Καταρχήν, οφείλω να ζητήσω ένα μεγάλο «συγνώμη» προς όλους όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το χθεσινό κείμενο με τίτλο «ΠΑΟ – ΟΣΦΠ: Πόσο θα αλλάξει η… ζωή των «αιωνίων» μετά το ντέρμπι;», γιατί ακόμα κι εγώ ο ίδιος που το έγραψα, χλεύαζα τον εαυτό μου για το πόσο έξω έπεσα.
Πιο συγκεκριμένα, το κείμενο κατέληγε με τις εξής δύο μικρές παραγράφους:
«Αυτή η ιδιαιτερότητα του φαινομενικά αδιάφορου αγώνα, μπορεί να δώσει στο παιχνίδι την ώθηση και, επιτέλους, οι δύο ομάδες, μακριά από την ασφυκτική πίεση του αποτελέσματος, να δώσουν μία παράσταση αντάξια του επιπέδου τους και της λάμψης των αστέρων τους – μην ξεχνάμε ότι στο παρκέ θα παραταχθούν οι τέσσερις από τις πέντε τελευταίες Ευρωκούπες.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, τουλάχιστον να ευχαριστηθούν οι παίκτες το παιχνίδι και να ανταποδώσουν αυτή την ευχαρίστηση με το ανάλογο θέαμα. Και από το βράδυ, θα επαναπροσδιορίσουμε το τι θα λέμε για το υπόλοιπο της σεζόν!».
Για να είμαι ειλικρινής, την ώρα που παρακολουθούσα τον αγώνα… ντράπηκα! Και το λέω με όλη μου την αγάπη για το άθλημα και το σεβασμό μου στις δύο αυτές πολύ μεγάλες ομάδες. Ντράπηκα για το θέαμα που παρακολουθούσα, αισθάνθηκα άσχημα γιατί, αν αυτό που έβλεπα ήταν «μία παράσταση αντάξια του επιπέδου τους και της λάμψης των αστέρων τους», τότε ή το άθλημα έχει αλλάξει τόσο πολύ που αδυνατώ να το παρακολουθήσω ή εγώ έχω άλλη αντίληψη περί θεάματος.
Γιατί, αν εξαιρέσεις ορισμένες μόνο μικρές αναλαμπές όπου είχαμε ένα-δυο καρφώματα εκατέρωθεν και ορισμένες εντυπωσιακές τάπες, πέραν τούτου, οποιαδήποτε βαθμολογία εκτός από το μηδέν, πρέπει να έχει αρνητικό πρόσημο.
Κι αν για τους φίλους του Παναθηναϊκού, η νίκη επί του «αιωνίου» αντιπάλου είναι αρκετή για να συγχωρήσουν στην αισθητική τους το θέαμα του αντίκρισαν, τότε με γεια τους, με χαρά τους. Γιατί μπορεί ο Παναθηναϊκός να εφάρμοσε το «νόμο του ΟΑΚΑ» και να πήρε τη νίκη που του εξασφάλισε την πρώτη θέση και το πλεονέκτημα της έδρας ως το τέλος της χρονιάς, αλλά δεν θα έλεγες ότι θάμπωσε με την απόδοσή του.
Οι «πράσινοι» είχαν 4/29 δίποντα, 6/23τρίποντα, 12/19 βολές, 35 έναντι 34 ριμπάουντ του Ολυμπιακού και 16 λάθη. Αν εξαιρέσει κανείς τα 13 κλεψίματα, τα περισσότερα εκ των οποίων ήρθαν από απευθείας πάσες των παικτών των «ερυθρολεύκων» στα χέρια των αντιπάλων τους, η παραπάνω επίδοση δεν είναι και για σεμινάριο!
Αυτή που είναι για σεμινάριο, ωστόσο, είναι η αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού που τσακίζει «κόκαλα», μυαλά και ψυχολογίες και που μπορεί να οδηγήσει τους «πράσινους» αρκετά ψηλά. Όλα αυτά με ένα μεγάλο «αλλά»…
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τρόπους και να σκοράρει, αν θέλει να συνεχίσει το επιτυχημένο σερί του. Μία ομάδα που απλώς δεν δέχεται πόντους, δύσκολα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε περίπτωση που ο αντίπαλος αρχίσει να σκοράρει. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε χθες με 0/3 τρίποντα μόλις στο πρώτο λεπτό όλα ελεύθερα και αμαρκάριστα. Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς τι θα γινόταν, αν οι «ερυθρόλευκοι» σε κόντρα των τελευταίων τους εμφανίσεων, ξεκινούσαν με 3/3.
