Η Όλγα Χατζηνικολάου μίλησε στο agapotobasket.gr και την Σεβαστή Βρακατσέλη για το ταξίδι της Εθνικής Γυναικών στο Ευρωμπάσκετ, την δύναμη της ομάδας και το καλό κλίμα στα αποδυτήρια, την αγάπη του κόσμου, την ανησυχία της για το μέλλον της Εθνικής, αλλά και την επόμενη μέρα της καριέρας της, καθώς δημοσιεύματα την φέρνουν μια «ανάσα» από τον Ολυμπιακό.

Πως έζησες την εμπειρία του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος;

«Όταν ξεκινήσαμε για αυτήν την διοργάνωση, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ζούσαμε τόσες όμορφες και έντονες στιγμές. Μετά το πρώτο παιχνίδι που κερδίσαμε την Ιταλία, ανέβηκε το ηθικό μας και άλλαξε η ψυχολογία μας. Είχαμε αποκτήσει "φτερά" στα πόδια μας και η δίψα για διάκριση ήταν εμφανής στα μάτια όλων.

Ακουλουθούσαμε κατά γράμμα κάθε οδηγία στο πλάνο που μας έδινε ο coach και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να κρύψουμε τις αδυναμίες μας μέσα από την τακτική και το πάθος μας! Αποδείξαμε ότι, αν είσαι συγκεντρωμένος και διψασμένος για την νίκη, δεν έχεις να φοβηθείς ούτε τα ονόματα που έχεις απέναντι σου αλλά ούτε και την τεράστια σωματική διάπλαση των αντιπάλων. Ήμασταν μια "παρέα" που έπαιζε η μια για την άλλη, χαιρόμασταν κάθε δευτερόλεπτο του παιχνιδιού και ήταν τέτοια η πίστη και η αγάπη γι αυτήν την ομάδα από όλες μας που δεν υπολογίζαμε ούτε κούραση ούτε οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να βρισκόταν εμπόδιο στο δρόμο μας!

Παίξαμε εκπληκτικό μπάσκετ με μια άμυνα που τσάκιζε και μια αναγνώριση που ήρθε απ’ όλους τους αντιπάλους μας. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μια λέξη-«κλειδί» που ακολουθούσε αυτήν την ομάδα είναι το απαράμιλλο πάθος! Στις λεπτομέρειες και λόγω συγκυριών δεν περάσαμε στην οχτάδα που, κατά την άποψη όλων των κοριτσιών, με την φόρα που είχαμε πάρει θα μιλούσαμε τώρα για την μεγαλύτερη επιτυχία της Εθνικής Ομάδας Γυναικών! Και μιλάω για την κατάκτηση μεταλλίου!»

Πως νιώθεις μετά την επιστροφή;

«Η επιστροφή μας βρήκε απογοητευμένες και απαρηγόρητες. Είχαμε πάρει τέτοια φόρα στα δυο τελευταία παιχνίδια που όταν συνειδητοποιήσαμε ότι το όνειρο “έσβησε” αδειάσαμε απότομα και νοιώσαμε ότι μας χτύπησε κεραυνός! Στις 9 το βράδυ της Κυριακής ήμασταν μέσα στην αδρεναλίνη από την υπερπροσπάθεια που κάναμε στο παιχνίδι με το Μαυροβούνιο, με την ελπίδα ακόμα ότι το επόμενο αποτέλεσμα θα μας έδινε την πρόκριση και στις 12, μετά από τρεις ώρες, έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας, να συνειδητοποιήσουμε πως χάθηκε αυτή η ευκαιρία και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Τρομερή εναλλαγή συναισθημάτων μέσα σε λίγες ώρες! Θα μας κυνηγάει το φάντασμα του αποκλεισμού για πολύ καιρό».

Σαν πιο παλιά που έχεις υπάρξει συμπαίκτρια με την Εβίνα Μάλτση πιστεύεις ότι θα ήταν αλλιώς τα πράγματα αν ήταν στην αποστολή;

«Η Εβίνα ήταν ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της επιτυχίας! Αν και μακριά, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μας εμψυχώσει, να μας συμβουλεύει και την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό! Δεν ήταν εύκολο για την ίδια να βιώνει όλη την προσπάθεια μας εγκλωβισμένη λόγω τραυματισμού και να μην μπορεί να είναι κοντά μας. Αν ήταν υγιής η Εβίνα με την απίστευτη επιθετική δεινότητα που έχει και την ηγετική της φυσιογνωμία, θα ήταν ένας ακόμα πονοκέφαλος για τους αντιπάλους μας και για μας μια παίκτρια που θα μας έπαιρνε από το χέρι και θα μας έφτανε ακόμα πιο ψηλά. Η περιφέρεια μας με Καλτσίδου-Δημητράκου και Μάλτση θα έβαζε καλάθια και από τα αποδυτήρια!».

