Ο Γιάννης Γερεουδάκης, ο προπονητής που τις οδήγησε στην πολυπόθητη άνοδο, που βρίσκεται, ως πρώτος προπονητής, στον πάγκο της Εθνικής Νεανίδων, από τις 07 Ιουλίου του 2015,  μίλησε στο agapotobasket.gr, για το πνεύμα του νικητή που διακατέχει αυτή την ομάδα, τα ψυχικά αποθέματα και το χαρακτήρα που έδειξε στο τουρνουά αλλά και τις προοπτικές που έχει να αποτελέσει το μέλλον του μπάσκετ γυναικών.

Η Εθνική ομάδα Νεανίδων έφτασε στην πολυπόθητη άνοδο. Αήττητη μέχρι τον τελικό. 
Αυτά τα παιδιά είναι μαζί τέσσερα χρόνια, σχεδόν όλο το ρόστερ είναι μαζί από τις Παγκορασίδες και έχουν κάνει μια πολύ καλή πορεία. Είναι μια ομάδα που έχει το πνεύμα του νικητή, έχει αρκετό ταλέντο και ασχέτως τις δυσκολίες που συναντήσαμε στην προετοιμασία (τραυματισμοί, εξετάσεις για το πανεπιστήμιο), τα παιδιά άντεξαν και δημιούργησαν μια ομάδα πολύ ανταγωνιστική. Κερδίσαμε το σεβασμό όλων των αντιπάλων και φτάσαμε στην άνοδο.

Τι είναι αυτό που φέτος έκανε τη διαφορά και επετεύχθη ο στόχος;
Τα παιδιά αυτά έχουν ψυχικά αποθέματα. Όταν χάναμε την επαφή με το σκορ, το γυρίζανε και κερδίζαμε. Θα έπρεπε να έχουμε κερδίσει την Τουρκία πιο εύκολα, αλλά τελικά στα κρίσιμα σημεία τα κορίτσια δείξανε χαρακτήρα και ήρθε το αποτέλεσμα. Όλες μαζί αποτελούν μια παρέα, έχουν βρει τους ρόλους και τις ισορροπίες τους και κάθε μια παίζει πιο σκληρά και δυνατά για την συμπαίκτρια της.

Ποιο ήταν το μυστικό αυτή της ομάδας; Ποιο το χαρακτηριστικό της εντός παρκέ;
Τα έδιναν όλα και έπαιζαν η μια για την άλλη. Στον όμιλο ακόμα και όταν η διαφορά ήταν στους είκοσι πόντους, διεκδικούσαν κάθε μπάλα και τις έπαιρναν. Δεν επαναπαύονταν δευτερόλεπτο, όποια έμπαινε στο παρκέ έδινε τον καλύτερο της εαυτό σε όποιο σημείο και αν ήταν το ματς. Αυτό πιστεύω είναι το μυστικό σε αυτά τα παιδιά.

Τι είναι αυτό που είπες στα κορίτσια στον ημιτελικό όπου ήταν η πρώτη ευκαιρία για την άνοδο και τι στον τελικό όπου ο στόχος είχε επιτευχθεί;
Σαν ομάδα είχαμε ένα πάρα πολύ καλό τιμ με τον Χρήστο Γκογκάκη και την Λία Γκουζίνη, οι οποίοι βοήθησαν πάρα πολύ τα κορίτσια στο κομμάτι της τακτικής και της ανάλυσης και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και πριν. Εμείς έπρεπε πρώτα να αντεπεξέλθουμε σε αυτό το παιχνίδι στα σωματοδομικά προσόντα του αντιπάλου και στο στυλ που παίζουν με το σουτ. Είχαν 30 τρίποντα ανά παιχνίδι και περίπου τα ίδια δίποντα και εμείς έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην άμυνα και να μην τους δώσουμε τα ελεύθερα σουτ αλλά να παίξουμε πάνω στις αδυναμίες τους, στην ταχύτητα και στις συνεργασίες δυο και τριών παικτών. Τους είπα λοιπόν ότι είναι πολύ μεγάλη ευκαιρία και ότι είναι μια ομάδα που μπορούν αν είναι συγκεντρωμένες να τελειώσουν το παιχνίδι πολύ εύκολα. Τους είπα ότι ήταν ο πρώτος τελικός για εμάς που θα μας έδινε την άνοδο. Τους Τούρκους τους είχαμε ξαναπαίξει και στα φιλικά και ήμουν σίγουρος από την αρχή ότι θα τα πάμε καλά. Αλλά παίζουν και οι αντίπαλοι και πρέπει να είσαι πάντα συγκεντρωμένος.

