Η διεθνής παίκτρια θέλει να δώσει συνέχεια στην πολύ καλή χρονιά που είχε πέρυσι και γιατί όχι να καταφέρει αυτό που δεν μπόρεσε με την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου, την κατάκτηση ενός τίτλου.
Το agapotobasket.gr συνάντησε τη Ναυσικά Σταυρίδου, ανάμεσα στο ιδιαίτερα φορτωμένο πρόγραμμα της, σε ένα από τα αγαπημένα της στέκια στη γειτονιά της και δεν δίστασε να μιλήσει στη Σεβαστή Βρακατσέλη για όλα, την Εθνική ομάδα, το Ρύσιο, τον ΠΑΟΚ, το νέο πρωτάθλημα αλλά και τη κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία μας.
Ας πιάσουμε τη χρονιά που τελείωσε από το τέλος της και τη συμμετοχή σου στους Ευρωπαϊκούς αγώνες του Μπακού.
Έχω μόνο ευχάριστα συναισθήματα και ωραίες στιγμές να θυμάμαι από τη συμμετοχή στους Ευρωπαϊκούς αγώνες. Ξεκίνησε λίγο αγχωτικά γιατί είμαστε ουσιαστικά η Σπαθάρου και εγώ που κάναμε λίγες μέρες προετοιμασία πριν το Μπακού. Η Βίκυ Καράμπατσα ήρθε κατευθείαν από την προετοιμασία των νέων γυναικών και η Αφροδίτη η Κοσμά που ήρθε κατευθείαν με πτήση τσάρτερ από την Ουγγαρία για να ενσωματωθεί στην ομάδα. Ήταν όμως μια πολύ όμορφη εμπειρία. Για μένα ήταν η δεύτερη φόρα που αγωνίστηκα σε κάτι αντίστοιχο μετά τους μεσογειακούς αγώνες που είχα συμμετάσχει και μπορώ να πω ότι η διοργάνωση ήταν πολύ εντυπωσιακή. Από την πορεία της ομάδας μας είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη ,κάναμε το βήμα παραπάνω πήραμε εμπειρίες και αυτό θα μας φανεί πολύ χρήσιμο για τη συνέχεια καθώς δεν βρισκόμαστε συχνά πάρα μόνο σαν αντίπαλες. Εμείς δώσαμε το 100% των δυνάμεων μας και είναι χαρακτηριστικό ότι το ματς με την Ουκρανία που χάσαμε ήταν ένα από τα καλύτερα του τουρνουά καθώς μπορεί να χάσαμε με 21-19 αλλά ήταν από τα λίγα που κρίθηκαν στους 21 πόντους. Θα θέλαμε ένα μετάλλιο αλλά στο κρίσιμο αγώνα δεν ήμασταν καλύτερες θέλαμε και τύχη που δεν την είχαμε.
