Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στο agapotobasket.gr για την περσινή «παραμυθένια» χρονιά, τον κόσμο της ομάδας, αλλά και τους στόχους για την επόμενη αγωνιστική σεζόν.

Πως θα χαρακτήριζες τη φετινή χρονιά με μια πρόταση;
Δεν θα χρειαστεί καν μία πρόταση. Μία λέξη θα ήταν αρκετή. «Παραμυθένια».

Με τι στόχους ξεκίνησε η σεζόν, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή και ποια αυτή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Επειδή προερχόμασταν από το τοπικό και μπαίναμε σε αχαρτογράφητα νερά, αρχικός στόχος ήταν η εύκολη παραμονή. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν ο τραυματισμός της μικρής μας παίχτριας Έλενας Πάφη. Αξέχαστη στιγμή οι πανηγυρισμοί μετά το τέλος του αγώνα με το Ρύσιο ανάμεσα σε 700 άτομα.

Ποιος είναι ο απολογισμός;
Το πρόσημο είναι άκρως θετικό. Διοίκηση, προπονητικό team και παίχτριες μεγαλώσαμε όλοι και συναισθηματικά και αγωνιστικά.
 
Ο κόσμος της ομάδας ήταν συγκλονιστικός στον αγώνα μπαράζ. Ποια η συμβολή του σε όλη την πορεία.
Η συμβολή του κόσμου ήταν καθοριστική. Όταν κερδίζεις μία ολόκληρη πόλη και οι οργανωμένοι αναρτούν πανό «των οπαδών καμάρι» σημαίνει πως τα κορίτσια δώσανε και την ψυχή τους... χωρίς αυτούς δύσκολα θα φτάναμε τόσο ψηλά. Ήταν σίγουρα κινητήριος δύναμη...
 
Είσαι χρόνια στην ομάδα. Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις, ποιες θα ήθελες να ξαναζήσεις και ποιες θα άλλαζες αν σου δινόταν η ευκαιρία;
Κάθε χρονιά ήταν ξεχωριστή. Είμαι 7 χρόνια πλέον στην ομάδα. Δεν θα άλλαζα τίποτα σίγουρα γιατί χρόνο με το χρόνο κάνουμε βήματα μπροστά αργά και σταθερά. Αν έπρεπε να διαλέξω 2 στιγμές θα διάλεγα από τις δυσάρεστες τον υποβιβασμό που τελικά μόνο καλό μας έκανε. Και από τις καλές όλη τη φετινή χρονιά.

Η ανανέωση της συνεργασίας είναι ήδη γεγονός. Ποια είναι τα πλάνα σου και οι στόχοι που θέτεις.
Καταρχήν θέλω να πω πως είμαι πολύ τυχερός γιατί σαν προπονητής έχω μία διοίκηση από μπασκετικούς ανθρώπους που συμφωνούμε σε όλα. Κοινός μας στόχος η ομάδα κάθε χρονιά να παρουσιάζεται καλύτερη και απώτερος να καθιερωθεί στις δυνάμεις του γυναικείου μπάσκετ. Προσπαθούμε να φτιάξουμε μία ομάδα άκρως επαγγελματική σιγά σιγά που θα καταφέρει ξανά να κάνει κοπέλες με όραμα όχι μόνο να παίζουν μπάσκετ αλλά και να ζουν από αυτό!

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το μπάσκετ γυναικών; Ποιες οι ιδιαιτερότητες όταν έχεις απέναντι σου 12 γυναίκες;
Για να ανταπεξέλθεις σε μία γυναικεία ομάδα μπάσκετ θα πρέπει σίγουρα να κουβαλάς μία τρέλλα. Το παν στη γυναίκα αθλήτρια είναι να σε εμπιστευτεί. Αν το καταφέρεις αυτό θα «θυσιαστεί» για σένα.

Τι θα μπορούσε να γίνει για να αλλάξει η κατάσταση στο μπάσκετ γυναικών και να γίνει πιο ελκυστικό;
Καταρχήν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ισάξια με το αντρικό. Να του δοθεί απαραιτήτως η προβολή που του αξίζει και η οργάνωσή του να είναι στα πρότυπα του αντρικού μπάσκετ δίνοντας απαραίτητα στις επαρχιακές ομάδες τη σημασία και τη βοήθεια που τους αξίζει...

Θα ήθελα να μου περιγράψεις με μια λέξη ή μια πρόταση κάθε παίκτρια της φετινής ομάδας.
Ντάλα: η αθόρυβη
Σαρηγιαννίδου: η αρχηγός
Ντόκου: αειθαλής
Ξανθοπούλου: μαχήτρια
Μεντεσίδου: ογκόλιθος
Διαμαντοπούλου, Βρασταμηνού, Πανουτσου: ερασιτέχνες με επαγγελματική νοοτροπία
Πάφη, Χρηστάκη, Μπουκουβάλα, Χήτα: Τα μικρά μας με τη «μεγάλη ψυχή».

*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Σιαμέτη και ευχαριστούμε για την παραχώρηση τους.