Αντιστοίχως, ο Παναθηναϊκός σε κάθε δεκάλεπτο έκανε τουλάχιστον 3’ να σκοράρει και μπορεί να μακαρίζει την τύχη του που απέναντί του βρήκε τον εξουθενωμένο και εντελώς άνευρο Ολυμπιακό και όχι μία από τις «πυραυλοκίνητες» ομάδες της Ευρωλίγκα που σκοράρουν ανελέητα, γιατί ίσως τότε να θρηνούσαμε…θύματα.
Αν ο Παναθηναϊκός δεν βρει τρόπο να βάλει τη μπάλα στο καλάθι κινδυνεύει να παγιδευτεί στο ίδιο του το όπλο. Σίγουρα ο Αργύρης Πεδουλάκης γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την ομάδα του και ξέρει πώς να τη διαχειριστεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος μόνο έχοντας στο μυαλό του να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου του και να μην δημιουργήσει.
Αναφερόμενος στον προπονητή των νταμπλούχων Ελλάδας, θέλω να επισημάνω κάτι που, παρόλο που έχω εκφράσει ανοικτά τις ενστάσεις μου –και, ευτυχώς, τα γραπτά μένουν, ώστε να μπορώ να παραδεχτώ ότι είχα άδικο σε περίπτωση που διαψευστώ – τολμώ να πω ότι θα ήθελα να με διαψεύσει.
Ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου υπερασπίστηκε την επιλογή του να μην προχωρήσει σε προσθήκες στο ρόστερ του την περίοδο των συχνών τραυματισμών και, μάλιστα, έριξε και τη.. .σποντίτσα του στον συνάδελφό του, Γιώργο Μπαρτζώκα, λέγοντας πως οι αλλαγές χαλούν την χημεία της ομάδας, ενώ εξέφρασε και το παράπονό του για τον τρόπο που τον «περιποιήθηκαν» τα ΜΜΕ όταν εκείνο το διάστημα επικαλούταν τη δικαιολογία των απουσιών για την κακή εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα.
Ο Πεδουλάκης επιμένει να ρισκάρει με ένα κλειστό ροτέισον των οκτώ παικτών να επιχειρήσει να βγάλει όλη τη χρονιά και, όπου χρειάζεται, να ρίχνει μέσα τους παίκτες για ειδικές αποστολές, όπως χθες ο Μαυροκεφαλίδης ή στον ημιτελικό του Κυπέλλου ο Παππάς.
Μιλώντας πρόσφατα με έναν θεωρητικό της επιστήμης της οικονομίας, μου ανέπτυξε με πολύ σωστά επιχειρήματα πως σε μια περίοδο τόσο μεγάλης οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, όποιος ρισκάρει έχει πολλές πιθανότητες να βγει κερδισμένος.
Μιλώντας με αθλητικούς όρους, το ρίσκο του Πεδουλάκη παραμένει μεγάλο και θα πρέπει να ανάβει κεράκια ίσα με το μπόι του Λάσμε για να μακαρίζει την τύχη του που μέχρι στιγμής δεν του έχει κοστίσει. Ο Γκαμπονέζος σέντερ χθες ένιωσε αδιαθεσία και τάση για εμετό και έμεινε εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα του αγώνα, απόρροια της κόπωσης και των συνεχών παιχνιδιών. Ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός που χθες αντιμετώπιζε την… παιδική χαρά του Ολυμπιακού – τον τελευταίο μήνα – και όχι κάποια από τις πιο ισχυρές «αεροπορίες» της Ευρώπης γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα.
Κι αν το χθεσινό παιχνίδι στην ουσία δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι «πράσινοι» θα πρέπει να προβληματιστούν για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο ο Λάσμε να αδιαθετήσει σε κάποιο από τα πιο δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν.
