Η Αθηνά Ζέρβα βρίσκεται το τιμόνι της Εθνικής ομάδας κωφών των γυναικών τα τελευταία τέσσερα χρόνια οδηγώντας την σε μεγάλες επιτυχίες και πλέον είναι σαν τη δεύτερη οικογένεια της από την οποία μάλιστα έχει πάρει πολλά μαθήματα.

Σε δέκα μέρες από σήμερα θα καθοδηγήσει τις αθλήτριες της στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κωφών που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη από 23 Ιουνίου έως και 2 Ιουλίου και με στόχο ένα μετάλλιο η ομάδα προετοιμάζεται αυτές τις μέρες στο Βόλο. Εκεί ανάμεσα στο απαιτητικό πρόγραμμα το agapotobasket είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί της για τους στόχους αυτής της ομάδας, την ευκαιρία που θα έχει να αγωνιστεί μπροστά στο ελληνικό κοινό αλλά και τα μαθήματα που δίνει σε όλους μας η δύναμη και η εσωτερική αναζήτηση αυτών των αθλητών. 

Η Εθνική ομάδα ξεκίνησε την προετοιμασία της. Ποιες οι βλέψεις και οι στόχοι σας;
Η ομάδα αυτή έχει βαριά ιστορία με πολλές κατακτήσεις σε ευρωπαϊκό, παγκόσμιο επίπεδο αλλά και Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπότε πρέπει και αυτή η ομάδα να σηκώσει το βάρος της ιστορίας της. Οι στόχοι είναι υψηλοί όπως τους αφήσαμε και στην τελευταία διοργάνωση το προηγούμενο καλοκαίρι στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Ταιβάν όπου κατακτήσαμε την τέταρτη θέση. Άρα λοιπόν τίποτα λιγότερο από αυτό, έχοντας την αξιοπρέπεια μας θέλουμε να πάρουμε μια θέση που μας αρμόζει.

Μετά από πάρα πολλά χρόνια γίνεται στην πατρίδα μας μια τέτοια διοργάνωση για την οποία έχουν δουλέψει εθελοντικά και έχουν προσφέρει πάρα πολλοί άνθρωποι, φορείς, ιδιώτες, επιχειρήσεις και αυτό ανεβάζει και την ευθύνη των παιδιών για να πετύχουν κάτι πολύ καλό. Αν θέλαμε μια φορά να πάρουνε το μετάλλιο για μας τώρα πρέπει να κάνουμε χαρούμενο και όλο τον κόσμο.

Πόσο σημαντικό είναι που η διοργάνωση γίνεται στη Θεσσαλονίκη και πόσο αυτό μπορεί να βοηθήσει το άθλημα;
Είναι σημαντικό καθώς αυτά τα παιδιά παίζουν όλες τις διοργανώσεις στο εξωτερικό  για πάρα πολλά χρόνια και για πρώτη φορά θα εκτεθούν στο Ελληνικό κοινό και μέσα από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις αλλά και σε όσους έρθουν να μας παρακολουθήσουν από κοντά που ελπίζουμε να είναι αρκετοί. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα κίνητρο να τιμήσουν τα Ελληνικά χρώματα και να έχουμε μια παρουσία που θα είναι αξιοπρεπής και θα μπορεί να χτυπήσει θέση στο βάθρο. Επιπλέον η Θεσσαλονίκη φημίζεται για την μπασκετική της ταυτότητα και σίγουρα θα βοηθήσει την προσπάθεια όλων των παιδιών και της αντρικής και της γυναικείας ομάδας.

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και δυσκολίες της προπόνησης;
Το πρόβλημα είναι κυρίως επικοινωνιακό όσον αφορά το κομμάτι της φωνής. Μετά όμως από τέσσερα χρόνια έχουμε εξασκηθεί όλοι μεταξύ μας. Εγώ για παράδειγμα με τη νοηματικά αλλά και τα παιδιά στην ανάγνωση των χειλιών αλλά και στο ότι αντιλαμβάνονται πλήρως τις μπασκετικές οδηγίες γιατί είναι εν ενεργεία αθλήτριες σε ομάδες ακουόντων. Και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα τους καθώς για να συμβεί και να παίξουν σε ένα υψηλό επίπεδο σημαίνει ότι από πολύ μικρή ηλικία μπόρεσαν και εντάχθηκαν σε ομάδες και συνέχισαν για πολλά χρόνια να συμμετέχουν και να διακρίνονται και με τις ομάδες τους. Συνεννοούμαστε με τη γλώσσα του μπάσκετ και με τους συνεργάτες μου τον κύριο Αυγουστίδη και τον κύριο Χρήστου οι οποίοι αναλαμβάνουν κομμάτια της προπόνησης κάνουμε πολύ καλή δουλειά. 

