Ατάκες χιλιοειπωμένες σε συνεντεύξεις που τις περισσότερες φορές ξέρεις ότι θα τις ακούσεις πριν ακόμα  κάνεις την ερώτηση. Σε πόσες περιπτώσεις, όμως, ισχύουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό (γιατί το απόλυτο δεν θα το βρεις ποτέ όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις); Προσωπικά, το έχω συναντήσει ελάχιστα, άλλα όπου το βρήκα ήταν πραγματικά αληθινό.

Τελευταίο παράδειγμα είναι η «Familia» του Ελληνικού γυναικείου μπάσκετ που ακούει στο όνομα «Ελληνικό».

Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω αυτή την ΟΜΑΔΑ από κοντά και ο σεβασμός, η αναγνώριση, η αγάπη και η χημεία που υπάρχει ανάμεσα τους είναι αναμφισβήτητη. Όπως αναμφισβήτητη είναι και η προσπάθεια τους όλη τη χρονιά να διατηρήσουν τα σκήπτρα τους στην Ελλάδα. 

Την τελευταία τριετία το Ελληνικό εξελίχθηκε, στην αρχή με τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος στην πρώτη του χρονιά στα γήπεδα της Α1 και στην συνέχεια με τα δυο συνεχόμενα νταμπλ, σε μία από τις κυρίαρχες  ομάδες της Ελλάδας. Είναι, άλλωστε, η ομάδα που έσπασε το απίστευτο σερί των 105 νικών του μεγάλου συλλόγου του Αθηναϊκού.

Με τη…  μαγκιά τους, την αγωνιστικότητα τους, την αποφασιστικότητά τους, με κατάθεση ψυχής και  δείχνοντας «μέταλλο» νικητή ακόμα και στις άσχημες αγωνιστικές μέρες τους κατέκτησαν πανάξια τα πάντα.

Μια ομάδα που κατακτά για δυο συνεχόμενες χρονιές το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο  Ελλάδας δεν φτάνει στην κορυφή τυχαία. Η σκληρή δουλειά, η συνέπεια, το πάθος και η προσωπικότητα του κάθε μέλους αυτής της ομάδας ξεχωριστά αλλά και όλων μαζί ομαδικά έφεραν αυτό το καθόλα δίκαιο αποτέλεσμα.

 Σε ματς που κρίνεται μια ολόκληρη χρονιά, ο μεγαλύτερος  παράγοντας που οδηγεί στην επιτυχία είναι η θέληση που προέρχεται από την ψυχική και την πνευματική δύναμη του κάθε ανθρώπου.

Για του λόγου το αληθές, όπως ακούστηκε και από τα χείλη της αρχηγού: «Απέδειξε αυτή η ομάδα με το δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ ότι αξίζει πολλά. Κάτι γνωρίζουμε και εμείς από μπάσκετ…. Έτσι απλά. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους στην ομάδα μου για την κατάκτηση του τίτλου». 

Ευχή όλων να μπορέσει να γίνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη που τόσο πολύ έχει λείψει από το Ελληνικό γυναικείο μπάσκετ.