Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία του πρώτου του μπασκετικού βιβλίου, το agapotobasket.gr και η Σεβαστή Βρακατσέλη, συνάντησε τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο, λίγο πριν φύγει για την Ιταλία και συνομίλησαν για το έναυσμα πίσω από την υλοποίηση του βιβλίου "Η τέχνη του scouting", την επόμενη σελίδα της μπασκετικής του καριέρας στην ομάδα της Σκίο αλλά και το μέλλον του μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα.
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το πρώτο σου βιβλίο σχετικά με το μπάσκετ.
Ναι, όσον αφορά το μπάσκετ είναι η πρώτη μου απόπειρα. Είναι από τα δυσκολότερα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου αλλά και ένα από τα ωραιότερα. Το να γράψεις ένα βιβλίο είναι δύσκολο και πρέπει να γίνει πολύ υπεύθυνα. Την κάθε σειρά την έχω διαβάσει τουλάχιστον 150 φορές.
Τι ήταν αυτό που σου έδωσε το έναυσμα να το γράψεις;
Από την εποχή που δούλευα ως assistant coach με καλούσαν σε αρκετά σεμινάρια και στη σχολή προπονητών και στη Γυμναστική Ακαδημία, να αναπτύξω το θέμα του scouting και έτσι είχα πολλές παρουσιάσεις που σκέφτηκα κάποια στιγμή ότι όλο αυτό το υλικό που έχω θα μπορούσα να το αναπτύξω και να φτιάξω ένα βιβλίο. Η ιδέα λοιπόν ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια. Δεν το ολοκλήρωσα τότε γιατί ήταν πολύς ο φόρτος εργασίας σε όποια ομάδα και αν ήμουν, είτε ως βοηθός είτε στη συνέχεια ως πρώτος προπονητής, που δεν μου έδινε τη δυνατότητα να έχω το χρόνο που χρειαζόταν να ασχοληθώ με αυτό. Κατα περιόδους καθόμουν, το έφτιαχνα, αλλά η μεγαλύτερη ευκαιρία μου δόθηκε τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την καραντίνα. Στην καραντίνα το είχα σχεδόν τελειωμένο και είπα ότι άμα δεν τελειωσω και την τελευταία τελεία τώρα δεν θα το κάνω ποτέ. Ευτυχώς όμως που δεν το έκανα τότε, πριν 10 χρόνια, αφενός γιατί πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, αφετέρου γιατί πιστεύω ότι ο άνθρωπος γίνεται σοφότερος. Πολλά πράγματα και μέσα μου άλλαξαν και έτσι πρόσθεσα και μέσα στο βιβλίο περισσότερα πράγματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο παίκτη και όχι απλά με το πως παίρνουμε τις πληροφορίες και κάνουμε σκαουτινγκ. Στο τέλος σε αυτόν που θα τα μεταδώσουμε και αυτός που θα τα εκτελέσει θα είναι παίκτης, θα είναι άνθρωπος.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που μπορεί να προσφέρει αυτό το βιβλίο σε αυτούς που το διαβάζουν;
Μέσα από αυτό το βιβλίο, οι προπονητές θα μπορέσουν να καταλάβουν πολλά πράγματα για την ίδια τους την ομάδα και πολύ περισσότερο για τον ίδιο τους τον εαυτό. Θεωρώ ότι εκεί υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κενό στην προπονητική. Πολλές φορές έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τον αντίπαλο από όσες γνωρίζουμε για την ίδια μας την ομάδα, για το πως είμαστε εμείς και τι είμαστε εμείς στη συμπεριφορά μας στους παίκτες, στη μετάδοση των πληροφοριών στους παίκτες και στις αντιδράσεις μας. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, έχω δέσει όλα αυτά τα στοιχεία, με αφορμή το scouting, σε ένα βιβλίο.
Η Τέχνη του scouting έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην αγορά αλλά παράλληλα πρωτοπορεί κιόλας.
Το βιβλίο αυτό καλύπτει ένα πολύ μεγάλο κενό στην αγορά, στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Όταν προσπάθησα να κατεβάσω βιβλιογραφία δεν βρήκα τίποτα, ούτε στα αγγλικά. Κάτι τυχαία άρθρα σε κάποια σάιτ αλλά καμία ολοκληρωμένη δουλειά. Επίσης είμαι πολύ περήφανος καθώς είναι το πρώτο βιβλίο στην Ελλάδα και το δεύτερο στην Ευρώπη που στο εξώφυλλο του έχει τεχνολογία NFC, η οποία τι είναι; Είναι ένα μικρό τσιπάκι το οποίο μόλις φέρνεις το κινητό κοντά στο εξώφυλλο, ανοίγει ένα site και μέρη του βιβλίου εμφανίζονται σε βίντεο να τα τρέχουν παίκτες.
Από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του το βιβλίο σου έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας.
