Η Σλοβενία αποτελεί τον πιο κρίσιμο μέχρι στιγμής αντίπαλο για την εθνική μας για την πρόκριση στην τελική οκτάδα της διοργάνωσης. Όχι μόνο γιατί είναι η οικοδέσποινα του τουρνουά, αλλά γιατί διαθέτει μια εξαιρετική ομάδα που συνδυάζει, ταλέντο, δύναμη και πάθος για τη διάκριση.

Είναι στιγμές που η εικόνα από μόνη της αρκεί. Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, η φιλία, αυτή η ανδρική φιλία που πολλές φορές δεν έχει λογική εξήγηση, αλλά μπορεί να βγάλει τόσα συναισθήματα που δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει, η ομαδικότητα και ο αθλητισμός, εμφανίζονται σε ένα σύντομο διαφημιστικό σποτ της γνωστής ιρλανδικής μπίρας Guiness.

1/9/2006. Μέρα : Παρασκευή. Μέρος : στρατόπεδο. Πιο συγκεκριμένα θάλαμος φαντάρων εν αναμονή μεσημεριανής επιθεώρησης. Όσοι έχουν περάσει από αυτή τη διαδικασία που λέγεται ελληνικός στρατός, ξέρουν ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων η διάθεση σου μέσα στο στρατόπεδο είναι από αδιάφορη έως κακή.

Ρε φίλε, την αγαπάω όσο δεν παίρνει αυτή την ομάδα. Και θα την αγαπάω no matter what! Το εννοώ! Αλλά μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι είναι soft. Κεντάει στα εύκολα και κωλοκάθεται όταν τα πράγματα ζορίζουν έστω και λίγο. Προφανώς όχι όλοι οι παίκτες. Αλλά η χημεία της ομάδας σαν σύνολο. Κάπου χάθηκε το σήμα κατατεθέν μας. Το DNA μας. Το μαχαίρι στα δόντια. Κάπου πιστέψαμε ότι μπορείς να κερδίσεις μόνο με το ταλέντο, γιατί είναι από τις φορές που έτυχε να έχουμε πλεόνασμα.