Η πορεία της Άρτεμις Σπανού, στο πανεπιστήμιο του Robert Morris αρχικά και στη συνέχεια σε Τουρκία και Ισπανία, επιβεβαίωσε όσους πίστεψαν σε εκείνη και το 2017 συστήθηκε σε ακόμα περισσότερους.
"Δεν καταλαβαίνω" φωνάζει και ένας ολόκληρος λαός ανατριχιάζει αλλά και συγκινείται με την πίστη, τον τσαμπουκά, την ομαδικότητα και την ψυχή αυτής της ομάδας που άφησε πλέον για πάντα το στίγμα της στην ιστορία του μπάσκετ των γυναικών στην Ελλάδα.
Το agapotobasket.gr βρέθηκε στο Performance22, το χώρο που γυμνάζεται πριν ξενιτευτεί πάλι, στην Πολωνία αυτή τη φορά, παρακολούθησε την προπόνηση της και μίλησε μαζί της για όλα.
Θέλω να σε γυρίσω περίπου δυο μήνες πριν και να μας περιγράψεις αυτό το καλοκαίρι.
Ξεκινήσαμε 18 Μαΐου. Ήμασταν νεανική ομάδα οπότε υπήρχε ενθουσιασμός και λέω νεανική γιατί ακόμα και η Εβίνα που ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία, ήταν πιο μικρή από εμάς, αυτή μας έβαζε στο κλίμα. Υπήρχε όρεξη να δουλέψουμε. Θέλαμε να δούμε που μπορούμε να πάμε. Περάσαν κάποια φιλικά στη Σλοβακία στα οποία ακόμα προσπαθούσαμε να βρούμε την ταυτότητα μας, τους ρόλους μας, ο προπονητής έκανε διάφορα τρικ και προσπαθούσε να βρει πεντάδες και ποιος είναι ο ρόλος της καθεμίας. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε πολλά πάνω κάτω και ας φάνηκε στο τέλος ότι όλα έγιναν σωστά. Κάποια φιλικά στην Ιταλία που βγάλαμε άλλα πράγματα και μετά στην Πάτρα που δείξαμε και καταλάβαμε και εμείς ότι κάτι μπορούμε να κάνουμε, ότι έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε ομάδα γιατί κάναμε τρεις καλές νίκες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή σε όλο αυτό το ταξίδι. Τα κρατάω όλα, από την αρχή ξεκινήσαμε μια παρέα και τελειώσαμε μια ακόμα καλύτερη παρέα. Πιο δεμένες και πιο μαζί.
Κάνατε και πολύ κόσμο να ταυτιστεί με αυτή την ομάδα.
Η αλήθεια είναι πως από το Πανευρωπαϊκό από το πρώτο παιχνίδι που το έδειξε η τηλεόραση, που ήταν σημαντικό, κατάφερε ο κόσμος να μας αγαπήσει, να είναι μαζί μας στις νίκες, στις ήττες, μικρά παιδιά, μεγάλοι, ήταν όλοι μαζί μας.
Πως το εισπράξατε αυτό επιστρέφοντας;
Το πρώτο που θα πω είναι το αεροδρόμιο. Ποτέ δεν είχαμε τέτοια υποδοχή. Φτάσαμε και είχε μαζευτεί κόσμος, οικογένειες, κάμερες. Μας έδειξαν ότι μας παρακολουθούσαν και ότι μας αγάπησαν μέσα από αυτό και ότι μας έμαθαν επίσης. 
Πριν από πολλά χρόνια το 1992 ήταν το "Για την Ελλάδα ρε γαμώτο", μετά ήρθε το "Σήκωσε το". Φέτος αντίστοιχο σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων έγινε το "Δεν καταλαβαίνω". Εσύ εκείνη τη στιγμή έβγαζες όλο το πάθος και το δικό σου όσο αυτό όλης της ομάδας αλλά δυο λέξεις σου έγιναν σύνθημα στα χείλη όλων.
Ανατρίχιασα τώρα που το λες. Ήταν πραγματικά αυθόρμητο, ήταν το ματς μετά τη Ρωσία που περάσαμε στους "8" και ήμασταν όλες σε πελάγη ευτυχίας. Είχαμε φάει πολύ ξύλο σε αυτό το παιχνίδι. Άλλα σώματα, άλλες δυνάμεις και είχαμε παλέψει και ήμασταν πάρα πολύ συγκεντρωμένες για αυτό και πραγματικά μόλις τελείωσε και ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τι είχαμε κάνει όταν μου έγινε η ερώτηση για το ξύλο μου βγήκε πολύ αυθόρμητα το "Δεν καταλαβαίνω" και αντιστοιχούσε και για όλη την ομάδα. Δεν καταλαβαίνουμε. Πήγαμε σε αυτό το τουρνουά και μπαίναμε σε κάθε παιχνίδι χωρίς να έχουμε άγχος, χωρίς να υπάρχει πίεση. Απλά μπαίναμε και τους βλέπαμε όλους στα μάτια και κερδίσαμε έτσι και το σεβασμό όλων το οποίο ήταν σημαντικό για εμάς.
