Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου Παναθηναϊκού είναι πολύ ικανοποιητικά, αφού η ομάδα εχει αλλάξει πρόσωπο τόσο στην άμυνα, όσο, κυρίως, στην επίθεση. Την επιθετική φιλοσοφία του Ιβάνοβιτς διαδέχτηκε μια καλύτερα προσαρμοσμένη στα φετινά δεδομένα του συλλόγου με τα αποτελέσματα να είναι θεαματικά στα play off.
Ο «δικτάτορας» ήθελε η ομάδα να σουτάρει αρκετά κυρίως από τη γραμμή του τρίποντου, καθώς θεωρούσε ότι ένα εύστοχο τρίποντο χρειάζεται δυο καλές αντίπαλες επιθέσεις για να εξουδετερωθεί. Στην περίπτωση, όμως, του Παναθηναϊκού που διαθέτει καλούς μεν σουτέρ, αλλά όχι τόσους ώστε να βασιστεί εξ ολοκλήρου σε αυτό το σύστημα, αυτό ηταν «δίκοπο μαχαίρι». Όταν του έβγαινε το πλάνο όλα ηταν ιδανικά, αν, όμως, η ομάδα δεν μπορούσε να σουτάρει τότε ξεκινούσαν τα προβλήματα. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε εναλλακτικό σχέδιο καθώς τα «plays» για παιχνιδι μέσα στη ρακέτα ηταν από λιγοστά έως ελάχιστα με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται επιθετικά και να μην μπορεί να αναπτυχθεί.
Με την έλευση του Μανωλόπουλου αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει ριζικά. Ο Παναθηναϊκός εχει ξεφύγει από το μονοδιάστατο παιχνίδι και εχει προσθέσει αρκετά νέα στοιχεία με αξιοποίηση όλων των παικτών και ειδικά των ψηλών. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι εξαιρετικός και, ειδικά στη σειρά με τον ΠΑΟΚ, έπαιξε και για τον Μπατίστα. Οι δυο ξένοι που αποτελούν επιλογή της τελευταίας στιγμής φαίνεται ότι αποδίδουν. Ειδικά ο Μόργκαν είναι κάτι παραπάνω από θετικός και σε άμυνα και στην επίθεση, ενώ ο Κούπερ εμφανίζεται ακόμα «κουμπωμένος» στην εκτέλεση και εχει περιοριστεί μόνο στα οργανωτικά του καθήκοντα με αρκετή επιτυχία.
Ο Ιβάνοβιτς φαίνεται τελικά ότι δεν είχε πειστεί για το πλάνο της διοίκησης και η συμμετοχή των νεαρών Ελλήνων ηταν ελάχιστη έως μηδαμινή και περιοριζόταν μόνο σε λίγα λεπτά στο πρωτάθλημα και σε κάποιες εξαιρέσεις στην Ευρωλίγκα. Ο Μανωλόπουλος φαίνεται ότι εμπιστεύεται περισσότερο την «generation next» της ομάδας, κάτι που έχει χαροποιήσει ιδιαιτέρως τον κόσμο της ομάδας που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε αυτό το εγχείρημα.
Στα συν του Μανωλόπουλου βάζουμε και τον νέο ρόλο που έχει δώσει στον Νέλσον. Ο Αμερικανός γκαρντ φαίνεται ότι δεν ταίριαξε στην αγωνιστική φιλοσοφία του Ιβάνοβιτς και γι’ αυτό δεν μπορούσε να ξεδιπλώσει τις αθλητικές του αρετές και ικανότητες κάτι το οποίο εχει αρχίζει να αλλάζει. Ο νέος τεχνικός εμπιστεύτηκε τον παίκτη περισσότερο, του άλλαξε ρόλο και θέση μέσα στην ομάδα και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν. Ο Νέλσον εχει τη δύναμη να ποστάρει αντίπαλους γκαρντ και αυτό κανει με πολύ επιτυχία. Εξάλλου, τα σωματικά του προσόντα τον ευνοούν για αυτού του είδους το παιχνίδι. Ο Αμερικανός εχει απελευθερωθεί και εμφανίζει ένα πρόσωπο που δεν το είχαμε δει, αλλά μάλλον θα το ειχε μελετήσει πολύ καλά ο Σωτήρης Μανωλόπουλος.
Ο Παναθηναϊκός εχει αλλάξει εικόνα και φιλοσοφία είναι πιο συγκεντρωμένος πιο ήρεμος και πιο αποφασισμένος, εχει στόχο και πλάνο στο παιχνίδι και αυτό ακολουθεί. Ο νέος «καπετάνιος» εχει καταφέρει να στρίψει λίγο το... τιμόνι του καραβιού και εχει βάλει την ομάδα και πάλι σε τροχιά και σκέψη πρωταθλητισμού. Ο τίτλος απέχει τρία πολύ δύσκολα βήματα και μένει να αποδειχθεί αν ο Μανωλόπουλος μπορεί να καταφέρει να επαναλάβει ό, τι πέρσι και ο Αλβέρτης ή θα επιβεβαιωθεί η πρόβλεψή του πως αυτή τη φορά φαβορί των τελικών είναι ο Ολυμπιακός, που έχει και το πλεονέκτημα.