Τον τελικό παρόλο που η άνοδος είχε επιτευχθεί, τον αντιμετωπίσαμε σαν τελικό. Όλα τα παιδιά ήθελαν το χρυσό και να ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος. Ήταν ο στόχος τους και "κατέρρευσαν" με την λήξη. Τα κορίτσια έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, αυτό φάνηκε και στο παρκέ και στην κερκίδα που αναγνώρισε την προσπάθεια τους και τις χειροκρότησε. Είναι πολύ σημαντικό όταν κερδίζεις το σεβασμό όλων.  

Πόσο εύκολο είναι να είσαι σε ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όπου οι παίκτριες αλλάζουν συνέχεια;
Είναι μια πρόκληση για εμάς τους προπονητές αλλά ταυτόχρονα είναι και πάρα πολύ δύσκολο. Πρέπει να παρακολουθείς τα παιδιά γιατί είναι σε μια ηλικία πάρα πολύ ιδιαίτερη. Πρέπει να είσαι μαζί τους και κοντά τους για να νιώθουν ήρεμες, ήσυχες και σίγουρες. Η Εθνική έχει χρόνια τώρα ένα πρόγραμμα που ακολουθεί και έχει φέρει όλες τις επιτυχίες της. Τα παιδιά είναι μαζί χρόνια και πραγματικά είναι πολύ δεμένα. Εμείς οι προπονητές πρέπει να είμαστε κοντά τους και να μπορούμε να δουλέψουμε αυτό το λίγο χρόνο που έχουμε σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι τα παιδιά αυτά όταν έρχονται στην Εθνική είναι και κουρασμένα από τις ομάδες τους. Φέτος είχαμε κορίτσια που έπαιζαν στο Γυναικείο πάνω από 15 λεπτά, έπαιζαν στο Νεανίδων, έπαιξαν στο Παγκόσμιο Σχολικό και μετά είχαν και αυτά τα 8 παιχνίδια μέσα σε 10 μέρες. Είναι πάρα πολλά παιχνίδια για τα παιδιά αυτά που ηλικιακά είναι μικρά. Αυτό που επίσης αντιμετωπίζουμε είναι το κομμάτι της αθλητικότητας που παίζει μεγάλη σημασία και είναι ένα κομμάτι που τα σωματεία πρέπει να δουλέψουν λίγο παραπάνω. Όπως και η διαφορετικότητα της θέσης. Για εμάς στην Ελλάδα μια παίκτρια με ύψος 1,75 είναι κοντή αλλά στην Ευρώπη στο 1,75 η αθλήτρια είναι κανονική και έτσι στα miss match προσπαθούν να μας χτυπήσουν.  

Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορείς να τους δώσεις σαν προπονητής σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία;
Στις σπουδές μου στο εξωτερικό ο προπονητής μου τότε, ο κ. Καραλής μας είχε πει ότι το Α και το Ω είναι τα παιδιά 12-13 χρονών. Εκεί δεν χρειάζονται προπονητή αλλά παιδαγωγό. Να καταλάβουν το άθλημα, να καταλάβουν οι γονείς τι είδους άνθρωπος είσαι και ότι μέσω αυτού μπορούν να περάσουν μηνύματα στα παιδιά τους και να περάσουν το κομμάτι της εφηβείας πολύ πιο ήρεμα.

