Στου Κουφού την πόρτα (part 5 finalle)

Written by  Σεπ 16, 2014

Ο Μαρίνος Γεωργιόπουλος μας χαρίζει (επιτέλους!) το τελευταίο μέρος της Ιστορίας Μπασκετικής Φαντασίας, με τίτλο «Στου Κουφού την πόρτα» και μέσα από την τηλεφωνική συνομιλία του Μπάμπη Σταμπαλίδη με τον Φώτη Κατσικάρη αποκαλύπτεται η παγκόσμια πλεκτάνη σε βάρος της Εθνικής Ελλάδος. Τα καλύτερα, όμως, τώρα αρχίζουν γιατί η Ελλάδα, ως γνωστόν, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…

 

"Σοβαρά τώρα; Πήγαν και άνοιξαν σουβλατζίδικο στο Τελ Αβίβ;"

"Ναι σου λέω! Ακριβώς απέναντι στην την έξοδο από το προπονητικό της Μακάμπι."

"Ρε Μπάμπη τραβηγμένο μου ακούγεται..."

"Φωτάρα, δεν είμαι χτεσινός. Ο Σουγιάς δεν έλεγε ψέματα, στο εγγυώμαι. Η ΠΟΚΕΘΕ υπάρχει και είναι πολύ σοβαρή απειλή."

"Μα... σουβλατζίδικο;"

"Μην κοιτάς, που με τον Σόφο ξεμπέρδεψαν εύκολα. Κάποια σχέδια τους ήταν απλά, όπως το στήσιμο της ντόπας με τον Νικ, κάποια άλλα επιστημονικά μελετημένα και σύνθετα. Αρκεί να σου πω - για να μη σε κουράσω με λεπτομέρειες - πώς στην πρόωρη αποχώρηση του Μήτσου συνετέλεσαν ένας μοχθηρός στοιχηματζής, η φουρνάρισσα απέναντι από το πατρικό του, δύο baby-sitter και μια τσιρλίντερ του Παναθηναϊκού. Μη με βάλεις να σου πω όλη την ιστορία, θα ξημερώσουμε."

Ο Σταμπαλίδης μπορούσε σχεδόν να ακούσει το πονηρό χαμόγελο του Κατσικάρη από την άλλη άκρη της γραμμής, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

"Οκ, αλλά θα μου την πεις αυτή την ιστορία από κοντά."

"Άμα κεράσεις..."

"Ωστέ ΠΟΚΕΘΕ λοιπόν, ε;"

"ΠΟΚΕΘΕ"

"Και νόμιζα ότι οι Αμερικάνοι το είχαν αφήσει έτσι το κάζο στη Σαϊτάμα."

"Όλοι αυτό νομίσαμε. Fair play και μαλακίες. Από το 06 και μετά έχουν κινήσει γη και ουρανό για να μας καταστρέψουν όπως μπορούν. Δε φαντάζεσαι πόσοι είναι μπλεγμένοι.NSA, FBI, CIA και πέντε-έξι ακόμα υπηρεσίες με 3 γράμματα που ούτε καν τις έχεις ακουστά!"

"Μόνο Αμερικάνοι;"

"Στην αρχή, ναι. Αλλά, σύντομα μπήκαν και οι Γάλλοι, οι Σλοβένοι, οι Τούρκοι. Οι Σέρβοι μπήκαν μετά τα σκηνικά στο Ακρόπολις. Από όσα μπόρεσα να μάθω, απ' τα βαριά χαρτιά οι μόνοι που έχουν μείνει απ' έξω είναι οι Ρώσοι και οι Ισπανοί."

"Φτου!"

"Φτου! Και αυτοί μάλιστα μετά τα περσινά το σκέφτονται να μπούνε."

"Οι Ρώσοι;"

"Όχι ρε μαλάκα, οι Ισπανοί"

"Φτου!"

"Φτου!"

Ο ομοσπονδιακός τεχνικός, έμεινε για λίγες στιγμές σιωπηλός.

"Με κανάν άλλο παίχτη φέτος δοκίμασαν τίποτα;"

"Με τον Μπουρούση. Πήγαν να κάνουν το ίδιο με τον Κουφό. Απαγωγή σκύλου."

"Για τέτοιο μέγεθος οργάνωσης, δε τους κόβω να έχουν και πολύ φαντασία."

"Περνάγαν οι μέρες, δεν είχαν καιρό. Σε κάθε περίπτωση, ο άτυχος μπάσταρδος που στείλανε να αρπάξει τον Μπούμπη του Γιάνναρου, αποφάσισε να ασχοληθεί με πιο εύκολες υποθέσεις, όπως κάτι παρακλάδια του IRA στο Λίβανο για παράδειγμα."

