Η Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης Ατόμων με Νοητική Αναπηρία αγωνίστηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη από τις 20 ως τις 28 Οκτωβρίου στην Άγκυρα της Τουρκίας και, όμως, δεν λύγισε. Έχασε στις λεπτομέρειες το χάλκινο μετάλλιο, όμως, έδειξε ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει ταλέντο σε όλα επίπεδα και πως, αν υπάρξει η απαραίτητη στήριξη από την Πολιτεία, θα έχει και ακόμα πιο λαμπρό μέλλον.

Το «Agapotobasket.gr» είναι κοντά στις προσπάθειες της ομάδας και ζήτησε από τον αρχηγό, τον προπονητή της ομάδας και την αρχηγό της αποστολής στην Τουρκία να μεταφέρουν τις εμπειρίες, αλλά και τις σκέψεις τους για το μέλλον της Εθνικής.

Η πορεία της Εθνικής Ομάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Η Ελλάδα ήταν στον πρώτο όμιλο μαζί με την μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, Πορτογαλία και την Γαλλία, ενώ τον δεύτερο όμιλο απάρτιζαν η γηπεδούχος Τουρκία, η Αυστραλία και η Πολωνία. Στον πρώτο της αγώνα, η Εθνική μας ηττήθηκε εύκολα από την Γαλλία με 62-40, ενώ στον δεύτερο, οι Πορτογάλοι έκαναν επίδειξη δύναμης, επικρατώντας με 82-35.

Στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης η Εθνική Ελλάδος επικράτησε της Πολωνίας με 64-38, ενώ στη δεύτερη αναμέτρησή της με την Πορτογαλία ηττήθηκε και πάλι πολύ εύκολα με 78-36.

Με τη νίκη επί της Πολωνίας η Εθνική μας εξασφάλισε την πρόκρισή της στον μικρό τελικό της διοργάνωσης όπου αντιμετώπισε την Αυστραλία. Οι Έλληνες παίκτες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ωστόσο, η κόπωση, οι τραυματισμοί και αρκετά λάθη από την διαιτησία της στέρησαν την δυνατότητα να ανέβει στο βάθρο. Η ήττα ήρθε με 51-59 και η Ελλάδα κατέκτησε την τέταρτη θέση στο τουρνουά

Στον μεγάλο τελικό, η Πορτογαλία επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί, επικρατώντας της Γαλλίας με 56-37.

Οι πρωταγωνιστές

Η τέταρτη θέση σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μόνο αποτυχία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, ακόμα κι αν οι συμμετοχές ήταν περιορισμένες λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστίζει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλο τον πλανήτη. Για τους παλαιότερους και πιο μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες της Εθνικής, όμως, η Ελλάδα δεν νοείται να λείπει από το βάθρο.

Ο πιο παλιός παίκτης της Εθνικής, Μιχάλης Αρχοντίδης, μίλησε στο «Agapotobasket.gr» για την φετινή περιπέτεια, τις δυσκολίες της προετοιμασίας, αλλά και το μέλλον της ομάδας, καθώς τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι συμπαίκτες του είναι πλέον σε ηλικία που σκέφτονται την αποχώρηση.

«Οι δυνατότητές μας ήταν το λιγότερο για τρίτη θέση. Η δυναμικότητα της ομάδας δεν είχε καμία σχέση με αυτό που φάνηκε στο παρκέ. Είχαμε ελλείψεις βασικών που δε μπόρεσαν να έρθουν μαζί μας. Και πάλι το παλέψαμε και κάναμε ό, τι μπορούσαμε. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το ότι είχαμε πολλά σφυρίγματα εναντίον μας σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά και ιδιαίτερα στο πρώτο ματς με τη Γαλλία και στο τελευταίο με Πολωνία», δηλώνει ο αρχηγός της ομάδας, Μιχάλης Αρχοντίδης.

Η συμμετοχή της ομάδας, όπως αναφέρει, αποφασίστηκε μόλις λίγο καιρό πριν από την έναρξη των υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετός χρόνος προετοιμασίας, ώστε οι παίκτες να εμφανιστούν έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες του τουρνουά.