Τι στήριξη υπάρχει σε αυτή την ομάδα;
Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί η ομοσπονδία κατάφερε να φέρει εις πέρας μια διοργάνωση, να τη στηρίξει με τη βοήθεια πολλών φορέων, ιδιωτών, επιχειρηματιών και ανθρώπων που μπορούμε να τους καλέσουμε με τα μικρά τους ονόματα και έκαναν σπουδαία δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Από το Σεπτέμβρη μέχρι τώρα η ομοσπονδία πέτυχε, έκανε άλμα και στήριξε μια πολύ σπουδαία διοργάνωση η οποία πραγματικά μέσα στις εποχές που ζούμε είναι αξιέπαινη δυο και τρεις φορές. Βρήκαμε πολύ μεγάλη αγάπη τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Τα παιδιά τρέχουν, αγωνίζονται και όλα αυτά είναι συγκινητικά. Αυτή η προσπάθεια δεν έχει μονάχα ένα όνομα. Είναι μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων που έχει δέσει γύρω μας και θέλουμε να τους κάνουμε όλους χαρούμενους.  

Πόσο δεκτικοί είναι άνθρωποι με δυσκολίες όχι μόνο ακοής στο να τολμήσουν να εμπλακούν με τον αθλητισμό;
Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι εκείνου ο οποίος το έχει. Οι κωφοί γνωρίζουν την αναπηρία τους, την έχουν αποδεχτεί ζουν μια φυσιολογικότατη ζωή, ξεπερνούν κάθε φορά το εαυτό τους μιλώντας για το κομμάτι του αθλητισμού στο οποίο είμαι εγώ και δεν ασχολούμαστε με κωφούς ασχολούμαστε με αθλητές. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας. Οι ίδιοι αισθάνονται σαν αθλητές, εμείς τους βλέπουμε σαν αθλητές και εάν υπάρχει πρόβλημα θα είναι πάντα από την άλλη πλευρά. Εκείνος που δεν μπορεί να το δεχτεί είναι εκείνος που δεν έχει το πρόβλημα και το βρίσκει μπροστά του σε έναν συνάνθρωπο του.

Θέλει μια προσπάθεια από όλους τους ανθρώπους, παγκόσμια θα το έλεγα, ώστε να μπορούμε να στεκόμαστε δίπλα στο πρόβλημα και να βοηθάμε και να κερδίζουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων με τους οποίους μπορούμε να συμβαδίσουμε και να κάνουμε πράγματα μαζί. Εδώ στην Εθνική ομάδα είναι σχέσεις οικογένειας, σχέσεις αγάπης, σεβασμού, όσο και αν σας φανεί περίεργο την ίδια στιγμή που μπορούμε όλοι μαζί να γελάσουμε και να κάνουμε πλάκα την επόμενη στιγμή δεν χρειάζεται να πει κανείς σε κανέναν ποια είναι η διαχωριστική γραμμή του γηπέδου μέσα στην οποία θα δουλέψουμε σκληρά. Αυτό νομίζω ότι είναι θέμα εσωτερικής αναζήτησης περισσότερο.

Το δυνατό τους σημείο είναι η αλήθεια που κρύβουν μέσα τους και η δύναμη ψυχής που έχουν να μην τα παρατάνε με όποια συνθήκη και να βιώνουν Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν.

Κλείνοντας θα θέλαμε από εσάς ένα μήνυμα για τον κόσμο ώστε να έρθει στο γήπεδο.
Θα ήθελα να πω σε όλους ότι αξίζει τον κόπο να έρθουν στο γήπεδο να δουν αυτά τα παιδιά να αγωνίζονται και να αντιληφθούν ότι το πρόβλημα και η όποια αναπηρία δεν μπορεί να στερήσει από κανέναν τη θέληση, τη δίψα για διάκριση και την προσπάθεια να τιμήσει τα εθνικά χρώματα.

*Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό της ομάδας Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη για τη βοήθεια στο φωτογραφικό υλικό που συνοδεύει τη συνέντευξη.