Έτσι τώρα ανέβαινε με το υπερσύγχρονο ασανσέρ στον 13Ο όροφο του Χίλτον, παρέα με δύο τύπους πιο φουσκωτούς και από σωσίβιο με παπάκι στην παραλία που έχει κάτσει πάνω του η θεία μου η Ευτέρπη.
Πλησιάζοντας ακούσανε μουσική. Με το που άνοιξε η πόρτα συνειδητοποίησαν πως κάποιος ένοικος έκανε πάρτυ. Δεν έδωσαν σημασία. Είχαν δουλειά να κάνουν. Πέρασαν ανάμεσα στις μεθυσμένες ξανθιές, όπως ο Μωυσής τη νεκρά θάλασσα και με ατσάλινη αυτοπειθαρχία φτάσανε στην πόρτα του Τρινκιέρι.
Χτύπησαν την πόρτα τρεις φορές και μετά από κάμποση ώρα εμφανίστηκε ένας αναμαλλιασμένος (δηλαδή απόλυτα φυσιολογικός) ομοσπονδιακός τεχνικός με πρησμένα μάτια και μια μάσκα ύπνου περασμένη σαν στέκα.
«OhMadonna! Ντε μας έφτανε το παρτίσιμο, τώρα κτυπάνε και πόρτα! Ποιος είναι εσείς?»
«Αυτό είναι για εσάς coach. Από την ομοσπονδία.» είπε ο Μπάμπης και του έβαλε στο χέρι το δέμα.
Ο Τρινκιέρι πήρε παραξενεμένος τη μαύρη τσάντα και την ακούμπησε πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Η «αγία» τριάδα μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα. Κάθισαν και οι 3 σε έναν καναπέ απέναντι του, συγχρονισμένα σαν να παίζουν στο ReservoirDogsτου Ταραντίνο.
Ο Τρινκιέρι άνοιξε την τσάντα και βρήκε ένα laptop. Το άνοιξε περίεργος και αμέσως μια φάτσα με μουστάκια και πούρο γέμισε την οθόνη. «Κάτσε κάτω χοντρούλη να σε βλέπω καλύτερα» ακούστηκε μια φωνή από τα ηχεία σαν του Βασίλη Καρά μετά από μισό μπουκάλι Jackκαι δυο πακέτα Camel.
Πραγματικά παραξενεμένος ο Ιταλός τεχνικός έκατσε.
«Λοιπόν, χωρίς πολλά λόγια, τελείωσες από τον πάγκο της Εθνικής. Το μπούλο.»
«Pulo? Ντεν καταλαβαίνω…»
«Τι να καταλάβεις ρε μακαρονά; Τέρμα. Τελείωσες. Απολύεσαι!»
«Απολύομαι; Μα κτες μίλησα με chairman. ΕΚΟ συμβόλαιο!!!»
«Ρε δε μπα να χεις και BPεμβόλιο! Άμα δεν έχεις γίνει μπουχός σε 12 ώρες, θα πεις το Δεσπότη Παναγιώτη!»
«Αααα!» αναφώνησε ο Ιταλός χαρούμενος. «Πανατζιοτη; Πανατζιοτη Γκιανακη; Πολύς καλος προπονητη!»
«Όχι ρε πούστη μου! Πονοκέφαλος με πιασε με ‘σενα! Δεσπότης youknow? Παπάς? Πάππας?»
«Ντεν καταλαβαίνω…»
«Γαμώ το φελέκι μου ρε Ιταλέ μαφιόζε! You go now or levendes mou make you fly from window!»
Σε αυτό το σχόλιο τα δύο φουσκωτά παπάκια δεξιά και αριστερά από τον Μπάμπη, σηκώθηκαν και άνοιξαν το παράθυρο. Βασικά δεν το άνοιξαν ακριβώς, πέταξαν μια καρέκλα μέσα από τη τζαμαρία, αλλά το αποτέλεσμα ήταν περίπου το ίδιο.
Όταν έλεγε λίγο αργότερα την ιστορία ο Μπάμπης, πίνοντας μια μπυρίτσα στο πάρτυ στον 13ο όροφο, δεν μπορούσε με τίποτα να θυμηθεί πότε ο Ιταλός ντύθηκε, πότε μάζεψε βαλίτσες και πότε βρέθηκε κουτρουβαλώντας στο ισόγειο. Το μόνο που μπορούσε να θυμηθεί ήταν τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό να προσπαθεί να ισορροπήσει βαλίτσες στο ένα χέρι και κινητό στο άλλο και να φωνάζει σε κάποιον στην άλλη γραμμή. «Si! Si! No! No! No! No! No! No! No! No!!! Si! MammaMia! Un ragazzocon mustache!!!»
Δι εντ
