Ξεκίνησε βοηθός στο Μαρούσι στο παιδικό και εφηβικό, πήγε μαζί με τον coach Μπακογιώργο στο Δούκα όπου πέντε χρόνια είχε πολλές επιτυχίες. Στο Δούκα ξεκίνησε και στο αντρικό τμήμα για να ακολουθήσει στη συνέχεια το Ψυχικό, η Κηφισιά και πέρυσι ο Παπάγος. Παράλληλα άρχισε να δουλεύει και στις Εθνικές ομάδες, με πρώτο σταθμό τη Νέων Γυναικών στην Οχρίδα με την Άρτεμις Σπανού στο ρόστερ, όπου για ένα ριμπάουντ δεν ανέβηκε η ομάδα κατηγορία, και στη συνέχεια η Εθνική Εφήβων, με τον coach Βλασσόπουλο. Επόμενος σταθμός του Έλληνα τεχνικού η Δανία και η Sisu, στο πλευρό της Ελένης Καφαντάρη στην ομάδα Γυναικών ενώ θα αναλάβει και το Ανδρικό-Εφηβικό.
Ο Γιώργος Σουλιώτης μίλησε στο agapotobasket.gr και τη Σεβαστή Βρακατσέλη για την πορεία του, τους στόχους του, τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, τις διαφορές του να βρίσκεσαι στον πάγκο Εθνικής ομάδας και συλλόγου αλλά και τις διαφορές ανάμεσα στο μπάσκετ Ανδρών και Γυναικών.
Τι είναι αυτό που σε έκανε να ξεκινήσεις το μπάσκετ;
Επέλεξα το μπάσκετ γιατί έπαιζαν οι φίλοι μου και ήταν ένας τρόπος για είμαι ακόμα περισσότερο μαζί τους αλλά και γιατί είναι ομαδικό άθλημα. Είχα συνηθίσει να είμαι σε ένα ατομικό άθλημα, καθώς έκανα Ταε Κβο Ντο σε πολύ υψηλό επίπεδο από 4 χρονών, αλλά ήταν πολύ μοναχικό. Οι επιτυχίες σε βοηθάνε αλλά είσαι μόνος και ήθελα κάτι να το απολαμβάνω μαζί με τους φίλους μου. Είχαμε πολύ καλό κλίμα και αυτό με βοήθησε να είμαι περισσότερο ανταγωνιστικός, οπότε μου έδωσε και την ανταγωνιστικότητα που ούτως ή άλλως είχα στη φύση μου.
Σου έδωσε κάτι το Ταε Κβο Ντο που χρησιμοποίησες στο μπάσκετ;
Όσοι το διαβάσουν θα διαφωνήσουν, αλλά μου έδωσε ηρεμία! Στο Ταε Κβο Ντο αναγκαστικά, έπρεπε να είμαι πάρα πολύ ήρεμος, ενώ είμαι πολύ εκρηκτικός χαρακτήρας, πολύ ευέξαπτος, αντιδραστικός. Στο μπάσκετ προσπάθησα να είμαι ήρεμος αλλά στο μπάσκετ είναι άλλη η φύση του παιχνιδιού και έχεις να κάνεις και με άλλους 4 συμπαίκτες. Με βοήθησε όμως πολύ στην προπονητική, δεν είμαι τόσο αντιδραστικός όσο ως παίκτης.
Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής του επόμενου σταθμού της καριέρας σου;
Το όραμα. Τι όραμα και στόχο έχει η ομάδα. Να είναι ξεκάθαρο αυτό, να μην φάσκουν και αντιφάσκουν. Θέλω να έχω την ασφάλεια ότι θα έχω ότι χρειάζομαι για να δουλέψω. Ότι είναι μέσα στο γήπεδο, είναι δική μου ευθύνη, απλά το γύρω γύρω θέλω να παρέχει μια ασφάλεια.