«Το ταξίδι βγήκε ένα μήνα πιο νωρίς και εμείς είχαμε λίγο χρόνο μπροστά μας. Μετά από τρία χρόνια απραξίας μας φώναξαν να παίξουμε με μόνο εννιά μέρες προετοιμασίας. Κάποιοι παίκτες ήταν εντελώς απροπόνητοι και αυτή ήταν η μεγάλη μας αδυναμία. Με τόσο λίγες προπονήσεις κάναμε ο, τι μπορούσαμε», συμπληρώνει.

Η οικονομική κρίση, όπως ήταν αναμενόμενο, επηρέασε και τον αθλητισμό των ΑμεΑ, με αποτέλεσμα, η Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης όχι μόνο να μην είχε συμμετάσχει τα τελευταία χρόνια σε κάποια διοργάνωση, αλλά και να έχουν σχεδόν καταργηθεί και τα εγχώρια πρωταθλήματα, λόγω αδυναμίας υποστήριξης των ομάδων. Η διεξαγωγή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη γειτονική Τουρκία, έδωσε τη δυνατότητα στην Ομοσπονδία να καταφέρει να στείλει έστω και την τελευταία στιγμή μια αποστολή να εκπροσωπήσει τα ελληνικά χρώματα.

«Παλαιότερα υπήρχε η δυνατότητα η Ομοσπονδία να μας καλύψει 20 μέρες προετοιμασίας και να κάνουμε κάτι καλό. Τώρα ήμασταν μόνο μία εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη κι αυτή με πολλές απουσίες. Ήταν δύσκολο να αφήσουν τα παιδιά τις δουλειές τους, ενώ η έλλειψη αγωνιστικής δράσης έφερε και αρκετούς τραυματισμούς. Μετά από τρία χρόνια δεν είναι τόσο εύκολο όσο αν ήσουν κάθε χρόνο προπονημένος. Εμείς πιστεύαμε ότι το μπάσκετ σταμάτησε και μετά από τρία χρόνια ξαναμαζευτήκαμε, κυρίως οι παλιοί, και μαζί με κάποιους καινούριους, προσπαθήσαμε να βρούμε τη χημεία μας», αναφέρει ο Μιχάλης Αρχοντίδης.

Ως ένας από τους πιο παλιούς παίκτες, αφού ήδη βρίσκεται 13 χρόνια στην ομάδα και έχοντας σημαντικό μερίδιο συμμετοχής στην κατάκτηση του Χρυσού Μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009 στη Ρώμη, ο έμπειρος αθλητής θέλει βλέποντας το τέλος της καριέρας του στην Εθνική να πλησιάζει, να δει την ομάδα να έχει την ανάλογη συνέχεια.

«Αυτό που μένει από το τουρνουά για εμάς τους παλιούς είναι η τελευταία εμπειρία και για τα καινούρια τα παιδιά ήταν ο, τι χρειαζόταν για να αποκτήσουν τη γνώση του τι γίνεται σε αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις. Αν συνεχιστεί αυτή η ομάδα, υπάρχουν δυνατότητες να έχει ανάλογο μέλλον. Εμείς δεν θέλουμε η ομάδα να σταματήσει. Κάποιοι αποσυρόμαστε και λόγω ηλικίας, είμαστε γενικά γερασμένη ομάδα - εγώ είμαι πια 36 και για το μπάσκετ είναι μία ηλικία - και χρειάζεται να μπουν καινούρια παιδιά. Αυτή για μένα είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία διοργάνωση, αλλά όπου χρειαστεί μπορώ να καταθέσω την εμπειρία μου και να προσθέσω όσα λεπτά μπορώ για να βοηθήσω. Σε περίπτωση που η ομάδα ανανεωθεί και γίνει ένα καινούριο σύνολο αποτελούμενο από έμπειρους και νέους παίκτες, ίσως μπορέσω να βοηθήσω. Αλλά, με αυτές τις συνθήκες, δύσκολα οι παλιοί παίκτες μπορούν να συνεχίσουν», αναφέρει, ενώ εξηγεί τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας αθλητής που συμμετέχει σε μια τέτοια διοργάνωση.