Ο Παναθηναϊκός έχει την ευκαιρία με την εξασφάλιση του πλεονεκτήματος της έδρας να ξεκουράσει όσο το δυνατόν περισσότερο τους παίκτες του από την καταπόνηση και να τους προφυλάξει από τυχόν τραυματισμούς που θα στοιχήσουν. Παρ’ όλα αυτά, μία προσθήκη έστω επικουρικού χαρακτήρα για παν ενδεχόμενο με το τέλος του πρώτου γύρου του Top 16, δεν θα πρέπει να είναι απορριπτέα περίπτωση.
Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να παίζει με ενάμιση σέντερ, αφού μετά τον Λάσμε, οι Μπατίστ και Μαυροκεφαλίδης δε μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά για μακρό χρονικό διάστημα και, όπως και να το κάνουμε, αυτό είναι ένα βασικό ρίσκο που πιστώνεται μεν στον Πεδουλάκη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν θα του γυρίσει μπούμερανγκ.
Πέρσι ο Ολυμπιακός ρίσκαρε παίζοντας ουσιαστικά μόνο με τον Χάινς, έφτασε μεν στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά στη συνέχεια ξέμεινε από ενέργεια με τα γνωστά αποτελέσματα. Το πάθημα του «αιωνίου» αντιπάλου μπορεί να γίνει μάθημα και σε μία έμπειρη ομάδα που, συν τοις άλλοις, έχει και το πλεονέκτημα του momentumπου φέρνει ηρεμία και καθαρό μυαλό, μπορεί να το εκμεταλλευτεί και να διορθώσει όλες τις, αδυναμίες της.
Περνώντας στο αντίπαλο στρατόπεδο και το μεγάλο αίνιγμα του τελευταίου μήνα, Ολυμπιακό, οφείλω να ζητήσω επίσης συγνώμη γιατί στο ίδιο χθεσινό κείμενο, μέσα σε όλες τις άστοχες προβλέψεις μου ανέφερα τα εξής: «Είπαμε, το γόητρο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού θα μπουν χωρίς άγχος να διεκδικήσουν ο,τι καλύτερο τους αναλογεί και, αν έρθει το θετικό αποτέλεσμα, καλώς, αν όχι… η ζωή συνεχίζεται». Σοβαρά τώρα, υπάρχει μία λέξη σε αυτή την φράση που να μην έπεσα έξω;
Το γόητρο παίζει σίγουρα μεγάλο ρόλο. Είδε κανείς παίκτες του Ολυμπιακού να αγωνίζονται για το γόητρό τους; Το αντίθετο, μάλιστα, αυτό που είδα ήταν τις σκιές των παικτών που αγωνίζονταν για να διαλύσουν τα τελευταία ψήγματα γοήτρου που είχαν απομείνει.
Είδε κανείς παίκτες του Ολυμπιακού να παίζουν χωρίς άγχος; Τα ποσοστά τους σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού ήταν άθλια, ένα σύστημα σωστό δεν έβγαλαν, ολοκλήρωσαν τον αγώνα με 19 λάθη, αριθμός ασύλληπτος για τα επίπεδα της ομάδας, ενώ ακόμα και όταν πια είχαν συμβιβαστεί με την ιδέα της ήττας, είχαν άγχος, αρχικά να περάσουν τους 45 πόντους, μετά να μειώσουν τη διαφορά κάτω από τους δέκα, ενώ και στα 2’’ πριν το τέλος, ο Σλούκας αστόχησε σκόπιμα στην βολή που θα μείωσε σε 58-49 για να διεκδικήσει την τελευταία ελπίδα με το επιθετικό ριμπάουντ του Ντάνστον, να ξεπεράσει ο Ολυμπιακός τους 50 πόντους.
«Να διεκδικήσουν ο,τι καλύτερο τους αναλογεί». Αν το καλύτερο που αναλογεί στους παίκτες του επί δύο συναπτά έτη Πρωταθλητή Ευρώπης είναι 48 πόντοι με μία εμφάνιση που, σχολική ομάδα να έπαιζε, όλο και κάτι καλύτερο θα έκανε, πάω πάσο. Ειδάλλως, ούτε σε αυτή την πρόβλεψη έπεσα μέσα.