Πως επέλεξες τη Δανία και τη Sisu;
Η Sisu ήρθε μέσα από την Ελένη Καφαντάρη. Μιλήσαμε, βρέθηκε να έχει η ομάδα ένα άνοιγμα, έστειλα το βιογραφικό μου, ήρθαμε σε επικοινωνία, οι άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν πολύ και με κέρδισε ότι έχουν το όραμα. Ακόμα και στην αντρική ομάδα που θα είμαι συμμετέχουν πολλά παιδιά της U19, οπότε αυτό εμένα μου αρέσει. Στην ομάδα αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αναπτύξουν τους παίκτες και σαν ανθρώπους και σαν αθλητές, ανεξάρτητα με το τι θα κάνουν μετά, αν θα σταματήσουν, θα πάνε στην Αμερική ή σε άλλη ομάδα της Δανίας. Αυτό είναι κάτι που με ιντρίγκαρε και επειδή τόσα χρόνια έχω συνηθίσει να ασχολούμαι και με παιδιά που έχουν τέτοιους στόχους και παίζουν σε Εθνικές ομάδες.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζεις εντός παρκέ;
Να "διαβάσω" τον αντίπαλο.
Πόσο διαφορετική είναι η προσέγγιση όταν μιλάμε για Εθνική ομάδα και σύλλογο;
Η Εθνική ομάδα έχει την ιδιαιτερότητα ότι εκπροσωπείς μια χώρα, όχι ότι υποβαθμίζω το σύλλογο γιατί και ο σύλλογος εκπροσωπεί κάποιους ανθρώπους, τους φιλάθλους, τους γονείς, οπότε πρέπει να είσαι σωστός, αλλά η εθνική ομάδα είναι η χώρα σου και οποιοδήποτε ατόπημα εκεί είναι καταστροφικό. Πρέπει να βρεις τις ισορροπίες ανάμεσα στους παίκτες, στον στόχο που έχει θέσει η ομοσπονδία και το τι θέλει να πετύχει. Σαν χώρα θέλουμε φυσικά να πετυχαίνουμε οπότε είναι σημαντικό να βρεις αυτή την ισορροπία, πως θα βάλεις τους παίκτες στις κατάλληλες θέσεις που και θα νιώθουν άνετα αλλά και θα εξελιχθούν, γιατί μιλάμε για παιδιά 16-18 χρονών και πως το σύνολο θα δουλεύει αρμονικά.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου τη συγκεκριμένη περίοδο και ποιο το πιο τρελό μπασκετικό σου όνειρο;
Οι στόχοι μου δεν αλλάζουν και είναι να πετύχω, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Με τη δουλειά μου και τις δυνατότητες μου να φτάσω όσο πιο ψηλά. Ξεκινώντας σε κάθε αγώνα ξεχωριστά να κερδίζει η ομάδα μου, μέχρι να βρεθώ σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα με ακόμα μεγαλύτερους στόχους. Να βελτιώσω όσο περισσότερα παιδιά μπορώ, όσο περισσότερους άντρες μπορώ και να τους βοηθήσω όχι μόνο στο κομμάτι μπάσκετ αλλά και στο κομμάτι άνθρωποι. Ακόμα και οι πιο μεγάλοι, μπορεί να είναι 35 αλλά δεν παύουν να είναι παιδιά και χρειάζονται και μια καθοδήγηση για όταν τελειώσει η καριέρα τους. Το πιο τρελό μπασκετικό μου όνειρο είναι να κατακτήσω τα πάντα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχεις αντιμετωπίσει και ποια η μεγαλύτερη συγκίνηση που σου έχει προσφέρει το μπάσκετ μέχρι τώρα;
Πρόκληση είναι η κάθε προπόνηση, να δουλεύει η ομάδα σωστά, να είναι οι παίκτες συγκεντρωμένοι, γιατί οι συνθήκες είναι δύσκολες και να βγαίνει το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη δυσκολία η οποία να πω οτι με έχει κουράσει ή οτιδήποτε. Μεγαλύτερη συγκίνηση μέχρι τώρα είναι το πρώτο πρωτάθλημα Παίδων και η δεύτερη θέση που είχαμε πάρει στο πανελλήνιο με την ομάδα του Δούκα το 2012.