«Το επίπεδο είναι υψηλό, σαν να παίζεις σε μια κατηγορία. Δεν είναι μόνο παιχνίδι για να χαρείς. Οι συνθήκες και οι κανονισμοί είναι επαγγελματικοί και το επίπεδο είναι πολύ ανεβασμένο. Όλες οι ομάδες φέτος παρουσιάστηκαν δυνατές και ανανεωμένες. Σε επίπεδο οργάνωσης καλύτερη είναι η Αυστραλία, ήταν σε πολύ επαγγελματικό επίπεδο, αλλά παικτικά η Πορτογαλία είναι και παραμένει το νούμερο ένα. Κάνει μια προσπάθεια και η Γαλλία, αλλά δεν ξέρω αν θα το συνεχίσουν. Γι’ αυτό και μόνο που βρεθήκαμε και υπάρξαμε σαν παρέα και ζήσαμε στιγμές όπως παλιά ήταν κέρδος, ενώ για κάποια παιδιά που ήρθαν πρώτη φορά ακόμα και η τέταρτη θέση σε ένα επίπεδο τόσο καλό είναι μεγάλη επιτυχία».

Από τα λόγια του δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι αυτή την ομάδα την αγαπάει πολύ και η ανησυχία του να υπάρξει συνέχεια των επιτυχιών είναι έντονη, ειλικρινής και μέσα από την καρδιά του.

«Η Ελλάδα έχει νέα παιδιά που μπορούν να παίξουν πολύ καλά, αλλά θέλει ψάξιμο. Όταν το 2008 πήραμε το Παγκόσμιο, παρόλο που υπήρξε η σκέψη να ψάξουμε παιδιά από όλη την Ελλάδα, μείναμε εκεί. Είναι θέμα όλων, όχι μόνο Ομοσπονδίας. Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα να συνεχίσει να διεξάγεται ώστε να γίνεται επιλογή παικτών. Εμείς θέλουμε να βγουν νέα παιδιά, να παίξουν μπάσκετ να μαζέψουν εμπειρίες», τονίζει, ενώ έχει πολλά καλά λόγια και για το παρόν της Εθνικής Ομάδας.

«Στην καινούρια ομάδα υπάρχουν παίκτες νεαροί, γυμνασμένοι σε καλό νοητικό επίπεδο και σε συνδυασμό με κάποιους έμπειρους, η ομάδα έχει καλές βάσεις. Απλώς θέλει δουλειά. Οι ομάδες, οι σύλλογοι πρέπει να το τρέξουν. Δεν είναι εύκολο, έχει έξοδα και πολλές μετακινήσεις. Μακάρι αυτή η προσπάθεια να μην πεθάνει λόγω της κρίσης. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα κάνουμε παράπονα για την Ομοσπονδία γιατί γνωρίζουμε και βλέπουμε καθημερινά πόσο πολύ προσπαθούν με όσα οικονομικά έχουν και κάνουν ο, τι καλύτερο μπορούν», προσθέτει ο Μιχάλης Αρχοντίδης.

Έμπειρος προπονητής με σπουδές στην Γιουγκοσλαβία την εποχή της ενωμένης Γιουγκοπλάστικα και συμφοιτητές τον τεράστιο Ζάρκο Πάσπαλι και τον Δημήτρη Ιτούδη – έναν από τους καλύτερους Έλληνες προπονητές – μπήκε στο χώρο της αναπηρίας το 2001 ως συνοδός δρομέας στη σχολή Τυφλών, ενώ ως πιλότος στο αγώνισμα της ποδηλασίας κέρδισε πολλές διακρίσεις σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Τα τελευταία επτά χρόνια ήταν ο γυμναστής και βοηθός προπονητή της Εθνικής Ομάδας Καλαθοσφαίρισης Ατόμων με Νοητική Αναπηρία, ενώ, παράλληλα, προπονούσε την ομάδα ΑμεΑ της Δόξα Μακεδονίας – Θράκης.