Τι ήταν αυτό που σου έμεινε πιο έντονα από τη διοργάνωση;
Άμα είχαμε παραβρεθεί και στις τελετές έναρξης και λήξης, γιατί τις είδαμε μόνο από την τηλεόραση και οι εικόνες ήταν καταπληκτικές , θα σου έλεγα αυτό. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι σε μια χώρα πολύ πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου οι άνθρωποι ήταν πολύ ταπεινοί, δεν φαίνεται στο λαό τον ίδιο να υπάρχει τόσο πολύ χρήμα πέρα από συγκεκριμένες περιοχές στο κέντρο της πόλης που είναι τα μαγαζιά πολυτελείας. Παρ όλα αυτά όμως τα ποσά που διέθεσαν για τους αγώνες ήταν πολύ μεγάλα και έκαναν και πολύ επιτυχημένη διοργάνωση. Υπήρχαν όμως και παραλείψεις και κυρίως τα «λάθη του πρωτάρη» με τους διοργανωτές να πριμοδοτούν λίγο παραπάνω τους δικούς τους αθλητές κάτι που είδαμε σε πολλά αθλήματα όπως στη ξιφασκία όπου «αδικήθηκε» η δίκη μας αθλήτρια, αλλά και γενικά ακούστηκαν πάρα πολλά παράπονα. Προσωπικά δεν μπορώ να γνωρίζω κατά ποσό όλα αυτά ήταν αλήθεια ή όχι καθώς δεν παρακολούθησα όλα τα αθλήματα για να μπορώ να εκφέρω γνώμη και άποψη. Για αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι για την Εθνική ομάδα γυναικών 3on3 του Αζερμπαϊτζάν, που εμείς θεωρούσαμε ότι είναι η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου καθώς είχε προκριθεί σαν διοργανώτρια, αυτή παρουσιάστηκε ξαφνικά με δυο Ρωσίδες και δυο Αμερικανίδες στη σύνθεση της και μάλιστα οι Αμερικανίδες είχαν παίξει και WNBA. Αυτό για εμάς ήταν ένα ΣΟΚ.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου όταν φοράς τη φανέλα της Εθνικής ομάδας;
Είναι περηφάνια και τιμή. Δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω αυτό που νιώθω. Κάθε φορά που μου γίνεται αυτή η ερώτηση με πιάνει συγκίνηση καθώς θυμάμαι την πρώτη φορά που κλήθηκα στην Εθνική ούσα κορασίδα τότε και δεν μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου για το γεγονός ότι θα εκπροσωπούσα τη χώρα μου σε μια διοργάνωση. Αυτό το ίδιο συναίσθημα παραμένει από τότε μέχρι και σήμερα σε οποία εκδήλωση και αν συμμετέχω όσο σημαντικοί ή ασήμαντοι αγώνες και αν είναι όσο καλή η κακή ομάδα έχουμε το συναίσθημα είναι το ίδιο. Για μένα είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις για το σύλλογο και πολύ διαφορετικό να παίζεις για την Εθνική. Θεωρώ ότι όταν φόρας το εθνόσημο και τη φανέλα της Εθνικής είσαι ο καθρέπτης της χωράς και οφείλεις να έχεις άλλη συμπεριφορά και άλλη νοοτροπία. Αυτό που οφείλεις να κανείς κάθε φορά είναι να προστατέψεις και προβάλεις τη χώρα σου. Στη δίκη μου λογική μάλιστα είναι ότι πρέπει κάποιος όταν εκπροσωπεί τη χώρα του να έχει μια σωστή νοοτροπία και μια σωστή συμπεριφορά. Δεν πρέπει να «μαλώσεις» στο γήπεδο γιατί αυτό έχει άλλη βαρύτητα δεν είσαι ο πρωταγωνιστής του συλλόγου σου αλλά είσαι ο «πρεσβευτής» της χωράς σου και εκεί δεν χωρούν πρωταγωνιστές και κομπάρσοι.
Ποιες είναι οι διαφορές του 3on3 με το 5 επί 5;
Είναι πολύ πιο γρήγορο, πολύ πιο physical. Έχει τη λογική του street-ball, έχει πολλές μονομαχίες ένας εναντίον ενός και είναι άθλημα που θέλει τρομερή συγκέντρωση γιατί επειδή κρίνεται στα δέκα λεπτά και στους 21 πόντους χωρίς συγκέντρωση έχεις χάσει χωρίς να το καταλάβεις. Αυτό που είναι επίσης πολύ δύσκολο είναι η μετάβαση από το 5 επί 5 στο 3on3. Δεν υπάρχει δεύτερο ημίχρονο για να διορθώσεις ότι δεν πήγε καλά στο πρώτο. Οπότε βασικά όποιος είναι εύστοχος στην αρχή του παιχνιδιού αυτός και κερδίζει στο τέλος. Αυτό εφαρμόσαμε στους αγώνες που κερδίσαμε φέτος στο Μπακού καθώς μπήκαμε πιο δυνατά και πιο αποφασισμένες και τελικά καταφέραμε να κερδίσουμε ομάδες που ήταν θεωρητικά καλύτερες από εμάς όπως πχ η Ολλανδία. Βασικά αυτό που πρέπει να καταλάβεις όταν ξεκινάς έναν αγώνα 3on3 είναι ότι αυτά που ξέρεις στο 5 επί πέντε συνήθως δεν ισχύουν όπως πχ στα φάουλ. Μια άλλη ιδιαιτερότητα είναι το γεγονός ότι ο παίκτης που σκοράρει πρέπει να παίξει κατευθείαν άμυνα και γενικά δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη τακτική. Το 3on3 είναι περισσότερο ένστικτο και ταλέντο πάρα τακτική.