Έχεις εργαστεί ήδη και στο μπάσκετ γυναικών. Ποιες διαφορές έχεις να υπογραμμίσεις σε σχέση με το αντρικό;
Οι γυναίκες τα "πιάνουν" πιο γρήγορα σε σχέση με τους άντρες. Στις γυναίκες χρειάζεται να το δείξεις μια φορά, το πολύ δύο και το εκτελούν αυτόματα. Οι άντρες θέλουν το χρόνο τους. Βέβαια το αντρικό είναι πιο θεαματικό και για παράδειγμα ένα κάρφωμα είναι η καλύτερη αίσθηση που μπορεί να έχει ένας αθλητής. Είναι 12 διαφορετικές προσωπικότητες και οι άντρες και οι γυναίκες. Οι γυναίκες έχουν μια ιδιαίτερη ψυχολογία αλλά είναι πιο ωραίο και πιο δελεαστικό για μένα. Στις γυναίκες αν καταφέρεις να κερδίσεις την ψυχολογία τους, αν μπορείς να τις έχεις ενεργές συνέχεια νομίζω ότι είναι εκεί "πιστές" και συγκεντρωμένες 100%. Οι άντρες ψάχνουν και άλλα πράγματα, είναι πιο εύκολο να τους διαχειριστείς αλλά πάντα στο μυαλό τους είναι και άλλα πράγματα ενώ τις γυναίκες αν μπορέσεις να τις διαχειριστείς μπορεις να πάρεις πάρα πολλά πράγματα.
Τη νέα σεζόν θα ασχοληθείς τόσο με το αντρικό όσο και το γυναικείο. Αν είχες να επιλέξεις ένα από τα δυο ποιο θα ήταν αυτό;
Όλα έχουν να κάνουν με τους στόχους που έχει η κάθε ομάδα. Τώρα αν μιλάμε αν θα είχαν τον ίδιο στόχο, για το ίδιο επίπεδο δεν το έχω σκεφτεί.
Αν έκανες εσύ μια ερώτηση στον εαυτό σου ποια θα ήταν αυτή;
Γιατί πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις;
Γιατί λοιπόν;
Νομίζω ότι έχω πάρα πολύ εγωισμό για να αποτύχω και πάντα χρησιμοποιώ τις ήττες για να μάθω κάτι. Δεν φοβάμαι τη σκληρή δουλειά και είναι ο εγωισμός μου που δεν με αφήνει να εφησυχάσω.
Πως περνάει ο Γιώργος τον ελεύθερο χρόνο του;
Ο ελεύθερος μου χρόνος έχει πάρα πολύ μπάσκετ, μου αρέσει να βλέπω καινούργιες ιδέες, καινούργια πράγματα, πράγματα που ίσως δεν έχω προλάβει να δω για κάποιο λόγο. Πέρα από το μπάσκετ απλά πράγματα, βόλτα με τους φίλους, με την κοπέλα μου και την οικογένεια μου.
Ποια συμβουλή δίνεις στους αθλητές σου;
Η πρώτη συμβολή που έμαθα και εγώ αντίστοιχα είναι το "πρώτα από όλα να είναι καλοί μαθητές". Αν είναι καλοί μαθητές μπορούν να είναι καλοί και στο μπάσκετ γιατί είναι εγκεφαλικό άθλημα, δεν είναι απλά χτυπάω μια μπάλα. Αν έχουν μάθει να έχουν πρόγραμμα στο διάβασμα τους και να πετυχαίνουν το στόχο τους στα διαβάσματα, θα είναι το ίδιο συγκροτημένοι και στο μπάσκετ και θα μπορούν να πετύχουν.
Ποια συμβουλή ακολούθησες εσύ στην πορεία σου και ποιους ανθρώπους ξεχωρίζεις για κάποιο λόγο;
Είναι η ίδια συμβουλή και μαζί με το καλός μαθητής και η σκληρή δουλειά. Μου την έδωσε ο κ. Μπακογιώργος. Είναι ο μασκετικός μου πατέρας και τον ευχαριστώ για όλα. Κάθε άνθρωπος που έχω συνεργαστεί μου έχει προσφέρει κάτι, είτε θετικά είτε αρνητικά και από παίκτες όλοι, η Άρτεμις Σπανού, η Εβίνα Μάλτση, ο Θωμάς Νίκου, αδικώ πολλούς αν δεν τους αναφέρω. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχω συνεργαστεί, να έχω γνωριστεί προσωπικά, να έχω συζητήσει μαζί του και μην μου έχει δώσει κάτι. Η Ελένη Καφαντάρη επίσης με την οποία θα δουλέψουμε και μαζί την επόμενη σεζόν και φυσικά η οικογένεια μου, οι φίλοι μου που είναι πάντα δίπλα μου.
Ο Γιώργος Σουλιώτης εκτός παρκέ...