Ξημέρωσε πρωί Σαββάτου, παραδόξως ζεστό – για χειμώνα- πρωινό. Όπως χουζουρεύω στο κρεβάτι  λοιπόν,  ακούω τον αγαπημένο σύντροφο να λέει. «Υπέροχη μέρα ε; Τι θα ‘λεγες;…»

      Περιττό να σας πω ότι στο «τι θα…» είχα ήδη αρχίσει και σκεφτόμουν επιλογές. Μήπως να πάμε προς θάλασσα για ψαράκι; Καλύτερα ένα πικ-νικ στο βουνό – Πάρνηθα; Ωραία θα ήταν και μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Περπάτημα και μεζέδες με ούζο στο Θησείο; Να πάρω και τα παιδιά να έρθουν με τη μικρή καμιά βόλτα. Μωρέ, λες να έχει διάθεση να πάμε για φαί στους δικούς μου; Α! Λες να θέλει να φύγουμε διήμερη εκδρομή εκτός Αθηνών; Πω…Τέλεια! Ξεκούραση, φαγητό….

         «Θέλεις να πάμε για γυμναστικούλα στο ύπαιθρο; Έχει πραγματικά πολύ ωραίο ήλιο! Τι λες;»

Χμ! Φαγητό vs γυμναστικής; Θα τον φάει η απορία τι προτιμώ! «Επειδή παραπονιόσουν ότι έχουμε γίνει λαπάδες. Θες να πάμε για μπασκετάκι τα δυο μας;». Απανωτά τα χτυπήματα Σαββατιάτικα! Μπασκετάκι, ε; Εδώ που τα λέμε, δεν είναι κι άσχημη ιδέα. Νους υγιής.... Οκ, λοιπόν! Μπασκετάκι ιτ ιζ.

            Φορμίτσες, t-shirt, αθλητικά, μπουκαλάκι με νερό, πετσέτες για τον ιδρώτα, ζακετάκι για μετά τον ιδρώτα (μεγάλες βλέψεις –ξέρω). Τα πετάω μέσα στο σακ-βουαγιάζ που αγόρασα για το γυμναστήριο που δεν ξεκίνησα ποτέ και φύγαμε για το συνοικιακό αθλητικό πάρκο του δήμου!

            Πω πω κόσμος! Κοίτα να δεις πόσοι αθλούνται Σαββατιάτικα! Πιτσιρίκια μέσα στο γήπεδο ποδοσφαίρου τρέχουν σα λυσσασμένα. Κάτι κοπέλες χτυπούν τη ρακέτα του τένις με ορμή, λίγο πιο κει. Γύρω γύρω άνθρωποι που κάνουν τζόκινγκ και κους κους. Βρίσκουμε μια γωνία σε ένα γηπεδάκι μπάσκετ.

             «Μωρό μου τι σόι μπάσκετ θα παίξουμε οι δυό μας;» «Α, μην ανησυχείς, θα παίξουμε Βραζιλιάνικο». Τι να σας πω ρε παιδιά; Εγώ σε βραζιλιάνικο, μόνο τα εσώρουχα γνωρίζω! Το βραζιλιάνικο, λοιπόν, όπως έμαθα κατόπιν επίπονης εμπειρίας, παίζεται κάπως έτσι.

               Σουτάρει εκείνος. Βάζει καλάθι. Την ξαναπαίρνει και ξανασουτάρει από τη γραμμή. Noreasongame. Αν, όμως, δεν βάλει το καλάθι, η μπάλα πρέπει να σκάσει το πολύ δύο φορές, εγώ να την κυνηγήσω όπου κι αν σκάσει και να σουτάρω από το σημείο που έσκασε. Όπως καταλαβαίνετε, εγώ έσκασα περισσότερο από τη μπάλα!

                Με τσάκισε! Στην αρχή έβαζε όλα τα καλάθια και εγώ απλώς καμάρωνα. Όταν το πήρε όμως πρέφα, άρχισε να χάνει επίτηδες τα πάντα και το ‘εξέλιξε’ μάλιστα, χάνοντας εκνευριστικά όλα τα καλάθια, με αποτέλεσμα η μπάλα να φτάνει στο Θεό και γω ξοπίσω της.

              Και ερωτώ: Τι το θέλουμε κορίτσια το yogaκαι το pilates; Βραζιλιάνικο! Το τρέξιμο και ο ιδρώτας απερίγραπτα. Χάθηκε κάθε θηλυκό στοιχείο από πάνω μου.  Ομολογώ πως το ευχαριστήθηκα βέβαια , παρά το γεγονός ότι η υπόλοιπη εβδομάδα ήταν μαρτύριο καθώς τα πόδια μου άρχισα να τα νιώθω μετά την Τετάρτη.

                Δοκιμάστε το μαζί με τους άνδρες σας – και την υπομονή τους-. Άθληση και υγεία.

            Αυτά και καλή διασκέδαση.