Εκεί που τρώμε στο τραπέζι της κουζίνας λοιπόν, ο καλός μου, μου θέτει την εξής ερώτηση: «Μωρό θες να σε πάω γήπεδο απόψε;»
Μην παρεξηγηθούμε! Δεν είμαστε από τα ζευγάρια που κάνουν τα πάντα μαζί. Δε θεωρώ τον εαυτό μου εξαρτημένο από τη σχέση και σε καμία περίπτωση δεν είμαστε προσκολλημένοι μόνιμα ο ένας στον άλλο. Απλά μερικά πράγματα, μας αρέσει να τα μοιραζόμαστε και η αλήθεια είναι πως περνάμε καλά.
Τον καημένο… Ήλπιζε πως ένα από αυτά θα είναι και το γήπεδο. Και ξεκινάει να μου περιγράφει λοιπόν, ποιόν αγώνα θα δούμε σήμερα με κάθε λεπτομέρεια για το πόσο υπέροχα θα περάσουμε στο γήπεδο και πόσο τέλεια θα είναι να δούμε τον αγώνα live και τι συναρπαστικό που είναι αυτό το ματς και και και… Πλην όμως εγώ…
Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ το μπάσκετ σαν άθλημα και απολαμβάνω πολύ τις βραδιές στο σπίτι με πίτσα και παρέα να βλέπουμε ματσάκια. Ναι, ναι αγόρια! Σας πληροφορώ ότι και εμείς τα κοριτσάκια εκτιμούμε τα καλά ματς!
Η εμπειρία του γηπέδου όμως… είναι κάτι που δε με ελκύει, ρε αδερφέ! Ματαίως, ο καλός μου προσπαθεί να με μυήσει στην «υπέροχη ατμόσφαιρα του γηπέδου», όπως περιγράφει με λαχτάρα και στις «ζωντανές φάσεις που σπαρταράνε»!
Και ερωτώ: Τι διαφορά έχει το γήπεδο με το σινεμά;
Και εξηγούμαι: Ωραίο το σινεμά , αλλά συγκρίνεται με το dvd στο σπίτι;
Και αναλύω: Δε λέω .. Τρομερά τα εφέ, τα τεράστια πρόσωπα στην οθόνη και οι χορταστικοί υπότιτλοι… αλλά,
1.Γιατί πρέπει στο σινεμά να κάθομαι με την πλάτη όρθια σαν το πάπα τόσες ώρες;
2.Γιατί δεν μπορώ να φάω ό,τι μου αρέσει κατά τη διάρκεια της ταινίας;
3. Γιατί να με πιάσει πονοκέφαλος από την τόση δυνατή ένταση του ήχου;
Δεν είναι προτιμότερο να ξαπλάρω στον καναπέ του σπιτιού μου με τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι , να μασουλάω τη σπιτική πίτσα του άντρα μου με την άνεση μου, που φτιάχνει κάθε φορά που περιμένει παρέα για να δούμε αγώνα και, όποτε δυναμώνει η μουσική στο θρίλερ, να βουτάω το τηλεκοντρολ και να το χαμηλώνω γιατί φοβάμαι;
Ομοίως και στο γήπεδο ρε παιδιά!
1.Γιατί να πιαστώ σε αυτές τις καρέκλες τις πλαστικές, τις άβολες τόσες ώρες;
2.Γιατί να μην μπορώ να φάω και να πιω ό,τι μου αρέσει κατά τη διάρκεια του αγώνα;
3. Άσε που δεν καταλαβαίνω όλες τις φάσεις γιατί δεν έχει εκφωνητή...live ! Και γίνομαι κουραστική ρωτώντας το σύντροφό μου «τι έγινε τώρα;» κάθε τρεις και λίγο..
Άσε το άλλο. Δε λέω ότι είμαι από εκείνα τα κοριτσάκια του σαλονιού που σοκάρονται με τις παλιοκουβέντες, αλλά, ρε παιδάκι μου, δυο φορές στο παρελθόν είχε καταφέρει να με ψήσει ο αδερφός μου να πάμε να δούμε αγώνα της Εθνικής και γύρισα….παραμορφωμένη από τον πλούτο των λέξεων που χρησιμοποιούνται στα γήπεδα για να βρίσουν παίκτες, διαιτητές και αντιπάλους! Άντε τώρα να βρεθείς σε ένα κατάμεστο, κλειστό γήπεδο και να μην έχεις από πού να φύγεις!
Οπότε; Σπίτι στην καναπεδάρα με καλή παρέα και φίλους, νόστιμες λιχουδιές και τον Ιωάννου, τον Χατζηγεωργίου ή τον Φιλιππούση, να μου περιγράφουν τα πάντα στην ένταση που εγώ επιθυμώ !
Γι’αυτό σου λέω αγάπη μου… πάρε τους κολλητούς σου να πάτε γήπεδο.. και καλή διασκέδαση!
Αυτά με αγάπη.
Σ.Σ.