Μπορεί τα δυο τελευταία χρόνια να είσαι μέλος της Εθνικής 3on3 ωστόσο και η Εθνική γυναικών είναι πάντα στο μυαλό σου.
Δεν θέλω να θεωρώ ότι το κεφάλαιο Εθνική όσον αφορά το πέντε επί πέντε έχει κλείσει. Αν στο άμεσο μέλλον είμαι στα πλανά του κόουτς της Εθνικής γυναικών και μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω με χαρά. Δεν έχω αρνηθεί πότε κλήση από την Εθνική ομάδα και δεν θα το κάνω ούτε και στην περίπτωση που κληθώ ξανά. Αυτή τη στιγμή ανήκω στην Εθνική 3on3 αλλά δεν θα είχα καμία αντίρρηση να πήγαινα «πακετάκι» με την Αφροδίτη.
Σε συλλογικό επίπεδο θα φορέσεις για ακόμα μια φορά, τρίτη, τη φανέλα του ΠΑΟΚ.
Τρίτη φορά στον ΠΑΟΚ ακούγεται σαν σήριαλ αυτό... (γέλια). Είναι ιδιαίτερο συναίσθημα και αυτό. Κάθε φορά βέβαια οι συνθήκες είναι διαφορετικές… τρεις διαφορετικές ομάδες, τρεις διαφορετικοί προπονητές, μόνο το τιμ που ασχολείται με τον ερασιτέχνη είναι το ίδιο. Κάποια κορίτσια ήταν στον ΠΑΟΚ από παλιά και τα γνωρίζω, με κάποια αλλά έχουμε συνυπάρξει μαζί σε άλλους συλλόγους. Η Θεσσαλονίκη είναι και μικρή πόλη οπότε κάποιες παίκτριες που παραμένουμε εδώ λόγω κυρίως επιλογής είμαστε γνωστές μεταξύ μας, οπότε είναι αδύνατον πραγματικά να μην έχουμε υπάρξει με όλες συμπαίκτριες κάποια στιγμή στην καριέρα μας. Δεν ξέρω αν επιστρέφω στον τόπο του εγκλήματος καθώς την πρώτη φορά που ήμουν στην ομάδα παραμείναμε στην κατηγορία την τελευταία στιγμή ρίχνοντας τον Πρωτέα, τη δεύτερη φορά έμεινα μέχρι τα Χριστούγεννα πριν πάρω μεταγραφή για τη Σουηδία και τότε ήταν που ο σύλλογος έκανε μια πολύ καλή χρόνια φτάνοντας μέχρι και το f4 του κυπέλλου και ήθελα πολύ να είχα συμμετάσχει μέχρι το τέλος κάτι που ευελπιστώ να κάνω φέτος στην τρίτη μου παρουσία στην ομάδα.