Πως εισπράξατε την αγάπη του κόσμου;

«Η αγάπη και η συμπαράσταση του κόσμου ήταν συγκλονιστική! Παίρναμε καθημερινά μηνύματα από ανθρώπους που, μέσα απ αυτήν την διοργάνωση, γνώρισαν το γυναικείο μπάσκετ και ο θαυμασμός για την προσπάθεια που κάναμε ήταν έντονος! Μας αγκάλιασε πολύ ο "Τύπος" και έγινε μια προώθηση καθημερινή για την Εθνική Ομάδα που ομολογουμένως δεν το περιμέναμε. Νοιώσαμε ότι ταυτίστηκε πολύς κόσμος με την ελληνική ψυχή που βγάζαμε στο παρκέ και την συνοχή που είχαμε ως ομάδα. Το μότο που είχαμε «refusetoloose» το περάσαμε σε όλο τον κόσμο που μας παρακολούθησε.».

Ποιο είναι το μέλλον αυτής της Εθνικής ομάδας;

«Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να απαντήσω! Συνήθως λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια ότι, αν κάνουμε μια πορεία που θα κάνει αίσθηση στον κόσμο, θα τραβήξουμε παραπάνω την προσοχή πάνω μας θα ενδιαφερθούν περισσότερο, αλλά κάθε φορά μέναμε με την πίκρα! Δεν ξέρω ποια θα είναι η αυριανή μέρα για την Εθνική. Αυτό που ξέρω είναι ότι υπάρχουν κοπέλες που θα έδιναν και την ψυχή τους για να είναι μέλη αυτής της ομάδας και το μόνο που χρειάζεται είναι ανθρώπους να ενδιαφερθούν και να δώσουν ζωή σ’ αυτήν την ομάδα. Για να δώσουν ζωή, όμως, στην γυναικεία ομάδα πρέπει να δώσουν προσοχή στις μικρές εθνικές ομάδες για να βγουν κοπέλες που θα μπορέσουν να στελεχώσουν την γυναικεία. Πολύ φοβάμαι για το μέλλον της εθνικής γυναικών ...αλλά μακάρι να διαψευστώ!»

Θέλεις να σχολιάσεις κάτι για την στάση της ΕΟΚ;

«Δεν θέλω να μιλήσω παραπάνω γι’ αυτό το θέμα. Ειπώθηκαν πολλά και όποιος κατάλαβε,  κατάλαβε! Δυστυχώς, με τις ανακοινώσεις πήρε η μπάλα και έναν-δυο ανθρώπους (μόνο) που έχουν προσφέρει στον γυναίκειο χώρο, αλλά, δυστυχώς, είναι η μειοψηφία με αποτέλεσμα να τα "ακούσουν" και αυτοί και το κακό είναι ότι οι υπεύθυνοι "σφυρίζουν" αδιάφορα.».

Πλέον ποιες είναι οι επόμενες μπασκετικές σου σκέψεις για το μέλλον;

«Πάντα θέλω να είμαι μέλος σε μια ομάδα που έχει στόχους και μου προσφέρει κίνητρα. Δεν μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά. Όσο ακόμα βρίσκομαι στον χώρο θέλω να αγωνίζομαι σε ομάδα υψηλού επίπεδου που δουλεύει με απόλυτο επαγγελματισμό.».

Προβάρεις τα «ερυθρόλευκα», όπως ακούγεται; Τι θα μετρήσει στην απόφαση για τον επόμενο σταθμό της καριέρας σου;

«Είμαι πολύ κοντά σε συμφωνία με την ομάδα της καρδιάς μου! Για μένα είναι σημαντικό να αγωνίζομαι με αξιόλογες συμπαίκτριες και με ένα πολύ ικανό προπονητικό team! Αν σου προσφέρουν οικονομική ασφάλεια μπορείς να δουλεύεις απερίσκεπτα για τους στόχους σου. Αυτά τα τρία στοιχεία δημιουργούν μια υγιή ομάδα που είναι ο κατάλληλος χώρος για
να αγωνιστείς και να τα δώσεις όλα!»