Ο Μιχάλης Κακιούζης αναφέρεται τέλος και στις πιο σημαντικές του στιγμές σε αυτή τη διαδρομή των 20 περίπου χρόνων στα παρκέ του μπάσκετ, σε μια συνέντευξη-καρδιάς.
Πώς είδατε στο Φάρο τον τελικό;
Και μόνο η συμμέτοχη στον τελικό ηταν για εμάς τεράστια επιτυχία για αυτό και είδαμε το ματς σαν γιορτή. Αλλά, όπως έχουμε πει χίλιες φορές, ο στόχος είναι η Α1. Ακόμα και το Κύπελλο να παίρναμε, πάλι θα είχαμε στόχο την άνοδο.
Η άνοδος δηλαδή είναι ο στόχος;
Φυσικά. Στο Κύπελλο ξέραμε ότι είχαμε φτάσει ταβάνι. Καταφέραμε και φτάσαμε μέχρι το τέλος της διαδρομής, αλλά ο στόχος ο ρεαλιστικός είναι η άνοδος στην Α1
Ποσό κοντά είστε στην υλοποίησή του;
Τόσο κοντά όσο και μακριά. Αυτό εξαρτάται καθαρά από εμάς, αν και υπάρχουν και άλλες ομάδες που είναι καλές. Η άνοδος είναι στο χέρι μας. Ο μήνας που μας πέρασε δεν ηταν και τόσο καλός κάτι που είναι και λογικό, καθώς δεν μπορείς να παίζεις πάντα στα "κόκκινα". Το μυαλό μας ηταν και λίγο στο Κύπελλο, αλλά τώρα που τελείωσε και αυτό συγκεντρωνόμαστε 100% στο στόχο της ανόδου.
Τα τελευταία χρόνια ο Φάρος βρέθηκε από τα τοπικά πρωταθλήματα στην Α2 και είναι ένα βήμα από την Α1. Πού μπορεί να φτάσει πιστεύεις;
Στην Α1 φυσικά. Ας φτάσουμε στην Α1 και μετά βλέπουμε. Θέλουμε να εδραιωθούμε και με δυο τρεις καλές προσθήκες ξένων να σταθούμε αξιοπρεπώς και να μην γίνουμε... φωτοβολίδα.
Πώς έζησες τον τελευταίο τελικό της καριέρας σου;
Ήμουν κυριολεκτικά στον κόσμο μου. Για να είμαι ειλικρινής, η όλη ατμόσφαιρα ενός γεμάτου γηπέδου σε έναν τελικό μου είχε λείψει. Αυτό που θα μου μείνει είναι η όμορφη εικόνα ενός γεμάτου γηπέδου.
Η επομένη μέρα σε βρίσκει προπονητή; Έχεις σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο;
Είναι το όνειρο μου να γίνω προπονητής και ανυπομονώ να ξεκινήσω αυτή τη νέα μπασκετική μου περιπέτεια.
Τι σου εχει μείνει από όλη αυτή την καριέρα; Είχες δηλώσει ότι οι πιο σημαντικοί τίτλοι στην καριέρα σου ηταν το Κύπελλο Σαπόρτα και το πρωτάθλημα που κατέκτησες με την ΑΕΚ.
Αυτοί ηταν οι δυο πρώτοι μου τίτλοι και χαίρομαι που τους κατέκτησα με την ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι πάντα μέσα στην κάρδια μου, είναι η ομάδα μου, αυτό δεν εχει αλλάξει. Έχω περάσει πολλές καλές, αλλά και κακές στιγμές με την ομάδα αυτή. Βέβαια, δεν μπορώ να μην αναφέρω και το Ευρωμπάσκετ που κατέκτησα με την Εθνική το 2005. Όλη η πορεία μου μένει, καθώς κάθε χρόνο όλο και κάτι άλλο γινόταν.
Ένα σχόλιο σου για τον Διαμαντίδη; Δίκαια MVP του τελικού;
Βεβαίως και ηταν δίκαιο. Τελευταίο του παιχνίδι ό, τι και να γινόταν, ακομα στον πάγκο να ηταν πάλι MVP θα έβγαινε.
Θα τον ψήφιζες και εσύ δηλαδή;
Δεν το συζητώ αυτό. Εννοείται, ναι.
Ποσό πιο φτωχό θα είναι του χρόνου το μπάσκετ χωρίς την παρουσία του Δημήτρη Διαμαντίδη;
Δεν θα είναι απλώς φτωχό θα είναι πάμφτωχο. Το Ελληνικό μπάσκετ αρχίζει να γίνεται φτωχότερο καθώς αποχωρεί σιγά μια πολύ καλή φουρνιά. Σταματάει ο Διαμαντίδης, εχει αποχωρήσει ο Θοδωρής(Παπαλουκάς) σε λίγα χρόνια θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και για τον Σπανούλη, που ήδη εχει σταματήσει από την Εθνική. Όλο αυτό σε κάνει να νιώθεις πολύ παράξενα για όλα αυτά τα παιδιά που ήμασταν μαζί όλα αυτά τα χρόνια. Βέβαια, υπάρχει και η νέα γενιά που είναι στο χέρι της να μεγαλουργήσει. Εμείς σε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Υπάρχει πιστεύεις διάδοχη κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ;
Φαντάζομαι πως ναι και πρέπει να έχουμε υπομονή καθώς όλες οι Εθνικές έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Νομίζω ότι αυτή η φουρνιά της Εθνικής εχει πολύ ταλέντο και είναι θέμα χρόνου να πάει και πάλι ψηλά, αλλά πρέπει να έχουμε υπομονή.