Ο Αντώνης Μακρής ανέλαβε φέτος το δύσκολο καθήκον ως πρώτος προπονητής να συγκεντρώσει την τελευταία στιγμή τα μέλη της ομάδας, να κάνει τις λίγες προπονήσεις που προλάβαινε και να τους οδηγήσει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, τα κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εμφάνισε ένα σύνολο που αγωνίστηκε με πάθος στα παρκέ της Τουρκίας.

«Φέτος ήμασταν τυχεροί που βρέθηκαν κάποια χρήματα να μας στείλουν. Άλλες χρονιές τα έξοδα ήταν μεγάλα, ωστόσο, η Τουρκία ήταν πιο οικονομικός προορισμός για να μπορέσουμε με λιγότερο ποσό να συμμετάσχουμε. Η συμμετοχή μας αποφασίστηκε περίπου ένα μήνα πριν κι εμείς κάναμε έναν αγώνα την τελευταία στιγμή και με αντίξοες συνθήκες να μαζέψουμε την ομάδα και να κάνουμε μία μικρή προετοιμασία. Δεν είχαμε, όμως, το χρόνο να κάνουμε μία ανίχνευση και να βρούμε καινούριους παίκτες. Αν ήξερα ότι θα συμμετείχαμε στο Παγκόσμιο θα επιχειρούσαμε μια προσπάθεια ανανέωσης γιατί η ομάδα εδώ και έξι χρόνια είναι σχεδόν ίδια. Το θετικό ήταν ότι ήξερα τους παίκτες και τις ιδιοτροπίες τους και εύκολα μπόρεσα να τους προσαρμόσω.

Ήμασταν μόλις 15 άτομα στην αποστολή, οριακά με την αρχηγό και το γιατρό., ο οποίος βοηθούσε και σε άλλες δουλειές. Παλαιότερα που ήμασταν καλύτερα, ήμασταν και πιο οργανωμένοι. Τώρα έπρεπε να τα αναλάβω όλα, να βρω τους παλιούς παίκτες, να συντονίσω όσους είναι από Βόρεια Ελλάδα με όσους είναι από Νότια κλπ. Ευτυχώς οι παίκτες έχουν καλή συνοχή επειδή γνωρίζονται πολλά χρόνια και με βοήθησαν πολύ. Ήταν πολύ συνεργάσιμοι.», αναφέρει στο «Agapotobasket.gr» ο κ. Αντώνης Μακρής.

Το έργο του ήταν εξαιρετικά δύσκολο εξαρχής, ενώ έγινε ακόμα πιο δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς και τη βελτίωση που είχαν σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια οι αντίπαλοι της Εθνικής μας ομάδας. «Η προσαρμογή των νέων παικτών στην ομάδα μας ήταν καλή, αλλά οι παίκτες των άλλων ομάδων ήταν πολύ ανεβασμένοι. Οι Γάλλοι που παλαιότερα τους κερδίζαμε εύκολα με 30-40 πόντους διαφορά, φέτος μας νίκησαν σχεδόν το ίδιο εύκολα. Είχαν πολλούς ψηλούς και αθλητικούς παίκτες και κάποιοι ήταν από κολέγια. Αυτό δείχνει βελτίωση. Είδαν τι έκαναν όλοι οι άλλοι εδώ και χρόνια και έμαθαν τι έπρεπε να κάνουν και πήγαν και βρήκαν τους κατάλληλους παίκτες».

Ο έμπειρος προπονητής εξηγεί γιατί στην χώρα μας κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. «Εμείς δε μπορούμε να κάνουμε το ίδιο γιατί δεν ξέρουμε αν του χρόνου θα γίνει το Πανελλήνιο και αν θα μας στείλουν στο Παγκόσμιο. Κανείς δε μπορεί να μας εγγυηθεί ότι του χρόνου θα συσταθεί η Εθνική. Η κρίση έχει κάνει την κατάσταση ρευστή. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 7 ομάδες, οι 5 εκ των οποίων είναι από τη Θεσσαλονίκη, η μία από Κιλκίς και μία από Αθήνα. Υπάρχει και το πρόβλημα των μετακινήσεων, που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση», επισημαίνει ο κ. Μακρής.

