Μοναδικές στιγμές αναμένεται να ζήσει ξανά το ΟΑΚΑ απόψε στις 21:30 και αυτό γιατί ένας άνθρωπος που αγάπησε και πρόσφερε στην ομαδα όσο λίγοι επιστρέφει για δεύτερη φόρα ως αντίπαλος μέσα σε ένα χρόνο.

Και μπορεί πολλοί να λένε και να ισχυρίζονται ότι η αποψινή αναμέτρηση είναι μεταξύ Φενέρ και Παναθηναϊκού, αλλα οι περισσότεροι κατά βάθος γνωρίζουν ότι απόψε συναντά ο Πρωταθλητής Ελλάδας έναν δικό του άνθρωπο και θα προσπαθήσει να τον στενοχωρήσει έστω για 40 λεπτά, έστω για μια και μόνο αναμέτρηση.

Η πρώτη συνάντηση

Πρώτη Δεκεμβρίου 1993. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την Μπανταλόνα του Ομπράντοβιτς για τη φάση των ομίλων της τότε Ευρωλίγκα. Οι «πράσινοι» που προέρχονταν από τη βαριά εντος έδρας ήττα από την Εφές Πίλσεν με 82-67 (στον αγώνα που έμεινε γνωστός για τις... πέντε στημένες καρέκλες του Έρς), είχαν αλλάξει προπονητή με τον Κώστα Πολίτη να αντικαθιστά τον Ζέλικο Παβλισεβιτς και ήθελαν απαραίτητα την νίκη. Από την άλλη, οι Καταλανοί με τον Πρωταθλητή Ευρώπης Ομπράντοβιτς στον πάγκο ήθελαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να φύγουν με το ροζ φύλλο αγώνα από το... κλουβί της Γλυφάδας.

Η παρέα του Γκάλη και του Βολκόφ, όμως, είχε άλλη άποψη. Ο Παναθηναϊκός, αποδίδοντας καταπληκτικό μπάσκετ διέλυσε τους Ισπανούς με 85-61 έχοντας το καταπληκτικό 79% στα δίποντα, γεγονός που δεν έμεινε ασχολίαστο από τον Ομπράντοβιτς: ''Είκοσι χρόνια που είμαι στα γήπεδα, ως παίκτης και τώρα ως προπονητής, δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου μια ομάδα να σουτάρει με τέτοια ποσοστά ευστοχίας. Με πιάνει τρέλα" είπε ο Ζότς στη λήξη του αγώνα.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (31/39δ., 5/12τρ., 8/14β., 35ρ., 16ασ., 2κλ., 3τ., 16λ.): Αλβέρτης 12 (4/4δ., 1/1τρ., 1/1β.), Γκάλης 30 (11/15δ., 1/1τρ., 5/7β., 4ρ., 9ασ.), Παταβούκας 10 (2/2δ., 2/4τρ., 5ρ., 3ασ.), Οικονόμου, Γκέκος, Βολκόφ 13 (5/7δ., 1/3τρ., 5ρ.), Βράνκοβιτς 14 (6/7δ., 2/4β., 12ρ., 2ασ., 3τ.), Παπαγιάννης, Γεωργικόπουλος 2, Μυριούνης 4. Προπονητής: Πολίτης

ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ (17/50δ., 4/10τρ., 15/17β., 20ρ., 9ασ., 9κλ., 1τ., 7λ.): Πέτρεθ 2, Ρ. Τζοφρέσα 10, Βιθγιακάμπα 11, Τόμπσον 19 (5/9δ., 0/1τρρ., 9/11β., 4ρ.), Γκαρθία, Μοράλες, Μαρτίνεθ 11, Σμιθ 8. Προπονητής: Ομπράντοβιτς

Ραντεβού νούμερο 2

Τον Φλεβάρη του 1994, οι δυο ομάδες συναντήθηκαν εκ νέου στην Ισπανία αυτή τη φορά με τον Ομπράντοβιτς να θέλει να πάρει τη ρεβάνς από τη βάρια ήττα του πρώτου γύρου στη Γλυφάδα. Αυτή τη φορά, η αναμέτρηση ήταν πιο δραματική και κριθηκε στην παράταση με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί με 86-81 μετά από δυο παρατάσεις και να ντουμπλάρει'' τις νίκες επί των Καταλανων.

ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ: Τζοφρέσα 8, Τ. Τζοφρέσα 9, Βιγιακάμπα 23, Τόμπσον (0/5 σουτ), Γκαρθία 3, Μοράλες 5, Μαρτίνεθ 8, Σμιθ 22.Προπονητής: Ομπράντοβιτς

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 3, Γκάλης 33 (12/17δ., 9/13β., 3ασ.), Παταβούκας 8, Οικονόμου 10, Βολκόφ 12 (11ρ.), Βράνκοβιτς 6, Παπαγιάννης 1, Γεωργικόπουλος, Μυριούνης 13 (6ρ.). Προπονητής: Πολίτης

Δυο μήνες αργότερα, οι δυο ομάδες συναντήθηκαν στο final-four του Τελ-Αβίβ, δεν αγωνίστηκαν, ωστόσο, ως αντίπαλοι, με την Μπανταλόνα να κατακτά το τρόπαιο και τον Ομπράντοβιτς να αρχίζει να χτίζει τον μύθο του, ενώ ο Παναθηναϊκός περιορίστηκε στην τρίτη θέση μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό και την νίκη επί της Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό.

Το καλοκαίρι του ιδίου χρόνου, ο Σέρβος αλλάζει πάγκο και πόλη πηγαίνει από την αγαπημένη του Βαρκελώνη στην Μαδρίτη, οπού αναλαμβάνει τα ηνία της βασίλισσας Ρεάλ και η μοίρα τον ξαναφέρνει αντίπαλο με τον Παναθηναϊκό.

Τρίτο ραντεβού.

5 Ιανουάριου 1995. Ο Παναθηναϊκός είχε περάσει από χίλια κύματα, τον καυγά Πολίτη-Γκάλη με την αλλαγή προπονητή, αφού πλέον στον «πράσινο» πάγκο καθόταν ο Εύθυμης Κιουμουρτζόγλου, κάνοντας ευνοϊκές τις συνθήκες για απόδραση από τη Γλυφάδα. Και πάλι, όμως, αποδεδείχθηκαν μάταιες, αφού ο Παναθηναϊκός με 26 ποντους του Ζάρκο Πάσπαλι και 16 του Φραγκίσκου Αλβέρτη επικράτησε με 77-64 της ''Βασίλισσας'' κάνοντας 3 τις νίκες επί του Ομπράντοβιτς.

Το καρέ των νικών

Το 4-0 ήρθε δυο μήνες περίπου αργότερα και συγκεκριμένα στις 23/2/1995, όταν ο Παναθηναϊκός έφευγε νικητής από την Ισπανία με 66-64 σε μια αναμέτρηση που είχε την ιστορία της. Αυτή αφορά το τελευταίο τάιμ άουτ που κάλεσε ο "Κόουτς Κ" με θέμα το αποτέλεσμα που συνέφερε τους "πράσινους" ώστε να διαλέξουν ή να αδιαφορήσουν για τον αντίπαλο τους στα πλέι οφς (Τσιμπόνα ή Μπολόνια). Ο κύβος ερρίφθη, ο Μίροσλαβ Πετσάρσκι μετά το τάιμ άουτ πέτυχε το νικητήριο καλάθι και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τους Ιταλούς, τους οποίους απέκλεισε και προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ της Σαραγόσα.

Στο δρόμο για το Παρίσι

Η επόμενη αγωνιστική περίοδος, 1995-1996, βρίσκει τον Παναθηναϊκό με νέο τεχνικό τον Μπόζα Μάλκοβις, νέα έδρα αφού το νεότευκτο ΟΑΚΑ είχε γίνει το νέο σπίτι της ομάδας και με λάμψη από το NBA με την παρουσία του Ντομινίκ Γουίλκινς. Η κλήρωση φέρνει τους «πράσινους» αντιμέτωπους με τη Ρεάλ που έρχεται στην Αθήνα με τις δάφνες του Πρωταθλητή Ευρώπης. Η αναμέτρηση είναι θρίλερ, οι «πράσινοι» είναι εκείνοι που για πέμπτη φορά χαμογελούν απέναντι στον μετέπειτα τεχνικό τους, νίκη με 54-52 και ο δρόμος για τον ευρωπαϊκό θρόνο είχε ανοίξει.