"Θύμισε μου... τι ράτσα είναι ο Μπούμπης;"

"Ροντβάιλερ."

Το γέλιο του Κατσικάρη, ήταν η πρώτη πραγματικά ανάλαφρη νότα στο τηλεφώνημα.

"Α, μην το ξεχάσω. Με τον Σουγιά τι έκανες; Δεν πρέπει να βάλουμε σε κίνδυνο τον ξάδερφο σου."

"Το κουρδιστό πορτοκάλι το 'χεις δει;"

"Παλιά, όταν ήμουν φοιτητής."

"Ας πούμε απλά ότι ο Μιχαλάκης ο Σουγιάς δε θα μας ενοχλήσει ξανά."

Ο Κατσικάρης χαμήλωσε τη φωνή του σε ψίθυρο.

"Τον σκότωσες ρε μαλάκα;"

"Όχι ρε, χαλάρωσε. Τον άφησα στο υπόγειο με 27 DvD από πρώτη και δεύτερη εθνική και είπα στον Τάσο να τα παίζει non stop."

"Άουτς!"

"Ακριβώς. Άφησα λεφτά στον Τάσο και του είπα να του βγάλει αεροπορικά και εισιτήριο διαρκείας για την πόλη της πρώτης ομάδας για την οποία θα φωνάξει σύνθημα."

Δε χρειάστηκε να ειπωθεί τίποτα άλλο πάνω σε αυτό το θέμα. Φωτογραφίες γνωστής αθλητικής εφημερίδας, λίγους μήνες μετά, με κάποιον ευτραφή τύπο - που θα μπορούσε να είναι δίδυμος αδερφός του Μιχαλάκη του Σουγιά - να κοπανάει με ένα καδρόνι, οπαδό αντίπαλης επαρχιακής  ομάδας, δεν έφτασαν ποτέ στο πιεστήριο.

"Πότε γυρνάς;"

"Με την πτήση των 6.15."

"Ωραία. Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε."

"Εγώ και εσύ απέναντι στον κόσμο, έτσι Φωτάρα;"

"Κόψε τις αμερικάνικες ταινίες ρε! Μιλάω σοβαρά. Τώρα αρχίζουμε."

Δι εντ… (καλά…μαλακίες…τέλος δεν υπάρχει. Όσο η Εθνική είναι φλόγα που καίει την καρδιά μας, πάντα θα υπάρχουν παρακλάδια της ΠΟΚΕΘΕ που θα θέλουν το κακό μας. Ραντεβού το καλοκαίρι στη Γαλλία…)

 

Φωτό: http://en.wikipedia.org

Μαρίνος Γεωργιόπουλος

"Όποιος δεν μπορεί να κάνει, διδάσκει" λέει η γνωστή λαϊκή ρήση. Όποιος δεν μπορεί να κάνει, γράφει, θα συμπληρώσω εγώ.

 
10 χρόνια παρά κάτι μήνες. Τόσο μου πήρε από την 1η δημοτικού μέχρι τα μέσα λυκείου για να το πάρω απόφαση ότι δεν το 'χω ρε παιδάκι μου και να σταματήσω να ταλαιπωρώ διάφορες συνοικιακές ομάδες, προπονητές και τον εαυτό μου. "Εσύ ΔΕ θα σουτάρεις" μου είπε ο τελευταίος μου προπονητής σε έναν αγώνα μετά από ένα air-ball και 2 τούβλα περιοπής.
 
Εεε κάπου εκεί το συνειδητοποίησα. Δεν κάνω για μπάσκετ. Έλα όμως που μου άρεσε το άτιμο το άθλημα! Και μου άρεσε πολύ! Τι να κάνεις λοιπόν; Έγινα και εγώ φίλαθλος μπασκετικός. Κόσμιος και πιστός σε ένα περιβάλλον τίγκα στους ποδοσφαιρόφιλους και έψαχνα να βρω άνθρωπο με το τουφέκι να πω καμιά κουβέντα για pick n roll, box out και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα.
 
Τελικά τον βρήκα τον άνθρωπο και όχι μόνο μπόρεσα να τα συζητάω, αλλά μου έδωσε και - ένας Θεός ξέρει γιατί! - βήμα να τα γράφω κιόλας. Εδώ είμαι λοιπόν. Να μιλάμε για μπάσκετ... και μέχρι να βρεθεί ένας προπονητής (της εξέδρας) να μου πει "Εσύ ΔΕ θα γράφεις!", λέω να κάνω το παιδικό μου όνειρο καθημερινότητα και να συνεχίσω να "σουτάρω".

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.