Μόλις στα 18 της έχει γευτεί τη χαρά μεταλλίων, στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα, στις Εθνικές ομάδες των ηλικιακών κατηγοριών ενώ έχει κάνει ήδη και το ντεμπούτο της με την Εθνική Γυναικών, αφήνοντας μάλιστα και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Ένα μέλλον που θα την βρει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθώς έχει ήδη αποδεχτεί το "pressing" του Κολεγίου του Κάνσας και θα μετακομίσει στην Αμερική το καλοκαίρι.

Η Ιωάννα Χατζηλεοντή μίλησε στο agapotobasket.gr για την πρώτη της επαφή με το άθλημα του μπάσκετ, τις χαρές και τις συγκινήσεις που της προσφέρει, την Εθνική ομάδα, το όνειρο της Αμερικής αλλά και τους στόχους της που πρώτα από όλα περιλαμβάνουν σκληρή δουλειά σε κάθε επίπεδο.

Πώς μπήκε το μπάσκετ στη ζωή σου; Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση με την πορτοκαλί μπάλα;
Το μπάσκετ το άρχισα εντελώς τυχαία. Πρώτα είχα αρχίσει με μπαλέτο. Στο δημοτικό δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτό το άθλημα και ήμασταν με τον μπαμπά μου στην Ικαρία, από όπου καταγόμαστε, βλέπαμε μια φάση στην τηλεόραση και κάτι σχολίασε ο πατέρας μου και του είπα "γιατί εσύ ξέρεις και το σχολιάζεις αυτό;", μου απάντησε ναι και έτσι έμαθα ότι ο μπαμπάς μου έπαιζε μπάσκετ και δεν μου το είχε πει για να με αφήσει να κάνω εγώ ότι θέλω και όχι κάτι επειδή ασχολιόταν και αυτός. Στην πλατεία υπήρχε τότε μια μπασκέτα και του ζήτησα να μου δείξει πως σουτάρεις στο μπάσκετ, μου έδειξε και άρχισα να κάνω το ίδιο. Μου άρεσε πάρα πολύ και άρχισα να παίζω. Όταν ήμουν πέμπτη δημοτικού και ενώ είχαμε ήδη έρθει στην Αθήνα, διοργανώθηκε ένα τουρνουά 3Χ3, η αφίσα της διοργάνωσης μου κέντρισε το ενδιαφέρον, γύρισα στο σπίτι και είπα στους γονείς μου ότι εγώ θα πάω στο τουρνουά. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να με αφήσει αλλά εγώ ήμουν αποφασισμένη και είπα θα πάω και ας μην έρθει να με δει. Με πήγε η μητέρα μου και τότε έπαιξα ουσιαστικά πρώτη φορά. Ο πατέρας μου τελικά ήρθε να με δει γιατί πίστευε σε εμένα από την αρχή ότι θα ασχοληθώ με το μπάσκετ και με βοηθάει μέχρι σήμερα ως προπονητής μου. Ήταν εκεί και η κ. Μπεσκάκη τότε. Και κάπως έτσι από την έκτη δημοτικού άρχισα να παίζω κανονικά. Πρώτα στις Εσπερίδες, όπου έμεινα δυο χρόνια, ακολούθησε ο Κρόνος, ο Φάρος, ο Πρωτέας και τώρα η Ηλιούπολη.

Τι συναισθήματα σου δημιουργεί το μπάσκετ;
Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το μπάσκετ και να κάνω κάτι άλλο. Δουλεύω πάρα πολύ για αυτό και μου προσφέρει πάρα πολλά , όχι μόνο μπασκετικά πράγματα, που με βελτιώνουν καθημερινά, αλλά και μαθήματα ζωής. Για όλα πρέπει να παλεύεις. Το μπάσκετ σου προσφέρει πολλά συναισθήματα, χαρά περηφάνια, στεναχώρια.

Η μεγαλύτερη στεναχώρια;
Ο πρώτος μου τραυματισμός, στο πανελλήνιο νεανίδων πρόπερσι που έγινε στην Aiδιψό. Τραυματίστηκα στον πρώτο αγώνα με τον Παναθηναϊκό και δεν έπαιξα, μετά έχασα όλο το υπόλοιπο πανελλήνιο, δεν έκανα προπονήσεις και δεν άντεχα και μου έλειπε πολύ. Δεν έπαιξα ούτε στο σχολικό αλλά ευτυχώς πρόλαβα την Εθνική ομάδα.

Η μεγαλύτερη χαρά;
Πάρα πολλές. Σίγουρα ξεχωρίζω τη νίκη με την Εθνική Νεανίδων κόντρα στην Τουρκία που κερδίσαμε με δυο πόντους. Έκλαιγα από χαρά, Το προηγούμενο καλοκαίρι πάλι είχα δακρύσει καθώς μετά από τρεις μήνες που ήμουν εκτός με την ομάδα πήραμε ασημένιο μετάλλιο και είχα βγει MVP στο Ευρωπαϊκό Κορασίδων. Το να παίρνεις τη χρυσή μπάλα μετά από τρεις μήνες αποχής, γιατί ουσιαστικά έκανα προπονήσεις μόνο στην προετοιμασία και πήγα στο Πανευρωπαϊκό, ήταν υπέρβαση και όλο αυτό ήταν τεράστιο κίνητρο για να συνεχίσω τη σκληρή δουλειά. Φοβόμουν ότι δεν θα είμαι έτοιμη αλλά τελικά τα κατάφερα.

Χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα με το 1ο Λύκειο Βούλας το 2019. Πως συνδυάζονται διάβασμα και πρωταθλητισμός:
Είναι δύσκολο να συνδυάσεις το να είσαι καλός μαθητής στο σχολείο και αξιόλογη αθλήτρια στο μπάσκετ.  Είναι δύσκολο και το κατάλαβα πιο πολύ όταν χτύπησα. Πριν χτυπήσω ένιωθα κούραση συνέχεια καθώς έδινα πολύ ενέργεια στην προπόνηση. Όταν τραυματίστηκα και δεν έκανα προπονήσεις αλλά μόνο θεραπείες το πρωί είχα άλλη ενέργεια. Οι καθηγητές περιμένουν από εσένα να διαβάζεις, μας αντιμετωπίζουν σαν τα υπόλοιπα παιδιά και υπάρχουν πολλές φορές που έχουν περισσότερες απαιτήσεις από εμάς επειδή είμαστε πολύ καλοί και στο μπάσκετ. Ξενυχτάς για να διαβάσεις, ξυπνάς νωρίς το πρωί, προπόνηση μετά το σχολείο και γενικά είναι απαιτητικό το πρόγραμμα. Όταν όμως θέλεις όλα τα καταφέρνεις και τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς σκληρή δουλειά.

Στα ετήσια βραβεία του ΠΣΑΤ παρέλαβες το βραβείο για το χάλκινο μετάλλιο σας από την Εβίνα Μάλτση.  
Είναι τεράστια παίκτρια, πρότυπο για πάρα πολλά κορίτσια και πολλά κορίτσια ξεκίνησαν το μπάσκετ γιατί την έβλεπαν. Έχει παίξει στο μεγαλύτερο επίπεδο και είναι μεγάλη τιμή να παίρνεις ένα βραβείο από τα χέρια της.

Πως νιώθεις τη στιγμή που κρεμάς ένα μετάλλιο στο στήθος και εκπροσωπείς και τη χώρα σου;
Όταν φοράω τα γαλανόλευκα σκέφτομαι ότι εκπροσωπώ πρώτα την Ελλάδα, μετά το σχολείο και μετά την οικογένεια μου και τον εαυτό μου. Εκείνη τη στιγμή σίγουρα σκέφτεσαι ότι δικαιώνονται οι κόποι σου, νιώθεις χαρά και περηφάνια. Έχεις θυσιάσει πολλά πράγματα τόσα χρόνια, για μια τέτοια στιγμή. Δεν είναι τόσο εύκολο να φτάνεις στο βάθρο, είναι άπειρα τα συναισθήματα που γεννιούνται.

Βλέποντας την Εθνική να φτάνει στη τετράδα του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2017 τι σκεφτόσουν; Έβλεπες τότε τον εαυτό σου στην Εθνική Γυναικών;
Σίγουρα κάθε αθλήτρια μικρή βλέπει τον εαυτό της στην Εθνική και θέλει το κάτι παραπάνω. Όταν τις έβλεπα, με γέμιζε περηφάνια. Ήταν μια πολύ αξιόλογη ομάδα ήταν όλες φοβερές και έφτασαν πολύ ψηλά. Ήταν σπουδαίο να βλέπεις την Ελλάδα τόσο ψηλά. Για τους άλλους δεν είμαστε χώρα με παράδοση στο μπάσκετ αλλά μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Ήταν φοβερό που τις έβλεπα να σημειώνουν τον έναν θρίαμβο μετά τον άλλο, ανατρίχιαζα.

Δυο χρόνια μετά έρχεται η στιγμή να φορέσεις και εσύ την φανέλα της Εθνική Γυναικών.
Η πρώτη εμπειρία ήταν στο τουρνουά της Κίνας και ήταν μοναδική η αίσθηση ότι θα είμαι ανάμεσα στις αθλήτριες που έβλεπα λίγο καιρό πριν στην τηλεόραση. Στην Κίνα δεν μίλαγα καθόλου και τον Νοέμβριο ήμουν πιο χαλαρή και δεν ντρεπόμουν. Όταν είδα το όνομα μου ανάμεσα στις κλήσεις της Εθνικής Γυναικών, ένιωσα πολύ χαρούμενη. Αυτό είναι μόνο η αρχή και τώρα βάζουμε τον επόμενο στόχο. Το Κολλέγιο, να πάω και να παίξω.  

Ποια είναι τα κριτήρια που επέλεξες το κολλέγιο του Κάνσας;
Είχα προτάσεις από πάρα πολλά Πανεπιστήμια και δεν μπορούσα να απαντάω σε όλα γιατί θα έχανα την αυτοσυγκέντρωση μου και έτσι το άφησα ανάλογα με την προσέγγιση και την επιμονή του κάθε κολεγίου. Το Κάνσας μου έστελνε συνέχεια και με κάλεσαν να πάω χωρίς δέσμευση. Πήγα στην Αμερική λοιπόν, το είδα και από το όλο ενδιαφέρον που μου έδειξαν και το πόσο ζεστοί ήταν μαζί μου με έκανε να αποφασίσω να πάω εκεί. Μου ταίριαζε και το στυλ του μπάσκετ που έχουν.

Οι επόμενες σκέψεις για την Εθνική Γυναικών; Τι θα ήθελες στην πορεία να περιλαμβάνει αυτό το κεφάλαιο;
Έχουμε πρώτα τα παράθυρα του Ευρωπαϊκού. Θέλω πάρα πολύ να προκριθούμε στο Πανευρωπαϊκό. Θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα αλλά και γενικά για την ομάδα που κάνει τη δικιά της αρχή. Πιστεύω πάρα πολύ σε όλους και με δουλειά θα μπορέσουμε να φέρουμε ένα καλό αποτέλεσμα.

Πιστεύεις λοιπόν ότι το μπάσκετ Γυναικών στην Ελλάδα έχει μέλλον;
Εννοείται. Με δουλειά από όλες μας στο μέλλον θα υπάρχει αποτέλεσμα. Ότι και να κάνεις αυτό χρειάζεται, αυτό θεωρώ είναι το βασικότερο για να χτίσεις κάτι. Δουλειά, δουλειά, δουλειά.    

Πως προετοιμάζεται για έναν αγώνα η Ιωάννα;
Θα βάλω μουσική να ακούσω με ακουστικά και έτσι συγκεντρώνομαι. Κοιμάμαι καλά και τρώω καλά πάντα.

Μετά το παιχνίδι πως φεύγει η ένταση;
Καλή αποθεραπεία, φαγητό και ξεκούραση. Θα δω τι έχει γίνει στο ματς, πως χειρίστηκα τις φάσεις.

Φέτος "μετακόμισες" μπασκετικά και αγωνίζεσαι στην Ηλιούπολη.  
Είναι υπέροχη χρονιά φέτος με την Ηλιούπολη. Με ήθελε δυο χρόνια η ομάδα. Ο τρόπος που με προσέγγισε η Ηλιούπολη και το ενδιαφέρον που έδειξε με κέρδισε και έτσι είπα θα πάω στην Ηλιούπολη ενώ είχα προτάσεις και από ομάδες της Α1. Σίγουρα με τον coach Γερεουδάκη γνωριζόμαστε από την Εθνική και ήταν σημαντικό αλλά και ο κ. Μίλτος Στανέλος και ο coach Σάκης Φέξης στις νεάνιδες είναι απίστευτοι άνθρωποι. Είναι από τις καλύτερες σεζόν μου στην Ελλάδα. Πάω προπόνηση και το ευχαριστιέμαι, γυρίζω γεμάτη στο σπίτι. Πιστεύουμε πάρα πολύ η μια στην άλλη και το κλίμα είναι πολύ οικογενειακό και θέλουμε να πρωταγωνιστούμε.

Πόσο μπορεί να σε επηρεάσουν όσα ακούγονται και γράφονται για σένα;
Δεν έχω καταφέρει κάτι ακόμα. Πρέπει να δουλέψω σκληρά. Ότι επιτυχία έχει έρθει να τις μικρές εθνικές ομάδες μέχρι τώρα το βάζω στην άκρη και πατάω reset  Αυτό μπορεί να μου φαίνεται τεράστιο αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Κάθε καινούργια χρονιά έχει και καινούργιες προκλήσεις και δουλεύουμε από την αρχή.  Αυτή τη στιγμή προτεραιότητα για μένα είναι να βελτιωθώ και όχι τα λεφτά. Την δουλειά και τη βελτίωση έχω ανάγκη και στην συνέχεια θα έρθουν και τα συμβόλαια.

Η Ιωάννα Χατζηλεοντή εκτός γηπέδων
Βουνό ή θάλασσα: Θάλασσα
Χειμώνας ή καλοκαίρι: Μου αρέσουν εξίσου
Αγαπημένο μάθημα: Γυμναστική και Βιολογία - Γεωγραφία
Αγαπημένος προορισμός στο εξωτερικό: Δεν τον έχω βρει ακόμα..
Αγαπημένος προορισμός στην Ελλάδα: Μετά την Ικαρία που είμαι από κει, η Σαντορίνη
Τι καφέ πίνεις: Δεν πίνω καφέ
Σινεμά ή θέατρο: Σινεμά
Ελληνική ή ξένη μουσική: Ανάλογα τα κέφια, πριν τους αγώνες ακούω ξένη