε ξεχνώ…»
«Μπάμπη…»
«σε νέους έρωτες και εγώ θα προχωρήσω…»
«Ρε μαλάκα την παλεύεις;»
«Χαμένη υπόθεση είναι ρε Φωτάρα, τι δεν καταλαβαίνεις; Τον συγχωρήσαμε μια. Δεύτερη θα είμαστε εμείς οι μαλάκες».
«Ποιος μίλησε για συγχώρεση;» Μες στο κατακαλόκαιρο η μέση θερμοκρασία στο Μέμφις είναι πάνω κάτω 35 βαθμοί Κελσίου. Ο Μπάμπης ιδροκοπούσε, όπως μόνο ένας χοντρός, καραφλός Ελληνάρας μπορεί να ιδροκοπήσει. Ο πάγος στη φωνή του ομοσπονδιακού προπονητή, όμως, τον έκανε να ανατριχιάσει. Και ο Μπάμπης Σταμπαλίδης δεν ανατρίχιαζε εύκολα. «Απλά θέλω να μάθω ακριβώς τι συνέβη και περάσαμε από το – Yescoach! I’llbethere! Absolutely! – στο – Κατά που πέφτει είπαμε το Ελλάντα; - και θέλω να το μάθω μέχρι τις 12 σήμερα».
«Ε… όσο για αυτό, θα πρέπει να περιμένεις μέχρι να συναντηθώ με τα Μαύρα Ψάρια. Περιμένω εκπρόσωπο τους από στιγμή σε στιγμή»
«Μάλιστα. Πάρε με αμέσως μόλις τελειώσει η συνάντηση.»
«Ναι ρε Φώτη, δεν είμαι χτεσινός»
«Αλήθεια ρε Μπάμπη…» η ζεστασιά επέστρεψε στη φωνή του ομοσπονδιακού προπονητή, σα να πάτησε διακόπτη. «…τι σόι όνομα είναι το Μαύρα Ψάρια για μαφιόζους;»
«Στα εγγλέζικα ακούγεται καλύτερο.»
To be continued....
Φωτό: worldexecutive.com