Και η αποκορύφωση έρχεται με το «αν έρθει το θετικό αποτέλεσμα, καλώς, αν όχι… η ζωή συνεχίζεται». Υπό άλλες συνθήκες, θα τολμούσα να πω ότι τουλάχιστον εδώ δεν είχα άδικο. Αν ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν, πάλευε, έδειχνε ενέργεια και καθαρό μυαλό και έχανε στις λεπτομέρειες ή έστω έχανε, έχοντας δείξει ότι είχε κάποια ζωή μέσα του, τότε η ζωή όντως θα συνεχιζόταν με τους όρους που εξηγούσα πιο πάνω στο αναφερόμενο κείμενο.
Όμως, όχι. Η ζωή για τον Ολυμπιακό, δεν συνεχίζεται έτσι απλά. Η ζωή εδώ… τελειώνει. Η ζωή του προηγούμενου μήνα, εννοώ, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Πέντε ήττες σε ακριβώς ένα μήνα, οι δύο από τον ίδιο – τον «αιώνιο» - αντίπαλο και εμφανίσεις που δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα που θαύμασε η Ευρώπη τα δύο προηγούμενα χρόνια, είναι κάτι που δεν πρέπει να έχει συνέχεια.
Μπορεί δε μπορεί ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος να αλλάξει άμεσα. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Όμως, από κάποιο σημείο και μετά, πρέπει να σταματήσουν να είναι δικαιολογίες και να περάσουμε στην αποδοχή της πραγματικότητας. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο Λο είναι εκτός μάχης μέχρι το τέλος της σεζόν και πως ο Πέτγουεϊ ακόμα κι αν επιστρέψει και είναι καλά, προς το παρόν…δεν είναι παρών.
Στη θέση τους ήρθαν οι Κόλινς και Μουν και πρέπει άμεσα να μπουν και να πάρουν τις ευκαιρίες που τους αναλογούν. Όπως και να το κάνουμε, χθες ο Κόλινς έτρεξε και ένα δυο αιφνιδιασμούς, έριξε και μερικές «ψιλές», δείχνοντας πως δεν επηρεάστηκε από την ατμόσφαιρα, ίσως με την πορεία του παιχνιδιού να του άξιζε λίγος περισσότερος χρόνος στο παρκέ.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πάρα πολύ καλά το μπάσκετ. Όμως, το τελευταίο διάστημα είναι και ο ίδιος ντεφορμέ. Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να κάνω κριτική σε τεχνικό επίπεδο γιατί δεν είμαι προπονητής και ούτε θέλω να γίνω ούτε από το πληκτρολόγιο ούτε από τον καναπέ. Άλλωστε, επιμένω πως ένα σύστημα που εφαρμόζεται όπως ακριβώς δουλεύεται στην προπόνηση, όσο καλά κι αν διαβαστεί από τον αντίπαλο, δύσκολα μπορεί να εξουδετερωθεί πλήρως, όπως συμβαίνει με τον Ολυμπιακό το τελευταίο διάστημα.
Αν ο προπονητής των «ερυθρολεύκων» είναι ντεφορμέ για κάτι είναι περισσότερο στο ότι και ο ίδιος δείχνει να έχει χάσει την ψυχραιμία του και, μάλιστα, περισσότερο εκτός παρά εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Στο χθεσινό δε παιχνίδι, ήταν εμφανώς επηρεασμένος αρνητικά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να μεταφέρει νευρικότητα και στους παίκτες του.
Χαρακτηριστικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που με έντονες κινήσεις και τα γνωστά… «γαλλικά» του στόλιζε συνεχώς τους παίκτες του, ακόμα και σε φάσεις που δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Θα μου πείτε, εντάξει, δεν γεννηθήκαμε χθες, το γήπεδο δεν είναι… Εκκλησία και οι παίκτες δεν θα πρέπει να σοκάρονται. Αυτά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα. Ακόμα και ο καλύτερος προπονητής της Ευρώπης, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι γνωστός για το… μελιτζανί χρώμα που παίρνει όταν οι παίκτες του τολμήσουν να μην εκτελέσουν πιστά τις οδηγίες του.