Η κατάσταση αυτή, βεβαίως, όπως παραδέχεται, δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά έχει πλήξει όλες τις χώρες που συμμετέχουν στη διοργάνωση. «Σε όλες τις χώρες υπήρχε πρόβλημα. Όταν στα τουρνουά αδυνατούν να έρθουν ομάδες, δυσκολεύει η πιθανότητα διεξαγωγής τους. Οι Πορτογάλοι που είναι και οι πιο δυνατοί ήρθαν με μόλις 8 παίκτες. Η Βραζιλία έχει δώσει όλα τα λεφτά για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και του Μουντιάλ και δεν στέλνει ομάδες. Η Ν. Αφρική το ίδιο. Όλες οι χώρες έχουν οικονομικό πρόβλημα και δύσκολα στέλνουν τις ομάδες στα τουρνουά», αναφέρει ο προπονητής της Εθνικής μας Ομάδας.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες, ωστόσο, ο κ. Μακρής είναι αισιόδοξος πως οι δυνατότητες της ομάδας είναι τέτοιες που, με λίγη βοήθεια από την Πολιτεία, μπορούν να οδηγήσουν και πάλι στο δρόμο των επιτυχιών.

«Οι προοπτικές της ομάδας ήταν για ψηλότερη θέση. Το ρόστερ ήταν αν όχι για την πρώτη θέση, τουλάχιστον για μία θέση στα μετάλλια. Ακόμα και με του Πορτογάλους που είναι με διαφορά η καλύτερη ομάδα, θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη τύχη. Αλλά μέσα στο παιχνίδι παίζουν πολλά ρόλο. Δε μπορείς να πάρεις ένα παίκτη ένα μήνα πριν χωρίς να είναι σε κάποια ομάδα και να του ζητάς να παίξει. Όταν το 2008 είχαμε πάρει το Παγκόσμιο στη Ρώμη, οι παίκτες που είχαμε τότε έπαιζαν σε ομάδα τοπικού πρωταθλήματος, που σημαίνει ότι είχαν την δυνατότητα και την φυσική κατάσταση να ανταπεξέλθουν και δεν θα είχαμε πρόβλημα ούτε τραυματισμούς κλπ. Τώρα είχαμε παίκτες που είχαν καιρό να πιάσουν μπάλα και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ούτε φυσική κατάσταση μπορούσες να κάνεις ούτε τίποτα πέρα από κάποια συστήματα», τονίζει.

Παρ’ όλα αυτά, ο προπονητής της Εθνικής Ομάδας δεν χάνει την πίστη του, ελπίζει σε καλύτερες μέρες και εκφράζει τις επιθυμίες του για το πώς θα ήθελε τα πράγματα στο μέλλον.

«Θα ήθελα να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι. Άλλες χρονιές κάναμε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα προπόνηση με τους συλλόγους και ήμασταν σε μία καλή κατάσταση. Θα πρότεινα να υπάρχει μόνο για το μπάσκετ ένα μικρό κονδύλι για να συντηρηθεί. Και όταν μιλάμε για κονδύλι εννοούμε για ένα ποσό γύρω στις 15.000, αν πρόκειται για πλήρη ομάδα. Δεν είναι μεγάλο κόστος ούτε απαγορευτικό. Μπορεί να βρεθεί ακόμα και με έναν σπόνσορα ή όπως στην Ισπανία να υπάρχει ένα ειδικό «λαχείο» (πχ μέσω του ΟΠΑΠ) που ένα ποσό πηγαίνει στον ειδικό αθλητισμό Για τέτοιους οργανισμούς αυτό το ποσό είναι γελοίο. Στα πρωταθλήματα μαζεύουμε σχολεία για να έρχονται τα παιδιά στα γήπεδα να παρακολουθήσουν τα παιχνίδια για να γίνει γιορτή και να ανέβει και το άθλημα.