Τι συνέβη με την Αναγέννηση Νέου Ρυσίου;
Η περσινή χρόνια με το Ρύσιο ήταν μαγική αλλά καταστράφηκε το καλοκαίρι. Ζούσαμε σε ένα σύννεφο αισιοδοξίας και ξαφνικά ήρθε κάποιος μας το τράβηξε και προσγειωθήκαμε ανώμαλα στην πραγματικότητα. Το θέμα με το Ρύσιο ήταν καθαρά οικονομικό καθώς ξεκινήσαμε να έχουμε προβλήματα στην μέση της σεζόν και πολύ πριν το f4 αλλά προς τιμήν όλων και του τεχνικού τιμ αυτά δεν βγήκαν προς τα έξω. Μέχρι και τη στιγμή που αποφασίστηκε ο σύλλογος να αγωνιστεί στην Α2 δεν ακούστηκε κανένα παράπονο. Κακά τα ψέματα αυτή την περίοδο όταν υπάρχουν ομάδες που στηρίζονται οικονομικά και άλλες που δεν στηρίζονται τότε θα επιβιώσουν αυτές που είναι εύρωστες. Δυστυχώς και λόγω συνθηκών ο πρόεδρος που χρηματοδοτούσε την ομάδα δεν μπορούσε να συνεχίσει. Υπήρχαν πολλές όφειλες με αποτέλεσμα να μην μπορούσαμε να κάνουμε μεταγραφές, όλες μας περιμέναμε μέχρι τελευταία στιγμή και καμία κίνηση δεν έγινε πριν ο σύλλογος αποφασίσει να αποχωρήσει από το πρωτάθλημα της Α1. Σεβαστήκαμε απολυτά το σύλλογο αλλά βλέποντας και αυτή την κατάσταση κάποιες αποφάσισαν να φύγουν από την ομάδα κάπως αργά είναι η αλήθεια καθώς πολλές ομάδες είχαν κλείσει τα ράστερ τους και αυτό αποτελούσε πρόβλημα για όσες από εμάς ψάχναμε ομάδα. Τρανό παράδειγμα η κόουτς που έμεινε χωρίς ομάδα αφού δεν κατάφερε να βρει κενή θέση σε κάποιον πάγκο ομάδας. Όσο για μένα με θωρώ τυχερή που βρήκα έναν καλό σύλλογο για να συνεχίσω την καριέρα μου.
Θέλω με την εμπειρία σου να μας πεις πως βλέπεις το νέο πρωτάθλημα.
Δεν ξέρω πόσο μεγάλη είναι αυτή η αντιπαλότητα Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αλλά και οι δυο ομάδες έχουν πολύ καλά και ανταγωνιστικά ρόστερ. Θεωρώ ότι το Ελληνικό που τώρα πλέον λέγεται Ολυμπιακός έχει ένα προβάδισμα καθώς έρχεται με την κεκτημένη ταχύτητα των δυο συνεχόμενων νταμπλ, έχει χημεία από πέρσι, αν «δέσουν» και οι νέες παίκτριες τότε θα έχει και πάλι το πρώτο λόγο για το πρωτάθλημα έκτος και αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει όπως τους καρδιοχτύπησε πέρσι να το κάνει και φέτος.. Ο Πρωτέας με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ θεωρώ ότι θα είναι πολύ πιο κάτω από αυτούς τους δυο. Η Λευκάδα δείχνει πολύ ικανή στο φετινό πρωτάθλημα αν και οι επαρχιακές ομάδες πάντα αποτελούν ένα αίνιγμα. Όσον αφορά την ομάδα μου τον ΠΑΟΚ θέλω να πιστεύω ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πολύ καλό και ανταγωνιστικό σύνολο και να διεκδικήσουμε γιατί όχι και την τετράδα και από και πέρα αίνιγμα αποτελεί και ο Ιπποκράτης που δήλωσε συμμέτοχη την τελευταία στιγμή στο πρωτάθλημα με βασικά στελέχη του περσινού ράστερ να έχουν αποχωρήσει. Τώρα για Κρόνο και Άρη Πετρούπολης δεν έχω ακόμα εικόνα.
