Από το περασμένο καλοκαίρι ανέλαβε να οδηγήσει τον Απόλλωνα Λεμεσού στο φετινό πρωτάθλημα, επιστρέφοντας σε γνώριμα «λημέρια», αφού είχε καθίσει στον πάγκο της ομάδας για ένα διάστημα πριν από δύο χρόνια και ήδη τα πρώτα αποτελέσματα δικαιώνουν την επιλογή του.

Ο έμπειρος προπονητής, Κρις Χουγκάζ μίλησε στο agapotobasket.gr και τον Θάνο Φωτόπουλο για τις διαφορές του ελληνικού με το κυπριακό πρωτάθλημα, την εμπειρία του Μεξικού, τα πλεονεκτήματα των Ελλήνων προπονητών, την απουσία επενδυτών από το ελληνικό πρωτάθλημα και την ανάγκη για επιστροφή των παραδοσιακών δυνάμεων του ελληνικού μπάσκετ σε ανταγωνιστικά επίπεδα, ενώ δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στον αγαπημένο του Πανιώνιο που αυτή την περίοδο περνά μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας του.

Κόουτς, πρόσφατα ανέλαβες τον Απόλλωνα Λεμεσού για δεύτερη φορά στην καριέρα σου. Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να πεις το "ναι" στην πρόταση της ομάδας και ποιοι είναι οι στόχοι για τη φετινή χρονιά;

«Η άψογη συνεργασία με τη διοίκηση, η δυναμική του συλλόγου και η πρόκληση της δημιουργίας μιας νεανικής ομάδας.»

 Υπήρχε κάποια άλλη πρόταση από κάποιο ελληνικό ή άλλον σύλλογο του εξωτερικού;

«Το καλοκαίρι υπήρξαν συζητήσεις με Ελληνικές ομάδες, αλλά και αργότερα, αφού ήρθα στην Κύπρο»

 Φέτος βλέπουμε πολλούς Έλληνες προπονητές να διαπρέπουν σε πάγκους ξένων συλλόγων. Είναι ενδεικτικό της ποιότητας του ελληνικού μπάσκετ και σε τεχνικά θέματα; Θεωρείς ότι θα έχει διάρκεια και θα ακολουθήσουν και άλλοι;

«Ο Έλληνας προπονητής είναι καταρτισμένος , αφοσιωμένος, εργατικός, φιλότιμος, εχει εικόνες  και εμπειρίες  από μπάσκετ και αθλητές υψηλού επιπέδου και, το κυριότερο, εχει μάθει να “ζει” σε πολύ δύσκολες συνθήκες που δυστυχώς επικρατούν στις περισσότερες ομάδες.»

 Έχεις ξεχωρίσει μέχρι στιγμής κάποια ομάδα την όποια θεωρείς φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα;

«Η ΤΣΣΚΑ δείχνει πολύ δυνατή. Ακόμα βλέπω τις δυο Ισπανικές, τον Ολυμπιακό, μια από τις Τούρκικες και την Μακάμπι να προχωραν  στην Ευρωλίγκα.»

 Τι θυμάσαι από την εμπειρία του Μεξικού; Τι σε οδήγησε τότε να πεις το "ναι" και να δοκιμάζεις την τύχη σου σε ένα άγνωστο -για τους περισσότερους από εμάς - Πρωτάθλημα;

«Λατρεύω το μπάσκετ και σαν αθλητής ακόμα ήμουν από τους πρώτους που βγήκαν εκτός της χώρας εκμεταλλευόμενος το “καθεστώς” Μπόσμαν. Θέλω να έχω εικόνες από τα πρωταθλήματα όλου του κόσμου και να εμπλουτίζω τις εμπειρίες μου. Το οικονομικό επίσης ήταν πολύ σημαντικό κίνητρο για να δεχτώ την πρόταση από το Μεξικό.»

Υπάρχει μια πραγματικότητα στο ελληνικό μπάσκετ. Ενώ υπάρχει παραγωγή ταλέντων, μερικά από τα όποια διαπρέπουν μέχρι και στο NBA, ενώ άλλα στελεχώνουν ήδη τους δύο "αιωνίους",  το ελληνικό πρωτάθλημα παραμένει "δυο ταχυτήτων". Πως το εξηγείς;

«Οι ερωτήσεις που μου κάνατε αναδεικνύουν ήδη το πρόβλημα στο ελληνικό μπάσκετ. Μιλήσαμε για καλούς προπονητές  και για  παραγωγή ταλέντων. Ο τρίτος λόγος που απομένει για τη διατήρηση της δυναμικής του μπάσκετ στη χωρά μας είναι οι παράγοντες. Εκεί υπάρχει μεγαλο πρόβλημα. Παράγοντες όπως παλιά που αγαπούσαν το μπάσκετ και στην ουσία υπηρετούσαν το άθλημα δεν βρίσκονται εύκολα στη σημερινή εποχή. Τώρα πλέον υπάρχουν και άτομα που βάζουν το προσωπικο τους συμφέρον πάνω και από το συμφέρον της ίδιας της ομάδας που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Επίσης, η κακή οικονομική διαχείριση που αφάνισε τους συλλόγους με ιστορία, η μη τήρηση των νόμων και η απαξίωση εξαιτίας και των προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία μας.»

