Μαρούσι, Σλοβακία, Ιταλία, Πάτρα και Πράγα οι σταθμοί ενός ταξιδιού ιστορικού όπως εξελίχθηκε. Ήσυχα και χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά με το κεφάλι χαμηλά και με σκληρή δουλειά.  

Μια εβδομάδα μετά και είναι όλα ακόμα τόσο έντονα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν  με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χαθεί η αξία τους.

Chech Republic, Land of stories έγραφε μια διαφημιστική πινακίδα στην O2 Arena κατά τη διάρκεια των αγώνων του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Πέρα για πέρα αντιπροσωπευτικό για την Εθνική ομάδα που έγραψε τη δική της ιστορία στη "χρυσή πόλη" όπως χαρακτηρίζεται η Πράγα.

Θριάμβευσε η Ελληνική ψυχή

Υπάρχει και η Ελλάδα που παλεύει, που αγωνίζεται και καταθέτει και την ψυχή της σε ότι κάνει και αυτό εκπροσωπούν αυτές οι 12 παίκτριες (συγνώμη από το προπονητικό τιμ που στέκομαι στις αθλήτριες, η δουλειά είναι ομαδική σίγουρα και όλοι είναι κρίκοι αυτής της αλυσίδας για να έρθει το οποιοδήποτε αποτέλεσμα αλλά αυτές είναι οι απόλυτες πρωταγωνίστριες).

Όλες αυτές τις μέρες αυτά τα κορίτσια από την Τσεχία όπου έδιναν τις δικές τους μάχες ανάγκασαν το συνάφι μας να ξοδέψει αρκετό μελάνι (να βάλει φωτιά στα πληκτρολόγια πιο σωστά) για τα επιτεύγματα τους, την ψυχή και το πάθος τους. Διάβασα αρκετά από αυτά ακόμα και αν διαφωνούσα για το timing που γράφτηκαν ή τα θεώρησα υπερβολικά σε βαθμό να αναρωτιέμαι τι παραπάνω θα μπορούσα να προσθέσω. Ίσως τίποτα, ίσως πάλι και πάρα πολλά.

Στιγμές ανεπανάληπτες που αδυνατείς να περιγράψεις σε όλο τους το μεγαλείο γιατί θα χάσουν κάτι από το μαγικό της ατμόσφαιρας που είχαν την ευκαιρία να ζήσουν κάποιοι τυχεροί από κοντά. Μια ομάδα που άνοιξε μια τεράστια τρύπα στο ταβάνι της δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες κόσμου να πετάξουν μαζί της στα ουράνια.

Όταν θέλεις κάτι πολύ λένε ότι το σύμπαν συνωμοτεί να το πετύχεις. Στην περίπτωση τους έβαλαν οι ίδιες τα χεράκια τους για να φτάσουν στην τετράδα της Ευρώπης. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι το ήθελαν πολύ να πετύχουν σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. και ως επιτυχία στην αρχή της προετοιμασίας θα λογιζόταν η πρόκριση στην 8άδα. Από την Πάτρα ακόμα έδωσαν τα πρώτα δείγματα και άρχισαν να δημιουργούν υψηλές προσδοκίες σε όσους τις γνώριζαν και ο "Θεός του μπάσκετ" δεν τις τιμώρησε που ήταν από νωρίς σε πολύ καλή φόρμα αλλά τις αντάμειψε με τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας τους όπως οι ίδιες παραδέχτηκαν, μέχρι τις επόμενες πάντα, θα προσθέσουμε εμείς.

Τι και αν πέρασαν οι μέρες μοσχοβολάει ακόμα τιρινίνι και θα μοσχοβολάει για καιρό καθώς αυτό που άφησε παρακαταθήκη η Εθνική Γυναικών του 2017 μπορεί να μην κρεμιέται στο λαιμό ή να μην μπαίνει σε κορνίζα αλλά βρίσκεται στα βλέμματα και την ψυχή πολλών στο χώρο. Είναι η αύρα αυτών των κοριτσιών που δημιουργεί αυτό το κάτι μοναδικό που μόνο να σε εμπνεύσει μπορεί. Δεν μπορείς να μην λυγίσεις με τα βουρκωμένα μάτια της Στέλλας πριν ακόμα τελειώσει το παιχνίδι με την Τουρκία και το "τι κάναμε" που απεύθυνε στην έτερη παλιοσειρά, δεν μπορεί να μην σε παρασύρει το πάθος της Εβίνας που βλέποντας μόνο το παιχνίδι της δεν θα μάντευες και τόσο εύκολα τα 39 της χρόνια, ή ο τσαμπουκάς της Άρτεμις που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν μπορεί να μην σταθείς στις γροθιές της Αγγελικής που έσφιγγαν κάθε στιγμή που χρειαζόταν και το ναι ρε ομάδα που έβγαινε από τα χείλη της. 12 καμικάζι ταγμένες στο σύνολο στην Kralovka Arena και στην O2 Arena τραγουδούσαν Ελλάς ολέ ολέ ξεσηκώνοντας αποδυτήρια και ξενοδοχείο στο πόδι γιατί μόνο η Ελλάδα ξέρει να πανηγυρίζει με την ψυχή της.

H FIBA υποκλίθηκε σε αυτή την ομάδα, δεν μπορούμε από το να υποκλιθούμε και εμείς.

Υ.Γ. Τη FIBA που φρόντισε να διαψεύσει με τον πιο εμφατικό τρόπο η αρχηγός του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος καθώς δεν ήταν ποτέ διατεθειμένη να κρεμάσει τη φανέλα με το εθνόσημο όπως οι ίδιοι περίμεναν αλλά και έγραφαν πριν από το Ευρωμπάσκετ πόσο μάλλον τώρα που η επόμενη μεγάλη διοργάνωση είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Υ.Γ 2 Για αυτή την ΟΜΑΔΑ ότι και να πω ή να γράψω μοιάζει τόσο λίγο και συγχωρέστε με για αυτό αλλά η συγκίνηση και όλα αυτά που βίωσα στην Τσεχία χάνονται αν προσπαθήσεις να τα μεταφέρεις... Θα το κάνω όμως σύντομα!