- «Μπορεί μια μπάλα και ένα χαμόγελο να αλλάξουν τον κόσμο»;

- «Γιατί να μην μπορούν»;

- «Με όχημα τον αθλητισμό και όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να κάνουμε πολλά»...

Χρόνος: Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018
Τόπος: Κλειστό γυμναστήριο Έσπερου

Ώρα: Δεν θα είναι λίγο μετά τις 9; 

Η ώρα περασμένες 9 λοιπόν και από μια γωνιά γυρνάω το βλέμμα δεξιά - αριστερά και παρατηρώ το άδειο, πλέον, γήπεδο. Εκεί που πριν από λίγο παιδικές και όχι μόνο, φατσούλες έλαμπαν από χαρά. Οι σκέψεις πολλές, τα λόγια όμως δεν βγαίνουν τόσο εύκολα, ακόμα και τώρα, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση μιας ακόμα δράσης της Pressing Team. Αυτή την εικόνα θα φυλάξω στο κουτάκι των αναμνήσεων, πλαισιωμένη από τους ήχους του χειροκροτήματος στην Στέλλα Καλτσίδου, που χωρίς δεύτερη σκέψη, πριν από περίπου ένα μήνα, δέχτηκε να γίνει το κεντρικό πρόσωπο αυτού του διαφορετικού αγώνα και να μας τιμήσει με την παρουσία της. 

Την Πέμπτη το βράδυ, γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, προσωπικότητες από διαφορετικούς χώρους που τους ένωσε όμως ένας κοινός σκοπός. Η αγάπη για τον αθλητισμό και η αίσθηση προσφοράς στον συνάνθρωπο.

Δεν θα ονοματίσω όσους μοιραστήκατε τις ανησυχίες μας όλο αυτό το διάστημα, μέχρι την πραγματοποίηση αυτού του αγώνα. Σίγουρα κάποιον θα ξεχάσω και δεν το θέλω. Όταν άλλωστε προσφέρεις το κάνεις σιωπηλά είτε μπροστά, είτε πίσω από τις "κάμερες". Όλο το τιμ της Pressing Team, αλλά και προσωπικά, σας ευχαριστούμε τον καθένα ξεχωριστά,  για την παρουσία σας στο γήπεδο. Οι ενωμένες γροθιές μας πριν από κάθε "ζντο", κίνητρο για να μην σταματάμε να παλεύουμε, να ονειρευόμαστε και στο τέλος να πραγματοποιούμε τα όνειρα μας, αφήνοντας κάθε φορά και ένα διαφορετικό "ταβάνι" πίσω μας, στοχεύοντας στο επόμενο...  

Υ.Γ. 1: Ιανουάριος 2016: Ήταν από εκείνα τα βράδια, που η σκέψη έγινε λέξεις και τα θέλω βρήκαν συμπαραστάτες, ώστε να γίνουν μπορώ. Τρία χρόνια μετά, η παρέα έχει μεγαλώσει. Με μεγάλη συγκίνηση κάθε φορά βλέπω να γινόμαστε και περισσότεροι και να "μην χωράμε". Όλοι χωράμε φυσικά, κανείς δεν περισσεύει, σε κάθε τέτοια προσπάθεια, με σορτσάκια ή χωρίς όλοι είμαστε γρανάζια της ίδιας μηχανής.