Το καλύτερο θα ήταν να κάνουμε φυτώρια, όπως οι Αυστραλοί που μπορεί να μην έχουν καλή ομάδα, αλλά είναι ομάδες αθλητικές, νεανικές και οργανωμένες».

Η θέση της αρχηγού της αποστολής είναι γεμάτη ευθύνες και αγωνίες να είναι όλα οργανωμένα, να διεξαχθούν τα τουρνουά χωρίς προβλήματα και, κυρίως, οι αθλητές να επιστρέψουν γεροί και χαρούμενοι για τη συμμετοχή τους. Και μπορεί στο οργανωτικό κομμάτι να έχει πολλά να προτείνει για το μέλλον, όμως, στο ανθρώπινο, η αρχηγός της αποστολής της Εθνικής Ομάδας, κ. Θωμαή Θεοδωρίδου, γύρισε πολύ χαρούμενη για όσα έζησε τις μέρες στην Άγκυρα.

«Τα παιδιά έπαιξαν πάρα πολύ καλά, τα έδωσαν όλα, ψυχή και σώμα, αλλά, δυστυχώς, φάνηκε η έλλειψη προετοιμασίας μας. Έχουν δυνατότητες μεγάλες και χάσαμε το μετάλλιο γιατί δεν είχαν προπόνηση. Με άφησαν, όμως, άφωνη. Ήταν καλά παιδιά, πατριώτες, φιλότιμα και πολύ αγωνιστικά. Το πόσο πολύ έτρεξαν μέσα στο γήπεδο και η προσπάθεια που έκαναν ήταν συγκλονιστική. Όταν αποχωριστήκαμε κλαίγαμε όλοι μαζί. Περάσαμε πολύ καλά και είχαμε πολλές συγκινήσεις. Όλοι στενοχωρήθηκαν για το μετάλλιο, γιατί ήξεραν ότι μπορούσαν να το πάρουν», αναφέρει στο «Agapotobasket.gr» η κ. Θεοδωρίδου.

Σχολιάζοντας την διοργάνωση από την τουρκική πλευρά, είχε σε γενικές γραμμές καλά λόγια να πει, χωρίς, ωστόσο, να λείψουν οι παραφωνίες, ενώ αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλες οι ομάδες για την εξασφάλιση της παρουσίας τους.

«Η ατμόσφαιρα δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή απέναντί μας. Οι Τούρκοι διαιτητές ήταν αρκετά εχθρικοί, ενώ και στην κερκίδα έδειξαν στην αναμέτρησή μας με την Αυστραλία ότι είναι εναντίον μας. Μάλιστα, φορούσαν μπλούζες της αντιπάλου μας και οι εθελοντές που ς πηγαινοέφερναν με τα λεωφορεία κι έτσι το ηθικό μας έπεσε λίγο. Αυτές οι νοοτροπίες, δυστυχώς, δεν φεύγουν εύκολα.

Κατά τα άλλα ήταν καλή η διοργάνωση, αν και δεν έκαναν πολλά που άρμοζαν για μια τέτοια διοργάνωση. Η Ομοσπονδία πλήρωσε πολλά χρήματα για αυτή την αποστολή και περίμενε κάτι περισσότερο. Υπήρχαν και πολλές ηχηρές απουσίες, καθώς δεν ήρθαν παραδοσιακές δυνάμεις, όπως η Βραζιλία, η Ρωσία. Δυστυχώς, λόγω αυτών των συνθηκών, ο σχεδιασμός είναι να καταργηθεί το άθλημα για λόγους οικονομίας και να γίνει 3x3 με πέντε αθλητές. Για να συμμετάσχουν οι Γάλλοι και οι Αυστραλοί στους αγώνες πλήρωσαν οι γονείς των παιδιών. Ευτυχώς, εμάς που είμαστε στην πιο δύσκολη οικονομική κατάσταση, η Ομοσπονδία βρήκε χρήματα για να έχουμε πλήρη αποστολή και να μην κάνουμε «εκπτώσεις», την ώρα που άλλες αποστολές δεν ήταν πλήρεις», σημειώνει η κ. Θεοδωρίδου.

