Η διεθνής παίκτρια του Παναθλητικού από τη στιγμή που η πορεία της αποκατάστασης στο γόνατο της της το επέτρεψε ακολούθησε την ομάδα της στα τελευταία παιχνίδια τόσο εντός όσο και εκτός έδρας συμβάλλοντας και αυτή με την παρουσία της στην επίτευξη των στόχων της ομάδας της Θεσσαλονίκης.

Το agapotobasket.gr είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί της κάνοντας ένα συνολικό απολογισμό της χρονιάς γα την ομάδα της αλλά και έναν προσωπικό τόσο για την πορεία της αποκατάστασης του τραυματισμού της όσο και για την επόμενη μέρα.

Ναυσικά μια χρονιά που με άλλα όνειρα ίσως ξεκίνησε και αλλιώς τελείωσε. Ποιος είναι ο δικός σου απολογισμός;
Ο δικός μου απολογισμός είναι σίγουρα θετικός. Η ομάδα κατάφερε να πλασαριστεί στην 6η θέση του πρωταθλήματος που αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια επιτυχία για το σύλλογο που για δεύτερη φορά αγωνίζεται στα σαλόνια της Α1 και αυτή τη φορά κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό στην Α2 και μάλιστα χωρίς τη διαδικασία των play-out. Προσωπικά θεωρώ πως είχα μια πολύ καλή παρουσία στο φετινό πρωτάθλημα μέχρι το σημείο που τραυματίστηκα, οπότε ξεχνώντας την ατυχία του τραυματισμού ο απολογισμός δεν μπορεί παρά να είναι θετικός.

Η ομάδα σου σώθηκε τερματίζοντας μάλιστα στην έκτη θέση χωρίς να μπει στη διαδικασία των play-out. Τι ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά;
Αυτό που έκανε τη διαφορά στις τέσσερις τελευταίες νίκες της ομάδας είναι η ψυχή που έβγαλαν τα κορίτσια μέσα στο γήπεδο. Για μένα που είδα τα ματς απέξω, η προσπάθειά τους ήταν συγκινητική και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Θεωρώ πως μετά τη διακοπή που είχε το πρωτάθλημα για το final 4 του κυπέλλου, η ομάδα παρουσιάστηκε πιο έτοιμη από ποτέ. Το διάστημα αυτό έδωσε και στο προπονητικό τιμ το χρόνο να ετοιμάσει ουσιαστικά την ομάδα από την αρχή, με νέο πλάνο και διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Και αυτό μας βγήκε. Όλα ξεκινούσαν από τις προπονήσεις που τα κορίτσια δούλεψαν πολύ συγκεντρωμένα, με προσήλωση στο προπονητικό πλάνο και εξαιρετικό scoutin. Δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο χαρούμενη με έκαναν οι τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας. Έβλεπες πραγματική αυτοπεποίθηση στα μάτια των κοριτσιών που με υποδειγματική καθοδήγηση, έπαιξαν ελκυστικό μπάσκετ και κατάφεραν να πάρουν 4 νίκες σε ισάριθμα ματς. Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας, και τολμώ να πω ότι από τον τραυματισμό, βγήκε και κάτι θετικό: οι συμπαίκτριες μου που είναι μικρές σε ηλικία (20-25 χρονών) όπως λέμε στην αργκό… βγήκαν μπροστά και απέδειξαν ότι έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια στην Α1.

Ο τραυματισμός σου στον αγώνα με τον Πρωτέα θεωρήθηκε από πολλούς ότι μπορεί να αποβεί ακόμα και "καταστροφικός" για την ομάδα σου. Η ομάδα όμως αντέδρασε και έπαιξε και για σένα. Τώρα είσαι καλά, όμως μέχρι να φτάσεις εδώ τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα. Ποια είναι η ψυχολογία ενός αθλητή μετά από ένα τέτοιο τραυματισμό;
Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις. Το καλά είναι πάντα σχετικό. Ο αθλητής είναι καλά μόνο όταν μπορεί και είναι αγωνιστικά έτοιμος να δώσει το 100%. Οπότε ακόμα καλά δεν είμαι. Δεν έχω καμία αμφιβολία όμως ότι θα γίνω.

Είναι για μένα ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός (και εύχομαι και ο τελευταίος) που ήρθε και σε μεγάλη ηλικία αφού έχω ήδη τριανταρίσει. Θα χαρακτήριζα την αποκατάσταση μοναχικό σπορ. Κάθε μέρα προσπαθείς να ξεπεράσεις τον χθεσινό σου εαυτό, αλλά τα αποτελέσματα στα ορθοπεδικά προβλήματα αργούν να έρθουν. Οπότε θεωρώ πως είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα και ανθρώπου, πόση υπομονή έχεις και διάθεση για σκληρή δουλειά με τον εαυτό σου. Η ψυχολογία είναι με τα πάνω της και τα κάτω της και σαφώς στο να είσαι καλά παίζει ρόλο και η στήριξη από την οικογένεια και τους φίλους.

Ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζω, είναι πως αποτελεί κάτι περαστικό. Η εγχείρηση έγινε, ήταν πετυχημένη και με καθημερινή δουλειά θεωρώ πως από το Σεπτέμβρη θα είμαι ξανά πίσω υγιής για να κάνω αυτό που αγαπώ. Στη μέχρι τώρα πορεία της αποκατάστασης έχω συναντήσει ανθρώπους σε αποκατάσταση από χειρουργεία πολύ δυσκολότερα από το δικό μου. Τους ανθρώπους αυτούς λοιπόν, πραγματικά τους θαυμάζω για το μεγαλείο ψυχής, τη θέλησή και την επιμονή τους. Οι άνθρωποι αυτοί, ενδεχομένως χωρίς να το θέλουν με έκαναν να αντιμετωπίζω πια την αποκατάσταση με χαμόγελο και αισιοδοξία.

Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θα κάνουν τον αθλητή να γυρίσει στα γήπεδα και να έχει αφήσει πίσω του τον τραυματισμό;
Νομίζω ότι και αυτό έχει να κάνει με το χαρακτήρα. Ακόμα δεν έχω φτάσει στο σημείο ούτε να τρέξω και νιώθω σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Ακούω βέβαια από πολλές άλλες περιπτώσεις ότι υπάρχει πάντα ο φόβος όταν επανέρχεσαι στο γήπεδο. Μένει να το δούμε βέβαια αυτό. Έχω ήδη αρχίσει να δουλεύω με τον εαυτό μου και στο ψυχολογικό κομμάτι για να είμαι όσο το δυνατό πιο έτοιμη όταν θα έρθει η ώρα να μπω στο γήπεδο και μακάρι να πάνε όλα καλά και το Σεπτέμβριο να αποτελεί όλο αυτό το διάστημα μια ανάμνηση του παρελθόντος.

Δεδομένου ότι το μπάσκετ είναι μεν μεγάλο κομμάτι της ζωής σου αλλά όχι όλη σου η ζωή τι ακολουθεί και ποιες είναι οι σκέψεις σου από δω και πέρα;
Δεν έχει αλλάξει κάτι δραματικά. Από Σεπτέμβρη θα είμαι έτοιμη για τη νέα αγωνιστική σεζόν και επαγγελματικά έχω σκοπό να συνεχίσω την ακαδημαϊκή μου πορεία και να συνεχίσω φυσικά και την έρευνα στον τομέα μου. Τώρα αυτό βέβαια θα απαιτήσει να βρεθώ ίσως για ένα μικρό χρονικό διάστημα στο εξωτερικό, όμως ακόμα όλα είναι ανοιχτά στο πότε και για πόσο. Οπότε πρώτος στόχος είναι να είμαι υγιής και να μπορώ να κάνω όσα αγαπώ. Από εκεί και πέρα δεν έχω κάνει ακόμα πλάνο για τη νέα σεζόν γιατί στην αποκατάσταση τα βλέπεις πια όλα μέρα με τη μέρα. Οι επιλογές δόξα τω θεό υπάρχουν. Υγεία λοιπόν πρώτα και τα σχέδια μετά!

Εθνική ομάδα: Το καλοκαίρι δεν θα σε δούμε στα γήπεδα της Πράγας.
Δυστυχώς ακόμα και να ήμουν στις επιλογές του coach Κεραμιδά, δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω το πρόγραμμα της προετοιμασίας λόγω του τραυματισμού.

Πως βλέπεις την ομάδα και μέχρι που ενδεχομένως μπορεί να φτάσει;
Η ομάδα φέτος μετράει αρκετές απώλειες στη σύνθεσή της σε σχέση με την ομάδα που είχαμε στα προκριματικά τα τελευταία δύο χρόνια, και αυτό δεν το λέω για την Τάνια και εμένα που είχαμε μικρό χρόνο συμμετοχής αλλά κυρίως για τη Ζωή (Δημητράκου) και για την Όλγα αν ισχύουν όλα όσα έχω διαβάσει και τελικά δεν συμμετάσχει στην αποστολή. Οπότε στα guards θα έχουμε σοβαρές απώλειες, που όμως θέλω να πιστεύω ότι τα κορίτσια που θα στελεχώσουν την ομάδα θα ανταπεξέλθουν και θα τα δώσουν όλα για να πάει η ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται. Στον όμιλό μας υπάρχουν παραδοσιακές δυνάμεις στο γυναικείο, όμως όπως και εμείς θα παρουσιαστούμε με αλλαγές στο ρόστερ, θα πρέπει να περιμένουμε πως θα διαμορφωθούν, ποιες παίκτριες θα στελεχώσουν τις ομάδες και φυσικά πόσο έτοιμες θα παρουσιαστούν. Θεωρώ πως με σωστή προετοιμασία και τύχη (αποφυγή τραυματισμών κυρίως) η ομάδα μπορεί να περάσει στην επόμενη φάση και να διεκδικήσει μια καλή θέση.