Προσωπικά προσπαθώ να τους δώσω κάποιες κατευθύνσεις. Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι ημιεπαγγελματίες και γίνονται επαγγελματίες σιγά σιγά και το πρώτο πράγμα στην ζωή τους είναι ότι έχουν προπόνηση. Κάποια κορίτσια που φεύγουν στα κολέγια είναι για μένα επαγγελματίες και θα πρέπει να συμπεριφέρονται ως τέτοιες σε όλα τα επίπεδα και να δουλεύουν πάνω στις αδυναμίες τους. Τους εφιστώ την προσοχή συνέχεια και κάθε φορά που βρισκόμαστε η πρώτη και η τελευταία κουβέντα που τους λέω είναι προσέξτε. Η κάθε μια πρέπει να δώσει βάση σε διαφορετικά πράγματα και πρέπει να δουλεύεις με το κάθε παιδί ξεχωριστά. Άλλη πρέπει να κάνει βάρη, άλλη να προσέξει τη διατροφή, άλλη να γίνει πιο αθλητική. Προσπαθώ να τους περάσω αυτό το κομμάτι και να τους φέρνω παραδείγματα παιδιών που έχουν δουλέψει πολύ και έχουν φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως ήταν ο Σλούκας όταν ήταν Παμπαίδας που ήταν διαφορετικός και έχει φτάσει πλέον στην κορυφή. Έχει κάνει τεράστια πρόοδο και αυτό γίνεται μέσα από την σκληρή προσωπική δουλειά. Όπως και με την Μάλτση και την Κωστάκη. Πρέπει τα κορίτσια να έχουν μεγάλους στόχους και σε κάθε παιχνίδι πρέπει  να έχουν στόχο και ένα προσωπικό κίνητρο πέρα από της ομάδας. Εμείς οι προπονητές πρέπει να τους βάζουμε μεγάλους στόχους ώστε να εξελίσσονται συνεχώς και να έχουν λόγους να δουλεύουν γιατί αλλιώς δεν έχουν εξέλιξη. Μιλάμε πάντα για παιδιά και είναι σε μια ηλικιακή κατηγορία που πάντα θέλει προσοχή. Πρέπει να είμαστε δίπλα τους. Πέρυσι που αποκλειστήκαμε στην τριπλή ισοβαθμία, δεν είχα ξαναδεί πιο στεναχωρημένα πλάσματα στον κόσμο από αυτή την ομάδα. Από κει δίνεις κίνητρα για να δουλέψεις. Η Μάλτση και η Κωστάκη είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα που δείχνουν που μπορείς να φτάσεις αν είσαι αφοσιωμένος στον στόχο σου, αν δουλέψεις πολύ και σωστά από μικρή ηλικία. Πρέπει επίσης να μαθαίνουμε στα παιδιά και την ιστορία, να μαθαίνουν ποια είναι η Σαρέγκου, η Γκουζίνη, τι έχουν κάνει στο παρελθόν. Ποιες είναι οι αθλήτριες που έχουν βάλει τις βάσεις ώστε να είναι σήμερα αυτές σε αυτό το σημείο, που έχουν ανοίξει το δρόμο για το εξωτερικό και για την Αμερική. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι να ξέρεις τη ιστορία του αθλήματος που υπηρετείς. Πρέπει και οι ίδιες να ψάχνονται και να μαθαίνουν. Ο απώτερος σκοπός τους τώρα είναι η Εθνική Γυναικών και για αυτό πρέπει να τις προετοιμάζεις. Ηλικιακά κάποια παιδιά μπορεί να τα βοηθάει η σωματοδομή τους, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια αυτή που θα δουλέψει και θα βελτιωθεί θα πάει πιο μπροστά. Το ταλέντο πρέπει να δουλευτεί για να ανέβει. Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να ωριμάσουν. Όταν οι γονείς καταλάβουν ότι για εμάς τους προπονητές  σε αυτή την ηλικία, η πρώτη μας δουλειά είναι η παιδαγωγία και όχι το πως να βάλει καλάθι για να πάρει μεταγραφή, θα είναι πολύ ευχαριστημένοι που το παιδί τους θα είναι χαρούμενο και γεμάτο με αυτό που κάνει.

