"Οι τίμιοι ψαράδες, ο Ντέρικ Ροουζ και η ΤΣΣΚΑ"

Written by  Σεπ 17, 2013

16/9/13 - 23.50. Μόλις έχει ολοκληρωθεί η τελευταία αγωνιστική της 2ης φάσης ομίλων του Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας.

Είναι ξημερώματα στο Σικάγο και ο Τομ Τιμπόντο ξυπνάει τρομαγμένος από τα επίμονα χτυπήματα στην εξώπορτά του. Φοράει τη χνουδωτή κόκκινη ρόμπα του με το λογότυπο των Bulls στην πλάτη και προχωράει σκουντουφλώντας να ανοίξει.

Ανοίγει την πόρτα και ένα χασμουρητό που θα ζήλευε και ιπποπόταμος μένει μετέωρο, όταν μπροστά του αντικρίζει τον MVP της σεζόν 2010-11 και παίκτη του Ντέρικ Ροουζ σε έξαλλη κατάσταση!

"Μα είσαι σοβαρός;" Του φωνάζει. "Τι κατάλαβες που έκοψες από το ρόστερ τον Μπελινέλι; Μόλις τώρα τελείωσε το Ιταλία - Ισπανία. Τα είδα όλα live-streaming! 40 πόντους έβαλε στους Ισπανούς! Εγώ στο ‘λεγα ότι είναι παιχταράς! Τώρα θα παίζει με τον Ντάνκαν και τον Πάρκερ και εμείς θα ψάχνουμε πάλι το τρίποντο με τηλεσκόπιο! Να ξέρεις ότι οι μέρες σου στους Bulls είναι μετρημένες!", είπε και βρόντηξε την πόρτα φεύγοντας.

"Μα...!" Ήταν το μόνο που πρόλαβε να πει ο Τομ. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ταπεινός και ευγενικός του σούπερ σταρ, συμπαθούσε τον Ιταλό τόσο πολύ... Μάλλον αυτές οι σπιτικές μακαρονάδες που του πήγαινε ο Μπελινέλι στο κέντρο αποθεραπείας ήταν πολύ νόστιμες και ας είχαν ταξιδέψει σε τάπερ με αεροπλάνο από τη Νάπολι...

"Σκατά!" Μονολόγησε ο προπονητής των Bulls. "Και νόμιζα ότι φέτος θα χτυπάγαμε πρωτάθλημα!"

Λίγες ώρες μετά στην άλλη πλευρά του ατλαντικού. Είναι περασμένες 1.30 και το προσωπικό κινητό του Ρώσου μεγιστάνα, ιδιοκτήτη της ΤΣΣΚΑ, αρχίζει να δονείται. Προς στιγμήν το κουνελάκι του Playboy, που αυτή τη βδομάδα εργάζεται σαν "καθαρίστρια" στην έπαυλή του, στριφογυρνάει στον ύπνο της ψιθυρίζοντας "Ντα ντα ντα..."

"Κοιμήσου Ιβάνα μου" λέει ο μεγιστάνας και την σκεπάζει σαν στοργικός βιοπαλαιστής. Φοράει ένα βαρύ παλτό, ανοίγει την μπαλκονόπορτα και βγαίνει στον κρύο καλοκαιρινό αέρα της Αγίας Πετρούπολης. Τοποθετεί τον αντίχειρα του στο τελευταίας γενιάς χρυσό smartphone του, αυτό σκανάρει το δακτυλικό του αποτύπωμα και ξεκλειδώνει. Στην οθόνη εμφανίζεται το όνομα του Γιούρι Ιβάνοβιτς.

"Δε με νοιάζει αν είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος σκάουτερ στο παγκόσμιο μπάσκετ! Θα τον γδάρω ζωντανό τον πούστη!" Βρυχάται ο μεγιστάνας και πατά ανάκληση. Δεν έχει προλάβει να ακουστεί ο πρώτος χτύπος, όταν ο Γιούρι απαντάει. "Πρόεδρ..." "Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που σου δωσα το προσωπικό μου κινητό παλιο-Κοζάκε!" ξεσπάει σαν χείμαρρος ο μεγιστάνας. "Ξέρεις τι ώρα είναι; Ξέρεις με ποια είμαι; Το καλό που σου θέλω να έχεις να μου πεις κάτι σημαντικό, γιατί σε βλέπω να κάνεις σκάουτινγκ για water polo πιγκουίνων στη Σιβηρία!"

"Ευρωλίγκα!" φωνάζει πανικόβλητος ο Γιούρι. "Τι έιπες;" τον ρωτάει ο μεγιστάνας. "Ευρωλίγκα!" Απαντάει ο Γιούρι. "Δε θα σε ενοχλούσα για τίποτα λιγότερο πρόεδρε! Αλήθεια! Αλλά επιτέλους τον βρήκα! Βρήκα τον παίχτη που θα φέρει την κούπα σπίτι!"

"Γιούρι αγόρι μου… θα σε ακούσω… Αλλά άμα και αυτή τη φορά μου ζητήσεις καμιά δεκαριά τούβλα για να φέρω κανάν άμπαλο NBAer και το Μάιο το χάσουμε πάλι από τους ξυπόλητους, δε θα πας στη Σιβηρία για σκάουτινγκ, αλλά για να παίξεις ο ίδιος water polo με τους πιγκουίνους!"