Η ίδια επισημαίνει την ανάγκη ενεργοποίησης όλων των αρμόδιων φορέων για την ανάπτυξη του αθλήματος, ώστε να υπάρχει συνέχεια ανάλογη των επιτυχιών.

«Τα παιδιά έχουν μέλλον, αν και κάποιοι είναι ήδη μεγάλοι σε ηλικία και δε μπορούν να συνεχίσουν. Πρέπει και η Πολιτεία να βοηθήσει. Έχω κρατήσει σημειώσεις και θα κάνω τις προτάσεις μου στην Ομοσπονδία. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι ανάπτυξη και αναβάθμιση του αθλήματος. Σταδιακά πρέπει οι παλαιότεροι που έχουν βαρύνει πια λόγω ηλικίας να αντικατασταθούν από νέα παιδιά που έχουν επίσης ταλέντο και να τους δοθεί η ευκαιρία να το δείξουν. Πρέπει εμείς οι παράγοντες να τρέξουμε, να αναπτύξουμε τα σωματεία για να μπορούμε να στελεχώνουμε κανονικά την Εθνική Ομάδα. Ό, τι γίνεται σε όλα τα αθλήματα.

Σε κάθε πόλη να δραστηριοποιηθούμε και να βγάλουμε τα παιδιά από τα σπίτια τους. Στα χωριά υπάρχουν παιδιά που είναι ταλέντα και πρέπει να τα βοηθήσουμε. Υπάρχει έλλειψη παιδείας και ρατσισμός σε ορισμένους ανθρώπους και αυτό είναι χρέος της Πολιτείας να το αντιμετωπίσει. Κάποιες φορές φταίμε κι εμείς που δεν έχουμε καταφέρει να βοηθήσουμε να ξεπεραστούν αυτές οι αγκυλώσεις. Τα πάντα ξεκινούν από την Παιδεία», επισημαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, η κ. Θεοδωρίδου δηλώνει πως απήλαυσε κάθε στιγμή από αυτή την εμπειρία και έχει μόνο καλά λόγια να πει για όσους αθλητές συμμετείχαν στην αποστολή.

«Είναι παιδιά με συγκλονιστική παιδεία και πειθαρχία. Αυτό που μου μένει είναι η αγωνιστικότητά τους. Η μάχη που έδωσαν και η ψυχή με την οποία αγωνίστηκαν. Και το συναίσθημα για το φιλότιμο που έχουν για την πατρίδα τους. Την Ελλάδα την αγαπούν πολύ. Είναι λογικά παιδιά, με χιούμορ, έχουν οικογένειες, παιδιά, είναι εξαιρετικοί. Δεν μπορείς να καταλάβεις εύκολα την αδυναμία τους. Πολλές φορές είναι καλύτεροι και από άλλους που θεωρούνται φυσιολογικοί. Ένας αθλητής πρέπει να είναι πάνω από όλα πειθαρχημένος. Τα παιδιά έχουν την πειθαρχία, αγαπούν την πατρίδα, το κάνουν για την πατρίδα και όχι για χρήματα ή για να μπουν σε μια δουλειά. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε και να τους στηρίξουμε όσο περισσότερο γίνεται για να συνεχιστεί αυτή η τεράστια προσπάθεια που έκαναν όλο αυτό το διάστημα».

Η αποστολή της Εθνικής Ομάδας

Καλαϊτζής Ιωάννης ΕΛΠΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 Πετράς Γαληνός ΕΛΠΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 Νικολαΐδης Ευστράτιος ΕΛΠΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 Μακρίδης Γεώργιος ΔΟΞΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ

 Αρχοντίδης Μιχαήλ ΔΟΞΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ

 Μπαμπαλης Ιωάννης ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

 Καρλαγάνης Χρυσοβαλάντης ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

 Στογιαννίδης Παράσχος ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

 Βελόνιας Στυλιανός ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

 Νικολαΐδης Μάριος ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

 Τσελέπας Νεκτάριος ΔΟΞΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ

 Ζωγραφάκης Θρασύβουλος ΕΙΔΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Προπονητής: Αντώνης Μακρής