Όμως, με τον Μπαρτζώκα υπάρχει κάτι άλλο. Αν έχει παρακολουθήσει κάποιος τον Ολυμπιακό τα τελευταία δύο χρόνια, θα έχει παρατηρήσει ότι ο προπονητής των «ερυθρολεύκων» τα χώνει και μάλιστα άσχημα μόνο κατά τις περιόδους που τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά στην ομάδα. Ο Δημήτρης Μαυροειδής ακόμα θυμάται το «καντήλι» που άκουσε πέρσι στο ίδιο γήπεδο που ταξιδεύει ο Ολυμπιακός την Παρασκευή, σε μια περίοδο που οι μετέπειτα Πρωταθλητές Ευρώπης, αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Μόλις τα πράγματα ηρέμησαν, ο Γιώργος Μπαρτζώκας απέκτησε και πάλι ηρεμία και οδήγησε την ομάδα στον τίτλο.
Η τεχνική ποινή που δέχεται στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ήταν το αποκορύφωμα της έλλειψης ψυχραιμίας, έστω κι αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή όποιος από τις δύο ομάδες κι αν φώναζε, πάλι δίκιο θα είχε, αφού οι κατά τα άλλα πολύ κακοί συνολικά χθες διαιτητές κατάφεραν μόνο σε μία φάση να κάνουν τέσσερα απανωτά λάθη πότε εις βάρος του ενός και πότε εις βάρος του άλλου.
Η απόγνωση που έχει στο βλέμμα του στα τελευταία παιχνίδια, βλέποντας την εικόνα των παικτών του είναι χαρακτηριστική του ότι και ο ίδιος βρίσκεται σε δύσκολο σταυροδρόμι. Και το δύσκολο για εκείνον είναι ότι δεν έχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και σε ένα τόσο καταστροφικό παιχνίδι για την ομάδα του, προσπάθησε να βρει λύσεις. Χαιρετίζω με θέρμη την επιλογή του να συμπεριλάβει τον Καββαδά στη δωδεκάδα για να πάρει παραστάσεις από μεγάλα ντέρμπι, αφού είναι ένα παιδί που και όγκο έχει και ταχύτητα έχει και πολύ μέλλον έχει. Αντίθετα, ο Μπέγκιτς παρουσιάζεται κάθε μέρα όλο και πιο αδιάφορος και σε κάνει να αναρωτιέσαι που πήγε ο παίκτης που πέρσι έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκα και το καλοκαίρι ήταν από τις κολόνες της Σλοβενίας στο Ευρωμπάσκετ. Και με το να αφήσει εκτός δωδεκάδας τον ύψους 2,18 μ. σέντερ – ρε συ, Θεέ, του 8 πόντους του να μου έδινες, θα είχες ρεφάρει λίγο την αδικία – ο Μπαρτζώκας έδειξε μια κάποιας μορφής ευελιξία.
Όπως και όταν οι παίκτες του είχαν σπάσει τα καλάθια –και τα νεύρα των θεατών – και ήταν άνευροι και άτολμοι, παρά τα καντήλια που τους έριχνε νωρίτερα, εξακολουθούσε να τους προτρέπει να μην φοβούνται να σουτάρουν και να δείξουν θράσος, πάθος και δύναμη που αν μη τι άλλο, μόνο παραδομένο στη μοίρα του προπονητή δεν δείχνει.
Σε μία πολύ απλοϊκή ανάλυση, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει μόνο μία επιλογή μπροστά του και αυτή δεν έχει να κάνει καθόλου με τεχνικά ζητήματα, συστήματα και σχήματα πάνω στο πινακάκι. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι καθαρά ψυχικό και σωματικό, αφού είναι ένας εκρηκτικός συνδυασμός κόπωσης και έλλειψης καθαρού μυαλού.
