Η φόργουορντ του Ελληνικού, Άννα Σπυριδοπούλου και η γκαρντ της ομάδας, Εβίνα Σταμάτη, μίλησαν στο agapotobasket.gr και την Σεβαστή Βρακατσέλη για την διαδρομή προς το ντάμπλ και την επόμενη μέρα, τα Ευρωπαϊκά τους όνειρα, αλλά και την Εθνική Ομάδα.
ΑΝΝΑ ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΥ: «Είναι μόνο η αρχή!»
Μια χρονιά έκλεισε με την κατάκτηση του ντάμπλ. Πως φτάσατε σε αυτή την επιτυχία;
«Η φετινή χρονιά δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα! Με πολλή δουλειά, υπομονή και, το πιο βασικό απ' όλα, το ότι επικρατεί ένα φανταστικό κλίμα εντός και εκτός γηπέδου τόσο με τις συμπαίκτριες μου όσο και με το προπονητικό τίμ!»
Ήταν ο στόχος σας από την αρχή της χρονιάς;
«Ναι, ήταν στόχος από την αρχή! Ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισα να παίξω για την ομάδα του Ελληνικού»
Ποιο είναι το "ταβάνι" αυτής της ομάδας;
«Θεωρώ δεν έχει ταβάνι! Πιστεύω πως είναι μόνο η αρχή γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα και κάνουν το καλύτερο δυνατό ώστε να την ανεβάσουν όσο πιο ψηλά γίνεται και θέλω να σταθώ πάνω σ' αυτό και να αναφέρω τον κ. Λεριώτη που είναι πίσω απ' όλα και εξαιτίας του έχει φτάσει τόσο ψηλά η ομάδα του Ελληνικού! Είναι πολύ σημαντικό για μια αθλήτρια να έχει το μυαλό της μόνο εντός γηπέδου και το πως μπορεί να βελτιωθεί ώστε να βοηθήσει την ομάδα να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται και η διοίκηση του Ελληνικού το κατάφερε αυτό με απόλυτη επιτυχία».
Οι πρώτοι τίτλοι της καριέρας σου. Ποια είναι τα συναισθήματα σου;
«Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Θεωρώ πως οι πρώτοι τίτλοι είναι ξεχωριστοί για κάθε αθλητή! Νιώθω ευλογημένη που κατάφερα να πάρω τους πρώτους μου τίτλους με την ομάδα του Ελληνικού».
Ήταν, προφανώς, επιβράβευση των κόπων και των θυσιών σου. Που θέλεις να τους αφιερώσεις;
«Θα έλεγα πως, ναι, και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Θα ήθελα να αφιερώσω πρώτα απ' όλα στην οικογένεια μου και τους φίλους μου που ήταν δίπλα μου σε όλα και έπειτα σε όλη την οικογένεια του Ελληνικού τις συμπαίκτριες μου, το προπονητικό τιμ και, φυσικά, την διοίκηση!»
Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;
«Τα όνειρα μου για το μέλλον είναι για αρχή να είμαι υγιής ώστε να κάνω αυτό που αγαπώ όσο καλύτερα μπορώ, δηλαδή το μπάσκετ! Ένα από τα πολλά όνειρα μου είναι για αρχή η κατάκτηση ενός Eurocup, να παίξω κάποια στιγμή Euroleague και, το μεγαλύτερο απ' όλα, να κατακτήσω ένα μετάλλιο με την Εθνική Ομάδα. (Γελάει) Έχω μεγάλα όνειρα τελικά!
Πως αισθανόσουν που αντιμετώπιζες στους τελικούς μια ομάδα της οποίας την φανέλα έχεις φορέσει στο παρελθόν;
«Η χρονιά μου στο Πρωτέα Βούλας για μένα ήταν μία από τις καλύτερες μου, ανεξάρτητα αν είχα την ατυχία με τον τραυματισμό μου. Γίνεται πολύ καλή δουλειά και υπάρχουν άνθρωποι που είναι δίπλα στην ομάδα. Μέσα, όμως, στις 4 γραμμές του γηπέδου δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο πως να βοηθήσεις την ομάδα σου να πάρει την νίκη!»