Ήδη έχει τελειώσει η μετάφραση στα αγγλικά και θα διατίθενται μέσω του amazon. Το θέλουν επίσης, ήδη αρκετά κράτη και θα μεταφραστεί στα Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Τούρκικα, Σερβοκροάτικα, Ισραηλιτικά και Ρωσικά.
Προπονητικά, η επόμενη σελίδα στην καριέρα σου θα σε βρει στην Ιταλία. Με ποια κριτήρια αποφάσισες να πας στη Σκίο;
Πάντα η επιλογή μου στο ποια θα είναι η επόμενη ομάδα που θα κοουτσάρω είναι το μπασκετικό περιβάλλον. Αυτό περιλαμβάνει πολλά πράγματα, το ρόστερ, ποιος είναι πρόεδρος, ποιοι είναι φίλαθλοι και το τι στόχους έχουν. Πιστεύω η Σκίο περιλαμβάνει τα πάντα. Έχω παίξει πολλές φορές ως αντίπαλος. Πάντα είχαν μια καλή ομάδα αλλά πάντα κάτι έλειπε για να κάνουν το κάτι παραπάνω σε ένα final 4 και πιστεύουν οι ανθρωποι της ομάδας ότι εγώ θα τους το δώσω. Επίσης είναι δελεαστική και σαν χώρα, αν και ποτέ για μένα αυτό δεν έπαιξε τον πρώτο ρόλο. Άλλωστε ήμουν και σε χώρες που ήταν πολύ δύσκολη η διαβίωση όπως είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Ρουμανία. Επίσης, σε μια απόφαση, πολύ μεγάλο ρόλο παίζει πόσο πολύ σε θέλει κάποιος. Είναι αυτό που λέω και στους παίκτες μου, όταν σε θέλει κάποιος με μεταγραφή σε δύο ομάδες, μην κοιτάς ποιος θα σου δώσει τα πιο πολλά λεφτά, αλλά ποιος σε θέλει περισσότερο και ποιος το δείχνει. Οι άνθρωποι με ήθελαν πάρα πολύ, το έδειχναν και πιστεύω το Σκίο είναι ένας μπασκετικός παράδεισος και σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη.
Έχεις υπογράψει τριετές συμβόλαιο. Ποιοι είναι οι στόχοι που θέτεις για την πρώτη σεζόν;
Οι στόχοι μου είναι πάντα διαφορετικοί από αυτούς που θέλουν να ακούνε ο πρόεδρος και οι φίλαθλοι. Για μένα ο επόμενος στόχος μου είναι πάντα η επόμενη προπόνηση. Δεν βάζω άλλους στόχους. Αν μπορέσουμε και κρατήσουμε αυτό το στόχο κάθε μέρα, ότι η επόμενη προπόνηση πρέπει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη, τότε θα έχουμε εκπληρώσει τους στόχους μας. Βέβαια ξέρω που πηγαίνω και η κάθε ομάδα τι σκέφτεται, αλλά εμένα με απασχολούν τα θέλω τα δικά μου και το θέλω το δικό μου είναι η επόμενη προπόνηση να γίνει δυνατότερη από την προηγούμενη.
Επιλέγοντας το ρόστερ τι είναι αυτό που σκέφτεσαι.
Επιλέγω το ρόστερ με το σκεπτικό να πάρω καλύτερους παίκτες από το μπάτζετ που μου δίνει ο πρόεδρος και αυτοί οι παίκτες να ταιριάζουν μεταξύ τους και να έχουν χημεία. Τα λεφτά είναι μαθηματικά, αλλά οι ομάδες χτίζονται με χημεία. Απλά καμιά φορά τα μαθηματικά βοηθούν τη χημεία να έρθει καλύτερα. Το θέμα είναι να βρούμε ένα ρόστερ που θα μπορεί να αποδώσει καλύτερα ως σύνολο από αυτό που είναι σαν μονάδες οι παίκτριες.
Ποια είναι η πιο δύσκολη χώρα που έχεις πάει;
Μακράν η Κίνα. Εκεί είναι διαφορετικός πλανήτης, δεν είναι απλά άλλος κόσμος. Μπασκετικά δεν φέρνουν ξένους για να εμφυσήσουν έναν καινούργιο τρόπο δουλειάς, για να δείξουν κάτι καινούργιο. Φέρνουν ανθρώπους για να τους λένε τι να κάνουν, για να τους λένε ότι αυτός είναι ο κινέζικος τρόπος δουλειάς. Μιλάμε για 7 ώρες προπόνησης, με ενδιάμεσο κενό 2-3 ώρες μόνο. Τα πάντα είναι στραβά και δεν θέλουν να τα αλλάξουν και φτάνεις σε ένα σημείο εκεί που λες "ο μήνας έχει 9 και δεν με νοιάζει τι λέτε". Εγώ αυτό δεν μπορούσα να το κάνω. Αγαπάω πάρα πολύ το άθλημα μου και τη δουλειά μου και ήταν πολύ άσχημη εμπειρία για μένα και για αυτό και δεν γύρισα πίσω. Γι αυτό και δεν θα κάνουν και ποτέ τίποτα όσα ταλέντα και αν έχουν.