 Η σταθερά καλή παρουσία του ΠΑΟΚ και η εμφάνιση επενδυτή στην ΑΕΚ που επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία και δείχνει ικανή για ακόμα καλύτερη πορεία, είναι ικανές συνθήκες να δημιουργήσουν και έναν "τρίτο πόλο";

«Το πρωτάθλημα χρειάζεται δυνατούς ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Πανιώνιο , Άρη και φυσικά, λείπουν και παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου, όπως είναι ο Ηρακλής και το Περιστέρι. Είναι απαραίτητη, φυσικά, η παρουσία ομάδων από την περιφέρεια, καθώς το πρωτάθλημα πρέπει να παίζεται σε όλη την Ελληνική επικράτεια».

 Την μεγαλύτερη σου επιτυχία σαν παίκτης την γνώρισες με τη φανέλα του Πανιωνίου. Φέτος, η ομάδα της Νέας Σμύρνης δεν ξεκίνησε καλά με αποτέλεσμα μετά από 12 αγωνιστικές να είναι στην τελευταία θέση. Τι πιστεύεις ότι φταίει και ο σύλλογος δεν εχει βρει ακόμα τα αγωνιστικά του πατήματα στο φετινό πρωτάθλημα; Φοβάσαι μήπως μια τόσο ιστορική ομάδα εν τέλει δεν τα καταφέρει και υποβιβαστεί, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη;

«Ο Πανιώνιος είναι η ομαδα που με ανέδειξε σαν παίκτη και σαν προπονητή. Εκεί είναι το σπίτι μου, εκεί έχω ζήσει τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας μου σαν παίκτης και τις καλύτερες πορείες ως βοηθός προπονητή πάντοτε υπό τη διοίκηση του κυρίου Λιανού. Είναι κρίμα που φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι από το χώρο και το κενό, δυστυχώς, είναι μεγαλο. Ο Πανιώνιος πρέπει, όμως, να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει να είναι η μεγαλύτερη “βιομηχανία” παράγωγης παικτών. Ένα πιθανός αφανισμός του συλλόγου θα ήταν σαν να νέκρωνε ένα από βασικά ζωτικά όργανα στο ελληνικό μπασκετικό “σώμα”.»

Ποια είναι η μεγαλύτερη μέχρι τώρα στιγμή στην προπονητική σου καριέρα; Ποια τα όνειρά σου για το δικό σου μέλλον στην προπονητική;

Ως “head-coach” είμαι μόλις 4 χρονιά και, δόξα τω Θεώ, έχω ήδη εμπειρίες από διαφορετικά πρωταθλήματα. Ο “coach” είναι όπως ο αθλητής. Πρέπει να δουλεύει , να επιμορφώνεται , να αποκτά εικόνες με σκοπό την καλύτερη δυνατή καριέρα. Σε αυτό το στάδιο , δίνω το 100% του εαυτού μου στις ομάδες που δουλεύω, παθιάζομαι για τους στόχους της ομάδας μου και απαιτώ την προσήλωση όλων, τόσο των παικτών όσο και των παραγόντων.

Ο καθρέφτης του αθλήματος είναι η Εθνική ομάδα. Πως είδες την πορεία της «επίσημης αγαπημένης» στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο; Η πρόκριση στους «16» ήταν το ταβάνι ή θα μπορούσε και κάτι παραπάνω;

«Η Εθνική είχε πολύ καλή παρουσία ειδικά στα πρώτα ματς. Χαίρομαι που υπάρχει Έλληνας προπονητής και σίγουρα δεν υπάρχει “ταβάνι” για τις Ελληνικές ομάδες. Το μέλλον υπάρχει και είναι στα χέρια μας , φτάνει να αγκαλιάσουμε όλοι μαζί τις προσπάθειες της αγαπημένης μας Εθνικής ομάδας.»

 Οι διαφορές του Κυπριακού από το ελληνικό πρωτάθλημα;

«Και το Κυπριακό πρωτάθλημα δέχτηκε πλήγμα από τα κοινωνικά προβλήματα που υπάρχουν παγκοσμίως. Φέτος, όμως, γίνεται ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που τα πάντα μπορούν να συμβούν. Έχουν παίξει και παίζουν ξένοι παίκτες που, στη συνέχεια, πήγαν Ελλάδα ή και σε άλλα μεγάλα πρωταθλήματα. Οι ομάδες, εφ όσον έχουν έξι ξένους παίκτες, με τις σωστές επιλογές είναι δυνατόν να γίνουν ισχυρά σύνολα. Εμείς φέτος με το χαμηλότερο μπάτζετ,  την πιο νεανική ομάδα και έχοντας έξι παίκτες στη δωδεκάδα που είναι μεταξύ 18 κι 20 ετών έχουμε καταφέρει να είμαστε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, ενώ είμαστε ήδη στους «4» του Κυπέλλου αποκλείοντας τον ισχυρό Κεραυνό με δυο νίκες στους διπλούς αγώνες».

Κλείνοντας, θα ήθελα μια ευχή για την νέα χρονιά. Τι περιμένεις και τι προσδοκάς από το 2015 σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο;

« Υγεία είναι το πρώτο που προσδοκώ για την οικογένεια και το ίδιο εύχομαι και για όλο τον κόσμο. Σε επαγγελματικό επίπεδο θέλω να έχω τις συνθήκες εκείνες που θα με κάνουν χαρούμενο τόσο εμένα όσο και τους παίκτες μου για να συνεχίζουμε να παλεύουμε και φυσικά έναν τίτλο».

*Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη συνέντευξη είναι από τον προσωπικό λογαριασμό του Κρις Χουγκάζ στο Facebook και έχουν χρησιμοποιηθεί με την άδειά του. Ευχαριστούμε θερμά.