Πέρυσι είχες ένα σύντομο πέρασμα από το πρωτάθλημα της Σουηδίας. Τι κέρδισες από αυτή την μικρή "περιπέτεια" στο εξωτερικό;
«Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα και νιώθω τυχερή που το έκανα. Βλέπεις πόσο διαφορετική νοοτροπία υπάρχει σε σχέση με μας σε όλα τα επίπεδα. Χαίρομαι ιδιαίτερα που πήρα την απόφαση να το κάνω και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον coach Κεραμιδά που με εμπιστεύτηκε και με διάλεξε στην ομάδα. Ήταν βασικός παράγοντας ώστε να παίξω στη Σόλνα»
Τι διαφορές μπόρεσες να διακρίνεις σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα;
«Οι διαφορές είναι τόσο στο τρόπο παιχνιδιού γιατί είναι πιο physical και ελεύθερο παιχνίδι τόσο και στην οργάνωση και νοοτροπία. Το μόνο που ενδιαφέρει την αθλήτρια εκεί είναι το πως να βελτιωθεί ώστε να γίνει καλύτερη και να βοηθήσει την ομάδα να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται!»
Ποια είναι τα όνειρα σου για την Εθνική Ομάδα;
«Να φτάσουμε την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται και, γιατί όχι, ένα μετάλλιο και όχι μόνο. Όλες όσες καλούνται να εκπροσωπήσουν την εθνική κάθε καλοκαίρι δίνουν το καλύτερο εαυτό τους και θέλουμε την αγαπημένη μας όσο πιο ψηλά γίνεται, Από την μεριά μου είμαι στη διάθεση του προπονητή μου και έτοιμη να βοηθήσω όσο μπορώ!»
Μπορεί αυτή η γενιά να ξεπεράσει την επιτυχία της 5ης θέσης στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα;
«Θέλω να πιστεύω πως ναι. Υπάρχουν νέα κορίτσια τα οποία είναι ικανά και με την βοήθεια των πιο έμπειρων παικτριών μπορεί να γίνει το ένα βήμα παραπάνω!»
ΕΒΙΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗ: «Επιτυχία είναι ότι το νταμπλ ήρθε μέσα από δυσκολίες»
Ένα ιστορικό νταμπλ για το Ελληνικό. Ποια τα συναισθήματα;
«Αναμφίβολα, τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα. Από την πρώτη στιγμή μείναμε προσηλωμένοι στο στόχο μας και τα καταφέραμε. Είναι απίστευτα όμορφο συναίσθημα να ολοκληρώνεις τη χρονιά με δύο τρόπαια. Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό και αυτές τις μέρες το απολαμβάνουμε».
Πως ήταν η διαδρομή προς την κορυφή;
«Από την αρχή της χρονιάς η ομάδα έθεσε υψηλούς στόχους και προτεραιότητες. Το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Οργάνωση και συνέπεια από την μεριά της διοίκησης, σκληρή δουλειά, ενέργεια και διαρκής αξιολόγηση της πορείας μας, από τη μεριά του προπονητικού τιμ και των παικτριών. Το νταμπλ δεν ήταν απλά κάτι που ακουγόταν ή φαινόταν ωραίο εάν το πετύχουμε, το θέλαμε πραγματικά πολύ. Ακόμα και όταν αντιμετωπίσαμε προβλήματα με την άδεια του γηπέδου, δεν αποπροσανατολιστήκαμε στιγμή. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να ολοκληρώνεις τέτοια χρονιά μην έχοντας παίξει έστω ένα παιχνίδι στην έδρα σου. Θεωρώ ότι επιτυχία της ομάδας δεν είναι μόνο το νταμπλ, αλλά και ότι κατάφερε να το κατακτήσει μέσα από αυτές τις δυσκολίες».
Ποιος από τους δυο τίτλους ήταν δυσκολότερος;
«Ο κάθε τίτλος ξεχωριστά είχε τη δική του δυσκολία. Το Κύπελλο είναι μια ιδιαίτερη οργάνωση, με εντελώς διαφορετική ψυχολογία σε σχέση με το Πρωτάθλημα. Δεν συγχωρούνται λάθη, καθώς τα παιχνίδια είναι νοκ-αουτ και φυσικά παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη, αφού μια κακή μέρα μπορεί να σου στοιχίσει. Έτσι μπαίνεις στη λογική του όλα ή τίποτα. Σίγουρα το ότι τύχαμε στον τελικό με τον ΠΑΟ έκανε τα πράγματα δυσκολότερα δεδομένου πως ήταν και ο περσινός Πρωταθλητής. Απ’ την άλλη στο πρωτάθλημα προχωρήσαμε βήμα-βήμα, βλέπαμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και κάθε φορά λέγαμε ότι ήμασταν όλο και πιο κοντά στο στόχο μας».