Πως προετοιμάζεται η Άρτεμις για αυτό το "δεν καταλαβαίνω", για τις άνισες μάχες με τις αντιπάλους;
Ήξερα από την αρχή ότι πάω να παίξω σε μια θέση η οποία δεν είναι δικιά μου, το πεντάρι και θα έχω πολλά μειονεκτήματα ειδικά στην άμυνα γιατί οι άλλες είναι ψηλά κορμιά. Είχα προετοιμάσει πιο πολύ εμένα σαν Άρτεμις ότι πας να αντιμετωπίσεις αυτά και ο ρόλος σου είναι συγκεκριμένος. Πρέπει να παίξεις αυτή την άμυνα, να σπρώξεις εκεί, να είσαι συγκεντρωμένη στον παίκτη σου γιατί αν δεν ήμουν θα μου έπαιρναν τις μπάλες. Επίσης μπορεί να υπάρχει μειονέκτημα στην άμυνα αλλά αντίστοιχα υπάρχει πλεονέκτημα στην επίθεση που πιστεύω ο coach και οι συμπαίκτριες μου το έβλεπαν και μου δόθηκε η μπάλα σε εξωτερικά miss-match και κατάφερα και εγώ να βρω ρυθμό.
Ποια είναι η συμβουλή που κρατάς πιο πολύ και ακολουθείς πιστά στην πορεία σου;
Εδώ και χρόνια η Εβίνα (Μάλτση) μου έχει πει "μην βάζεις ποτέ ταβάνι στους στόχους σου". Το έχω πάντα στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να με σταματήσει. Δουλεύω καθημερινά για να μπορέσω να φτάσω στο ψηλότερο που μπορεί να πάει η Άρτεμις.
Και πάει πολύ πιο ψηλά ακόμα η Άρτεμις..
Υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω να πετύχω και είμαι ακόμα στη διαδρομή. Τη χαίρομαι όπως περνάει και χαίρομαι που η δουλειά που κάνω βγαίνει στο παρκέ και φαίνεται. 
Ανέφερες την Εβίνα πριν και θα τολμήσω να πω ότι βλέποντας και το πάθος με το οποίο αγωνίζεσαι και την ένταση που το ζεις όλο μπορούμε ίσως στο πρόσωπο σου να έχουμε τον επόμενο ηγέτη αυτής της ομάδας;
Αυτό με τιμάει πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι από την Εβίνα μαθαίνω κάθε μέρα, είτε είναι μέσα στο γήπεδο, είτε είναι έξω από το γήπεδο, έχω πολλά πράγματα να πάρω. Θα ήθελα πάρα πολύ να πάρω τη σκυτάλη από εκείνη όταν είμαι έτοιμη και μπορώ. Μακάρι να είναι υγιής και να παίζει όσο το δυνατόν περισσότερο για να μαθαίνουμε και εμείς περισσότερα πράγματα. Με έχει βάλει στο τριπάκι να παρακολουθώ, να βλέπω, να μαθαίνω και είναι δίπλα μου και με προσέχει. Μου λέει πράγματα, με "μαλώνει" για να μαθαίνω. Η Εβίνα είναι για μένα τα πάντα, είναι μητέρα, συμπαίκτρια, ηγέτης, φίλη, είναι μέντορας και είμαι τυχερή που την έχω.
Τελειώνει το φετινό καλοκαίρι και ακολουθούν τα προκριματικά για το επόμενο Ευρωμπάσκετ αλλά και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα σε ένα χρόνο και κάτι.
Πρώτος στόχος είναι τα προκριματικά. Έχουμε κληρωθεί με Πορτογαλία, Αγγλία και Ισραήλ. Θα είναι καλά παιχνίδια. Δεν πέσαμε σε υπερδυνάμεις λόγω της καλής παρουσίας μας στο φετινό Ευρωπαϊκό. Θα πάμε στο κάθε παιχνίδι με τον ίδιο στόχο. Να το κερδίσουμε, κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, κάθε scaouting ξεχωριστά ξεκινώντας από το Νοέμβριο, το Φεβρουάριο μετά και πιστεύω η καθεμία θα δουλέψει ατομικά ώστε να είναι καλύτερη μέχρι να φτάσουμε στον επόμενο Σεπτέμβριο και να πάμε στο Παγκόσμιο που το περιμένουμε ήδη πως και πως όλες από τώρα. Είναι κάτι που δεν το είχαμε στο μυαλό μας πριν το Πανευρωπαϊκό αλλά όπως εξελίχθηκε τα καταφέραμε και ανυπομονούμε. Μετά το 2010 που πήγε πρώτη φορά η Εθνική σε Παγκόσμιο έχουμε πάλι την ευκαιρία να πάμε με αυτή την ομάδα και να δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι η Ελλάδα έχει πάθος, παλεύει και να κερδίσουμε περισσότερο σεβασμό.