Και οι πιο ιδανικές συνθήκες που ήταν;
Νομίζω στη Ρωσία, αλλά είναι δύσκολη απάντηση γιατί θα μπορούσα να πω και Τουρκία ή Πολωνία. Κάθε μέρος, κάθε χώρα και κάθε ομάδα είναι τελείως διαφορετικές. Καμία δεν έχει το τέλειο και δεν συγκεντρώνει όλα αυτά που θέλεις. Μπορεί η ομάδα να είναι επαγγελματική αλλά το μέρος άθλιο, ή το αντίθετο, ή μπορεί να είναι όλα καλά και ένας πρόεδρος να σου χαλάσει την ημέρα. Το τέλειο δεν υπάρχει, απλά πρέπει να ωριμάσεις σαν άνθρωπος για να καταλάβεις ότι για να βρεις τις καλύτερες συνθήκες κάπου, μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργο όπως θα το πω, είναι θέμα επιλογής δικιάς σου. Και τι εννοώ. Μπορείς να βλέπεις μόνο τα θετικά κάπου και καθόλου τα αρνητικα και έτσι παντού θα είναι καλές οι συνθήκες.
Φέτος είχες την ευκαιρία να δεις και το ελληνικό πρωτάθλημα από κοντά καθώς ήσουν στην Ελλάδα. Πως τα βλέπεις τα πράγματα εντός των συνόρων;
Μαύρα. Μαύρα και άραχνα. Δεν θέλω να γίνω αυτός ο κριτής που λέει ότι τίποτα δεν πάει καλά αλλά με συγχωρείτε αλλά τίποτα δεν πάει καλά. Από όπου και να το πιάσω δεν βλέπω κάτι ενθαρρυντικό πέρα από το ότι κάποια στιγμή αισιοδοξούμε και πιστεύουμε ότι θα γίνουν εκλογές στην ΕΟΚ, οπότε κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι θα βγούνε θα θελήσουν να βάλουν κάποιους κανόνες, θα θελήσουν να σκεφτούν για την ανάπτυξη του αθλήματος τόσο σε επίπεδο ανδρών όσο και γυναικών. Είναι ντροπή να πανηγυρίζουμε ότι παίζαμε καλά σε ένα προολυμπιακό τουρνουά αλλά δεν προκριθήκαμε. Είναι ντροπή για εμάς που έχουμε ζήσει άλλες καταστάσεις. Αλλά για να έρθουν τα αποτελέσματα, αν σήμερα αρχίσουμε και βάλουμε ένα πρόγραμμα θα θέλουμε τουλάχιστον μια τετραετία. Σε αυτή την τετραετία δεν ξέρω τι θα γίνει και ειδικά στο θέμα της Εθνικής ομάδας γυναικών.
Σε επίπεδο παικτριών πιστεύεις υπάρχει μέλλον;
Πιστεύω ότι υπάρχει, πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Τα ταλέντα στην Ελλάδα πάντα υπάρχουν. Έχει μια δυναμική πολύ μεγάλη το άθλημα μας. Παρόλη την ανυπαρξία του προγράμματος και των ανθρώπων, παίκτριες και ταλέντα πάντα υπάρχουν. Δυστυχώς δεν υπάρχει το περιβάλλον για να αναπτυχθούν. Ούτε στις ομάδες τους, οπότε πολλές καταφεύγουν στα κολλέγια ούτως ώστε να συνδυάσουν και τη μόρφωση τους και γενικότερα να παίξουν, είτε αργότερα στο εξωτερικό, όταν μεγαλώσουν. Αν μπορέσουμε και στρώσουμε τα πράγματα και να τα βάλουμε, με κάποιες αρχές, σε κάποιο επίπεδο ψηλότερο ίσως να μπορέσουμε να δούμε μια αχτίδα φωτός στο μέλλον. Προς το παρόν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ζούμε σε ένα καθεστώς γενικότερης ανυπαρξίας και ανυποληψίας σαν ελληνικό μπάσκετ, ακόμα περισσότερο στο γυναικείο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε ούτε ελληνικές ομάδες να παίζουν στην Ευρώπη κάτι που φαίνεται να αλλάζει. Από την άλλη ενώ θέλουμε τις ελληνίδες να εξελίσσονται βάζουμε 4 ξένες στο ελληνικό πρωτάθλημα κάτι που είναι τραγικό λάθος. Τρεις αμερικανίδες δεν παίζουν στην ευρώπη, είναι τρελό να έχεις μια παίκτρια μόνο για την Ελλάδα. Έχουμε βυθιστεί τόσο πολύ και η κατηφόρα πρέπει να σταματήσει και να αρχίσουμε πάλι να στοχεύουμε ψηλά.
* Ευχαριστούμε τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο για την παραχώρηση των φωτογραφιών.
