Έπειτα από μια σύντομη θητεία στο Cathedral High School του Λος Άντζελες, όπου ήταν από τους σημαντικότερους παίκτες της ομάδας του, στην πρώτη του χρονιά ως πρωτοετής στο UC Irvine, αναδείχθηκε πρωταθλητής στην Big West Conference του NCAA.
Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση (σ.σ. ο πατέρας του, Δημήτρης, υπήρξε παλαιά δόξα του ελληνικού μπάσκετ, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ και συμμετέχοντας στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 1992), ο 20χρονος Ιωάννης Δημακόπουλος, δείχνει εξαιρετική ωριμότητα, διάθεση και πάθος να δουλέψει σκληρά και να πετύχει τους στόχους του.
Ο νεαρός σέντερ (ύψος 2,18,) του UC Irvine μίλησε στο agapotobasket.gr και την Σεβαστή Βρακατσέλη για την ζωή στις ΗΠΑ, την δυσκολία της...ξενιτιάς, τα ελληνόπουλα του NBA, τα δικά του όνειρα, τις ευκαιρίες που η κρίση έφερε στους παίκτες της γενιάς του, τις προϋποθέσεις για να γυρίσει στην Ελλάδα και τις συμβουλές του πατέρα, ενώ στέλνει τις ευχές του για τη χρονιά που έρχεται.
Μετά την κατάκτηση του πανελληνίου Πρωταθλήματος Εφήβων με τον Παναθηναϊκό πήρες την απόφαση να μπεις στο αεροπλάνο με προορισμό την Αμερική, συνεχίζοντας την καριέρα σου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση; Ήταν εύκολο να επιλέξεις την... ξενιτιά;
«Όχι, ποτέ δεν είναι εύκολο να αφήνεις την οικογένεια σου, τους φίλους σου και να αλλάζεις ζωή κατα κάποιο τρόπο, αλλά ήταν κάτι που επέλεξα εγώ για το καλό μου».
Πριν φύγεις, είχες προλάβει να πάρεις μέρος και σε προετοιμασία της ανδρικής ομάδας του Παναθηναϊκού. Πως είναι το να προπονείται καθημερινά με παίκτες που οι περισσότεροι στην ηλικία σου τους έχουν αφίσες στο δωμάτιό τους ή τους βλέπουν μόνο στην τηλεόραση;
«Ήταν καταπληκτική εμπειρία, έμαθα πολλά από αυτούς και αγάπησα το μπάσκετ ακόμα περισσότερο.
Το κολέγιο είναι για σένα ένα βήμα για το ΝΒΑ;
«Ναι, το UCI είναι ένα βήμα που μου δίνει την δυνατότητα να ετοιμαστώ για την επαγγελματική μου καριέρα, όπου και αν είναι αυτή».
Οι Παπανικολάου, Κουφός, Αντετοκούνμπο, που έχουν πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά, είναι οδηγοί σου για τη συνέχεια;
«Θα μιλήσω πιο πολύ για τον Γιάννη που τον ξέρω κιόλας προσωπικά. Είναι ένα παράδειγμα σκληρής δουλειάς που με κάνει να προπονούμαι όσο πιο πολύ μπορώ».
Βλέπεις τον εαυτό του σε λίγα χρόνια με την Εθνική Ανδρών;
«Πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια θα μπορούσα να είμαι στην Εθνική ομάδα, αλλά αυτό θα έρθει μόνο με σκληρή δουλειά».
Ποιον παίκτη ονειρεύεσαι να μαρκάρεις;
«Δεν ονειρευόμουν να μαρκάρω κανέναν. Η άμυνα δεν ήταν το «φόρτε» μου, αλλά σε διπλά στο UCI έχω μαρκάρει αρκετές φορές και αποτελεσματικά τον AldrichLaMarcus των Portland».
Πως διασκεδάζει ένα 20χρονο Ελληνόπουλο στις ΗΠΑ; Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου, τι σου λείπει από την Ελλάδα;
«Στον ελεύθερο χρόνο μου πάω στην πισίνα ή στο γυμναστήριο για λίγη έξτρα προπόνηση. Το σινεμά είναι πάντα μια λύση να περνάω τον χρόνο μου με τους συμπαίκτες μου».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μπασκετικό σου όνειρο;
«Το NBA, φυσικά!»
Τι σε συμβουλεύει ο πατέρας σου;
«Να δουλεύω σκληρά και να έχω υπομονή».
Πιστεύεις ότι, αν δεν είχες φύγει, θα μπορούσες να βοηθήσεις στον σημερινό Παναθηναϊκό και να πάρεις ευκαιρίες;
«Πιστεύω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω, αλλά αυτό ανήκει στο παρελθόν. Δεν είμαι πια 17, είμαι 20».
Με τις νέες συνθήκες, ειδικά οι μεγάλες ομάδες, πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη σημασία στα τμήματα υποδομής τους. Τι σημαίνει αυτό για τους παίκτες της γενιάς σου;
«Πολλά παιδιά της γενιάς μου, όπως ο Παπαπέτρου, ο Αγραβάνης, ο Σιολόγκας, ο Φιλιππάκος, ο Μποχωρίδης και πολλοί άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν στην Α1. Είναι θετικό γιατί το ταλέντο στην γενιά μου υπάρχει και τα παιδιά που δούλεψαν σκληρά επιβραβεύτηκαν με συμβόλαια στην Α1».
Σκέφτεσαι καθόλου το ενδεχόμενο της επιστροφής στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη;
«Ναι, με ένα καλό συμβόλαιο όλα γίνονται, αλλά είναι καλά και εδώ που είμαι γιατί έχω ό, τι χρειάζομαι για να ετοιμαστώ και σαν παίκτης και σας άνθρωπος».
Τι σημαίνει το μπάσκετ για σένα;
«Για μένα το μπάσκετ σημαίνει πάρα πολλά και όχι μόνο για μένα, αλλά και για την οικογένεια μου. Η αγάπη μου για αυτό με έκανε να φύγω μακριά από το σπίτι μου και να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή».
Ποια είναι η ευχή σου για το νέο έτος που πλησιάζει;
«Για το νέο έτος εύχομαι να έχουμε υγεία και να μπορέσω με την ομάδα μου να ξανακερδίσω το Πρωτάθλημα του BigWestConference. Έχουμε μεγάλη δυνατότητα να πάμε στο MarchMadness που είναι από τα όνειρα μου».
*Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη συνέντευξη είναι από τον προσωπικό λογαριασμό του Ιωάννη Δημακόπουλου το Facebook και έχουν χρησιμοποιηθεί έπειτα από άδειά του.