Μόλις λίγο καιρό αφότου τελείωσε το Πανευρωπαϊκό, στα μέσα του καλοκαιριού και η Άρτεμις δεν είναι σε κάποια παραλία αλλά ιδρώνει στο γυμναστήριο και ετοιμάζεται για τη νέα χρονιά.
Μου αρέσει αυτό. Δεν με έχει πιέσει κανείς να το κάνω. Θέλω και το κάνω και ξέρω ότι όσο πιο σκληρά δουλεύεις έρχονται και τα αποτελέσματα μετά και επειδή έχω στόχους και θέλω να πετύχω μου αρέσει η δουλειά. Έχω όρεξη για δουλειά και έχω βρει ανθρώπους που έχουν όρεξη μαζί μου. Ξεκουράστηκα και τώρα προετοιμάζομαι για τη νέα μου ομάδα όπου το επίπεδο θα είναι υψηλό. Σε κάθε δύσκολη άσκηση σκέφτομαι τον καινούργιο στόχο και αυτό με ωθεί περισσότερο για να βγει η άσκηση, να πάει το έξτρα σετ γιατί όσο να ναι παιδεύομαι αλλά υπάρχει motivation. Θέλω να δουλέψω και να δω αποτελέσματα.
Επόμενος σταθμός λοιπόν Πολωνία, Ευρωλίγκα με coach Δικαιουλάκο.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα συνεργαστώ με τον coach. Το ήθελα πάρα πολύ. Μόλις δέχτηκα την πρόταση δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και πάρα πολύ για να πω το ναι. Θα είναι στην Ευρωλίγκα η ομάδα το οποίο είναι πολύ σημαντικό με έναν προπονητή που με ξέρει και σαν Άρτεμις και σαν Σπανού. Στόχος είναι πρώτα από όλα να βγει η χρονιά χωρίς τραυματισμούς και μετά ξέρω ότι με τον coach θα βελτιωθώ, θα παίξω σε υψηλό επίπεδο, θα πάρω πράγματα και θα με κάνει και εμένα πιο έτοιμη για του χρόνου για το Παγκόσμιο. 
Φέτος το καλοκαίρι σε είδαμε και σε ένα άλλο κομμάτι του μπάσκετ, στο 3on3. Πως προέκυψε και πως υπάρχει στο μυαλό σου;
Όταν είναι για μπάσκετ εγώ δεν σκέφτομαι 3on3, 4on4, 5on5. Πάω και παίζω. Έγινε στην Ίο ένα τουρνουά στο οποίο με προσκάλεσαν. Εκεί βρέθηκαν η Εβίνα Μάλτση, η Κατερίνα Σπαθάρου και η Ανθή Παπαηλία και μεγάλοι παίκτες του αντρικού, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Κώστας Τσαρτσαρής και άλλοι. Περάσαμε ωραία και το διασκεδάσαμε. Επίσης υπάρχει και το 3on3 με τις Εθνικές ομάδες το οποίο πλέον γίνεται πιο σοβαρό και το σκέφτομαι και αυτό.
Θέλω ένα μήνυμα σου για το Ελληνικό μπάσκετ γυναικών.
Φέτος δόθηκε η δημοσιότητα στο γυναικείο και ο κόσμος πλέον μπορεί να βάλει και πρόσωπα στα ονόματα των Μάλτση, Καλτσίδου, Σπανού και στις υπόλοιπες παίκτριες. Θα ήθελα πάρα πολύ να μείνουμε σε αυτό το επίπεδο. Να γίνει και καλύτερο λίγο το Ελληνικό πρωτάθλημα, να μπουν περισσότερα χρήματα και διαφήμιση και πιστεύω σιγά σιγά μπορούμε να ανέβουμε. Επίσης στις μικρές ηλικίες τώρα που μας είδαν, μας γνώρισαν και είδαν τι συναισθήματα μπορούν να βγουν από αυτό και πόσο ωραία μπορείς να περάσεις σε ένα ομαδικό άθλημα να ασχοληθούν με το μπάσκετ, να πάνε να δοκιμάσουν να δουν αν τους αρέσει γιατί όσο να ναι και εγώ πρέπει να πάω στο "4", να βρούμε και ένα πεντάρι.
Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο ακόλουθο βίντεο:
