Πάντα έτοιμη για προκλήσεις, με πολύ χιούμορ και ευχάριστη διάθεση, η 30χρονη φόργουορντ του Πρωτέα Βούλας μίλησε στο agapotobasket.gr και την Σεβαστή Βρακατσέλη για τους λόγους που την ανάγκασαν να αφήσει το ισπανικό Πρωτάθλημα και να επιστρέψει στην Ελλάδα, το δύσκολο, όπως παραδέχεται, όνειρο για την κατάκτηση του φετινού τίτλου, το νέο αίμα της Εθνικής ομάδας, αλλά και τις συμβουλές που η ίδια πήρε ως νεαρή αθλήτρια και πλέον ως έμπειρη μεταβιβάζει στην επόμενη γενιά.

Το μπάσκετ μπήκε στην ζωή σου πριν από 20 χρόνια. Πως ξεκίνησε αυτή η "σχέση" και πώς έφτασε να εξελιχθεί σε ό,τι είναι σήμερα;

Από μικρή σε ό,τι είχε να κάνει με αθλητική δραστηριότητα ήμουν μέσα: τρέξιμο, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.α.  Γράφτηκα στην τοπική ομάδα του Ζωγράφου και οι πρώτες μου προπονήσεις άρχισαν σε προαύλιο δημοτικού σχολείου. Την  πρώτη μου φορά  έπεσα σε προπόνηση χωρίς σουτ και παιχνίδι και είπα από μέσα μου «καλά βαρετά, δεν το βλέπω να ξαναέρχομαι» (Γελάει)! Νομίζω δεν μου ξαναπέρασε αυτή η σκέψη από το μυαλό, το αγάπησα και δεν ήθελα να λείπω. Αντίθετα, όσο μεγάλωνα και μάθαινα, έπαιζα σε ανοιχτά ως αργά που με αναζητούσαν οι γονείς μου. Θεωρώ ότι μου ταίριαζε και γι αυτό και το «ερωτεύτηκα» κ το αγαπώ μέχρι σήμερα.

Τι είναι για σένα το μπάσκετ;

Τρόπος χαράς και ευεξίας, εκγύμνασης ,μάθησης. Κυρίως ακολουθώντας το μπάσκετ επαγγελματικά έγινε το «σχολείο» στη ζωή μου. Μέσα από αυτό γνώρισα διαφόρων ειδών προσωπικότητες, καταστάσεις, κουλτούρες και φιλοσοφίες και έγινα, και προσπαθώ τουλάχιστον, να γίνομαι καλύτερη τόσο στο μπάσκετ όσο και στη ζωή μου. Είναι τρόπος ζωής και εκμάθησης ειδικά και γενικά.

"Το μπάσκετ είναι στιγμές". Ποιες είναι οι δικές σου σε αυτή την διαδρομή;

Θεωρώ ότι είναι πολλές οι δύσκολες στιγμές, αλλά έρχονται λίγες καλές και σε κάνουν να ξεχνάς ή να προσπερνάς τις άσχημες. Επομένως, θα σου πω μερικές καλές για να μην χαλάσω το κλίμα (Γελάει)!

1^η θέση στην Αθήνα με το 2οΓυμνασιο Ζωγράφου (πρώτο κύπελλο στο μπάσκετ)

6^η παγκόσμια θέση με 2^ο Λύκειο Ηλιούπολης

Συμμετοχή στην Εθνική Γυναικών (5^η Πανευρωπαϊκή)

Συμμετοχή στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα

Παρέλαση στους Μεσογειακούς το 2009

Κύπελλο με Εσπερίδες

2 Double με Αθηναϊκό

Συμμετοχή στο Eurocup με Εσπερίδες και Αθηναϊκό

Εμπειρία του εξωτερικού (Ισπανία)

Συμμετοχή στο 3on3.

Τι σου λείπει από την καριέρα σου; Υπάρχει κάποιο μπασκετικό σου απωθημένο;

Μου λείπει μετάλλιο με την Εθνική ομάδα και παραμένει απωθημένο μου.

Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι;

Θα μπορούσα πολλά λάθη μου, όμως, από κάποια έμαθα και μαθαίνω για αυτό και βελτιώνομαι και αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι θα το έκανα τώρα βοηθώντας το μπάσκετ και τη νέα γενιά να μην κάνει τα ίδια με μένα.

Ελλάδα-Ισπανία-Ελλάδα: Πως ξεκίνησε το ταξίδι αυτό και γιατί επέστρεψες;

Η Ισπανία συγκεκριμένα ήταν παιδικό όνειρο. Θεώρησα ότι ήταν αργά όταν το έψαξα για να φύγω, όμως, εμφανίστηκε η πρόταση από τη Σαραγόσα και δεδομένων των οικονομικών οφειλών που υπήρχαν με ώθησαν στην έξοδο. Επέστρεψα γιατί είχα οικονομικές καθυστερήσεις.  Φυσικά, γύρισα με την προϋπόθεση να γίνω μέλος ομάδας που πληρώνει και προσπαθεί να δουλέψει με επαγγελματικά πρότυπα βάση της εποχής.

Το επίπεδο του ισπανικού πρωταθλήματος πώς είναι; Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα;

Εκεί η οργάνωση γίνεται σε πρότυπα επαγγελματικού πρωταθλήματος σε όλα τα επίπεδα, εδώ είναι ερασιτεχνικό πρωτάθλημα με «εξάρσεις» επαγγελματισμού. Θεωρώ ότι είναι πιο γενικό το πρόβλημα όπως ο τρόπος σκέψης και νοοτροπίας γενικά της κάθε χώρας. Για να βελτιωθεί όλο αυτό πρέπει όλοι να συμβάλλουν όχι μόνο η Ομοσπονδία ή τα Σωματεία, αλλά και η νοοτροπία των αθλητριών, προπονητών κλπ  να αλλάξει.

Θα επεδίωκες να ξαναπαίξεις στο εξωτερικό;

Θεωρώ ότι ξενιτεύτηκα λάθος εποχή. Αν οικονομικά δεν έπεφτα σε περίοδο κρίσης, θεωρώ ότι δεν θα γύριζα εύκολα πίσω και ας είναι πολύ δύσκολο μακριά από την πατρίδα σου.

Φέτος ποιοι είναι οι στόχοι με τον Πρωτέα Βούλας και ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;

Με τον Πρωτέα θεωρώ ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία να φτάσουμε στους τελικούς, Αυτό που θέλω εγώ, (Γελάει), είναι κάτι που θέλουν όλες οι αθλήτριες. Τον τίτλο. Αλλά θεωρώ πως φέτος είναι  εξαιρετικά δύσκολο να γίνει.

Όνειρο μου για το μέλλον ,είναι σίγουρα η συμμετοχή μου και η διάκριση της Εθνικής ομάδας στο Πανευρωπαϊκό του 2015 και γενικά να είμαι υγιής  και να κάνω επιλογές που θα με κάνουν καλύτερη και ευτυχισμένη, είτε στο  εξωτερικό είτε στην Ελλάδα. 

Όσον αφορά στην Εθνική ομάδα, πιστεύεις ότι μπορεί να πετύχει ξανά όσα έκανε τα τελευταία χρόνια;

Αν και λίγα κορίτσια σε σχέση με τα δικά μου χρόνια, χαίρομαι γιατί υπάρχουν ταλέντα και αρκετό ενδιαφέρον για το μπάσκετ και αγάπη για την Εθνική. Θεωρώ, αν μείνουν και στηρίξουν όλοι το νέο αίμα, η Εθνική μπορεί να πετύχει πράγματα, μακάρι και μεγάλα .Είναι πάντως δύσκολο και σίγουρα δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Αν δεν έπαιζες μπάσκετ τι θα έκανες;

Δεν ξέρω… δεν θα το αποχωριστώ εύκολα.

Ποια είναι η συμβουλή που έχεις κρατήσει σαν φυλαχτό και ποια θα έδινες εσύ στους άλλους;

«Δούλευε σκληρά και κάποια στιγμή οι κόποι σου θα ανταμειφθούν»

Με συμβούλεψαν και με τη σειρά μου θα ήταν συμβουλή μου.