Πόσο σας βοήθησε ότι στους τελικούς ξεκινήσατε με προβάδισμα 2-0 στις νίκες;
«Σίγουρα μας βοήθησε ψυχολογικά το προβάδισμα 2-0 στις νίκες, αλλά ο Πρωτέας ήταν ανταγωνιστική ομάδα. Δεν έφτασε τυχαία εκεί».
Η μεταγραφή σου στο Ελληνικό το 2012 ήταν λίγο επεισοδιακή. Αισθάνεσαι πλέον δικαιωμένη;
«Αν εννοείς για την επιλογή μου να έρθω στο Ελληνικό, ναι! Τώρα, όσον αφορά στον τρόπο της μεταγραφής μου, κατέφυγα στον ΑΣΕΑΔ διότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Άλλωστε είχα ξαναπεράσει το ίδιο με τη μεταγραφή μου από τον Παναθηναϊκό στη ΦΕΑ, απλά αυτή τη φορά έτυχε κάποιοι να την κάνουν επεισοδιακή».
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
«Μετά από τέτοια χρονιά ο πήχης ανεβαίνει για μένα. Βέβαια οι φιλοδοξίες και οι στόχοι μου συμβαδίζουν με την ομάδα. Σίγουρα να διεκδικώ αυτά που θέλω!»
Ποιο είναι το πιο τρελό μπασκετικό σου όνειρο;
«Να παίξω με το Ελληνικό στην Ευρώπη! Που ίσως να μην είναι τόσο τρελό στο βραχυπρόθεσμο μέλλον1!»
Το 2009-2010 αγωνίστηκες στην Ρουμανία. Τι αποκόμισες από αυτή την μικρή στάση εκτός των συνόρων;
«Ό,τι μπορεί να αποκομίσει κάποιος που φεύγει να ζήσει σε μια χώρα του εξωτερικού. Δηλαδή, να βλέπει τις διαφορές, αλλά και τις ομοιότητες που υπάρχουν με τη δική του χώρα. Αν και στη δική μου περίπτωση ήταν περισσότερες οι διαφορές! Γνώρισα ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα και τρόπο σκέψης. Ήταν μοναδική εμπειρία!»
Τι διαφορές διέκρινες σε σχέση με την Ελλάδα;
«Αρκετές. Το μπάσκετ στη Ρουμανία τα τελευταία χρόνια έχει ανοδική πορεία. Οι περισσότερες ομάδες έχουν χορηγούς και αυτό τους επιτρέπει να έχουν και μεγάλα μπάτζετ. Τα γήπεδα ήταν πάντα γεμάτα, ανεξάρτητα με τη σημασία του παιχνιδιού, και ο κόσμος το αντιμετώπιζε σαν μια γιορτή. Το γυναικείο μπάσκετ αποτελεί διαφήμιση για τον αθλητισμό γενικότερα. Το επίπεδο είναι πιο υψηλό από το δικό μας, αφού οι ομάδες στηρίζονται κυρίως σε ξένες παίκτριες. Εκεί το παιχνίδι τους στηριζόταν περισσότερο σε προσωπικές ενέργειες παρά σε τακτική».
Πως κρίνεις το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος;
«Θεωρώ ότι του λείπει η ποιότητα. Μπορεί να υπάρχει ανταγωνισμός, όπως είδαμε και φέτος, αλλά από ποιότητα υστερεί. Η μία ξένη δεν αρκεί για να κάνει αισθητή διαφορά. Οι ομάδες δεν έχουν βάθος, με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει σε 2-3 παίκτριες. Λόγω της κρίσης που περνάει η χώρα μας, οι παίκτριες εκτός από το μπάσκετ αναγκάζονται να ασχοληθούν και με κάτι άλλο».
Τι πιστεύεις ότι μπορεί να το αναβαθμίσει;
«Για μένα είναι θέμα αφοσίωσης και συλλογικής προσπάθειας. Να ασχοληθούν με το γυναικείο αυτοί που πραγματικά θέλουν και μπορούν. Αυτό που λείπει από το γυναικείο μπάσκετ είναι η προβολή του. Όλοι το ξέρουμε, όλοι το λέμε. Πέρυσι, σε αντίθεση με φέτος, έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες και μεταδόθηκαν στην κρατική τηλεόραση τουλάχιστον τα παιχνίδια του τελικού σε Κύπελλο και Πρωτάθλημα. Προσπάθειες γίνονται, αλλά δεν έχουν διάρκεια».