Αυτό το οποίο βλέπω είναι ότι το πρωτάθλημα θα είναι και πάλι δυο ταχυτήτων με την πρώτη θέση να την διεκδικούν δυο ή το πολύ τρεις ομάδες και για τις υπόλοιπες η πορεία θα εξαρτηθεί σημαντικά από το πόσο πολύ ανταγωνιστικές θα παρουσιαστούν καθ όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Κρίνοντας τα ρόστερ μπορώ να πω ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ομάδων βεβαία αυτό είναι κάτι που δεν θα θελα να υπάρχει. Το μόνο που μου αρέσει είναι ότι θα παίζω σε μεγάλα και γεμάτα γήπεδα κυρίως απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό που οπωσδήποτε είναι πολύ καλό για το άθλημα. Θα ήθελα πολύ και ο ΠΑΟΚ να έχει την ίδια ένθερμη συμπαράσταση από τον κόσμο. Βεβαία το γήπεδο της Πυλαίας είναι πολύ μεγάλο για να φιλοξενεί αγώνες γυναικείου μπάσκετ και αυτό από μόνο του δυσκολεύει πολύ την περίπτωση οι εξέδρες να γεμίσουν από κόσμο. Θα ήθελα να δω γεμάτο το γήπεδο και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τα πάντα ούτως ώστε να πείσουμε τον κόσμο του ΠΑΟΚ να έρθει στο «Παλατάκι».
Η τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων της Εθνικής μας έδειξε για ακόμα μια φορά πόσο σημαντική είναι για την αναβάθμιση του αθλήματος.
Πάντα η τηλεοπτική κάλυψη του αθλήματος βοηθά στην προβολή του σπορ. Είναι χαρακτηριστικό ότι άτομα που δεν ήξεραν ότι παίζω μπάσκετ μετά τους αγώνες του Μπακού ήρθαν και μου μίλησαν. Και για την Εθνική γυναικών ισχύει το ίδιο καθώς η ώρα που προβαλλόταν οι αγώνες της στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα βοήθησε για να δημιουργηθεί ένα κύμα από ανθρώπους που είδαν τις προσπάθειες των αθλητριών. Η πολύ καλή πορεία της Εθνικής σίγουρα βοήθησε. Όσο για το πρωτάθλημα τα πολύ καλά ονόματα του Παναθηναϊκού του Ολυμπιακού και ενδεχομένως του ΠΑΟΚ ίσως παίξουν καθοριστικό ρολό στο όλο τηλεοπτικό εγχείρημα της Α1 γυναικών. Ευχή θα είναι αν είναι δυνατόν να προβάλλεται τουλάχιστον ένα ματς την εβδομάδα γεγονός που θα κάνει και τους χορηγούς να προσελκύσουν το προϊόν και θα υπάρξει όσο το δυνατόν καλύτερη προβολή. Θεωρώ πάντως ότι το προϊόν (γυναικείο μπάσκετ) μπορεί να γίνει πιο ελκυστικό, πολλοί αγώνες είναι αμφίρροποι και μπορεί να μην καρφώνουμε αλλά προσφέρουμε συγκινήσεις και σασπένς μέχρι και την τελική κόρνα της αναμέτρησης. Οπότε αν αυτό πλαισιωθεί με κάποια είδους «event» όπως γίνεται και στο αντρικό σαν αυτά πχ που γίνονται στο ημίχρονο των αγώνων με κλήρωση δώρων θα κάνουν το προϊόν πιο ολοκληρωμένο.
Μια ευχή για να κλείσουμε.
Μια ευχή για την Ελληνική κοινωνία γενικότερα. Αυτό που πρέπει να ανακάμψει είναι η κοινωνία μας γιατί σε μια κοινωνία που βουλιάζει δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για προβολή του γυναικείου μπάσκετ ούτε για χορηγούς. Όταν υπάρχουν επιχειρήσεις που κλείνουν είναι πολύ δύσκολο να πείσεις μια υγιή επιχείρηση να χρηματοδοτήσει πάνω σου ειδικά όταν δεν πρόκειται για αντρικό ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Γενικά θα είμαστε παράλογοι να γκρινιάζουμε ότι δεν υπάρχουν χορηγοί για το γυναικείο μπάσκετ τη στιγμή που τα πράγματα στην κοινωνία είναι δύσκολα. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τη Ναυσικά Σταυρίδου για την παραχώρηση των φωτογραφιών από το αρχείο της.