Ο Γιούρι σκέφτηκε προς στιγμήν να επισημάνει στον εργοδότη του, ότι δεν υπάρχουν πιγκουίνοι στη Σιβηρία, αλλά σοφά επέλεξε να μην το κάνει. "Όχι! Όχι! Όχι Πρόεδρε! Αυτή τη φορά είναι σίγουρη η συνταγή! Δοκιμασμένη! Θα πάρουμε τον Κόπονεν!"

Μια μικρή μπλε φλέβα άρχισε να πετάει στο κούτελο του μεγιστάνα. Σκέφτηκε να αρχίσει πάλι να βρίζει. Να απειλεί. Προς στιγμήν σκέφτηκε να επικοινωνήσει με κάτι παλιούς φίλους του από τη Ρωσική μαφία και να στείλει τον Γιούρι να κάνει παρέα στον Λούκα Μπράζι. Καταφέρνοντας όμως να κρατήσει την ψυχραιμία του, αποκρίθηκε μόνο με ένα ήσυχο και απειλητικό

"Ποιον;" "Τον Κόπονεν!" απάντησε ξανά ο Γιούρι, που δεν αντιλήφθηκε το ηφαίστειο που έβραζε κάτω από την προηγούμενη απάντηση του μεγιστάνα. "Ποιον Κόπονεν ρε χαμένο κορμί!!!" Ο Γιούρι πλέον κράταγε το ακουστικό του σε απόσταση αγκώνα, αλλά ο μεγιστάνας ούρλιαζε τόσο πολύ που ακουγόταν μια χαρά. "Εδώ δεν τους κερδίσαμε με τον Κιριλένκο και τον Κρστιτς! Θα τους κερδίσουμε με τις ρεζέρβες τις Χίμκι;"

"Μα πρόεδρε! Τους έκλεισε το σπίτι! Όχι μόνο τους έβαλε 30 πόντους στο μεταξύ τους ματς, αλλά κέρδισε σχεδόν μόνος του απόψε και τη Σλοβενία και τους άφησε εκτός Ευρωμπάσκετ!"

"Τι πράγμα;" Η αλλαγή στη φωνή του ήταν τόσο απότομη, που ο Γιούρι έχασε την πρώτη ατάκα μέχρι να ξαναπλησιάσει στο ακουστικό. "Θες να πεις ότι μετά τη νίκη των Ελλήνων επί της Κροατίας... Μετά τη νίκη των Ιταλών επί της Ισπανίας... όταν έκλεισα την τηλεόραση και ξάπλωσα με την Ιβάνα... θες να πεις ότι... η Φιλανδία... η Φιλανδία;"

"Νίκησε τους Σλοβένους και άφησε την Ελλάδα εκτός Ευρωμπάσκετ! Οι τίμιοι ψαράδες το ξανάκαναν! Για αυτό σου λέω πρόεδρε είναι ευκαιρία! Τώρα! Πριν πλακώσουν όλοι οι manager με προσφορές!" "Δηλαδή μου λες..." αποκρίθηκε ο μεγιστάνας με ηρεμία για πρώτη φορά απόψε στη φωνή του και μια πονηρή λάμψη στα μάτια του. "...ότι αν τον φέρουμε στην ΤΣΣΚΑ θα πάρουμε επιτέλους την Ευρωλίγκα από τους Έλληνες;"

"Αυτό ακριβώς σου λέω! Και στο υπογράφω κιόλας!" "Κλείστον." Είπε ο μεγιστάνας και έκλεισε το τηλέφωνο. Η νύχτα πλέον δε φαινότανε τόσο κρύα. "Ξύπνα μωρό μου! Απόψε θα είσαι cheerleader του Παναθηναικού!" φώναξε, ενώ επέστρεφε στην κρεβατοκάμαρα του πανευτυχής!

Μαρίνος Γεωργιόπουλος

"Όποιος δεν μπορεί να κάνει, διδάσκει" λέει η γνωστή λαϊκή ρήση. Όποιος δεν μπορεί να κάνει, γράφει, θα συμπληρώσω εγώ.

 
10 χρόνια παρά κάτι μήνες. Τόσο μου πήρε από την 1η δημοτικού μέχρι τα μέσα λυκείου για να το πάρω απόφαση ότι δεν το 'χω ρε παιδάκι μου και να σταματήσω να ταλαιπωρώ διάφορες συνοικιακές ομάδες, προπονητές και τον εαυτό μου. "Εσύ ΔΕ θα σουτάρεις" μου είπε ο τελευταίος μου προπονητής σε έναν αγώνα μετά από ένα air-ball και 2 τούβλα περιοπής.
 
Εεε κάπου εκεί το συνειδητοποίησα. Δεν κάνω για μπάσκετ. Έλα όμως που μου άρεσε το άτιμο το άθλημα! Και μου άρεσε πολύ! Τι να κάνεις λοιπόν; Έγινα και εγώ φίλαθλος μπασκετικός. Κόσμιος και πιστός σε ένα περιβάλλον τίγκα στους ποδοσφαιρόφιλους και έψαχνα να βρω άνθρωπο με το τουφέκι να πω καμιά κουβέντα για pick n roll, box out και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα.
 
Τελικά τον βρήκα τον άνθρωπο και όχι μόνο μπόρεσα να τα συζητάω, αλλά μου έδωσε και - ένας Θεός ξέρει γιατί! - βήμα να τα γράφω κιόλας. Εδώ είμαι λοιπόν. Να μιλάμε για μπάσκετ... και μέχρι να βρεθεί ένας προπονητής (της εξέδρας) να μου πει "Εσύ ΔΕ θα γράφεις!", λέω να κάνω το παιδικό μου όνειρο καθημερινότητα και να συνεχίσω να "σουτάρω".

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.