Ο Σπανούλης που έκανε χθες ίσως το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του, δεν ξέχασε ξαφνικά πως παραμένει ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Ο Σλούκας που στο ξεκίνημα της σεζόν έπαιξε και για τον αρχηγό του, κουβαλώντας την κόπωση από το Ευρωμπάσκετ, δεν έχασε μέσα σε ένα μήνα την ικανότητά του ως ένας από τους κορυφαίους clutchshootersτης Ευρωλίγκα. Το ίδιο και το «βελούδινο σφυρί», Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος χθες έβαλε μεν 10 πόντους, αλλά με ποσοστά που δεν θα τα δείχνει κάποτε στα παιδιά του και θα λέει «τουλάχιστον, εγώ τότε, προσπάθησα». Ο Ντάνστον που στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκα ήταν ένας από τους κορυφαίους μπλοκέρ και στις υψηλές θέσεις των ριμπάουντερ, δεν ξέχασε να πηδάει ψηλά, ενώ ο καλύτερος παίκτης του Δεκεμβρίου για την Ευρωλίγκα, Περπέρογλου, έχει χαθεί επίσης μέσα στη μετριότητα του Ολυμπιακού.
Το τι χρειάζεται ο Ολυμπιακός είναι οφθαλμοφανές και το ξέρει και ο Μπαρτζώκας: θέλει στήριξη στην οργάνωση του παιχνιδιού δίπλα στο Σπανούλη, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, κινητικότητα, επιθετική άμυνα, καθαρό μυαλό και επαναφορά της γνωστής refusetoloseνοοτροπίας που τον έφερε στην κορυφή της Ευρώπης για δύο συνεχείς χρονιές.
Για να τα πετύχει αυτά, δε χρειάζεται περισσότερη προπόνηση όσο ψυχολογική και πνευματική ξεκούραση. Αν το να δώσει στους παίκτες δύο μέρες ρεπό και να τους ξαναδεί πάλι το πρωί της Πέμπτης για την πρωινή προπόνηση πριν την αναχώρηση για τη Βιτόρια θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ του Ολυμπιακού, θα μπορούσε ο Μπαρτζώκας να το κάνει. Αν επιλέξει να τους «χτίσει» μέσα στο γήπεδο για ψυχοθεραπεία, ανάλυση βίντεο και εκτέλεση χιλιάδων σουτ και εφαρμογή συστημάτων, ας το κάνει επίσης.
Ό,τι και να κάνει, ωστόσο, θα πρέπει να τους ενεργοποιήσει τα κύτταρα του εγωισμού και να επαναφέρει το καθαρό μυαλό και την ψυχολογία του Πρωταθλητή Ευρώπης. Τα δύσκολα είναι μπροστά και ο πανικός δεν είναι μία πολυτέλεια που μπορεί να χαρίσει στον εαυτό του ο Ολυμπιακός.
Θα αντιγράψω μία από τις λίγες παραγράφους του χθεσινού κειμένου που τα δεδομένα της δεν άλλαξαν από το αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ: «Το πραγματικά μεγάλο παιχνίδι για τον Ολυμπιακό είναι στη Βιτόρια απέναντι στην Λαμποράλ Κούτσα που μετρά ήδη μία εντός έδρας ήττα –και αυτή από τον Παναθηναϊκό – και βρίσκεται επίσης σε δεινή θέση στο Top 16. Οι Πρωταθλητές Ευρώπης πρέπει με κάθε θυσία να κερδίσουν αυτό το παιχνίδι, αν θέλουν να βλέπουν τη διοργάνωση με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Αν, αντίθετα, βρεθούν στο 1-3 τότε διακυβεύεται όχι μόνο η κατάληψη μιας εκ των προνομιούχων θέσεων – ειδικά δε, αν Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκός έχουν κάνει το 4-0 – αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό τους μέλλον, κάτι που επουδενί δεν θα ήθελαν να ζήσουν».
Με αυτό στο μυαλό, οι «ερυθρόλευκοι» ή ξεχνούν τον προηγούμενο μήνα, κάνουν restartκαι καταθέτουν ψυχή και καρδιά στο παρκέ την Παρασκευή το βράδυ ή θέτουν εαυτούς στην περιπέτεια του να κινδυνεύσουν να μην έχουν καν την ευκαιρία τους να υπερασπιστούν τους δύο προηγούμενους τίτλους τους
