Μια από τις πιο έμπειρες αθλήτριες του Εύνικου, η Ελίνα Ισκιόγλου, μίλησε για την άνοδο επισημαίνοντας ότι καθοριστικό ρόλο για την επίτευξη του στόχου έπαιξε το γεγονός ότι ήταν μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης.
Η έμπειρη σέντερ σχολίασε τον χθεσινό «τελικό» με τον Πρωτέα Βούλας τονίζοντας ότι το πάθος και η ομοιογένεια έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα. «Από τα Χριστούγεννα και μετά βλέπαμε ότι μπορούμε. Αυτό που μας έδωσε την νίκη στο μπαράζ με τον Πρωτέα Βούλας ήταν το πάθος και η ομοιογένεια που είχαμε σαν ομάδα. Όλες παλεύαμε για ένα κοινό σκοπό και είμαστε η μία για την άλλη. Είχαμε πει πριν τον αγώνα να χαρούμε το παιχνίδι και ότι υπάρχει και μια δεύτερη ευκαιρία για την άνοδο. Νομίζω ότι εμείς το θέλαμε περισσότερο».
Αναφέρθηκε επίσης και για την φετινή προσπάθεια λέγοντας ότι η άνοδος δεν ήταν εξαρχής στόχος της ομάδας. «Δεν ήταν αρχικά ο στόχος η άνοδος στην Α1 Γυναικών. Είχαμε πει να πάμε καλά και όπου μας βγάλει. Στοχεύαμε να παίξουμε ωραίο μπάσκετ και να είμαστε υγιείς, καθώς υπήρχε η αποχή λόγω του κορονοϊού και έπρεπε να προσέξουμε τους εαυτούς τους για να μην έχουμε τραυματισμούς. Ο στόχος της ανόδου στην Α1 Γυναικών ήρθε σιγά σιγά… Η ομάδα το καλοκαίρι είχε κάνει τις σωστές κινήσεις, διατήρησε τον κορμό της, ήρθαν έμπειρες αθλήτριες όπως η Μαρία Μίχου και η Δήμητρα Κεσσέ και τους τελευταίους δύο μήνες είχαμε μαζί μας και τη Ρία Πατεράκη στέλεχος της Εθνικής ομάδας. Ήμασταν παίκτριες με εμπειρία και πολλά χιλιόμετρα στα παρκέ και αυτό φάνηκε στο τέλος».
Ο αγώνας μπαράζ έγινε σε ένα κατάμεστο γήπεδο με εκπληκτική ατμόσφαιρα και τον κόσμο να ενισχύει και τις δύο ομάδες… «Θυμήθηκα τις πολύ καλές εποχές στο παρελθόν που γέμιζαν τα γήπεδα. Ηταν κάτι που μου είχε λείψει. Τότε που έβλεπες στις εξέδρες παιδιά, γονείς, φίλους και ήταν από τα ωραιότερα πράγματα. Αυτό μας μένει, πέρα φυσικά από την άνοδο, από το συγκεκριμένο παιχνίδι».
Η λήξη του αγώνα βρήκε τις αθλήτριες του Εύνικου να ξεσπούν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς. «Όταν σούταρε τις βολές η Εμμανουηλίδου είχα ένα μούδιασμα στον πάγκο. Φυσικά τρελαθήκαμε από τη χαρά μας που τα καταφέραμε. Ήμασταν η μία για την άλλη και φάνηκε στο τέλος και στους πανηγυρισμούς. Ειμαστε μια ομάδα και έτσι λειτουργούσαμε όλη τη χρονιά. Είμαι στα γήπεδα 24 χρόνια και δεν το έχω ξαναζήσει αυτό το κλίμα. Οι άνθρωποι που ήταν στον ΔΑΣΑΛ είναι τώρα στον Εύνικο. Η άνοδος ήταν ένα ευχαριστώ προς αυτούς, γιατί ο κ. Παππούς και ο κ.Μαυροειδής που είναι δίπλα μας πονάνε την ομάδα. Υπάρχουν κορίτσια στον Ευνικο που έμαθαν μπάσκετ στον ΔΑΣΑΛ, όπως η Παπαδοπούλου και η Βούλγαρη που είναι παιδιά των Λιοσίων».