Είσαι στο τιμόνι της Εθνικής Νεανίδων από το 2015. Πως βλέπεις το μέλλον στο μπάσκετ γυναικών;
Οι αθλήτριες που είναι γεννημένες το 2001, 2002 και 2003 μπορούν να αποτελέσουν την επόμενη Εθνική γυναικών, αν μείνουν συγκεντρωμένες, αν δουλέψουν, αν έχουν την υγεία τους. Μαζί με τη Φασούλα, την Παυλοπούλου, τη Σταμολάμπρου, τη Χριστινάκη και με τη Σπανού ως συνδετικό κρίκο με την τωρινή γενιά. Αυτές θα είναι μια 16άδα παιδιών που θέλω να πιστεύω και εύχομαι ότι θα πρωταγωνιστήσουν και να φέρουν τις ίδιες επιτυχίες που έφερε η ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων και η ομάδα του Ευρωπαϊκού του 2017. Είναι παιδιά που πρέπει να προσεχθούν, είναι η επόμενη μέρα της Ελλάδας. Έρχονται κορίτσια που αν προσεχθούν και από τα σωματεία και από τις ίδιες, γιατί αν δεν θέλουν οι ίδιες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, θα έχουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Τι είναι αυτό στο οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή ώστε να μην χαθούν τα ταλέντα και να μην σταματήσουν νωρίς;
Βάση μια στατιστικής που είχα διαβάσει πρόσφατα από τον αριθμό που έχει επιλεγεί στην Παγκορασίδων τώρα, στην Εθνική Γυναικών φτάνει το 5%. Στη Νέων Γυναικών έχει ήδη μια αποχή γύρω στο 55%. Πιστεύω ότι για να σταματήσει αυτό θα πρέπει να γίνει αυτό που έγινε και με τα αγόρια, να υπάρχει ένα πρωτάθλημα U21 που να μπορεί να δώσει κίνητρο στις κοπέλες. Να παίζουν τα παιδιά, να καλλιεργηθούν. Έτσι δεν θα μπει η απογοήτευση στο μυαλό τους και το ερώτημα τι θα κάνω μετά. Θα πρέπει να πάψει να είναι ερασιτεχνικό και να γίνει επαγγελματικό το άθλημα όπως είναι παντού. Έτσι θα κρατήσουμε περισσότερα παιδιά μέσα στο γήπεδο. Όση προπόνηση και να κάνεις οι αγώνες δίνουν το κίνητρο και μέσα από τα παιχνίδια χτίζονται και οι χαρακτήρες οι μπασκετικοί. Ο διαχειρισμός της δύσκολης φάσης, την μπάλας όταν "καίει", του τραυματισμού, όλα έρχονται μέσα από το παιχνίδι. Είναι το κίνητρο που πρέπει να τους δώσουμε. Γιαυτό και κάνει καλό στα κορίτσια που πάνε στα κολέγια. Παίζουν σίγουρα μέχρι τα 24 τους, βλέπουν το διαφορετικό και γίνονται αθλητές. Εδώ τα περισσότερα κορίτσια μέχρι αυτή την ηλικία θα σταματούσαν και έτσι το μπάσκετ γυναικών δέχεται το πλήγμα.

Οι αγώνες της Εθνικής Νεανίδων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων Β΄ Κατηγορίας (Σκόπια, 5-14/7):

Ελλάδα-Σλοβακία 73-38
Ρουμανία-Ελλάδα 51-63
Ελλάδα-Β.Μ. 48-38
Ιρλανδία-Ελλάδα 40-51
Αυστρία-Ελλάδα 48-68
Ελλάδα-Ολλανδία 65-53
Τουρκία-Ελλάδα 56-58
Φιλανδία - Eλλάδα 63-56