Αυτό ακριβώς συνέβη με την Κατερίνα Χατζηδάκη η οποία από τον περασμένο Δεκέμβριο είναι πρώτη προπονήτρια στην Τουρική Χατάι ζώντας ένα ταξίδι μαγικό το οποίο έχει έρθει μέσα από σκληρή δουλειά και τεράστια θέληση για βελτίωση και εξέλιξη.

Η Ελληνίδα προπονήτρια μίλησε στο agapotobasket.gr για την πρόκληση της παρουσία της στο τουρκικό πρωτάθλημα ως πρώτη προπονήτρια, για τις προσωπικές τις φιλοδοξίες αλλά και την Ελλάδα.

Πιάνοντας το κουβάρι λίγα χρόνια πριν. Πως πήρες την απόφαση να φύγεις στο εξωτερικό;
Δεν το σκέφτηκα και πολύ! Είχα μπροστά μου μια πολύ καλή πρόταση που αν την αποδεχόμουν οι προοπτικές για την καριέρα μου αλλά κυρίως για την προπονητική μου εξέλιξη θα άλλαζαν κατά πολύ και προς το καλύτερο σαφώς! Οπότε η απόφαση ήρθε σχεδόν την ίδια στιγμή με την πρόταση!

Ποιες ήταν οι δυσκολίες αλλά και οι ευκολίες που μπορεί να συνάντησες πηγαίνοντας στην Τουρκία;
Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν αν μη τι άλλο το κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας που υπάρχει το τελευταίο διάστημα στην Τουρκία λόγω των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Το θετικό όμως για εμένα σε αυτή την περίπτωση είναι πως η πόλη στην οποία η ομάδα μου έχει έδρα, η Αντιόχεια, θεωρείται ασφαλής και η καθημερινότητά μας δεν έχει επηρεαστεί καθόλου σε αντίθεση με τις μεγάλες πόλεις. Στις ευκολίες θα έλεγα είναι ο τρόπος ζωής και γενικότερα οι συνήθειες των Τούρκων οι οποίες είναι πολύ κοντά στις δικές μας!

Και φτάνουμε στο τώρα. Το τελευταίο διάστημα είχε πολλές αλλαγές για εσένα σε προπονητικό επίπεδο. Μετέφερε μας αρχικά λίγο το τι έγινε;
Η ομάδα μας σε αντίθεση με πέρσι, δεν ξεκίνησε όπως θα περιμέναμε τις υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα της Τουρκίας αλλά και στην Ευρωλίγκα. Η αγωνιστική μας εικόνα δεν ήταν η αναμενόμενη και καθώς οι προσδοκίες ήταν υψηλότερες, η διοίκηση αποφάσισε να προβεί σε αλλαγή προπονητή. Στο σημείο εκείνο μου ζητήθηκε να συνεχίσω εγώ ως πρώτη προπονήτρια και έτσι και έκανα.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις; Τα θετικά και τα αρνητικά μιας τέτοιας αλλαγής;
Οι πρώτες μου σκέψεις για να είμαι ειλικρινής είχαν να κάνουν με την απόφαση μου, κατά πόσο ήταν σωστή ή όχι και κατά πόσο ήμουν έτοιμη να κάνω αυτό το βήμα. Ήταν όμως μια ευκαιρία που σαφώς έπρεπε να αξιοποιήσω και έτσι έκανα. Η θετική πλευρά είναι σε κάθε ανάλογη περίπτωση η αλλαγή ψυχολογίας των παικτριών και η διάθεση όλων να δείξουν κάτι παραπάνω. Η αρνητική πλευρά είναι ο χρόνος που απαιτείται για να ενσωματωθούν και να αφομοιωθούν τα νέα αγωνιστικά στοιχεία στην ομάδα.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη σεζόν αλλά και γενικότερα οι μελλοντικές σου φιλοδοξίες;
Αυτό που θέσαμε ως στόχο με τη διοίκηση και τις παίκτριες είναι να καταφέρουμε να μπούμε όπως και πέρσι στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος μας και στην Ευρωλίγκα να κάνουμε όσες πιο πολλές νίκες μπορούμε σε αυτή την πρώτη μας συμμετοχή. Οι προσωπικές μου φιλοδοξίες είναι να συνεχίσω να δουλεύω σε ομάδες αυτού του επιπέδου και να αποκτήσω εμπειρία και γνώσεις που θα μου επιτρέπουν να το κάνω πετυχημένα.

Το μέλλον δεν το ξέρει ποτέ κανείς ωστόσο υπάρχει στο μυαλό σου η Ελλάδα και ίσως κάποια στιγμή η πιθανότητα επιστροφής και κάτω από ποιες συνθήκες θα το έκανες;
Στο παρελθόν διάβαζα συνεντεύξεις προπονητών που εργάζονταν στο εξωτερικό, στις οποίες έλεγαν πως μια πιθανή επιστροφή στην Ελλάδα μετά από αυτή την εμπειρία μοιάζει σχεδόν απίθανη… νομίζω πως ήρθε η ώρα να συμφωνήσω απόλυτα! Με στεναχωρεί το γεγονός αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ενώ το προπονητικό επίπεδο στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα υψηλό, δυστυχώς το επίπεδο λειτουργίας των ομάδων είναι δυσανάλογο. Θεωρώ πως όταν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες στην χώρα μας, ταυτόχρονα θα ανέβει και το επίπεδο του αθλητισμού και ίσως υπό αυτές τις προϋποθέσεις κάποιοι προπονητές θα επιστρέψουν.

Ποια είναι τα συν και τα πλην μιας γυναίκας που κάθετε στην άκρη του πάγκου μιας γυναικείας ομάδας; Έχει κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με έναν άντρα προπονητή ή το αντίθετο;
Άποψη μου είναι πως το φύλο του προπονητή σε μία επαγγελματική ομάδα ελάχιστη σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση που υπάρχει μεταξύ προπονητή - αθλητριών καθώς και το να υπάρχει κοινή φιλοσοφία.

Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι χρειάζεται το Ελληνικό γυναικείο μπάσκετ για να αρχίσει σιγά σιγά να ανεβαίνει;
Το βασικότερο για μένα είναι η επένδυση στις υποδομές αρχικά. Οργάνωση και ενασχόληση καταρτισμένων ανθρώπων είτε σε προπονητικό είτε σε διοικητικό επίπεδο  και σαφώς προβολή.