Το δραματικό εκείνο ματς κρίθηκε 21 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη με καλάθι του Ντομινίκ Γουίλκινς ο οποίος έως τότε είχε 2/12 σουτ! Στη συνέχεια, ο Ζέλικο κάλεσε τάιμ άουτ για να οργανώσει την τελευταία επίθεση, στην οποία πέτυχε καλάθι ο Τζόε Αρλάουκας, αλλά κρίθηκε εκπρόθεσμο, όπως είχε συμβεί και με εκείνο του Σαμπόνις το 1993 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Για τον Παναθηναϊκό, πρωταγωνίστησαν ο Βράνκοβιτς (15π.), ο Οικονόμου (14) και ο Γουίλκινς (12π.-14ρ.) και για την έκπτωτη πλέον (από τότε μέχρι τώρα) "βασίλισσα" ο Σάβιτς (24π.) και ο Αρλούκας (10π,).

Η πρώτη ήττα

Το σκορ είχε φτάσει ήδη στο 5-0 με τον Ομπράντοβιτς να αναζητά μια νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό που είχε γίνει ο κακός του δαίμονας. Στις 4/1/1996 ο Ζότς κάνει... σεφτέ, αφού η Ρεάλ επικρατεί με 80-73 του Παναθηναϊκού (Αρλάουκας 31π., Σάβιτς 19π.- Οικονόμου 2π, Αλβέρτης 20π., Βράνκοβιτς 12π. και 10ρ.).

Εκείνη ήταν και η τελευταία φορά, μεχρι τις περσινές αναμετρήσεις, που ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ομπράντοβιτς. Ο Σέρβος έμεινε έναν ακόμα χρόνο στη Βασίλισσα και μετά έγινε κάτοικος Τρέβιζο και τον Ιούνιο του 1999 άρχισε να γράφει ιστορία στον «πράσινο» πάγκο. Ένα βιβλίο που έκλεισε τον Ιούνιο του 2012 και στις σελίδες του περιλαμβάνει 5 ευρωπαϊκά τρόπαια , 11 πρωταθλήματα Ελλάδας και 7 Κύπελλα.

Ξανά αντίπαλοι μετά από 17 χρονιά.

Το ημερολόγιο έγραφε 23/1/2014 όταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του. Οι «πράσινοι» ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσουν την Φενέρ για την 4η αγωνιστική του τοπ-16 της διοργάνωσης. το κλίμα ήταν βαρύ τόσο για τους παίχτες όσο και για το Σέρβο προπονητή. Η αναμέτρηση βρήκε νικήτρια την Φενέρ με 77-72. Από εκείνον τον αγώνα, βαθιά χαραγμένος θα μείνει στην μνήμη όλων ο θερμός εναγκαλισμός του Ομπράντοβιτς με τον Διαμαντίδη. Οι δυο θρύλοι της ομάδας σε ένα φωτογραφικό καρέ γεμάτο συγκίνηση.

Η βράδια που έκλαψε και ο Θεός

Ότι θα ήταν η πιο δύσκολη βράδια της ζωής του το ήξερε, αυτό που δεν περίμενε ήταν το μέγεθος της λατρείας των «πράσινων» οπαδών. Τη στιγμή που μπήκε από τη στοά στο παρκέ σαν αντίπαλος, ράγισαν καρδιές και «έπεσαν τα τσιμέντα». Το δικό του "ευχαριστώ" ήρθε μια ώρα αργότερα όταν, κατά τη διάρκεια της βράβευσης του, μίλησε ελληνικά δημόσια για πρώτη φόρα στη ζωή του και τα λόγια του δεν βγήκαν ούτε από το στόμα ούτε από το μυαλό του, αλλα ήταν κατευθείαν από την καρδιά του. Ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη με 76-67, αλλα το αποτέλεσμα πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Η σχέση που έχει δημιουργηθεί είναι σχέση αγάπης και αμοιβαίας εκτίμησης. Ο Ομπράντοβιτς έχτισε τον μύθο του στον Παναθηναϊκό και η ομαδα τον δικό της χάρη στον Σέρβο. Ο πολυνίκης τεχνικός αγάπησε την Ελλάδα και αγαπήθηκε όσο κάνεις και αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο και το πιο θετικό πρόσημο στην καριέρα του.

Για 40, όμως, λεπτά οι ρόλοι θα αλλάξουν και ο ένας θα προσπαθήσει να πληγώσει τον άλλον. Ο Παναθηναϊκός να αντιμετωπίζει ένα κομμάτι της ιστορίας του, αλλα είναι υποχρεωμένος να πάρει την νίκη να κάνει το 2-1 και να συνεχίσει την πορεία του μέχρι την επομένη στιγμή που θα αντιμετωπίσει ξανά τον δικό του Ζέλικο.