«Μου έγινε μια ερώτηση τις προάλλες που με έκανε να θέλω να γράψω πολύ αυτό το blog.

Η ερώτηση ήταν: «Ποια είναι η πιο δυνατή μου ανάμνηση για το 2017». Χωρίς καν να βάλω σε σκέψεις το μυαλό μου, αλλά αυτή η ανάμνηση ήρθε από μόνη της και είναι πάντα εκεί για να τη θυμάμαι, είναι το καλοκαίρι του 2017 και η πορεία που είχαμε με την Εθνική Ομάδα Γυναικών. Η αίσθηση του να φοράς αυτή τη φανέλα είναι μοναδική, ειδικά όταν με αυτή τη φανέλα κατακτάς, για πρώτη φορά στην ιστορία σου, την 4η θέση του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος που αυτόματα σε βάζει και στο Παγκόσμιο του επόμενου καλοκαιριού! 

Ξεχωριστή εμπειρία, συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Ότι και να γράψω ή να πω δεν θα φτάσει σε όλα αυτά που νιώσαμε όλοι μας εκείνες τις μέρες στην Τσεχία. Είναι πραγματικά μια ανατριχιαστική ανάμνηση που θα μείνει χαραγμένη μέσα μας για πάντα και θα μας κάνει να χαμογελάμε πλατιά κάθε φορά που τη σκεφτόμαστε. Επίσης η αγάπη που μας έδειξε ο κόσμος μέσω του Πανευρωπαϊκού αλλά και μετά με τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα τους και καταλαβαίναμε όλοι μας ότι ο κόσμος ήταν στο πλευρό μας και ήθελαν να πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα και ψηλότερα. Και η αγάπη του κόσμου φάνηκε επίσης πρόσφατα, το Νοέμβριο στην Κοζάνη, που κατέκλυσαν το γήπεδο και με την ενέργεια τους μας βοήθησαν να πάρουμε μια σημαντική νίκη εναντίον της Αγγλίας.

Αλλά λέγοντας για τo καλοκαίρι του 2017 μια ανάμνηση που είναι πολύ δυνατή μέσα στο μυαλό μου λέγεται Εβίνα Μάλτση. Μακάρι να ήταν στην ηλικία μου η Εβίνα για να μπορούσα να παίξω άλλα 10 χρόνια μαζί της μπάσκετ, να μάθω από εκείνη, να γίνω καλύτερη μέσω εκείνης, να «μεγαλώσω» μέσα από εκείνη. Κάθε στιγμή με την Εβίνα είναι μοναδική, έχει τη δυνατότητα να σε εμπνεύσει μέσα από τα πιο μικρά πράγματα. Όποτε Εβίνα.... σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις αυτές του 2017! Ανυπομονώ για εκείνες του 2018 τώρα.

Το καλοκαίρι του 2017 ήταν η δίκη μου πιο δυνατή ανάμνηση του χρόνου. Ποια ήταν η δίκη σας;»